Dramaseries op Netflix die uw tijd waard zijn

Dit artikel wordt regelmatig bijgewerkt als er televisieseries bijkomen of vertrekken op Netflix. Nieuwe titels worden aangegeven met een *.

After Life

Na de dood van zijn vrouw kampt Tony (Ricky Gervais) met zelfmoordgedachten en verregaande mensenhaat. Hij sleept zich door zijn dagen, tot wanhoop van zijn collega’s en familie, die een hoop sarcastische opmerkingen over zich heen krijgen. Maar met de hulp van een bejaarde weduwe die hij ontmoet op het kerkhof en een rondborstige prostituee slaagt hij erin om weer enig plezier in het leven te vinden. Gervais’ fictiedebuut op Netflix is grappig, warm en ontroerend, zij het niet vrij van schoonheidsfoutjes: soms komt de drammerige Gervais, die de laatste jaren vooral op Twitter zijn ding deed, te veel naar de oppervlakte en Tony’s genezingsproces was geloofwaardiger geweest als het iets langer in beslag had genomen. Maar goed, daar zijn mantels der liefde voor!

All of us Are Dead *

In de nieuwste Zuid-Koreaanse Netflix-reeks breekt een gevaarlijk virus uit op een middelbare school. Corona? Niet bepaald: een besmette laboratoriumrat bijt in de vinger van een studente, die vervolgens op haar klasgenoten begint te knabbelen. ‘Zombies horen in films thuis, niet in ons klaslokaal,’ sputtert een ontzette tiener, terwijl zijn makkers zich met pijl en boog proberen te verweren tegen de vraatzuchtige doden. De recente succesfilm ‘Train to Busan’, te zien op Amazon Prime Video, bewees dat zombies en Zuid-Korea verrassend goed samengaan. Zet u schrap voor minstens evenveel bloedvergieten als in ‘Squid Game’.

Archive 81 *

‘The Blair Witch Project’ deed het in 1999, nu doet ‘Archive 81’ het al drie seizoenen lang als podcast: aan de hand van zogezegde found footage een ijzingwekkend verhaal vertellen. De Netflix-bewerking behoudt het concept van de populaire horrorpodcast, waarin een archivaris aan de hand van oud opnamemateriaal uitzoekt waarom een jongedame vijfentwintig jaar geleden is verdwenen. Hij raakt erdoor geobsedeerd, voelt een mysterieuze band met haar en denkt haar alsnog te kunnen redden uit de klauwen van een demonische sekte in een New Yorks flatgebouw.

Lees ook de recensie: ‘Archive 81’ is een erg goed gemaakte thrillerserie waarin het bovennatuurlijke al dan niet een belangrijke rol speelt ★★★½☆

Better Call Saul

Van gewiekste kloot tot nóg gewiekstere kloot: ‘Better Call Saul’ is een studie in seriële ontgoocheling, het verhaal van iemand die een betere mens hoopt te worden en, zodra hij ziet dat het hopeloos is, er dan maar zoveel mogelijk profijt uit probeert te halen. In ‘Breaking Bad’ was de amorele advocaat Jimmy McGill slash Saul Goodman (een glansrol van de geweldige Bob Odenkirk) één van de populairste nevenpersonages, hier draagt hij – intussen ook al vijf seizoenen – moeiteloos een volledige reeks. Volgens sommige critici is ‘Better Call Saul’ intussen beter dan ‘Breaking Bad’ ooit was – ze dwalen, maar het scheelt niet veel.

Black Mirror

In fascinerende worstcasescenario’s en harde satire grossierende serie van Charlie Brooker en Annabel Jones. Psychologische martelingen (‘White Bear’, ‘White Christmas’), ‘leven na de dood’-software (‘San Junipero’), ontspoord kapitalisme (‘Fifteen Million Merits’), politieke bestialiteiten (‘The National Anthem’) en ‘revenge of the nerd’-fantasietjes (‘USS Callister’): elke aflevering blaast een nieuwe wereld en een andere hoogtechnologische toekomst leven in. Niet altijd even sterk, maar op zijn strafst is ‘Black Mirror’ geestverruimende, verslavende en schrikwekkend geloofwaardige televisie.

Black Summer

Het zijn voor zombieliefhebbers hoogdagen op Netflix: na Zack Snyders knetterende ‘Army of the Dead’ is er nu het tweede seizoen van het aardedonkere ‘Black Summer’. De reeks is een prequel op ‘Z Nation’, maar deelt niet de tongue-in-cheektoon van de culthit, want ‘de apocalyps was niet altijd grappig’, aldus de bedenker van beide series. Het eerste seizoen eindigde met zware verliezen – rust in vrede, Velez! – en een kleine overwinning: Rose (Jaime King) vond haar kleine meisje terug. Nu moet ze haar dochter beschermen tegen bloeddorstige zombies en – nog veel gevaarlijker – wanhopige mensen.

Blood & Water

Bevoorrechte pubers doen het goed op Netflix: naast ‘Riverdale’ en ‘Elite’ werd ook ‘Blood & Water’ vorig jaar een hit. Het eerste seizoen van het Zuid-Afrikaanse tienerdrama telde slechts zes afleveringen, maar zat propvol duistere geheimen en schandalen. Zo kwam de 16-jarige Puleng haar bij de geboorte ontvoerde zus op het spoor in een gereputeerde school in Kaapstad. Zoals het hoort, eindigde de seizoensfinale met een resem cliffhangers: gaan Mark, Zama en Chris een ménage à trois aan? Heeft studente Fikile haar affaire met de zwemcoach echt beëindigd? En vooral: waarom heeft Pulengs vader zijn dochter verkocht?

BoJack Horseman

Voor al wie niet afknapt op pratende paarden is ‘BoJack Horseman’ één van de opmerkelijkste en indrukwekkendste televisieverhalen van de afgelopen jaren, een sitcom waarin achter alle kolder een donker hart klopt. Het hoofdpersonage is een depressieve, aan cheap thrills verslaafde has-been die ooit naam maakte met een ‘Full House’-achtige sitcom en de roem sindsdien tevergeefs achternaholt. Hij is de antiheld you love to hate: egoïstisch, ondankbaar, opvliegend en gedreven door zijn laagste driften, en toch voel je aldoor met ’m mee. ‘BoJack Horseman’ maakt depressieve gedachten aanschouwelijk en aseksualiteit bespreekbaar, observeert en bekritiseert de uitwassen van onze maatschappij (blind kapitalisme, de hysterie van de media, de absurde hoeveelheden macht die we sociale media toekennen...) én is psychologisch waterdicht. Een meesterwerk.

Breaking Bad

Meer dan tien jaar nadat de eerste aflevering van ‘Breaking Bad’ werd uitgezonden, staat de televisiefictie in Amerika en ver daarbuiten nog steeds in de schaduw van de machtige Walter White. De serie over de aan kanker wegterende chemieleraar die zich omschoolt tot drugsmogol is een mijlpaal, een epos zonder weerga. Ze baarde vijf seizoenen lang onvergetelijke personages (Jesse Pinkman! Mike Ehrmantraut! Gus Fring! Hector Salamanca!) en dito scènes, maar blonk bovenal uit door de hardnekkige weigering om voor te kauwen: de kijker mocht voor zichzelf uitmaken of een personage goed dan wel slecht was – verwarring die zeldzaam is in fictie.

