Even serieus: dit zijn de 88 grappigste comedyseries op Netflix, Streamz en co

After Life (Netflix)

Van alle series die Ricky Gervais (‘The Office’, ‘Extras’) gemaakt heeft, is ‘After Life’ ontegensprekelijk de populairste: het komisch drama over een man die na de dood van zijn vrouw wegzinkt in een depressie en zijn verdriet uitwerkt op alle mensen om hem heen was drie seizoenen lang wereldwijd de meest bekeken Britse comedy op Netflix. De beste titel uit zijn oeuvre is het helaas niet: daarvoor is de reeks te repetitief en zijn sommige scènes om de verkeerde redenen pijnlijk. Maar evengoed bevat ‘After Life’, zeker in het eerste seizoen, genoeg momenten waarin Gervais bewijst dat hij, als hij zijn tijd niet zit te verspillen met ruziemaken op Twitter, nog altijd een begenadigd scenarist kan zijn.

American Vandal (Netflix)

‘Fiskepark’ op Canvas was niet de eerste reeks die speelde met de clichés van het true crime-genre. In 2017 verscheen op Netflix, dat met ‘Making a Murderer’ aan de basis lag van de hele hype rond true crime, ‘American Vandal’, een documentairereeks waarin de makers een mysterieuze misdaad reconstrueren en proberen op te lossen. Alleen is de misdaad in kwestie dat iemand op de parking van een middelbare school in Californië de auto’s van leraars heeft beklad met graffiti. Meer bepaald met tekeningen van penissen. De schuldige wordt snel gevonden en van school gestuurd, maar twee studenten bijten zich in de zaak vast en vragen zich af of de échte dader wel gestraft is. Mensen die aflevering na aflevering praten over penissen: het klinkt puberaal en plat, maar ‘American Vandal’ is – vooral in het eerste seizoen – niet alleen onweerstaanbaar grappig, maar ook een knappe satire op true crime, en zeker op het sérieux waarmee veel makers van dat soort reeksen zich opwerpen als voorvechters van gerechtigheid.

Anxious People (Netflix)

Er komen uit Zweden niet enkel donkere misdaaddrama’s vol gekwelde en nors kijkende rechercheurs, zo bewijst de gloednieuwe absurde komische reeks ‘Anxious People’ nog maar eens. De serie, naar de bestseller van Frederick Backman, start wel met een misdaad, in de vorm van een mislukte bankroof. Om uit de handen van de politie te blijven, stormt de overvaller een huis binnen, waar hij de inwonenden gijzelt: onder hen een makelaar, een zwangere vrouw, een gedeprimeerde miljonair, twee IKEA-verslaafden en een man in een konijnenpak. Wanneer de politie even later binnenvalt, is de crimineel verdwenen en blijken zijn slachtoffers ook allerminst bereid om de rechercheurs te helpen in hun zoektocht naar wat er precies is gebeurd.

Archer (Netflix)

Op zijn smalst is ‘Archer’ een grofgebekte James Bond-parodie. Maar de animatiereeks rond geheim agent, womanizer en parttime sociopaat Sterling Archer overstijgt dat label met brille. Kom voor de bij de haren getrokken plots over staatsveiligheid, blijf voor de onvergetelijke personages (de één incapabeler, absurder en kierewieter dan de ander), de running jokes (‘Phrasing!’) en de oneliners (‘I’m scared if I stop drinking all at once, the cumulative hangover will literally kill me’). ‘Archer’ is een tekenfilmreeks voor volwassenen die bewijst dat ook puberale en zelfs kinderachtige grappen clever en onweerstaanbaar kunnen zijn.

Atlanta - seizoen 1-2 (Disney+)

‘Atlanta’, een van de meest bejubelde series van het vorige decennium, keert net op tijd terug naar de streamingdiensten: over luttele maanden vervolgt bedenker en hoofdacteur Donald Glover aka Childish Gambino zijn fictionele carrière als muziekmanager Earn met een derde én vierde seizoen. In afwachting kan u op Disney+ nog eens genieten van de eerste jaargangen van deze maatschappijkritische, hilarisch ongemakkelijke en verrassend ontwapenende dramedy over de alledaagse struggles van een groepje zwarte vrienden in de thuisstad van Outkast en Migos. Nieuwkomers wezen gewaarschuwd: ‘Atlanta’ is al even diepgaand als absurd – Glover omschrijft het niet voor niets als ‘‘Twin Peaks’ met rappers’.

Barry (Streamz)

Barry Berkman is een huurmoordenaar die een onverhoedse passie voor het amateurtheater voelt ontbranden, en vervolgens beide werelden met elkaar moet zien te verzoenen. ‘Barry’, geschreven door hoofdrolspeler Bill Hader en ‘Seinfeld’-alumnus Alec Berg, wordt soms wel de onwaarschijnlijke troonopvolger van ‘Breaking Bad’ genoemd. Omdat de comedy/thriller moeilijk in één genrevakje onder te brengen is, omdat het hoofdpersonage een sympathiek monster is en omdat het menselijkheid vindt in de donkerste hoeken en krochten.

