Een enge droom hier, wat verdachte geluiden daar: ‘Devil in Ohio’ op Netflix is horror voor doetjes

Het horrorgenre zit vol angstaanjagende adoptieverhalen, met op kop ‘The Omen’ uit 1976 over het vijfjarige duivelskind Damien dat met één blik zijn nanny tot zelfmoord wist te dwingen. Netflix voegt er nu, met één oog al op Halloween, ‘Devil in Ohio’ aan toe, een minireeks waarin Emily Deschanel (‘Bones’) een getroebleerd tienermeisje in huis neemt. Bij het eerste avondmaal tezamen vraagt de frêle jongedame bedeesd of ze een gebedje mag doen, waarna ze de Heerser der Demonen bedankt voor de heerlijke maaltijd.

Ziekenhuispsychiater Suzanne (Deschanel) ontfermt zich over een patiënte van wie naam en afkomst onbekend zijn, maar die een onheilspellende omgekeerde pentagram op haar rug heeft staan. Ouders noch vrienden komen het meisje in het ziekenhuis opzoeken, waardoor Suzanne beslist de arme stakker zelf op te vangen bij haar thuis. Zij had natuurlijk nooit kunnen vermoeden dat deze Jane Doe eigenlijk de dochter van de leider van een satanische sekte is.

Een verhaal over een sekte kan bloedstollende televisie opleveren, denk maar aan het eerste seizoen van ‘True Detective’, docureeks ‘Wild Wild Country’ op Netflix, of M. Night Shyamalans griezelserie ‘Servant’ op Apple TV+. Maar ‘Devil in Ohio’ is horror voor doetjes. De sekteleden aanbidden Lucifer en zijn zelfs bereid om jonge meisjes te offeren, maar houden zich rond de ontsnapping van de dochter van hun leider opmerkelijk koest. De makers proberen de spanning dan maar op te voeren met gevaren die zelden gevaren zijn. Suzanne maakt iets verschrikkelijks mee, maar het blijkt slechts een enge droom te zijn. Ze hoort verdachte geluiden, maar het is gewoon haar man die thuiskomt. De paar keer dat de sekte dan toch in beeld komt, werken ze eerder op de lachspieren met hun carnavalsmaskers en hun dwaze monologen over Het Verbond, De Morgenster en De Keten Die Niet Gebroken Mag Worden.

‘Devil in Ohio’ werkt beter als familiedrama. De komst van Mae – zo heet het sektemeisje – scheurt het vijfkoppige gezin van Suzanne geleidelijk aan uiteen. De 15-jarige Jules is blij dat ze eindelijk iemand heeft om mee te praten op school, maar Mae neemt Jules’ leven gaandeweg in. Ze plaatst een geheim offeraltaar in de tuin, hangt elk kruisbeeld op z’n kop en bezeert dochtertje Dani, maar haar adoptiemoeder kan geen kwaad woord over haar horen. In de zesde aflevering legt een therapeute uitvoerig uit wat al lang duidelijk was: Suzanne, mishandeld door haar stiefvader, ziet zichzelf in Mae. De makers vonden het nodig om Suzannes trauma vervolgens in een resem flashbacks te tonen, met een jongere actrice die totaal niet op Emily Deschanel lijkt.

‘Devil in Ohio’ houdt wel grotendeels steek, wat niet over ‘Echoes’, die andere populaire Netflix-minireeks van het moment, kan gezegd worden. Madeleine Arthur (‘To All the Boys’) is bovendien uitstekend als de verknipte Mae. Maar dat maakt van de miniserie nog geen spannende of goede televisie. De personages hebben geen persoonlijkheid, de dialogen zitten vol platitudes en het plot meandert. De acht afleveringen hadden er gerust vijf kunnen zijn, als je de onnodige zijsprongen over de geldschulden van de vader, de coming-out van de oudste dochter en de allergieaanval van Dani schrapt. Damien had deze saaie horrorreeks met één blik in de vuilnisbak gemikt.