Cobra Kai

2021 begon en eindigt met een nieuw seizoen van ‘The Karate Kid’-spin-off ‘Cobra Kai’: het derde verscheen op nieuwjaarsdag, het vierde wordt gelanceerd op oudjaar, het vijfde is inmiddels in de maak. In de nieuwe afleveringen nemen Johnny (William Zabka) en Daniel (Ralph Macchio), rivalen in de filmfranchise uit de jaren 80, het sámen op tegen de slechte sensei Kreese (Martin Kove) en zijn leerlingen. Zoals dat hoort, wordt het conflict tijdens een karatetoernooi uitgevochten. Een poëtische ziel apprecieert dat net een show over underdogs het schopte van onbekende YouTube-productie tot publieksfavoriet op Netflix, een simpelere geest houdt het op een kreet: ki-ya!

Lees ook de recensie: Het is aan u om te bepalen of het vierde seizoen van ‘Cobra Kai’ frustrerend is of net heerlijk vertrouwd ★★★½☆

Colin in Black and White

Regisseur Ava DuVernay heeft met de documentaire ‘13th’ en de miniserie ‘When They See Us’ voor Netflix al twee meesterwerken over racisme en discriminatie van de zwarte bevolking in de Verenigde Staten afgeleverd. Met de nieuwe reeks ‘Colin in Black & White’ maakt ze daar nu een hattrick van. In deze zesdelige dramaserie gaat ze dieper in op de jeugdjaren van Colin Kaepernick, de Amerikaanse footballspeler die in 2016 knielde toen het volkslied door het stadion galmde, uit protest tegen het politiegeweld in zijn land. Met zijn symbolische daad haalde hij zich de haat op de hals van een groot deel van rechts Amerika, in andere omstandigheden nochtans zo begaan met de vrijheid van meningsuiting, en geen enkele club wilde hem nog een contract voor het volgende seizoen geven. ‘Colin in Black & White’ toont hoe Kaepernick, die zelf de vertelstem heeft ingesproken, opgroeide als adoptiekind van een witte familie, en obstakels en discriminatie moest overwinnen om beroepssporter te kunnen worden.

Dare Me

Dat een cheerleaderteam een krabbenmand kan zijn, zal iedereen die ooit wel eens een serie of een film die zich in een Amerikaanse high school afspeelt heeft bekeken niet verbazen. Maar zo hard en venijnig als in ‘Dare Me’ komen de cheerleaders zelden uit de hoek. Colette French is een ex-cheerleader die nu de coach van een nieuw team mag worden, maar die positie vooral gebruikt om haar eigen frustraties op anderen uit te werken. Vooral op Addy en Beth, twee beste vriendinnen en tot voor de komst van Colette de eigenlijke leiders van het team. Colette probeert de twee uit elkaar te halen en tegen elkaar op te zetten, maar, zoals Addy in de voiceover zegt: ‘Er is weinig zo gevaarlijk als tienermeisjes die zich vervelen.’ Superieure en verrassend diepgravende trash, én de perfecte compagnon bij ‘Cheer’, de ook al uitstekende Netflix-docureeks over cheerleaders.

Dead to Me

Nadat ze haar man verloor in een verkeersongeval gaat Jen (Christina Applegate, voor altijd Kelly uit ‘Married... with children’) naar een zelfhulpgroep om te praten over haar verdriet . Daar leert ze Judy (Linda Cardellini, bekend van ‘E.R.’) kennen, een vrouw die net haar verloofde heeft moeten afgeven. Het klikt meteen tussen de twee weduwes, zozeer zelfs dat Judy even later bij Jen thuis intrekt, in de kamer waar haar man zijn opnamestudio had. Met al zijn bizarre wendingen was ‘Dead to Me' in het eerste seizoen een beetje zoals elke niet-wetenschappelijk opgeleide man die in tijden van corona viroloog speelt op Twitter: leuk om te volgen maar moeilijk om serieus te nemen. In het recente tweede seizoen blijft ‘Dead to Me' weliswaar vrolijk de vreemde ‘plot twists’ op elkaar stapelen, maar de serie wordt tegelijk ook een erg mooi portret van de vriendschap tussen Jen en Judy, twee vrouwen die door het lot op elkaar zijn gebotst en niet meer zonder elkaar - en zonder hun dagelijks fles wijn - kunnen.

Dear White People

De trailer van het eerste seizoen van ‘Dear White People’ uit 2017 vergaarde zeven keer meer dislikes dan likes op YouTube, en ontlokte boze reacties uit extreemrechtse hoek. Zoals wel vaker bleek de controverse een storm in een glas water, want ‘Dear White People’ is geen ‘haatpamflet tegen witte mensen’, zoals sommigen dachten, maar een knappe komische dramaserie over de spanningen tussen witte en zwarte studenten aan een prestigieuze universiteit. Na drie succesvolle jaargangen volgt nu het afscheid, waarin de kritische reporter Samantha White het afstudeerproject van de laatstejaars volgt: een musical die de zwarte cultuur viert.

El Innocente

Na ‘Safe’, ‘The Stranger’ en ‘The Woods’ is deze Spaanstalige thrillerserie al de vierde Netflixreeks op drie jaar tijd naar een boek van de Amerikaanse misdaadschrijver Harlan Coben. Het is meteen ook de beste. Het verhaal over een man die jarenlang in de gevangenis zat nadat hij tijdens een vechtpartij iemand per ongeluk heeft gedood en na zijn vrijlating geconfronteerd wordt met zijn verleden lijdt wel aan de typische Coben-kwalen: een bijzonder ingewikkelde plot en een niet helemaal overtuigende ontknoping. Maar ‘El Innocente’ heeft vaart en is erg knap opgebouwd, met afleveringen die telkens rond een ander personage draaien.

Elite

Uiterst verslavende Spaanse tienerserie over drie beursstudenten uit arbeidersgezinnen die op een exclusieve privéschool terechtkomen. ‘Elite’ start als een verhaal over de kloof tussen de rijken en de arbeidersklasse, maar de onderliggende boodschap luidt dat níémand deugt. De ene is van adel, de andere komt uit een kruidenierszaak, maar de verschillen zijn niet zo groot: ze feesten allemaal als de beesten, experimenteren met drugs en seks, en maken hun familie te schande. De competitie tussen de studenten is ook moordend, letterlijk zelfs: al in de eerste aflevering valt er een dodelijk slachtoffer op de school. Grensverleggende televisie? Nee, maar u zult zich geen moment vervelen.

Fargo

Het zegt iets over de hoeveelheid tv-series die de afgelopen jaren over de kijker wordt uitgestort dat ‘Fargo’ nauwelijks vijf jaar sinds zijn debuut tussen de plooien lijkt te zijn gevallen. Wij waren bijvoorbeeld alweer vergeten dat er nog een vierde seizoen van de reeks zit aan te komen, dat in 2020 op Netflix moet verschijnen. Nochtans slaagde ‘Fargo’ er niet alleen in om de scepsis – een tv-bewerking van de bekendste film van de Coen-broers? – te overwinnen maar ook om met elk seizoen in de eindejaarslijstjes te belanden. De drie seizoenen zijn miniseries die helemaal op zichzelf staan, alleen draait het telkens om enkele gewone mensen die door een mengeling van overmoed en domheid steeds dieper wegzakken in de criminaliteit. Wie weinig tijd heeft: de tweede reeks steekt erboven uit.