Big Mouth (Netflix)

Animatieserie over enkele jongens en meisjes die de puberteit voelen opkomen, met alle hormonale narigheden – de eerste schaamharen, ongewilde erecties, menstruatie tijdens een schoolreis – die daarbij horen. ‘Big Mouth’ is schaamteloos expliciet en absurd: er wordt gemasturbeerd en geëjaculeerd bij de vleet, Michael Stipe van R.E.M. komt even op de tonen van ‘Everybody Hurts’ een liedje over menstrueren zingen en de geest van Duke Ellington blijkt op iemands zolder te wonen en een oversekste geilaard te zijn. Maar onder alle vetzakkerij zit er ook een heel ontroerende serie over opgroeien, eerste liefdes en alle twijfels en verwarring die je voelt tijdens de puberteit. ‘Big Mouth’ is géén serie die je als ouder samen met je tienerzonen of -dochters kunt bekijken, tenzij je houdt van een hoop gegeneerd heen-en-weergeschuifel in de zetel. Maar het is wel voor zowel pubers als volwassenen een absolute aanrader.

Big Shot (Disney+)

Een toptrainer uit het Amerikaanse basketbal (John Stamos, alias Uncle Jesse uit ‘Full House’) raakt aan lager wal en moet tegen zijn zin een team van een middelbare school gaan coachen, een meisjesteam dan nog. Wat volgt, is zo voorspelbaar als de columns van Mia Doornaert, maar de makers van ‘Big Shot’ - onder wie David Kelley, de man achter ‘Big Little Lies’ en ‘The Undoing’ - slagen er toch in om van onder de berg clichés een oprecht ontroerende reeks te halen.

Black-ish (Disney+)

‘Black-ish’ lijkt bij het begin een ‘Cosby Show’-achtige sitom over een kroostrijk zwart gezin, maar in tegenstelling tot de meeste reeksen met zwarte hoofdpersonages is huidskleur hier wel een thema, het centrale thema zelfs. De serie tackelt op een even slimme als grappige manier de problemen waar zwarte mensen mee kampen, van politiegeweld tot het gebruik van het ‘N-word’ in gesprekken met witte vrienden. Barack Obama noemde ‘Black-ish’ een van de beste comedy’s van de laatste jaren, Donald Trump sprak van ‘racisme van de ergste soort’. Neem het van ons aan: Obama heeft het, zoals meestal, bij het rechte eind.

Black Monday (Streamz)

‘Black Monday’ gaat van start op 19 oktober 1987, de dag van één van de ergste beurscrashes uit de geschiedenis van Wall Street, met een scène waarin iemand van een gebouw springt en met een forse klap op het dak van een donkerrode Lamborghini landt. Na die opening gaat het verhaal een jaar terug in de tijd en volgen we een paar makelaars bij een klein bedrijf die eindelijk ook eens de jackpot willen winnen, en in hun rush naar de top het hele beurssysteem naar de knoppen helpen. Een swingende comedy over de hebzucht en het gebrek aan verantwoordelijkheidszin in Wall Street, twee plagen die moeilijk uit te roeien zijn.

BoJack Horseman (Netflix)

BoJack Horseman is een depressieve, aan cheap thrills verslaafde has-been die ooit naam maakte als het hoofdpersonage van een ‘Full House’-achtige sitcom en de roem sindsdien tevergeefs achternaholt. Hij is de antiheld you love to hate: egoïstisch, ondankbaar, opvliegend en gedreven door zijn laagste driften, en toch voel je aldoor met ’m mee. De allergrootste troef van de reeks is – paaldansende orka’s en bloggende mopshonden ten spijt – dan ook herkenbaarheid. ‘BoJack Horseman’ maakt depressieve gedachten aanschouwelijk en aseksualiteit bespreekbaar, observeert en bekritiseert de uitwassen van onze maatschappij (blind kapitalisme, de hysterie van de media, de absurde hoeveelheden macht die we sociale media toekennen...) en is psychologisch waterdicht. Voor al wie niet afknapt op pratende paarden één van de opmerkelijkste en indrukwekkendste televisieverhalen van de afgelopen jaren, waarin achter alle kolder een donker hart klopt.

Bored to Death (Streamz)

Film noir-parodie over een New Yorkse schrijver met ‘writer’s block’ (Jason Schwartzman) die, nadat zijn vriendin hem heeft verlaten, zichzelf als privédetective in de markt probeert te zetten. Hij is natuurlijk niet in de wieg gelegd voor het detectivewerk, en zijn twee kompanen - geweldige vertolkingen van Ted Danson en Zach Galifianakis - zijn dat al helemaal niet. Ook omdat de vraag hoe en wanneer ze aan hun volgende joint zullen raken, vaak belangrijker is dan de zaak die ze moeten onderzoeken.

