‘Eigen kweek’ is Oervlaams, en dat mag u voor één keer als een compliment opvatten

Het fictieslot op zondagavond bij Eén is voorlopig nog niets om uw avondwandeling met de hond voor te annuleren. Brengt 'Eigen kweek' op dinsdag ons wel in - pas op, flauwe woordspeling op komst! - hogere sferen?

Het antwoord luidt, na de eerste aflevering toch, volmondig ja. Al vanaf de openingsgeneriek, waarbij we een man traagjes door het West-Vlaamse zwerk zagen zweven op een skilift, leek er nog eens ouderwetse televisiemagie in de lucht te hangen. Schone, stille beelden, zowaar doordrongen van een vleugje poëzie. Alsof subtiliteit buiten het drukbekeken zondagavondblok plots wél weer mocht bij de Openbare Omroep.

'Eigen kweek' had heel wat troeven klaarzitten in zijn mouw, maar nam ook rustig de tijd om die op tafel te leggen. Wie vreesde dat de reeks een doorslagje zou zijn van buitenlandse 'doe het zelf'-drugsseries als 'Weeds' of 'Breaking Bad' kon meteen opgelucht adem halen. 'Eigen kweek' is in de eerste plaats Oervlaams, en dat mag u voor één keer als een groot compliment opvatten: Oervlaams zoals ook 'Van vlees en bloed' en - durven we de vergelijking nu al maken? - 'Quiz me quick' dat was.

Net als die twee prachtseries schippert het verhaal van patattenboer Jos en zijn zonen Frank en Steven mooi tussen komedie en tragedie en kan het voor die kunstige evenwichtsoefening rekenen op een topcast. Sien Eggers is voortreffelijk als de goedbedoelende, maar wat naïeve Ria, en ook Wim Willaert - denk Koen De Graeve met een scheut Javier Bardem in 'No Country for Old Men' - ontwapent als de van trieste hondenogen voorziene Frank.

Oervlaams stond in 'Eigen kweek' eigenlijk gelijk aan 'Oer-West-Vlaams' - en het is al van Stefaan Degand in 'De ronde' geleden dat die West-Vlaamse couleur locale nog eens zo'n fijne televisie opleverde. Boerenzoon Frank die in het verengelst West-Vlaams zijn nieuwbakken Filipijnse vrouw tot menselijke interactie probeert te verleiden: het moet het grappigste maar tegelijk ook het treurigste zijn wat we de laatste tijd op ons scherm zagen passeren.

'Eigen kweek' is topfictie waarvoor wij graag nog eens de - vooruit, nog ééntje dan - loftoeter boven halen. Trek u niets aan van de 'wiet op de openbare omroep'-discussie die de volgende dagen ongetwijfeld zal ontvlammen. Kijken en genieten, da's de boodschap.