Feel Good

Mae (gespeeld door de Canadese Mae Martin, die de reeks ook bedacht) is een stand-up comédienne met een donker verleden vol trauma’s en verslavingen, George is een brave lerares die net haar lesbische kant heeft ontdekt: de twee worden stapelverliefd maar de relatie raakt gecompliceerd door de obsessieve neigingen van Mae en de onzekerheden van George. De fijne Britse dramedy ‘Feel Good’ - met een bijrol voor Lisa ‘Phoebe’ Kudrow - kwam een jaar geleden nogal onopvallend op Netflix, maar is uitstekend geschikt voor de fans van ‘Fleabag’ die sinds het einde van die reeks nog altijd wat verweesd achterblijven.

Good Girls

‘Good Girls’, een dramedy over opstandige huisvrouwen, presenteerde zich in 2018 als de opvolger van ‘Desperate Housewives’, maar Christina Hendricks (‘Mad Men’) en haar vriendinnen gingen in hun rebellie nog een stapje verder. Ze overvielen de plaatselijke supermarkt, kregen de smaak te pakken en werkten zich op tot misdaadbazinnen. Netflixkijkers volgden in groten getale hoe de huisvrouwen zich meer bezighielden met geld witwassen dan het huishouden bestieren. Het vierde seizoen wordt het laatste, en een happy end lijkt onwaarschijnlijk: maffiabaas Rio en detective Phoebe zitten de girls op de hielen.

Halston

Het zoveelste product uit het goed draaiend tv-fabriekje van Ryan Murphy is deze miniserie over Roy Halston Frowick, de Amerikaanse kledingontwerper die onder meer Jackie Kennedy en Liza Minnelli van outfits voorzag. Flitsend en meeslepend maar zoals vaak bij Murphy emotioneel wat oppervlakkig, al maakt de prestatie van Ewan McGregor als Halston veel goed.

Hellbound

Een wereld waarin duivels uit het niets verschijnen om mensen op het moment van hun overlijden mee te nemen naar de hel: het lijkt iets uit een schilderij van Jheronimus Bosch, maar het is het uitgangs-punt van de nieuwe Koreaanse horrorserie ‘Hellbound’. Wanneer de hel letterlijk losbreekt in de straten van Seoel, zorgt dat voor paniek, verwarring en chaos, maar één man weet de situatie in zijn voordeel om te buigen: Jung Jinsu, de leider van de religieuze groepering The New Truth, die spreekt van een goddelijke ingreep om mensen weer op het rechte pad te krijgen. Hij en zijn volgelingen gaan zelfs zo ver om de duivels te helpen en zondaars eigenhandig op te jagen en naar het hiernamaals te helpen. Na ‘Squid Game’ dus opnieuw een Koreaanse thriller waarin heel veel doden vallen en die Zuid-Korea als vakantiebestemming nog iets minder aantrekkelijk maakt.

Hit & Run

Als de vrouw van Segev op klaarlichte dag in de straten van Tel Aviv overhoop wordt gereden en de bestuurder vluchtmisdrijf pleegt, krijgt de man het gevoel dat iemand achter zijn familie aan zit. Kan zijn verleden als elitesoldaat in het Israëlische leger er iets mee te maken hebben? Of had zijn echtgenote geheimen waar hij niets van wist? Segev trekt op onderzoek uit en reist naar de Verenigde Staten, waar hij samen met een bevriende journaliste een hoop stinkende potjes probeert te openen. Hoofdrolspeler in het Israëlisch-Amerikaanse ‘Hit & Run’ is Lior Raz, bekend van de Israëlische dramareeks ‘Fauda’, en hij bedacht en schreef deze nieuwe miniserie samen met zijn ‘Fauda’-collega’s en enkele scenaristen van de Amerikaanse remake van ‘The Killing’. Even politiek geladen als zijn vorige reeks lijkt ‘Hit & Run’ afgaand op de trailer niet te worden, maar wie hield van de actie en donkere complotten uit pakweg ‘24’ of ‘Homeland’, zit hier ook goed.

Homeland

Geen enkele serie zat de voorbije jaren dichter op de actualiteit dan deze spionagethriller rond CIA-terreurexperte Carrie Mathison. Zo vonden een maand na de première van het vijfde seizoen, met een plot rond een terroristische aanslag in een Europese hoofdstad, de aanslagen in Parijs plaats. Maar ook met verhaallijnen over IS, Poetin, Assad, Edward Snowden, de migratiecrisis en het ongeleide projectiel in het Witte Huis, zat ‘Homeland’ er vaak pal op. Na de ongemeen sterke eerste drie seizoenen, waarvan de overkoepelende plot draait om de complexe verhouding tussen de bipolaire en dus tegelijk briljante en mentaal labiele Carrie en de ondoorgrondelijke Nicholas Brody, een Amerikaanse legersergeant die jaren gevangen werd gehouden in Irak en mogelijk werd gehersenspoeld (een geweldige Damien Lewis), dreigde het zwarte gat, maar los van hier en daar het onvermijdelijke dipje bleven ook de seizoenen daarna van een vaak zeer hoog niveau. De afwikkeling van de verhaallijn rond Brody – we zullen zo vriendelijk zijn ze hier niet te verklappen – zorgde bovendien voor één van de aangrijpendste scènes uit de recente tv-geschiedenis.

House of Cards

Het valt bijna niet meer voor te stellen, maar een Netflix-reeks als ‘House Of Cards’ was in 2013 een zeldzaamheid. De allereerste (!) onlinereeks die een Emmy won, bewees dat Netflix een te duchten concurrent zou kunnen worden voor HBO en andere leveranciers van kwaliteitsseries. Met dank aan David Fincher, die instond voor de klinische en prestigieuze look van de reeks en aan powerkoppel Francis (Kevin Spacey) en Claire Underwood (Robin Wright), die tot álles bereid waren om het Witte Huis te veroveren. In de buurt van topseries als ‘Breaking Bad’ of ‘The Sopranos’ is ‘House of Cards’ weliswaar nooit geraakt, en na het #MeToo-schandaal rond Spacey ging de reeks helemaal de dieperik in, maar de gewiekte politieke spelletjes uit de eerste vier seizoenen blijven onderhoudende televisie.

Inventing Anna *

In 2013 kwam de Russisch-Duitse Anna Sorokin aan in New York om er voor het Franse modemagazine Purple de Fashion Week te volgen. Het leven in de Big Apple beviel haar zo goed dat ze besliste om er te blijven én haar identiteit te veranderen. Voortaan stelde ze zich voor als Anna Delvey, de rijke erfgename van een Duitse miljardair, met een bankrekening in Zwitserland. Ze leefde jarenlang op grote voet, verbleef in luxehotels en organiseerde feestjes voor de jetset, terwijl de stapel onbetaalde rekeningen groeide. Toen de oplichtster in 2017 uiteindelijk werd gearresteerd, had de fake heiress haar vrienden, de banken en andere bedrijven bijna 300.000 dollar afhandig gemaakt. Sorokin, die tijdens haar proces in 2019 weinig berouw toonde, had naar eigen zeggen het liefst een film over haar exploten gezien met Margot Robbie of Jennifer Lawrence in de hoofdrol, maar ze zal het moeten doen met deze nieuwe miniserie van de hand van Shonda ‘Bridgerton’ Rhimes, waarin Julia Garner uit ‘Ozark’ haar gestalte geeft.