Brooklyn Nine-Nine (Netflix)

Misschien hebt u de title of your sex tape-meme al eens zien passeren, waarbij een onschuldig zinnetje een heel andere betekenis krijgt omdat het zogezegd ook als titel van iemands seksvideo zou kunnen dienen. Welnu, die meme vindt haar oorsprong in ‘Brooklyn Nine-Nine’, waar politieagent Jake Peralta de uitspraken van zijn preutse collega Amy Santiago – zoals ‘I hope it wasn’t a mistake’ of ‘I’m horrible at this. When can we stop?’ – zo vaak mogelijk terug in haar gezicht gooit als ‘title of your sex tape’. Het is maar één van de vele running gags in deze sublieme sitcom, waarin de rechercheurs van het New Yorkse district uit de titel allerlei zaken oplossen maar tussendoor elkaar vooral de duvel aandoen.

Community (Amazon Prime Video en Netflix)

De sitcom die zich in 2009 tegenover andere sitcoms verhield als ‘Scream’ in 1997 tegenover de horrorfilms van zijn tijd stond. ‘Community’ is atypisch, invloedrijk, zeer zelfbewust en bovengemiddeld goed voor een reeks oncontroleerbare lachstuipen. De serie van Dan Harmon (zie ook ‘Rick & Morty’) speelt zich af in hogeschool Greendale, en zoomt in op zeven sfeervol bullshittende misfits. Met een redelijk indrukwekkende cast en scenario’s die het weliswaar vaak ver zoeken maar daar bijna altijd mee wegkomen.

Cougar town (Disney+)

De serie waarmee Courtney ‘Monica Geller’ Cox bewees dat een leven na ‘Friends’ mogelijk was. Cox speelde zes seizoenen lang Jules Cobb, een pas gescheiden 40-jarige vrouw die samen met haar cynische tienerzoon en haar sloten wijn drinkende vrienden haar leven weer probeert op te bouwen. De titel (die verwijst naar de mascotte van het plaatselijke footballteam) is vreselijk maar de reeks is van het niveau dat je kunt verwachten van Bill Lawrence, de man achter ‘Scrubs’ en ‘Ted Lasso’.

Crazy Ex-Girlfriend (Netflix)

Het aanbod op televisie is nog nooit zo groot geweest als vandaag, maar ook de creatieve vrijheid die tv-makers krijgen, is soms grenzeloos. Beste bewijs: ‘Crazy Ex-Girlfriend’, een muzikale romantische dramedy over een jonge topadvocate (Rachel Bloom, die de serie mee bedacht) die van New York naar Californië verhuist, op zoek naar een man met wie ze als tiener iets heeft gehad. De reeks is een mix tussen ‘Unbreakable Kimmy Schmidt’ en ‘Flight of the Conchords’, een hyperkinetische comedy waarin de personages af en toe – drie keer per aflevering gemiddeld – liedjes beginnen te zingen, maar dan wel op een we-weten-allemaal-hoe-belachelijk-dit-lijkt-manier. Het is vaak zo idioot dat je alleen maar grijnzend kunt toekijken, maar onder alle nonsens zit er verrassend veel diepgang: Rachel heeft namelijk een verknipte jeugd achter de rug, worstelt stevig met haar zelfbeeld en haar zoektocht naar de ware liefde is eigenlijk in de eerste plaats een manier om de leegte in haar leven te vullen. Als u dacht dat het onmogelijk was om thema’s als zelfhaat, depressie of zelfdoding te combineren met onnozele liedjes over per ongeluk een sms naar de verkeerde persoon sturen (‘Textmergency’!) of de voor- en nadelen van grote borsten: ‘Crazy Ex-Girlfriend’ bewijst vier geweldige seizoenen lang uw ongelijk.

Curb Your Enthousiasm (Streamz)

Pre-tty, pre-tty, pre-tty, pretty good. In ‘Curb Your Enthousiasm’ speelt Larry David, één van de bedenkers van ‘Seinfeld’ en dus schatrijk, een iets chagrijnigere versie van zichzelf. David heeft lak aan de wereld, tal van fobieën en een iets te grote mond, waardoor hij op komische wijze in situaties belandt waarin je liever níét terechtkomt. Naargelang de seizoenen vorderen, haalt de misantroop steeds harder uit, zonder in te boeten aan persoonlijkheid, en blijft hij cringe comedy van hoog niveau spuwen. Ondertussen is ‘Curb Your Enthousiasm’ elf seizoenen ver, terwijl ‘Seinfeld’ het slechts negen seizoenen wist uit te zingen.

Dead to me (Netflix)

Nadat haar man omkwam bij een ongeval met vluchtmisdrijf gaat de verbitterde Jen naar een praatgroep om haar verdriet te verwerken. Daar ontmoet ze de vrijgevochten Judy, die haar verloofde Steve is verloren; de twee worden beste vriendinnen, Judy trekt zelfs bij Jen in maar een paar afleveringen verder – SPOILER ALERT! – blijkt Judy de chauffeur te zijn die Jens echtgenoot heeft doodgereden. Wat volgt, is een waanzinnig, demonisch grappig en met heel veel alcohol overgoten komisch drama, dat ondanks alle onverwachte en bij momenten vergezochte plotwendingen ook verrassend veel diepgang en emotie bevat. Onder alle moord, doodslag en zwarte humor zit namelijk een ontroerend verhaal over vriendschap, tussen twee vrouwen die door het lot bijeen zijn gebracht en elkaar even hard nodig hebben als een glas wijn op het einde van elke dag.

