‘De wonderjaren’ van Robin Keyaert: ‘De insteek van de efp’s’

Amper iets veranderd in seizoen twee van het door Siska Schoeters gepresenteerde opvoedkundige magazine ‘De wonderjaren’, zij het dat hulpsint Dieter Coppens wegens andere verplichtingen is ingeruild voor een jonger exemplaar: 33 jaar na zijn moeder Ingeborg zet MNM-deejay Robin Keyaert (29) zijn eerste dartele stappen in televisieland.

ROBIN KEYAERT «Vóór ‘De wonderjaren’ had ik hier en daar al wat kleine dingetjes gedaan voor tv, maar dit is inderdaad de eerste keer dat ik een volwaardige rol heb. Meestal moet ik op locatie: zo zie je me in een crèche een reportage draaien over hoe je twintig peuters tegelijk laat inslapen – interessant, voor een jonge papa als ik – en een andere keer bevind ik me op een fuif om te zien tot hoe laat de tieners van tegenwoordig mogen uitgaan. Als bijna-dertiger botste ik al meteen op de spreekwoordelijke generatiekloof: ik had verwacht dat we zouden afspreken op het feest zelf, maar tegenwoordig vindt er eerst een predrink plaats.»

HUMO Het fameuze indrinken.

KEYAERT «Wees maar zeker. Er kwam een spelletje beer pong aan te pas en er werd ook een TikTok-filmpje opgenomen. Heel bijzonder: ze deden alsof ze keihard aan het feesten en het dansen waren, maar dan in complete stilte – pas achteraf werd er muziek onder gezet.

»Je weet: iedere aflevering draait rond een BV die met bepaalde opvoedkundige thema’s worstelt. Toen Ben Segers te gast was, ben ik met zijn 7-jarige zoontje Gène naar een butlerschool gegaan. Gène durft qua tafeletiquette namelijk al eens de grenzen van het betamelijke op te zoeken, en hij heeft ook een redelijk grote klep: het idee was dus om hem eens met het andere uiterste te confronteren. Dat was, euh, bijzonder (lacht). Zalig kereltje, die Gène: die jongen kent werkelijk geen gêne.»

HUMO Zou je graag meer voor tv doen?

KEYAERT «Ja, toch wel. Praten met mensen, verhalen vertellen, ik doe dat voor tv zeker zo graag als voor de radio. Erg prettig ook om mee te mogen nadenken over de insteek van de efp’s.»

HUMO Het jargon beheers je al.

KEYAERT (lacht) «Ja, sorry. Ik heb het zelf onlangs ook moeten googelen: een efp is een electronic field production, oftewel een opname op locatie.

»Over jargon gesproken: in de aflevering met Willy Sommers ging het over jongerentaal. Willy is intussen al grootvader en hij vertelde dat hij zijn kleindochter vaak simpelweg niet verstaat wanneer ze over pattas (schoenen, red.) en floes (geld, red.) aan het rebbelen is. Samen met de Antwerpse rapper Brysa heb ik daarom een hertaalde hiphopversie gemaakt van ‘Zeven anjers, zeven rozen’: ‘Zeven doezoes, zeven showtjes’.»

HUMO (lacht)

KEYAERT «Dat betekent: 7.000 euro, zeven shows. ‘Da’s een dikke stack voor mij!’ rapt Brysa – hij heeft het over z’n vraagprijs – waarop ik in de backing vocals: ‘Maar niet voor Willy, die is dat gewend!’ Serieus: ik denk dat de vraagprijs van Willy Sommers toch wat hoger ligt dan 1.000 euro per show.»

HUMO Ewa drerrie, Willy is swag.

KEYAERT «Honderd procent, broer.»

‘De wonderjaren’
Eén, woensdag 8 maart, 20.40