Dwarskijker: De actie in ‘Rise Roar Revolt’ doet zelfs de gevechtsscènes uit ‘Avengers: Endgame’ lijken op slaapverwekkend gekrakeel

Soms lijkt de Netflix-filmcatalogus op één gigantische grabbelton waarin je op de tast op zoek moet naar waardevolle voorwerpen: meestentijds ligt er alleen maar zaagsel op je handpalm (dat we dan onmiddellijk terug in de ton gooien, zoals de lamlendige Netflix Originals 'The Takedown' en 'Toscana'), maar zo nu en dan stoot je op een verrassend cadeautje.

Het meer dan drie uren durende maar gezwind voorbijflitsende 'RRR' bijvoorbeeld, een Indisch epos dat in onze contreien nooit in de bioscopen uitkwam maar dat in India uitgroeide tot een enorme kaskraker. Zoals álle films van S.S. Rajamouli, een kundige veteraan die er in zijn thuisland om bekendstaat dat zijn filmografie geen enkele commerciële flop telt, iets wat zelfs Steven Spielberg zelfs niet kan beweren.

Over de mythische, religieuze én westerse inspiratiebronnen van Rajamouli (vier namen: Mahabharata, Ramayana, Charlie Chaplin en Buster Keaton) valt een diepzinnig traktaat te schrijven, maar laten we het er hier voor het gemak op houden dat zijn spektakelfilms doorgaans steunen op een uitzinnige combinatie van mythische heroïek, schitterende danschoreografieën, adembenemend stuntwerk en alle verbeelding tartende digitale effecten. Voor een typisch staaltje van Rajamouli's kunnen: tik op YouTube eens de term 'Baahubali flying army' in, en uw kaken zullen bij het zien van die menselijke projectielscènes zó ver openklappen dat u een kaakchirurg nodig zult hebben om ze weer te laten sluiten.

Ook in 'RRR', wat staat voor 'Rise Roar Revolt', zitten enkele onwaarschijnlijke actietaferelen die de al behoorlijk indrukwekkende gevechtsscènes uit 'Avengers: Endgame', 'Lord of the Rings', 'Red Cliff' en 'Curse of the Golden Flower' doen lijken op slaapverwekkend gekrakeel. Hier past dan ook een waarschuwing: er is van uw kant een zekere bereidwilligheid, om maar niet te zeggen een totale geestelijke overgave benodigd om u te laten meeslepen door de onwaarschijnlijke, aan de uitzinnige camp grenzende, zich fluks aan de wetten van de zwaartekracht onttrekkende actiescènes die Rajamouli met behulp van tonnen CGI op het scherm tovert.

In de eerste grote spektakelscène zien we hoe een Indische politieman zichzelf over het hek van een buitenpost katapulteert en zich met zijn wapenstok op zijn eentje een bloederige weg baant doorheen een razende mensenmassa. Zijn collega's staan intussen achter het hek létterlijk met open mond toe te kijken, en eerlijk gezegd: wij ook.

En dan die choreografieën! De knappe dansmoves die de twee Indische hoofdacteurs simultaan maken, deden ons meer dan ooit beseffen wat voor triestige stijve harken wij eigenlijk zijn op de dansvloer. Maak overigens niet de vergissing om de bruisende muzikale intermezzo's in 'RRR' te brandmerken als 'Typisch Bollywood!': Rajamouli is immers niet werkzaam in de Hindi-talige Bollywood-filmindustrie in Mumbai, maar in de concurrerende Telugu-talige Tollywood-studio's in het zuiden van het land. Het is maar dat u het weet!

In het verhaal, dat zich afspeelt in het India van voor de onafhankelijkheid, ziet u ook enkele westerse gezichten: Ray Stevenson ('Rome', 'Punisher') vertolkt een kwaadaardige Britse officier die zijn manschappen tijdens de terechtstelling van een Indische onderdaan aanmaant om knuppels te gebruiken in plaats van kogels ('Want kogels zijn duur'), en Alison Doody, de verraderlijke Elsa in 'Indiana Jones and the Last Crusade', speelt met wellustig genoegen een sadistische aristocratische dame die tijdens een afranseling van een andere Indische onderdaan teleurgesteld uitroept dat ze nauwelijks bloed ziet en dat er gerust wat harder mag worden geslagen.

Het enige wat je de naar verluidt niet van nationalistische sympathieën gespeende Rajamouli dan ook kunt verwijten is dat hij de Engelse kolonialen zonder pardon één voor één afschildert als hooghartige klootzakken van het zuiverste racistische water, maar in zekere zin maakt die karikaturale karaktertekening ook wel deel uit van de fun (en geef Rajamouli ook maar eens ongelijk: 't is niet fraai wat de Britse bezetter indertijd in India heeft aangericht).

Maar in de wereld van Rajamouli laten de onderdrukten zich niet knechten! Zelfs tijdens de bovengenoemde bloederige afranseling zet de Indische held het - ook al zie je hoe de zweep zijn huid splijt en hoe zijn bloed op de grond een beekje vormt - op een luid zingen: 'Het bloed van je hart dat stroomt als een rivier / Kijk, het is net vermiljoen op het voorhoofd van Moeder Aarde!’

Yup, soms vindt men in de grabbelton de waanzinnigste cadeautjes.