Jaguar

Isabel Garrido overleefde als kind het concentratiekamp van Mauthausen maar moest wel toekijken hoe een wrede bewaker haar vader in koelen bloede doodschoot. Als volwassen vrouw gaat ze op zoek naar de beul, die Bachmann heet. Hij is één van de honderden nazi’s die na de Tweede Wereldoorlog naar Spanje zijn gevlucht om er in de luwte een nieuw leven te beginnen. Al snel ontdekt ze dat zij niet als enige jacht maakt op Bachmann en de andere oorlogsmisdadigers: een hele groep undercoveragenten is bezig de nazi’s op te sporen en alsnog gerechtigheid te laten geschieden. Onder de codenaam Jaguar gaat ook Garrido meehelpen in deze achtdelige Spaanse actieserie, die alvast in de trailer heel erg doet denken aan Quentin Tarantino’s ‘Inglourious Basterds’

La casa de papel

Acht stoere schurken met bijnamen als Berlín, Tokio en Río dringen in het gebouw van de Spaanse nationale bank binnen, waar ze elf dagen lang onverstoord de drukpersen willen laten draaien. Onmogelijk? Dan kent u El Profesor, het meesterbrein achter het plan om de grootste overval in de Spaanse geschiedenis te plegen, nog niet. Wilde plottwists, flitsende actiescènes, angstwekkende Dalí-maskers: veel meer is er niet nodig om vijf seizoenen lang de best bekeken niet-Engelstalige serie op Netflix te worden.

Locke & Key

Netflix brengt met ‘Locke & Key’ het magische universum van de strips van Joe Hill, zoon van Stephen King, voor een jong publiek tot leven. In een herenhuis dat recht uit ‘The Chronicles of Narnia’ lijkt te komen, vinden twee tieners en hun kleine broertje een rits sleutels die méér doen dan de voordeur sluiten: de Anywhere Key brengt de gebruiker naar elke plek die hij zich maar kan voorstellen, de Head Key opent de deur naar iemands hoofd, en de Music Box Key maakt hersenspoeling mogelijk. In de tweede jaargang hebben de kids met een demon af te rekenen, die zich vermomt als één van hun schoolkameraden. Een derde seizoen is al besteld. (jmi)

Lucifer (seizoen 6)

Enkele dagen nadat ‘La casa de papel’ zijn slotakkoord heeft ingezet, komt ook het laatste seizoen van één van de andere succesnummers van Netflix online: ‘Lucifer’, de Amerikaanse misdaadserie over de duivel die in Los Angeles de politie helpt bij de strijd tegen de criminaliteit. Deze keer heeft Netflix de laatste reeks niet in twee delen opgesplitst, maar krijgen de fans de tien afleveringen in één keer cadeau. Het is dan ook hun verdienste dat dit zesde seizoen er überhaupt is gekomen: Netflix had ‘Lucifer’ eigenlijk al na jaargang vijf stopgezet, maar er kwam zoveel protest tegen die beslissing, dat de streamingdienst alsnog extra afleveringen heeft bijbesteld. Vóór iemand zich illusies maakt: na het zesde seizoen is het onherroepelijk voorbij, dat hebben ook de bedenkers en hoofdrolspelers al laten weten.

Lupin

Het succes was geen toevalstreffer: ook in het tweede deel, dat begint in het Normandische kuststadje Etrétat en verder gaat in de catacomben onder Parijs, brengt ‘Lupin’ weer superieur entertainment vol verrassende wendingen, plannetjes die perfect in elkaar zitten en een immer charmante hoofdrolspeler Omar Sy. Grote kunst met veel diepgang is dit niet, wel oerdegelijk vakmanschap.

Katla

Spannende, sprookjesachtige dramaserie die zich afspeelt aan de voet van de gelijknamige vulkaan. Na een uitbarsting is de omgeving van Katla bedekt met as en de inwoners die niet gevlucht zijn, proberen het normale leven te hervatten. Maar onder de vulkaan blijken zich vreemde krachten te bevinden, die nu naar boven komen.

Kitz *

Wie het door de snel oprukkende omikronvariant niet aandurft om te gaan skiën, kan een beetje plaatsvervangende sneeuwpret beleven met ‘Kitz’, een nieuwe Duitse dramareeks op Netflix. De 19-jarige Lisi woont in Kitzbühel, het bekende skioord in Tirol waar elke winter duizenden jongeren uit Duitsland, Oostenrijk en elders in Europa komen skiën en vieren. Onder hen ook de ‘Münchener’-kliek, een groepje stinkend rijke jongens en meisjes uit de Duitse stad die bekend staan om hun decadente, met drank overgoten feestjes. Vanessa, dochter van een miljonair en de officieuze leidster van de groep, is de laatste persoon die Lisi’s broer Joseph nog heeft gezien voor hij tragisch om het leven kwam. Nu wil Lisi achterhalen wat er precies met Joseph is gebeurd, maar ze stoot op een web van leugens en verraad in wat een beetje de Duitse versie van ‘Elite’ lijkt.

Maid

Op het moment dat ‘Squid Game’ met alle aandacht ging lopen, verscheen op Netflix nog een andere, net iets minder bloederige serie waarin armoede mensen tot wanhoop drijft. Alex (revelatie Margaret Qualley) vecht zich samen met haar dochtertje een weg naar een beter leven, langs onverschillige ambtenaren, gewetenloze werkgevers en een systeem dat enkel in haar nadeel werkt in deze ontroerende, schokkende maar gelukkig nooit melige miniserie.

Mentiras

Niet-Engelstalige series die een remake krijgen in het Engels, dat is de normaalste zaak van de wereld, maar omgekeerd gebeurt het toch minder vaak. Het zegt dan ook veel over hoe belangrijk Spaans geworden is op Netflix. De nieuwe reeks ‘Mentiras’ haalt de inspiratie bij het Britse ‘Liar’, een psychologische thriller die enkele jaren geleden op de VRT te zien was. Nadat haar relatie op de klippen is gelopen, gaat Laura, een docente literatuur, op date met Xavier, een chirurg die onlangs zijn vrouw heeft verloren en wiens zoon bij haar in de klas zit. Het afspraakje verloopt voorspoedig, maar de volgende dag wordt Laura wakker met flarden herinneringen van Xavier die zich aan haar heeft opgedrongen. Als ze de man beschuldigt van verkrachting, ontkent die in alle toonaarden, en moeten de politie en kennissen van Laura en Xavier proberen na te gaan wie de waarheid spreekt.

Midnight Mass

In de aanloop naar Halloween brengt Netflix traditiegetrouw een resem horrorfilms en -series uit, maar niets lijkt te zullen kunnen tippen aan de titel waarmee het offensief wordt ingezet: ‘Midnight Mass’, een miniserie van Mike Flanagan, de man achter ‘The Haunting of Hill House’. De streng katholiek opgevoede Flanagan haalde de inspiratie voor de reeks bij de Bijbel, of toch bij die elementen die volgens hem evengoed uit een horrorverhaal kunnen komen: de plagen, de miraculeuze genezingen, de verrijzenis uit de dood. In ‘Midnight Mass’ krijgt een kleine gemeenschap op een afgelegen eiland een charismatische priester op bezoek. Als de man niet alleen het woord van God verkondigt, maar ook een reeks bizarre, bovennatuurlijke gebeurtenissen in gang zet, lopen de religieuze spanningen snel op.