Dear White People (Netflix)

‘Dear White People’ wordt wel omschreven als een comedyserie, maar lachen doet u groen. De reeks van Justin Simien is gebaseerd op de gelijknamige film uit 2014 en speelt zich af op een prestigieuze universiteit met spanningen tussen de witte en zwarte studentengemeenschappen. In haar radioshow ‘Dear White People’ hekelt studente Samantha White (ha!) het diepgewortelde racisme dat de school beheerst. Het resultaat: véél satire en doordachte dialogen die de Netflix-serie tot de zeldzame categorie ‘intelligent tienerdrama’ bombarderen.

Derry Girls (Netflix)

Komische reeks over enkele tienermeisjes die opgroeien in het Noord-Ierland van de jaren 90, toen de Troubles – de eufemistische benaming voor de burgeroorlog tussen katholieken en protestanten – nog volop woedden en het Britse leger door de straten patrouilleerde. Al na de eerste aflevering besloot Channel 4 een tweede seizoen te bestellen, en tegen het einde van het zesdelige eerste seizoen was ‘Derry Girls’ de populairste sitcom voor de zender in meer dan twintig jaar. Dat succes is terecht, want ‘Derry Girls’ is een juweeltje, met vier meisjes (en één mannelijke meeloper) die zichzelf in allerlei pijnlijk grappige situaties manoeuvreren maar tegelijk moeten opgroeien tegen een achtergrond van terreur en onderdrukking.

Disenchantment (Netflix)

Vergeet de schreeuwende koters aan de kassa van de speelgoedwinkel: de Dreamland in Netflix-animatiereeks ‘Disenchantment’ is een magisch fantasyparadijs tjokvol humor en avontuur, verzonnen door Matt Groening, die al eerder ‘Futurama’ en ‘The Simpsons’ uit zijn hoed toverde. In de hoofdrol dit keer geen luie bediende in een kerncentrale of een pizzabezorger maar de eigenzinnige en alcoholverslaafde kroonprinses Bean, die elk probleem tegemoet treedt met de leuze ‘I really need some time to drink about this.’

Divorce (Streamz)

In een ideale wereld verloopt een scheiding snel, pijnloos en zonder gênante situaties. Maar, zoals Mike en Marjolein uit ‘Blind getrouwd’ u vast kunnen vertellen, dat is de uitzondering. In de realiteit lijkt het meestal op wat Robert en Frances Dufresne doormaken in ‘Divorce’, een komisch drama van HBO. Als hij zijn vrouw op overspel betrapt, stuurt hij aan op een scheiding en dat leidt tot geruzie, wederzijdse pesterijen en allerlei creatieve manieren om elkaar stokken in de wielen te steken. Een humoristische reeks met een bitter randje, maar gelukkig ook met twee uitstekende acteurs: Sarah Jessica Parker, die hiermee toch minstens één van de ‘Sex and the City’-films goedmaakt, en Thomas Haden Church.

Doogie Kamealoha, M.D. (Disney+)

Vóór hij Barney Stinson uit ‘How I Met Your Mother’ speelde, was Neil Patrick Harris de ster van ‘Doogie Howser, M.D.’, een populaire komische reeks over een 16-jarige chirurg. In deze reboot neemt Peyton Elizabeth Lee (‘Andi Mack’) de fakkel over. Als de jonge dokter Lahela Kamealoha combineert ze een uitzonderlijke medische carrière met het alledaagse leven van een puber, inclusief pyjamafeestjes met hartsvriendinnen, dates met dream boys en ruzies met ouders. Dat haar moeder ook als chef in het ziekenhuis werkt, versterkt de zucht naar een eigen leven. Kortom, een kleurrijke, familievriendelijke en inclusieve Disneyreeks, geschoten in het zonnige Hawaï.

Eastbound & Down (Streamz)

Weinigen die de aan bier, barbecueribbetjes en sport verhangen en onder zijn truckerspet niet overdreven snuggere Joe Sixpack beter vertolken dan Danny McBride, maar in ‘Eastbound & Down’ zette hij zijn absolute meesterstuk neer. In deze oorspronkelijk als bioscoopfilm bedoelde serie speelt hij Kenny Powers, een beroemd professioneel baseballer die na een schandaal uit zijn team wordt getrapt en met hangende pootjes naar zijn geboortedorp terugkeert om er als turnleraar aan de slag te gaan. Zijn integratie verloopt echter niet geweldig vlotjes omdat de arrogante, extreem grofgebekte en spectaculair onbescheiden Powers zich nog altijd een grote ster waant en met zijn boertige gedrag zowat iedereen tegen zich in het harnas jaagt. ‘Eastbound & Down’ is niet alleen ongehoord gortig en grappig, dankzij de regie van David Gordon Green (zie ook ‘Pineapple Express’ en ‘Your Highness – ook met McBride) ziet de serie er ook een stuk beter uit dan je van dit soort comedy zou verwachten. Let ook op de geslaagde bijrollen van Matthew McConaughey, Don Johnson en Lily Tomlin (als Kenny’s ouders) en de (zeker in die periode) immer geestige Will Ferrell, tevens coproducer van de reeks.

