Een kostuumdrama, luchtmachtpiloten en een flinke dosis waterverfmagie: deze films kan je nu zien in de cinema

‘Corsage’ ★★★☆☆

Van Marie Kreuzer, met Vicky Krieps, Colin Morgan en Ivana Urban.

De fans van de razend populaire Sissi-films met Romy Schneider zullen wellicht gruwelen van de manier waarop hun favoriete keizerin in ‘Corsage’ wordt afgebeeld: niet als een suikerzoete romantische deerne, maar als een sombere vrouw die opbokst tegen de vrouwonvriendelijke conventies van haar tijd. Het is even wennen aan Marie Kreuzers eigenzinnige en naar verluidt allesbehalve historisch accurate benadering van Sissi’s biografie, maar Vicky Krieps is erg goed als de letterlijk en figuurlijk diep ingesnoerde, tussen rebellie en depressie twijfelende keizerin. En wie zich niet té veel stoort aan de vrijheden die de regisseuse zich permitteert, kan tijdens ‘Corsage’ altijd meedoen aan het spelletje Zoek De Anachronismen dat de cineaste - net zoals Sofia Coppola in ‘Marie Antoinette’ - met de kijker speelt: ja, dat is het nummer ‘As Tears Go By’ dat op de harp wordt gespeeld!

Vanaf 21 december in de bioscoop.

‘Ernest & Celestine: op avontuur in Brabbelland’ ★★★☆☆

Van Julien Chheng en Jean-Christophe Roger, met de stemmen van Ivan Pecnik en Lizemijn Libgott

Avontuur Dít is wat de uk in ons nodig had! Tien jaar na de wereldwijd bekroonde Franse animatiefilm ‘Ernest & Celestine’ keren de als immer goed geklede beer Ernest en zijn dappere roommate Celestine – twee tekenfilmfiguurtjes die u net als Stip en Vlek, Spookje Laban en het Molletje in uw kinderhart hoort te dragen – terug in ‘Op avontuur in Brabbelland’, waarin onze vrienden verzeilen in een land waar van de muziekpolitie maar één noot mag worden gespeeld: de do. Maar net zomin als iemand het moet wagen om onze paprikanootjes af te nemen, zo laten ook Ernest en Celestine hun noten niet van zich afpakken! Op grafisch vlak zorgden de makers weer voor een mooie dosis waterverfmagie, terwijl het verhaal nét spannend genoeg is om de jonge kijkertjes onder u een centimetertje heerlijk kippenvel te bezorgen.

Vanaf 21 december in de bioscoop.

‘Devotion’ ★★★☆☆

Van J.D. Dillard, met Glen Powell, Jonathan Majors en Christina Jackson

Pilotenhelmen zijn weer hot in de cinema! Nadat hij in ‘Top Gun: Maverick’ te zien is geweest als Jake ‘Hangman’ Seresin, vertolkt Glen Powell in het waargebeurde ‘Devotion’ de wingman van Jesse Brown (Jonathan Majors), de allereerste Afro-Amerikaanse luchtmachtpiloot. Het racisme dat Brown kreeg te verduren tijdens zijn opleiding tart alle verbeelding: zijn vertrouwen in de blanke medemens is er zó klein door geworden dat hij tijdens de landing op het vliegdekschip niet eens op de levensbelangrijke handsignalen van het grondpersoneel durft te vertrouwen (‘Ik denk dat ze me willen laten crashen omdat ik zwart ben’). Browns verhaal grijpt aan, maar de van spectaculaire loopings dromende jongen in ons bleef wel een beetje op z’n honger zitten: wij hadden méér willen zien van die knap gefilmde dogfights tussen die Amerikaanse jachtvliegtuigen en die vijandelijke MiG-straaljagers.

Vanaf 21 december in de bioscoop.

‘Avatar: The Way of Water’ ★★☆☆☆

Van James Cameron, met Sam Worthington, Sigourney Weaver, Zoe Saldana en Stephen Lang.

Dat het vervolg op ‘Avatar’ liefst dertien jaar op zich heeft laten wachten, beschouwden wij in onze kinderlijke naïviteit als een goed omen: wie weet, zo pompten wij onszelf vooraf moed in, heeft James Cameron in de tussentijd de visionaire verhalenverteller én de virtuoze actieregisseur in zichzelf teruggevonden! Helaas: ‘Avatar: The Way of Water’ is een retesaaie, fantasieloze, op een ontstellend zwak verhaal steunende en véél te lange film waar wij - met dank aan die vermaledijde 3D-bril - een lichte migraine aan hebben overgehouden.

Oké, wie zijn hart heeft verloren aan de eerste ‘Avatar’, en de afgelopen jaren zat te smachten naar de toverachtige schoonheid van de maan Pandora, zal die tover in de sequel twinkelender dan ooit terugvinden. Niet alleen wiekt Jake Sully opnieuw op zijn machtige ikran boven de feeërieke bossen en rivieren, Cameron neemt u ook mee naar de zeestam van de Metkayina, waterwezens die schelpenkettingen om hun hals dragen en die Jake uitlachen omdat hij vergeleken met de Metkayina maar een kleintje heeft (een kleine stáárt, welteverstaan). In het veel te lange middenstuk laat Cameron de intrige (of wat daarvoor moet doorgaan) zelfs een uur lang volledig stilvallen voor een lange verkenning van Pandora’s onderwaterwereld, met zijn riffen, koralen en vissen die wel iets weghebben van roggen en stekelbaarzen: alsof je naar een reusachtig aquarium zit te staren. Typisch voor Cameron is dat hij die onderwaterwereld drenkt in een soort animistische zweverigheid. Wie bijvoorbeeld zoals de Metkayina op de tulkun wil rijden (de onderwaterversie van de gevleugelde ikran), dient met die vis een telekinetische band aan te gaan. Wij kregen vooral heimwee naar de rode haarband van Private Vasquez in ‘Aliens’, maar alla.

Visueel is ‘Avatar 2' zo mogelijk nog overdonderender dan de eerste film: de Na’vi ogen anno 2022 zelfs zó scherp dat we af en toe de indruk kregen dat we niet naar een sciencefictionfilm zaten te kijken, maar naar een documentaire die met de geavanceerdste digitale camera’s écht op een andere planeet werd gedraaid. Maar wat schiet je op met die hoogtechnologische beeldenpracht als die niet wordt geschraagd door een deftig verhaal?

Weet u wat het is? ‘Avatar: The Way of Water’ is een film van een cineast die te diep is weggezonken in zijn eigen obsessie met digitale technologie en die zich ondertussen geen énkele moeite heeft getroost om ook maar de schijn van een fatsoenlijk verhaal te verzinnen. In die 13 lange jaren dat hij bezig was met het op punt stellen van zijn 3D-lenzen, zijn green screens en zijn motioncapturetechnologie, is Cameron op links én op rechts ook ingehaald door Christopher Nolan, Denis Villeneuve en zelfs door Joseph Kosinski: zíj hebben de voorbije jaren met ‘Interstellar’, ‘Dune’ en ‘Top Gun: Maverick’ fantastische blockbusters gemaakt die er niet alleen schitterend uitzagen, maar ook nog eens steunden op meeslepende verhalen.

Naar verluidt gaat James Cameron de rest van zijn leven spenderen aan het maken van ‘Avatar’-films. Een somber vooruitzicht.

Nu in de bioscoop.