Dribbelt vooral zichzelf nog: ‘Maradona doet zijn best, maar hij is een grap geworden’

Er zijn maar weinig voetballers interessant genoeg om een documentaire van ruim twee uur aan te wijden, maar Diego Maradona is ongetwijfeld één van hen. Niet alleen leidde hij Argentinië in 1986 bijna eigenhandig naar de wereldtitel en maakte hij van Napels in de jaren 80 even de succesvolste club van Italië, ook zijn privéleven is meer dan kleurrijk genoeg - Drugs! De maffia! Een bastaardkind! - om zelfs wie niet van voetbal houdt te boeien. Asif Kapadia, regisseur van bekroonde docu's over Formule 1-piloot Ayrton Senna en Amy Winehouse, vertelt zijn turbulente verhaal in ‘Diego Maradona’, vrijdag voor het eerst op tv te zien.

- Hoe heb je jouw film gepitcht bij Maradona zelf?

ASIF KAPADIA «In één woord: niet. Hij is blijkbaar een grote fan van mijn film over Senna, en terwijl mijn producers aan het onderhandelen waren, kreeg ik een Oscar voor ‘Amy’. Vlak daarna zette Maradona op zijn sociale media een foto van mij met de award, met de boodschap: ‘Deze kerel maakt nu een film over mij.’ Daarmee was het beklonken. Ook tijdens het draaien heeft niemand zich gemoeid. Er waren geen aanwijzingen over wat ik al dan niet mocht laten zien, niemand vroeg om de final cut te mogen bekijken, ik begon me op den duur af te vragen hoe geïnteresseerd men eigenlijk was (lacht).»

- Je hebt Maradona een paar keer geïnterviewd. Was je van hem onder de indruk?

KAPADIA «Hij heeft nog steeds charisma, dat kun je niet ontkennen. Als hij de kamer binnenkomt, zuigt hij de aandacht naar zich toe. Je kunt je zo voorstellen hoe het was in Napels in de jaren 80, hoe iedereen vocht om bevriend met hem te zijn. Hij is wel extreem wispelturig. Ik heb hem een vijftal keer geïnterviewd, en de ene keer praatte hij honderduit, urenlang, en de andere keer stapte hij na één vraag alweer op omdat hij geen zin had. Of als ik een gevoelig onderwerp aansneed, zei hij soms: ‘Daar wil ik niet over praten, durf daar niet meer over te beginnen.’»

- Een groot deel van de film gaat over zijn gloriejaren bij Napels en het Argentijnse team, maar je toont ook hoe in heel korte tijd alles kantelde. Wat is jouw verklaring voor die plotse neergang?

KAPADIA «Ik denk dat er twee redenen waren. Ten eerste had hij een zoon die hij niet wilde erkennen. Dat hij daarover loog en zelfs zei dat hij de moeder nooit gezien had, heeft zijn populariteit stevig beschadigd en ook hem zelf veranderd. Dertig jaar lang moeten liegen laat sporen na (pas in 2016 zou Maradona zijn zoon erkennen, red.). Ten tweede was er natuurlijk ook zijn drugsverslaving en zijn omgang met de maffia van Napels. Hij was heel gevoelig voor verslavingen en daar heeft men misbruik van gemaakt. Uiteindelijk is Maradona's verhaal een mengeling van dat van Ayrton Senna en Amy Winehouse: een kwetsbare held die het gewicht van een hele natie op zijn schouders torst, die hunkert naar aandacht en liefde, maar uiteindelijk ten onder gaat aan verslavingen.

»Net als bij Amy Winehouse heeft hij ook veel mensen rond zich die het goed met hem menen. Maar hij blijft een verslaafde. En overal waar hij komt, krijgt hij gratis champagne aangeboden of willen mensen met hem drinken, en dan kan hij niet stoppen. Ik heb medelijden met hem, ook omdat dat beeld van de dikke, verslaafde Maradona maar blijft voortleven. Hij is een grap geworden, zelfs al doet hij vaak zijn best om een normaal leven te leiden.»

Diego Maradona
NPO 3, vrijdag 29 mei, 20.25