Enlightened (Streamz)

HBO-parel uit 2011 over zakenvrouw Amy Jellicoe (een fenomenale Laura Dern) die door haar bedrijf wordt opzijgeschoven omdat ze met de baas in bed is gedoken. Na een uitgebreide retraite in Hawaï keert ze herboren terug, en is ze vastbesloten om alle mensen om haar heen gelukkig en zen te maken. Alleen zitten die daar niet op te wachten. ‘Enlightened’ begint als een komedie maar wordt gaandeweg een ontroerende en intelligente serie over hoe moeilijk het is om te veranderen en hoe grote theorieën soms stranden op de problemen van alledag, en bevat met ‘The Ghost Is Seen’ uit seizoen 2 wellicht ook het mooiste, meest hartverscheurende halfuurtje televisie van de afgelopen tien jaar. Na twee misdadig slecht bekeken seizoenen trok HBO de stekker uit de reeks, maar ‘Enlightened’ had zoveel invloed op tv-makers en de series die erna kwamen dat ze in Amerika weleens omschreven wordt als ‘de Velvet Underground van de televisie’.

Fleabag (Amazon Prime Video)

De reeks die van bedenkster en hoofdrolspeelster Phoebe Waller-Bridge een ster, één van de best betaalde tv-schrijvers van het moment en de scenariste van de volgend Bond-film maakte. Helemaal terecht ook, want ‘Fleabag’, over een jonge vrouw en haar problemen met vrienden, familie en (ex-)geliefden, is briljante, gedurfde en bijtend grappige tv. Een masterclass in beknoptheid ook: twee seizoenen en twaalf afleveringen van nog geen halfuur, meer is er niet en zal er ook nooit zijn, maar die zes uur televisie bevat geen seconde vulsel. Als u nog eens een serie wilt ontdekken die u met verstomming slaat: ‘Fleabag’ is uw ding.

Flight of the Conchords (Streamz)

Bret McKenzie en Jemaine Clement reizen vanuit Nieuw-Zeeland naar New York, hun droom om een populaire indiefolkband te worden achterna. Twee hilarische seizoenen lang sukkelt het duo in de muziek en in de liefde. De humor is elke aflevering droger dan de Sahara en zo nu en dan zetten Bret en Jemaine een lied in: ‘Business Time’ en ‘The Most Beautiful Woman (in the Room)’ zijn oorwurmen die je willens nillens nooit zult vergeten. Jemaine en Bret spelen die liedjes tien jaar later nóg steeds tijdens hun wereldtournees als Flight of the Conchords. Ze zijn dan ook, in hun woorden, ‘het bijna award winnende en vierde meest populaire folkduo van Nieuw-Zeeland.’ Proficiat?

Friends (Netflix)

Een kwarteeuw na de eerste aflevering en vijftien jaar na de finale is ‘Friends’ nog steeds de populairste sitcom ter wereld. Wie zich afvraagt waarom Ross, Rachel en co. tot de verbeelding blijven spreken, hoeft alleen maar de reeks nog eens een kans te geven. Ja: ‘Friends’ is allerminst baanbrekend – zeker in vergelijking met tijdgenoot ‘Seinfeld’. En ja: de cast is ongeveer even divers als de gemiddelde vergadering van Schild & Vrienden, en sommige moppen over homoseksuelen doen je beseffen dat er sinds de jaren 90 veel veranderd is. Maar het blijft één van de best gemaakte sitcoms ooit, met perfect afgelijnde personages, mooie verhaallijnen en heel veel goeie grappen.

Futurama (Disney+)

Het kleinere broertje van ‘The Simpsons’, toch wat uithouding betreft: van deze animatiereeks mocht bedenker Matt Groening in totaal slechts zeven seizoenen maken en ondertussen is de serie alweer acht jaar van het scherm verdwenen. Het niveau van ‘Futurama’, waarin een pizzajongen genaamd Philip Fry op 1 januari 2000 per ongeluk in een diepvriezer valt en pas duizend jaar later weer ontwaakt, lag wel dicht bij dat van ‘The Simpsons’, en de cynische, vloekende robot Bender is zelfs het leukste personage dat Groening ooit bedacht.

Girls (Streamz)

Door Larry David en Louis C.K. beïnvloede reeks over vier New Yorkse vrouwen van vlees, bloed en cellulite. ‘Girls’ werd aanvankelijk weggezet als een morsige millennialversie van ‘Sex and the City’. Onzin: Lena Dunhams Hannah Horvath was vaak vervelend, opdringerig en verwend, maar nooit cliché, voorspelbaar of opgetrokken uit bordkarton, en toonde zich in zijn zes seizoenen finaal een heel stuk avontuurlijker, verrassender, geloofwaardiger en invloedrijker.