Narcos

Wie ‘Narcos’ zegt, zegt Pablo Escobar, de Colombiaanse drugsbaron wiens opkomst en ondergang centraal stond in de eerste twee seizoenen van de ultragewelddadige maar erg meeslepende Netflix-hit. Toch is het beste seizoen van ‘Narcos’ het derde, waarin Escobar – wegens zo dood als een pier – geen enkele rol meer speelt. ‘Narcos 3’ gaat over de machtsstrijd binnen het Cali-kartel, dat na de dood van Escobar de cokebusiness in Colombia overnam, en de jacht van de Amerikaanse DEA op de nieuwe drugsbaronnen. Spilfiguur is Jorge Salcedo, de chef beveiliging van het kartel die een gewoon leven wil opbouwen en zich uit de illegaliteit probeert te werken. Salcedo’s tragische verhaal zorgt ervoor dat het laatste seizoen van ‘Narcos’ – voor de rest even hard en meedogenloos als de vorige twee jaargangen – nog net iets meer naar de keel grijpt. Nog een gouden tip: sla de inferieure spin-off ‘Narcos: Mexico’ gewoon over.

Never Have I Ever

Eén van de aangenaamste verrassingen uit de zomer van 2020 was ‘Never Have I Ever’, een lichtvoetige dramareeks waarin de 15-jarige Devi Vishwakumar na de dood van haar vader opnieuw haar weg moet vinden in het leven en de hel genaamd ‘de middelbare school’, waar ze de bijnaam ‘unfuckable nerd’ heeft gekregen. Op zich bracht ‘Never Have I Ever’ weinig meer dan gelijkaardige titels op Netflix – ‘Sex Education’ of ‘How to Sell Drugs Online (Fast)’ – maar de serie had zoveel charme, flair en oprechte emoties, plus John McEnroe als commentaarstem, dat ze toch boven de rest uitstak. Bovendien wierp de reeks – met dank aan bedenkster Mindy Kaling, zelf van Indiase afkomst – een genuanceerde blik op het leven van Amerikanen met roots in India, een subcultuur die op tv tot nog toe vooral vertegenwoordigd werd door clichématige personages als Apu uit ‘The Simpsons’. Hopen dus dat het nieuwe tweede seizoen het niveau kan aanhouden.

Nisser *

Horror met Kerstmis: voor sommigen betekent dat de zoveelste herhaling van ‘The Sound of Music’ op tv, voor anderen het diner bij de schoonfamilie, maar voor het gezin dat centraal staat in de nieuwe Deense thrillerreeks ‘Nisser’ is het wat minder onschuldig. Om tijdens de feestdagen weer wat dichter bij elkaar te komen, reist de familie naar een klein eilandje waar voor de rest enkel de leden van een religieuze gemeenschap wonen. Bij aankomst worden ze gewaarschuwd voor vreemde wezens die zich in de bossen ophouden, maar als de dochter des huizes een baby-elfje vindt en mee naar huis neemt, breekt de hel los. ‘Nisser’ is een zesdelige horrorserie van de makers van het populaire ‘The Rain’, en lijkt op zijn minst een goed tegengif voor de overvloed van meligheid die Netflix met alle andere kerstproducties over het publiek uitstort. (sw)

On becoming a God in Central Florida

Nadat haar man opgegeten werd door een alligator ontdekt Krystal Stubbs dat al hun spaarcenten op zijn gegaan aan Founders American Merchandise, een piramidespel dat velen rijkdom belooft maar vooral de enkelingen aan de top ten goede komt. Stubbs neemt daarop het lidmaatschap van haar man over, niet om geld te verdienen maar om FAM ten gronde te richten. Sterke zwarte komedie over hebzucht en ongelijkheid met een geweldige Kirsten Dunst in de hoofdrol, die helaas vanwege Covid-19 na één seizoen is stopgezet.

Orange Is the New Black

‘Orange Is the New Black’, gebaseerd op het gelijknamige boek van Piper Kerman, volgt Brooklyn-prinses Piper Chapman die vijftien maanden moet brommen in de bajes van Litchfield omdat ze tien jaar geleden een koffer vol drugsgeld heeft gedragen. Het verhaal van Chapman, fenomenaal neergezet door de destijds onbekende Taylor Schilling, is op zich al boeiend genoeg. Maar de reeks blinkt uit doordat ze, via flashbacks, ook de levens van al haar bijzonder verscheidene medegevangenen toont. Seizoen na seizoen werd duidelijk: niemand verlaat Litchfield zonder kleerscheuren. ‘Orange Is the New Black’ is de best bekeken Netflix-reeks aller tijden en maakte samen met ‘House of Cards’ van de streamingdienst de gigant die we vandaag kennen.

Ozark *

Het begon ooit als een doorzichtige en opmerkelijk blauwe kopie van ‘Breaking Bad’, maar in drie seizoenen tijd groeide het misdaaddrama ‘Ozark’, over een brave boekhouder (Jason Bateman) die een bijzonder talent voor het witwassen van geld blijkt te hebben, uit tot één van de publiekslievelingen op Netflix. Met het vierde seizoen komt een eind aan het verhaal van Marty Byrde en zijn gezin, maar het afscheid wordt wel over heel 2022 uitgespreid: deze week verschijnen zeven afleveringen, in het najaar volgen er nog eens zoveel. Dit seizoen telt daarmee vier afleveringen meer dan de vorige drie, en zoals Bateman in een interview aangaf: ‘Ook de problemen voor de familie Byrde zijn dit keer groter dan voorheen.’

Lees ook de recensie: Hartverscheurend, meedogenloos, straf: In seizoen 4 van ‘Ozark’ op Netflix is niemand nog veilig ★★★★☆

Peaky Blinders

De eerste seizoenen van ‘Peaky Blinders’ wekten buiten het Verenigd Koninkrijk weinig rimpelingen, maar dankzij Netflix werd de hype aangewakkerd en groeide dit Britse antwoord op ‘The Godfather’ uit tot een verrassende sleeper hit, inclusief accolades van beroemd volk als Brad Pitt, Tom Cruise, Michael Mann, Snoop Dogg en José Mourhino. Niet slecht voor een met een naar hedendaagse tv-normen bescheiden budget gedraaid gangsterdrama over een misdaadbende in de grauwe arbeidsbuurten van Birmingham in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog. Michael Corleone van dienst is Tommy Shelby (charismatische vertolking van Cillian Murphy), de jonge, sluwe en ondoorgrondelijke leider die zijn misdaadgang tot de machtigste van het land doet uitgroeien, het zelf tot parlementslid weet te schoppen en tussenin ook nog eens meer dan de handen vol heeft met zijn roerige familieleden, een stoet femme fatales en een legertje lieden – van Italiaanse maffiakillers tot gewetenloze politiechefs – die het op zijn leven hebben gemunt. Ook een handelsmerk van de reeks is de soundtrack met uitstekende (vooral Britse) hedendaagse rock. David Bowie, eveneens een grote ‘Peaky Blinders’-fan, liet kort voor zijn dood een exemplaar van zijn toen nog niet verschenen laatste cd aan de makers bezorgen, met als stille hint dat ze er een nummer van zouden gebruiken. Wat in het derde seizoen als postuum eerbetoon ook gebeurde. Mooi!

Pose

Flamboyante dramaserie van Ryan Murphy over hoe de homogemeenschap van New York zich staande hield tijdens de aidsepidemie van de jaren 80, toen geen enkele verzekering de behandeling terug wilde betalen, geneesmiddelen op hun best experimenteel waren en politici het woord ‘aids’ nauwelijks in de mond durfden te nemen. ‘Pose’ gaat over de wereld van de ballrooms, waar dragqueens, transpersonen, homo’s en andere leden van de queer community – mensen die nergens anders welkom zijn – samen komen om te feesten, op te treden en elkaar te steunen. Met waanzinnige kostuums en dito choreografieën proberen ze elkaar de loef af te steken, en even te vergeten dat hun leven buiten de ballrooms een aaneenschakeling is van discriminatie, ellende en verdriet.

