Een foeftatoeage, DJ Het Kietelmonster en het rondste zonnebrilletje ter wereld: het graven naar ‘De mol’ is weer begonnen

Een huwelijkstaart op een draagberrie! Graven in de woestijn! Een verfbom in de auto! Jawel, de extra lange openingsaflevering van het ‘De mol’-jubileumseizoen deed belletjes rinkelen ter grootte van beiaardklokken. ‘De geschiedenis herhaalt zich,’ grijnsde Gilles De Coster. ‘Maar soms ook niet.’ Waarop hij voor de eerste keer in de geschiedenis van het programma een kandidaat op magische wijze deed herrijzen.

Zoals je dat van een anderhalf uur durende ‘De mol’-aflevering mag verwachten, zat er in deze eerste kennismaking met de Canarische Eilanden véél: dronecamera’s die al eens door een openstaand autoraam vliegen, opdrachten waarvan de blauwdruk niet minder complex is dan die van de gemiddelde deeltjesversneller, en speciaal voor deze tiende jaargang ook een sliert blasts from the past. Voorop: de tijdelijke herintrede van Gilles Van Bouwel en Magda Ral, de eerste verrader van ‘De mol’ 2.0 en de eerste verrader tout court, zij aan zij. Op het moment waarop zij hun aanwezigheid kenbaar maakten door traag naar de camera te wandelen, als Terminators rechtstreeks op hun doel af, hoorde je de kijkers in hun huiskamer gillen als ‘Star Wars’-fans die plots de gelooide jekker van Han Solo en de grote kruisboogblaster van Chewbacca te zien kregen tijdens ‘The Force Awakens’. ‘Ze zijn terug!’

Plus ça change, plus c’est la même chose, en dus viel ook deze nieuwe roedel kandidaten weer elke opdracht aan met de gratie en elegantie van een walrus die een zwerm vliegen van zich af probeert te schudden. Vooral leerkracht Nele - nu al zo’n beetje de Philippe (Flipper!) van deze jaargang, ook al deed er verderop een ándere Philippe mee - nam daarin het voortouw. Wanneer zij medekandidaten in ballonnenkostuums doorheen een cactustuin moest gidsen, deed zij dat met de handzame precisie van iemand die een vlieg plat probeert te slaan met een voorhamer. Haar onmiddellijke val tijdens de ‘vloer is lava’-opdracht werd inzake knulligheid pas overtroffen wanneer de zogeheten Philippe, een kinesist, zijn naam alle eer aandeed door slapstickgewijs van zijn stelten te donderen. Dat Philippe, die voor de mannen is, tijdens een autobotsing meteen opmerkte dat ze in zijn gat hadden gezeten, laat ik hier graag onvermeld, ook al zit er ergens een goeie, lichtjes gedateerde mop in.

Wie zich verder al in de kijker wist te werken? De 26-jarige Uma, die nu niet bepaald dolgelukkig leek toen ze 1.500 euro wist binnen te rijven en die zich verder liet kennen als kandidaat die altijd wel voor eigen voordeel zal gaan. Accountmanager Yens onderscheidde zich met een foeftatoeage (!) en het rondste zonnebrilletje aller tijden, terwijl rechercheur Anke zich liefst laat aanspreken als DJ Het Kietelmonster en receptioniste Emanuelle liefhebber bleek te zijn van de iets rustigere gabbermuziek, zoals gabbers die opzetten tijdens kaarslichtdinertjes, neem ik aan. De kleurrijkste van de bende is voorlopig boomverzorger Bert: ik ben er nog niet helemaal van overtuigd dat hij geen typetje is van Tijs Vanneste, maar dat kan alleen een positief teken zijn.

Maar genoeg rond de pot gedraaid! Als deze aflevering om één kandidaat draaide, dan moet het natuurlijk wel de man zijn die van alle ‘De mol’-kandidaten uit alle seizoenen het meeste medelijden wist op te wekken, door vorig jaar nog vóór de reis goed en wel begonnen was in België al af te vallen, en als een hondje aan de kant van de weg te worden achtergelaten. Als Magda en Gilles hun Han Solo-moment kregen, dan riep de onthulling van Jens Zutterman als officiële kandidaat nummer elf heugelijke herinneringen op aan de scène in ‘Spider-Man: No Way Home’ waarop een welbepaalde superheld opeens onder luid gejoel door een gloeiend portaal kwam gestapt: hoera, joepie, hij krijgt een tweede kans! Deze hele aflevering mocht u gerust bekijken als een ode van de makers aan één van hun favoriete kandidaten ooit.

‘De geschiedenis herhaalt zich,’ zei Gilles De Coster dus. ‘Maar misschien ook niet.’ Wie weet, misschien kan ik in mijn wekelijkse ‘De mol’-recap nu eindelijk wél eens de juiste verdachte kiezen - procentueel gezien begint het intussen een prestatie te worden om er steeds opnieuw naast te zitten. Of misschien blijft alles toch veeleer bij het oude: gezien het track record van ‘De mol’ de afgelopen negen seizoenen hoeft dat geenszins een schande te zijn.

Afijn: het graven is weer begonnen.