Good Girls (Netflix)

Voor veel mensen zal Christina Hendricks wellicht altijd wel Joan Holloway uit ‘Mad Men’ blijven, maar met ‘Good Girls’ doet de actrice toch al enkele seizoenen haar stinkende best om niet alleen herinnerd te worden als flamboyante secretaresse. Hendricks speelt Beth Boland, een brave huisvrouw die nadat haar huwelijk in elkaar gestort is aan een criminele carrière begint, samen met haar twee beste vriendinnen. Het trio leert dat ze een wasmachine voor meer kunnen gebruiken dan de vuile was en bouwen langzaam maar zeker een misdaadimperium op. Het resultaat is ‘Desperate Housewives’ meets ‘Breaking Bad’: bizar, maar het werkt.

High fidelity (Disney+)

Nog eentje voor in het rijtje ‘Is niets nu nog heilig?’ van de gemakkelijk geshockeerden: Rob, het melomane hoofdpersonage uit het boek van Nick Hornby en de film van Stephen Frears, is in deze nieuwe reeks een vrouw. Zoë Kravitz, dochter van, speelt de eigenares van een platenwinkel in Brooklyn in deze update van Hornby’s verhaal over enkele muziekfanaten die beter zijn in het aanleggen van lijstjes met hun favoriete platen dan in het Echte Leven. Charmant, bedrieglijk lichtvoetig en helaas na één seizoen alweer stopgezet.

High Maintenance (Streamz)

In deze als een webserie begonnen HBO-reeks volgen we een hipster cannabisdealer op zijn ronde door New York en vallen we in zijn zog bij een bonte verzameling personages binnen. De los aan elkaar hangende scènes vormen samen een levendig en vaak ook grappig portret van het leven in hip, ultramulticulti en wiet rokend Brooklyn en, in mindere mate, Lower Manhattan, waar day raves, knutselen voor volwassenen en partnerruilparty’s blijkbaar in, pardon, on fleek, zijn. Ook wellicht de enige reeks ooit waarin een volledige aflevering verteld wordt vanuit het standpunt van een hond (!).

How to sell drugs online (fast) (Netflix)

Het lijkt een Duitse kopie van ‘Breaking Bad’, deze reeks over een tiener, Moritz Zimmerman, die pillen begint te dealen om zich stoerder voor te doen en zo in de criminaliteit rolt. Maar dankzij de humor en zin voor zelfrelativering – twee eigenschappen die je niet meteen associeert met Duitsers – wordt ‘How to’ veel meer dan een doorslagje. Er hangt een anarchistisch sfeertje in de reeks, waarbij elk zijsprongetje toegelaten is: als Moritz klaagt over zijn liefdesleven, krijg je een overzicht van alle relaties van Leonardo DiCaprio, wanneer het gaat over de maximumdosis voor MDMA leest iemand een erg gedetailleerde bijsluiter voor en hoe je bitcoins omzet in cash wordt uitgelegd in dríé korte, grappige filmpjes. Tussen alle ongein door slaagt ‘How to’ er echter ook in – het kenmerk van een echt goede reeks – mensen neer te zetten met wie je meeleeft: Moritz zelf, die met drugs begon om zijn vriendin terug te winnen en haar net daardoor helemaal dreigt te verliezen; de knappe, schijnbaar onbezorgde Dan, die door zijn vader constant gekleineerd wordt; en vooral Lenny, een terminaal zieke nerd in een rolstoel die voor het eerst de liefde leert kennen. Het blijven, ondanks de stapels MDMA onder hun bed, tieners die een plek zoeken in de wereld, personages die ook niet zouden misstaan in pakweg ‘Sex Education’.

How to with John Wilson (Streamz)

John Wilson is een angstige en sociaal onhandige zenuwpees: overduidelijk dé man bij wie je aanklopt voor levensadvies. In de HBO-comedy spuit Wilson wijsheden, terwijl hij de absurditeit van het alledaagse reilen en zeilen in New York pre-corona vastlegt. Hij legt je uit hoe je over koetjes en kalfjes hoort te praten, op welke manier je correct een rekening deelt, en hoe je de perfecte risotto maakt. ‘Ik los de problemen op die je niet eens wist dat je had,’ aldus Wilson. Denk ‘Planet Earth’, maar dan met de excentriekste New Yorkers in plaats van leeuwen.

How I Met Your Mother (Disney+)

Voor sommigen een sitcom die in 2005 opportunistisch in het gapende gat dook dat ‘Friends’ had achtergelaten, voor de grote schare fans een serie die in haar beste momenten moeiteloos naast dat tv-monument kon staan en het soms zelfs overklaste. Volg gedurende negen seizoenen de liefdes- en andere avonturen en de grote en kleine pijnen van vijf door een topcast vertolkte vrienden, en hun soms moeizame metamorfose in prille dertigers, en oordeel vooral zelf.