Riverdale

In de VS zijn de Archie-comics al decennialang een begrip. Deze serie steekt de strip in een modern en stijlvol jasje en voegde er een ‘Twin Peaks’-achtig moordmysterie aan toe. Het resultaat: een niet alleen voor pubers of kenners van de comics verslavende reeks, of toch vooral in de eerste twee seizoenen, voor de scenaristen helemaal het padje af gingen.

Russian Doll

Wellicht de meest besproken nieuwe serie van Netflix uit 2019, over een jonge vrouw (Natasha Lyonne, bekend van ‘Orange Is the New Black’) die de avond van haar 36ste verjaardag – waarop ze op het eind sterft – steeds weer opnieuw beleeft. Het concept, netjes afgekeken van de film ‘Groundhog Day’, zorgt ervoor dat deze acht afleveringen één grote puzzel vormen waarin je voortdurend kunt zoeken naar aanwijzingen over wat er precies gaande is. Maar ‘Russian Doll’ gaat gelukkig ook over iets, namelijk eenzaamheid, het verwerken van traumatische ervaringen en verloren lopen in je eigen leven.

Snabba Cash

Snoeihard, indrukwekkend Zweeds misdaaddrama, losjes gebaseerd op de gelijknamige boeken van Jens Lapidus die enkele jaren geleden al werden verfilmd. De jonge Leya heeft moeite om het geld te verzamelen om haar start-up van de grond te krijgen en klopt uiteindelijk aan bij de broer van haar overleden man, een nietsontziende drugsdealer. Al snel leren zij en enkele andere personages dat het onmogelijk is om poen te scheppen zonder je handen vuil te maken, in een zesdelige reeks die op zijn beste momenten aan ‘The Wire’ doet denken. En dat is toch nog altijd de nummer 1 in onze top 100 van beste series ooit.

Somos

Indrukwekkend eerbetoon aan de inwoners van Allende, een klein Mexicaans dorpje aan de grens met de Verenigde Staten dat begin 2011 door een lokaal drugskartel van de kaart werd geveegd tijdens een wraakactie tegen enkele overlopers. Niet zo meeslepend als ‘Narcos’ maar wel een welgekomen aanvulling bij die reeks, die laat zien we de echt onschuldige slachtoffers van de ‘war on drugs’ zijn.

Squid Game

Een vijfhonderdtal gewone Koreanen die gebukt gaan onder zware schulden krijgen de kans om een gigantische geldprijs te winnen, door het in een soort horrorversie van Plopsaland tegen elkaar op te nemen in eenvoudige maar dodelijke kinderspelletjes. Het razend spannende en erg bloederige ‘Squid Game’ is niet bedoeld voor kijkers met een zwak zenuwstelsel, maar onder alle wreedheden zit wel een slimme satire op het hedendaagse kapitalisme en een pakkend drama over hoe mensen zich gedragen als hun leven op het spel staat.

Stay Close *

Op de valreep lanceert Netflix in 2021 na ‘The Innocent’ en ‘Gone for Good’ nog een dérde miniserie naar het werk van de Amerikaanse misdaadschrijver Harlan Coben: het achtdelige ‘Stay Close’ draait – zoals werkelijk ieder verhaal van Coben – rond enkele personages die achtervolgd worden door hun verleden. In casu: een uitgebluste tabloidfotograaf met een donker geheim, een brave huisvrouw en moeder van twee die ooit een veel wilder leven leidde en een rechercheur die nog altijd geobsedeerd is door een verdwijningszaak van zeventien jaar geleden. Verwacht net zoals bij de andere Coben-series een complexe plot vol onverwachte, niet altijd geheel logische wendingen, al doet de aanwezigheid van James Nesbitt – als rechercheur Broome – ons wel hopen dat het niveau hoger ligt dan bij de vorige verfilmingen. (sw)

Lees ook de recensie: ‘Stay Close’ op Netflix levert bingewaardig kippenvel op bestelling, maar had baat gehad bij iets mínder cliffhangers en plottwists ★★★☆☆

Stranger Things

Wat ‘Game of Thrones’ voor HBO was, is ‘Stranger Things’ voor Netflix: een fenomeen dat alle records breekt. Daardoor zou je echter kunnen vergeten dat ‘Stranger Things’ ook al drie seizoenen lang een uitstekende serie is, veel meer dan een guilty pleasure of een spannende tienerreeks met een nostalgisch jaren 80-sfeertje. Omdat er op Netflix geen regels zijn over hoeveel afleveringen een seizoen mag tellen en het voor het bedrijf ook beter is dat abonnees veel uren spenderen voor tv, durven veel reeksen weleens onnodig lang te duren. Maar ‘Stranger Things’ heeft aan acht afleveringen per seizoen genoeg en dat is er nooit één te veel.

Suits

Nu vooral bekend als ‘die reeks met Meghan Markle’, maar ook voor de Amerikaanse actrice besliste om met ‘s werelds meest gegeerde prins te trouwen, was ‘Suits’ niet gespeend van charme. Cynische advocaten in dure maatpakken, snelle dialogen, flitsende beelden van blinkende wolkenkrabbers en misdaadplots die altijd op het randje van het ongeloofwaardige bengelen: ideale tv om bij te strijken.

Sweet Magnolias *

In afwachting van ‘Bridgerton’ pakt Netflix uit met het tweede seizoen van een andere populaire soap: ‘Sweet Magnolias’, een romantisch drama over drie vrouwen in een doorsnee Amerikaans dorpje. De vriendinnen komen in de lokale bar samen om, margarita in de hand, het leven te bespreken: de scheiding, de probleemkinderen, de scheve schaatsen, de driehoeksrelaties. De fans, die al twee jaar ongeduldig wachten op de identiteit van de bestuurder van de gecrashte auto uit de seizoensfinale, mogen meer Maddie & Cal en Ronnie & Dana Sue verwachten, en ook een grotere rol voor Jamie Lynn Spears, de jongere zus van Britney. En dat ondanks een petitie van de #FreeBritney-beweging.

Sweet Tooth

Gus, een tienjarig jongetje met een gewei, gevoelige hertenoren en een gezonde eetlust, vluchtte na het uitbreken van een mysterieus virus samen met zijn vader de wildernis in. Na de dood van zijn ‘pubba’ moet hij zijn veilige schuilplaats verlaten en op zoek gaan naar zijn onbekende mama. Die reis is niet zonder gevaren, want de wereld verkeert in totale chaos en er wordt bloeddorstig jacht gemaakt op hybride kinderen zoals Gus, maar gelukkig ontmoet het hertenkind een goedmoedige metgezel die hem op zijn tocht begeleidt. Hartverwarmend, magisch-realistisch drama dat vooral een iets jonger publiek aan zal spreken.

The Billion Dollar Code

In de jaren 90 slaagden twee Berlijnse computernerds erin om de wereld virtueel in beeld te brengen via satellietbeelden: het programma heette niet Google Earth, maar Terravision. Google lanceerde in 2001 zijn eigen variant en duwde de onbekende voorloper voorgoed in de vergetelheid. De waargebeurde Duitse minireeks ‘The Billion Dollar Code’ brengt het ontstaan van Terravision in beeld, alsook de ‘David tegen Goliath’-rechtszaak uit 2014, toen het bedrijfje erkenning eiste voor het pionierswerk waarmee Google miljarden heeft verdiend. Denk ‘The Social Network’, maar dan vanuit het perspectief van de verliezers.

