Dit zijn de vijf beste films die u op dit moment in de bioscoop kunt zien

Een avondje cinema? Onze man zet de aanraders op een rij.

1. ‘The Banshees of Inisherin’: nu al de beste film van het jaar?

★★★★★

Van Martin McDonagh, met Colin Farrell, Brendan Gleeson, Kerry Condon en Barry Keoghan

Regisseur en scenarist Martin McDonagh (‘In Bruges’, ‘Three Billboards Outside Ebbing, Missouri’) laat in ‘The Banshees of Inisherin’ meesterlijk zien dat die ogenschijnlijk bucolische Ierse landschappen in realiteit zijn vergeven van dreiging, agressie en stille wanhoop. Mooier dan een glooiend veld vol veldbloemen, droever dan een Ierse traditional, poëtischer dan een schip dat in de verte langzaam achter de horizon verdwijnt, sterker dan een Irish Coffee. 2023 is nog maar net begonnen, en het zou zomaar eens even kunnen dat we nú al de beste film van het jaar hebben gezien. Lees de hele recensie.

*****

2. ‘Babylon’: Daar zijn de roaring twenties!

★★★★☆

Van Damien Chazelle, met Brad Pitt, Margot Robbie, Diego Calva en Olivia Wilde

Nooit eerder hebben we zo’n uitzinnig en levenslustig feest meegemaakt als in ‘Babylon’. In de opzwepende, schitterend gechoreografeerde, bijna 30 minuten durende openingssequens die zich anno 1926 afspeelt in een villa op een heuvel in Californië, worden we meegezogen in een draaikolk van ‘Caligula’-achtige losbandigheid. De spetterende tijden blijven evenwel nooit duren, niet in het echte leven en niet in ‘Babylon’. De echo’s van het fonkelende feest zijn nog niet helemaal uitgestorven of regisseur Damien Chazelle (‘La La Land’) stelt zijn lens al scherp op de donkere kantjes van het Hollywood van de jaren 20 en 30. Lees de hele recensie.

******

3. ‘Close’: Kubrickiaanse schoonheid

★★★★☆

Van Lukas Dhont, met Gustav De Waele, Eden Dambrine, Émilie Dequenne en Kevin Janssens

Roerloos, muisstil, in opperste concentratie, en aldoor met een traan op de wimpers, voelden wij mee met de twee jonge hoofdpersonages van ‘Close’, Léo en Rémi. In het begin van de film, in een reeks scènes die terstond duidelijk maken dat regisseur Lukas Dhont een geweldig oog heeft voor prachtige beeldkaders (met dank ook natuurlijk aan zijn director of photography, de onvolprezen lichttovenaar Frank van den Eeden), zien we hoe Léo en Rémi tijdens een onvergetelijke zomer het soort innige vriendschap beleven dat de meesten onder ons hoogstens één keer in hun leven ervaren. Maar wat in de veilige haven van de kindertijd nog onschuldig en bucolisch mag worden genoemd - samen door de velden rennen, riddertje spelen - krijgt in de jungle van de middelbare school ineens een wrange bijklank (‘Vormen jullie misschien een koppel?’). Lees de hele recensie.

*****

4. ‘Pacifiction’: een tropenkoortsige parel

★★★★☆

Van Albert Serra, met Benoît Magimel, Pahoa Mahagafanau en Marc Susini

Benoît Magimel is schitterend als De Roller, een grootsprakerige maar in wezen meelijwekkende Fransman die immer in een hagelwit pak rondbanjert op het broeierige Frans-Polynesische eiland waarvan hij de ambassadeur is. Wanneer in de zwoelte tal van schimmige figuren opduiken, gaat De Roller als een vierdehandse James Bond – dat treurige verrekijkertje! – op zoek naar aanwijzingen voor een samenzwering. De bevreemdende soundscapes zorgen aldoor voor een onwerkelijke atmosfeer, maar zetten daarnaast ook de tragische inslag van het personage in de verf: hoe waardig hij zich ook gedraagt, De Roller is allang verworden tot een treurig relict van de koloniale tijd. Hoe aangrijpend, hoe eigentijds.

*****

5. ‘Living’

★★★½☆

Van Oliver Hermanus, met Bill Nighy, Aimee Lou Wood, Alex Sharp en Adrian Rawlins

Britse remake van de Japanse filmklassieker ‘Ikiru’, waarvan het scenario werd neergepend door niemand minder dan Nobelprijswinnaar Kazuo Ishiguro (‘The Remains of the Day’). Ishiguro verplaatste de actie van Tokio naar het London van de niet bepaald swingende jaren 50 en hing het verhaal op aan Mister Williams, een bleke en humorloze klerk die als een zombie tussen torens van papier leeft. Wanneer Williams verneemt dat hij stervende is, doet hij in eerste instantie wat velen onder ons wellicht ook zouden doen: hij geeft zich over aan een roekeloze uitspatting. Bill Nighy is prachtig in wat misschien wel de rol van de herfst van zijn leven mag worden genoemd. Lees de hele recensie.

*****