I hate Suzie (Streamz)

‘Van het grappigste wat ooit op de Britse tv te zien is geweest’, zo schreef The Guardian over ‘I hate Suzie’, terwijl de kijkbuis van het Verenigd Koninkrijk dat afgelopen decennia toch niet weinig goede comedy heeft voortgebracht. In de reeks ziet een bekende actrice (Billie Piper) haar leven en carrière in duigen vallen wanneer haar telefoon wordt gehackt en er compromitterende foto’s van haar naar buiten komen, onder meer één waarop ze een andere penis dan die van haar man van dichtbij verwent. In zes afleveringen, waarin telkens één emotie centraal staat, moet Suzie de scherven proberen te lijmen. De meest memorabele aflevering brengt ze al masturberend door: in haar fantasiewereld overschouwt ze samen met haar beste vriendin als een soort Statler en Waldorf de actie, en probeert ze wanhopig te achterhalen wat háár nu precies geil maakt. Scherp met een tragisch randje: zo lusten we Britse fictie wel.

I Think You Should Leave (Netflix)

Heel veel sketchshows maakt Netflix niet, maar met deze nieuwkomer tekende de streamingdienst meteen voor één van de grappigste titels van 2019. In een notendop draait het in ‘I Think You Should Leave’ meestal rond iemand die in een gênante situatie terechtkomt, en daarna koppig verder blijft doen en alles nog gênanter maakt. Maar zo’n omschrijving doet de serie geen recht, want de sketches gaan over van alles, van een bizarre verkiezing van de mooiste baby van het jaar tot een kerkgemeenschap die tijdens een begrafenis geconfronteerd wordt met een wel erg onorthodoxe orgelspeler. Er is maar één rode draad: telkens als je denkt dat een sketch niet meer absurder kan, schakelen de makers een tandje bij en wordt het nog erger. En grappiger.

Insecure (Streamz)

HBO-reeks die zich nog het best laat omschrijven als een kruising tussen ‘Girls’, maar dan met druk taterende en voor de spiegel rappende sisters, en een iets jongere, vrouwelijke en ook wat minder experimentele variant op de belijdeniscomedy van ‘Louie’. Issa Rae speelt, net als in de populaire webserie waarop de reeks is gebaseerd, min of meer zichzelf: een bijna-dertiger uit zuidelijk Los Angeles die beseft dat haar leven niet helemaal is uitgedraaid zoals ze had gehoopt, maar niet goed weet hoe ze de zaak weer op het juiste spoor kan krijgen. Gevolg: een quarterlifecrisis van het komischere soort.

Kevin Can F**k Himself (Amazon Prime Video)

Van de ene bejubelde komische serie naar de andere: Annie Murphy, die voor haar rol als Alexis Rose in ‘Schitt’s Creek’ een Emmy kreeg, draait er haar hand niet voor om. Deze keer speelt de Canadese actrice ene Allison McRoberts, een vrouw die vastzit in een ongelukkig huwelijk met Kevin, een lompe, luie man die zich het grootste deel van de tijd als een kind gedraagt. Wanneer het haar allemaal te veel wordt, begint ze plannen te maken om zich eens en voor altijd van haar echtgenoot te bevrijden. ‘Kevin Can F**k Himself’ begint als een parodie op de banaalste sitcoms, en alle scènes tussen Annie en haar man spelen zich af in zo’n typische huiskamer voor een publiek dat met elke flauwe grap lacht. Maar telkens als Annie de deur achter zich dichttrekt, komt ze in een veel donkerder wereld terecht, waarin ze langzaamaan beseft dat ze haar lot in eigen handen moet nemen. Een erg gewaagde mix van genres dus, die in de VS – waar de serie twee maanden geleden is begonnen – op gejubel werd onthaald.

Love & Anarchy (Netflix)

De eerste Zweedse Netflix-original ‘Quicksand’ uit 2019 was, zoals te verwachten viel, een misdaadreeks, maar voor opvolger ‘Love & Anarchy’ zijn de makers een minder voorspelbaar pad ingeslagen. Deze romantische komedie draait rond een gestresseerde moeder van twee die op haar werk begint te flirten met een jonge IT-expert. De twee dagen elkaar uit om de regels op en buiten het werk te overtreden, en wat redelijk onschuldig van start gaat, begint langzaam haar hele leven over te nemen.

Love Life (Streamz)

Darby (Anna Kendrick) is een jonge vrouw uit New York met een baan als museumgids en een woelig liefdesleven: als kind van gescheiden ouders is haar vertrouwen in de liefde sowieso al niet groot en de mannen van ‘The Big Apple’ doen er weinig aan om dat te verhelpen. ‘Love Life’ toont in tien afleveringen hoe het Darby vergaat, a rato van één relatie per aflevering - met uitzondering van één bijzondere ‘douchebag’ aan wie twee afleveringen zijn gewijd. Het resultaat is een amusante, niet echt diepzinnige serie die wat in de lijn ligt van - het weliswaar superieure - ‘Lovesick’ op Netflix. Ondertussen is er ook een uitstekend tweede seizoen op Streamz verschenen, rond het liefdesleven van Marcus Watkins - gespeeld door William Jackson Harper, alias Chidi Anagonye uit ‘The Good Place’.