The Baby-sitters Club

Eén van de aangenaamste tv-verrassingen van 2020 was ‘The Baby-Sitters Club’, een verfilming van de gelijknamige boekenreeks van Ann M. Martin over enkele 13-jarige meisjes die samen een babysitservice opstarten in hun dorp. Het eerste seizoen van deze serie voor kinderen en jonge tieners was zo goed, oprecht en warm dat ook meekijkende ouders er probleemloos van konden genieten, het tweede seizoen, waarin Kristy en haar vriendinnen aan een nieuw schooljaar beginnen, kon het niveau moeiteloos evenaren.

The Chair

Een kwart miljard dollar: zoveel gooide Netflix in 2019, na een felle strijd met Amazon en Disney, op tafel om tv-schrijvers D.B. Weiss en David Benioff exclusief voor vijf jaar aan zich te binden. Een smak geld, maar het duo had ook acht seizoenen lang de grootste serie van de planeet, ‘Game of Thrones’, onder zijn hoede gehad, en dat monsterproject net – weliswaar niet op de meest succesvolle manier – afgerond. Draken of white walkers zijn er niet te vinden in de eerste titel van Weiss en Benioff op Netflix: ‘The Chair’, een zesdelig komisch drama dat zich afspeelt aan een fictieve Amerikaanse universiteit. Ji-Yoon (Sandra Oh, bekend van ‘Grey’s Anatomy’ en ‘Killing Eve’) heeft net als eerste vrouw ooit het departement Engels onder haar hoede gekregen als een incident tijdens de lessen het debat over politieke correctheid, racisme en seksisme fel laat oplaaien. Niet meteen de reeks die je zou verwachten van Weiss en Benioff – al hebben beide scenaristen natuurlijk wel een diploma literatuur op zak – maar desalniettemin één van de verrassingen van 2021.

The Crown

De eerste berichten focusten nog op het absurde kostplaatje van deze Netflix-serie over Queen Elizabeth II, maar al snel was ‘de duurste tv-reeks aller tijden’ vooral gekend vanwege zijn verrukkelijke visuals, het grondige onderzoekswerk en de spetterende acteerprestaties van onder meer Claire Foy, en vanaf seizoen 3 de geweldige Olivia Colman, als de Britse koningin, Matt Smith als Prince Philip en John Lithgow als Winston Churchill.

The Good Wife

Alicia Florrick (Julianna Margulies) gaat opnieuw aan de bak als advocate, terwijl haar corrupte man ín de bak belandt. Ze begint weer van nul, heeft een gezin te onderhouden én probeert onderweg de onschuld van manlief aan te tonen. ‘The Good Wife’, een smakelijke ratatouille van een rechtbankdrama en politieke thriller, werd in 2014 door het gros van de Amerikaanse critici uitgeroepen tot beste serie van het jaar – voor onder meer ‘True Detective’ en ‘Fargo’. Qua adelbrieven kan dat toch tellen.

The Irregulars

Na het matig ontvangen ‘Enola Holmes’, de film over het kleine zusje van Sherlock, is de serie ‘The Irregulars’ al de tweede Netflix-titel op korte tijd die zich afspeelt in de wereld van de immer populaire detective. Sherlock zelf en zijn kompaan dokter Watson hebben hier enkel een bijrol: de meeste aandacht gaat naar enkele tieners die de straten van Londen kennen als hun broekzak en het speurdersduo helpen bij hun onderzoeken, en die ook paraat staan wanneer ‘something dark’ over de Britse hoofdstad neerdaalt. Veel sfeer, spanning en horror - al in de eerste aflevering wordt een jonge vrouw de ogen uitgepikt door een zwerm kraaien - in een reeks die gaandeweg uitgroeit tot een ‘Stranger Things’ in de Victoriaanse tijd.

The Journalist *

De jonge Japanse regisseur Michihito Fujii had in eigen land een hit te pakken met ‘The Journalist’, die is uitgeroepen tot de beste film van 2019 tijdens de Japanese Academy Awards. Netflix hoopt met hetzelfde verhaal een breder publiek te vinden in een tiendelige dramareeks, in elkaar gestoken door Fujii. De synopsis leest als een moderne versie van de Watergatefilm ‘All the President’s Men’: een vastberaden journaliste (Ryôko Yonekura uit ‘Doctor X’) brengt via informanten en dossierwerk een politiek schandaal aan het licht. Zij is gemodelleerd naar Isoko Mochizuki, die de controversiële Japanse oud-premier Shinzo Abe jarenlang het vuur aan de schenen heeft gelegd.

The Kingdom

Emilio Vázquez Pena is in de running voor het vicepresidentschap in Argentinië wanneer de presidentskandidaat wordt vermoord tijdens het slotevent van de campagne. De man krijgt de leiding over het land zo goed als in zijn schoot geworpen, maar er hangt meteen een donkere schaduw over zijn presidentschap: het land is in chaos en hij moet achterhalen wie zijn vroegere medestander heeft vermoord en waarom. De achtdelige politieke thriller ‘The Kingdom’ is de eerste Argentijnse Netflixserie, de eerste ook in een hele reeks Zuid-Amerikaanse titels die de populariteit van ‘La casa de papel’, ‘Quien mato a Sara’ en andere Spaanstalige blockbusters proberen te benaderen.

The Serpent

Stijlvol seventiesdrama over de misdaden van Charles Sobhraj, alias De Hippiebeul en Het Serpent, een Franse psychopaat die in Thailand minstens twaalf ‘backpackers’ in zijn web heeft gevangen. Het gegoochel met de tijdlijnen laat je hoofd soms duizelen en een echte kijk in het hoofd van Sobhraj levert ‘The Serpent’ niet op, maar de miniserie - mede geregisseerd door Hans Herbots - is wel een plezier om naar te kijken.

The Queen’s Gambit (lees onze ★★★★½-recensie)

De verrassende must-see van 2020, een schitterend zevendelig drama over een weesmeisje dat een schaakwonder blijkt te zijn. Nadat Beth Harmon in het weeshuis met de hulp van de conciërge heeft ontdekt dat ze een erg groot talent voor schaken heeft, gebruikt ze die gave - plus kalmeerpillen en later alcohol - om aan de trauma’s en pijn van haar verleden te ontsnappen. Tijdens de jaren 1960, wanneer het schaken een bijna volledig door mannen gedomineerde wereld is, begint ze aan een mars richting de top en richting de ultieme wedstrijd tegen ‘The Russian’, een grootmeester uit de Sovjet-Unie. Prachtig gefilmd en erg meeslepend: ‘The Queen’s Gambit’ is zo goed als perfect.

‘The Silent Sea’

‘The Silent Sea’ komt uit het land van ‘Parasite’ en ‘Squid Game’, maar doet nog het meest aan ‘Alien’ denken. In een niet zo verre toekomst krijgt een team wetenschappers de opdracht om richting een prestigieus onderzoeksstation op de maan te reizen, waar topmensen aan een oplossing voor het schrijnende watertekort op aarde werken. Onze helden botsen er echter op een vers stapeltje lijken, terwijl hun radar de aanwezigheid van een onbekend organisme detecteert. Met ‘Squid Game’-gezichten Heo Sung-tae en Gong Yoo, en Bae Doona uit ‘Sense8’. (jmi)

‘The Unlikely Murderer’

In het voorjaar van 1986 werd de Zweedse politicus en toenmalige premier Olof Palme doodgeschoten in de straten van Stockholm, toen hij samen met zijn vrouw na een avondje bioscoop terug naar zijn woning stapte. De volgende jaren zouden niet minder dan 130 mensen de moord bekennen, maar de politie kon nooit met zekerheid zeggen wie de dader was. Tot het Zweedse gerecht vorig jaar bekendmaakte dat men zeker wist wie de trekker had overgehaald: Stig Engström, een bediende bij een verzekeringsmaatschappij vlak bij de plek van de moord. Omdat Engström zichzelf in 2000 van het leven had beroofd, werd het onderzoek als afgesloten beschouwd, maar de nieuwe Zweedse dramaserie ‘The Unlikely Murderer’ werpt een nieuw licht op de man. Wat waren zijn motieven? Hoe zag zijn leven eruit? En hoe kon Engström, die zich na de aanslag bij de politie meldde als ooggetuige, zo lang aan de aandacht van de rechercheurs ontsnappen?

