televisie★★½☆☆
Eén treffend zinnetje van zijn vrouw maakte meer emotie los dan de rest van de Netflix-docu ‘Schumacher’ bij elkaar opgeteld
‘Ik doe nooit iets half, of zelfs maar voor 99 procent. Nee, ik doe het 100 procent, alles daaronder is te min voor mij.’ Aan het woord is – op archiefbeelden, dat begrijpt u – Michael Schumacher. Terwijl hij de woorden uitspreekt, zien we hem racen over het circuit van Spa-Francorchamps, de plek waar alles begon voor Schumi. Als invaller verbaast hij er in 1991 vriend en vijand, en in 1992 wint hij er zijn eerste grand prix. De reacties liegen er niet om: bijna iedereen in de formule 1 realiseerde zich dat er een nieuwe grootheid zat aan te komen. Uiteindelijk zou Schumacher zeven keer wereldkampioen worden – nog altijd een (met Lewis Hamilton gedeeld) record.
De ‘100 procent’-uitspraak is Schumacher in een notendop: een perfectionist. Een coureur voor wie succes bijna een geboorterecht leek. Maar niet zozeer een mens die veel harten sneller doet kloppen. Afgezet tegen het charisma van Ayrton Senna of de strapatsen van Max Verstappen vandaag, blijft Schumi toch een beetje een robot. Emotieloos, op het arrogante af.
Zoveel wordt ook weer duidelijk in de Netflix-docu ‘Schumacher’, die gemaakt werd in samenwerking met de familie. En dat wil wat zeggen, want sinds zijn skiongeval in 2013 in het Franse Méribel is de familie Schumacher meer gesloten dan het doorsnee koningshuis.
In de documentaire zien we Schumi niet alleen de top bereiken, we zien ook hoe vanzelfsprekend hij het wel vindt dát hij die bereikt. Om een eerste keer wereldkampioen te worden ramt hij concurrent Damon Hill in de muur. Die is mild gestemd, en wil in deze film zelfs zo ver gaan om te stellen: ‘Misschien had ik wel hetzelfde gedaan.’ Op een kritische noot hoef je als kijker niet te rekenen.
Het beeld dat je krijgt, is dat van een ongelooflijke winnaar. Maar hoeveel beelden we ook zien van een lachende Schumacher, of Schumi die een vuist balt, echt emotioneel wordt het niet. Dat wordt het pas als we zien hoe Senna verongelukt.
‘Schumacher’ biedt genoeg vertier voor de sportfan en bevat mooi archiefmateriaal. Op het einde geeft de documentaire zelfs wat inzicht in het ski-ongeval en in hoe het nu zou zijn met Schumi. Zijn vrouw vertelt in tranen dat hij op de ochtend van zijn ongeluk nog had voorgesteld dat ze misschien beter konden gaan skydiven in Dubai in plaats van te skiën op een piste die hij niet helemaal vertrouwde. En nog: ‘Michael beschermde ons, nu doen wij hetzelfde.’ Al laat ze zich ook ontglippen: ‘We laten Michael zoveel mogelijk genieten van wat hij mooi vindt.’ Er ís dus nog een mens die kan genieten. Dat ene zinnetje was treffender dan de rest bij elkaar opgeteld. Meer van dat had deze docu naar een hoger plan kunnen tillen. Nu is ze niet meer of niet minder dan een fraaie hagiografie.