The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window *

We zijn nog geen maand ver, maar de prijs voor de moeilijkst te onthouden titel van het jaar mag al uitgereikt worden. ‘The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window’ is een miniserie over een ongelukkige jongedame die haar leven slijt in de zetel voor het raam met een glas wijn in de hand, maar op een dag getuige is van een moord in het huis aan de overkant. Of is de fantasie van Anna (Kristen Bell, bekend van ‘The Good Place’) door de verveling en de alcohol op hol geslagen en beeldt ze het zich allemaal maar in? Voor zover het nog niet duidelijk was na de korte inhoud en de titel: dit is geen bloedernstige misdaadreeks, maar eerder een satire op ‘The Girl in the Train’, ‘The Woman in the Window’ en andere films of series waarin een vaak benevelde vrouw op eigen houtje een moord probeert te onderzoeken.

Lees ook de recensie: Met ‘The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window’ heeft Zatte Rita eindelijk een eigen Netflix-reeks gekregen ★★★☆☆

‘The Wonder Years’ *

Eind jaren tachtig legde de Amerikaanse reeks ‘The Wonder Years’ een warm dekentje over miljoenen tv-toestellen. De serie rond tiener Kevin, zijn leven in een typische Amerikaanse buitenwijk eind jaren zestig en zijn liefde voor buurmeisje Winnie was een hit bij kijkers en critici - na nauwelijks zes afleveringen kreeg ze al een Emmy - en staat nu nog te boek als een van de eerste reeksen die succesvol een brug sloegen tussen komedie en drama. Een remake stond in de sterren geschreven en enkele maanden geleden ging op ABC de nieuwe versie effectief van start. Belangrijkste verschil: ‘The Wonder Years’ gaat ditmaal over een zwart jongetje, Dean Williams, dat opgroeit in Montgomery, Alabama. In het origineel speelde de actualiteit in de jaren zestig een belangrijke rol - al in de eerste aflevering krijgt Winnie te horen dat haar broer gesneuveld is in Vietnam - maar de burgerrechtenbeweging kwam in de leefwereld van Arnold nauwelijks voor. Ditmaal laat ‘The Wonder Years’ - met Don Cheadle als de stem van de volwassen Dean - dus zien hoe het leven was voor een zwarte jongen toen, en dan nog in een van de meest conservatieve staten van de Verenigde Staten.

True Story

De Amerikaanse komiek Kevin Hart werd wereldberoemd en schatrijk met zijn comedyshows en zijn werk in films als ‘Jumanji’, ‘Get Hard’ en ‘Central Intelligence’, maar nu wil hij duidelijk serieus worden genomen als acteur. Afgelopen zomer was hij in de Netflix-film ‘Fatherhood’ te zien als een man die na de dood van zijn vrouw zijn pasgeboren kind alleen moet opvoeden, en ook zijn nieuwe miniserie ‘True Story’ is niet om te lachen. Hart speelt Kid, een succesvolle komiek die even een pauze inlast tijdens een tournee om in Philadelphia langs te gaan bij zijn broer (Wesley Snipes). Maar het weerzien verloopt veel woeliger dan verwacht, en al snel moet Kid beslissen hoever hij wil gaan om alles wat hij heeft opgebouwd te beschermen.

Top Boy

Het nieuwe, derde seizoen van ‘Top Boy’ is alles wat een concert van Drake – de Canadese rapper die veel geld neertelde om deze Britse serie uit de vergeetput te vissen – niet is: uw kostbare tijd waard. De eerste twee seizoenen zijn wellicht nóg beter. ‘Top Boy’ infiltreert in een Noord-Londense sociale woonwijk die in handen is van een stel jonge zwarte dealers. De cast bestaat uit relatief onbekende acteurs, onder wie Kane Robinson, Jasmine Jobson en Ashley Walters, die in ‘Top Boy’ het échte Londen herkennen waarin ze ooit opgroeiden. De veelgebruikte vergelijking met ‘The Wire’ lijkt overdreven, maar snijdt wel degelijk hout.

Undercover (lees onze ★★★★☆-recensie)

Trashy maar uitstekende misdaadserie waarin Tom Waes de stoere undercoveragent Bob speelt die samen met zijn Nederlandse collega Kim (Anna Drijver) op een Limburgse camping undercover gaat, teneinde de activiteiten van de drugsbaron Ferry in de aanpalende bungalow in de gaten te houden. In het tweede seizoen, dat niet voor het eerste hoeft onder te doen, gaat hij achter enkele wapenhandelaars aan die een country & western-manege openhouden. Een van de betere Vlaamse reeksen van de afgelopen jaren.

Unorthodox (lees onze ★★★★½-recensie)

Een nieuw accent aanleren voor een rol, dat gebeurt wel meer. Maar een volledig nieuwe taal? Dat is uitzonderlijk. Het is wat de Israëlische actrice Shira Haas moest doen voor haar hoofdrol in ‘Unorthodox’, een ijzersterke minireeks over een jonge vrouw die uit haar ultra-orthodoxe joodse milieu in New York wegvlucht richting Berlijn. De moedertaal van Haas is Hebreeuws, en voor ze aan de opnames begon had ze nog nooit een woord Jiddisch, de taal van de Chassidische joden waar Esty mee breekt, gesproken. Maar Haas leerde de taal, liet bovendien haar hoofd kaalscheren en zette een van de meest ontroerende acteerprestaties van de afgelopen jaren neer, in een serie die ongetwijfeld hoog zal scoren in de eindejaarslijstjes.

Vincenzo

Voor als u het, in alle betekenissen van het woord, liever eens wat exotischer hebt, is er dit drama uit Zuid-Korea over een jonge maffioso die een lading goudstaven die in een kelder verstopt ligt probeert te recupereren. ‘Vincenzo’ behoort niet echt tot een duidelijk genre, de hoofdrolspelers staan het ene moment geweldig te overacteren en doen het volgende erg serieus en op de soundtrack staat Italiaanse volksmuziek broederlijk naast speedmetal en opera. Het zal niet iedereens smaak zijn maar wie met een open geest en enig doorzettingsvermogen aan ‘Vincenzo’ begint, is vertrokken voor een bijzondere én lange trip.

Years and Years

Britse miniserie uit 2019 waarin de schrijvers fantaseerden over hoe de volgende 15 jaar zouden verlopen. Dat Trump herverkozen zou worden, hadden ze alvast verkeerd, maar er blijven nog genoeg geloofwaardige apocalyptische voorspellingen over - vooral dan met betrekking tot de opwarming van de aarde en de bijhorende stroom van klimaatvluchtelingen - om ervoor te zorgen dat de reeks relevant én verontrustend blijft.