Lovesick (Netflix)

De stuntelige maar charmante Engelsman: het is een typetje waar Hugh Grant een hele carrière uit heeft gepuurd en waar ook de Britse komische reeks ‘Lovesick’ stevig op steunt. De lad van dienst is Dylan, een blonde jongeman die al een hele resem liefjes heeft gehad maar zich nog niet heeft kunnen binden. Als hij op een dag ontdekt dat hij chlamydia heeft, krijgt hij de lastige taak om contact op te nemen met al zijn vroegere vriendinnetjes en ze te waarschuwen. Alleen – en daar zit het briljante van de reeks – begint hij niet willekeurig rond te bellen maar stelt hij een lijstje op dat hij alfabetisch begint af te werken. De serie springt daarna heen en weer tussen het heden en het verleden, en je ziet Dylan en zijn vrienden op heel verschillende momenten in hun leven worstelen met de liefde, vriendschap, geld en hun toekomst. Het resultaat is een soort lang uitgesponnen versie van ‘Four Weddings and a Funeral’, maar dan zo goed geschreven dat de reeks drie seizoenen lang heerlijk is om te volgen.

Marvelous Mrs. Maisel (Amazon Prime Video)

Bekroonde dramedy over Upper West Side-huisvrouw Midge Maisel, die in de jaren 50 en 60 de stand-upper in zichzelf ontdekt, en waarin Amy Sherman-Palladino – voorheen van ‘Gilmore Girls’ – andermaal bewijst dat ze superieure dialogen schrijft. Andere troeven: de kleurrijke nevenpersonages (geen betere neuroot-jood dan Tony Shalhoub), de ‘Mad Men’-achtige sfeerschepping en bovenal Rachel Brosnahan, die de scherpe Midge geloofwaardig en onnavolgbaar neerzet en die de vergelijkingen met comédienne Joan Rivers zaliger, op wier leven deze reeks losjes gebaseerd is, snel doet vergeten.

Master of None (Netflix)

Atypische comedyreeks van, met en over Aziz Ansari (‘Parks and Recreation’, #MeToo). ‘Master of None’ wordt in beeld gebracht als arthousecinema, en drijft op maatschappelijke observaties over de Tinder-generatie, over de zegeningen en de problemen van het multiculturalisme, en over al wie zich slechts met tegenzin volwassen noemt. Navelstaarderig, apart en erg herkenbaar (vooral voor wie in New York woont en tussen de 30 en de 40 is, maar toch). Volgens diehardfans de enige echte erfgenaam van comedygigant ‘Seinfeld’.

Modern Family (Amazon Prime Video en Disney +)

Laten we wel wezen: dat ‘Modern Family’ voor de eerste vijf seizoenen even vaak een Emmy kreeg als beste comedyserie en ook daarna nog drie keer genomineerd werd in dezelfde categorie, is veel te veel eer. Daarvoor zijn de tv-avonturen van Jay Pritchett en zijn uitgebreide familie altijd te braaf en te voorspelbaar geweest. Maar de scenaristen van ‘Modern Family’ weten wel perfect hoe je humor en emoties met elkaar moet mengen in een sitcom, de personages en de situaties waarin ze verzeilen zijn vaak oprecht grappig en de cast bevatte geen enkele zwakke schakel.

Mr. Corman (Apple TV+)

Twintig jaar nadat hij voor het laatst te zien is geweest in een tv-serie, als buitenaards wezen Tommy Solomon in de sitcom ‘3rd Rock from the Sun’, en na een erg succesvolle filmcarrière met hoofdrollen in onder meer ‘(500 days of) Summer’, ‘Inception’ en ‘Snowden’, keert Joseph Gordon-Levitt terug naar het kleine scherm. En hij doet dat in stijl met ‘Mr. Corman’, een reeks die hij zelf heeft bedacht en geregisseerd, en waarin hij ook de hoofdrol voor zijn rekening neemt. Gordon-Levitt speelt Josh Corman, een man die na een vruchteloze poging om door te breken als muzikant in het onderwijs is terechtgekomen. Zijn relatie is stukgelopen, hij zit in een dip en kampt met paniekaanvallen, erectieproblemen en een opdringerige moeder (Debra Winger). Het klinkt niet meteen aanlokkelijk, maar in de eerste afleveringen brengt ‘Mr. Corman’ alvast een grappig, scherp geschreven en af en toe surrealistisch portret van een man op de rand van een zenuwinzinking

Mythic Quest (AppleTv+) *

Apple heeft een goed ontwikkeld gevoel voor humor, wat blijkt uit de prijzen die het bedrijf durft te vragen voor een iPhone en het feit dat de streamingafdeling twee uitstekende comedy’s in de aanbieding heeft: ‘Ted Lasso’ en ‘Mythic Quest’, een sitcom van de makers van ‘It’s Allways Sunny in Philadelphia’ die zich afspeelt op de werkvloer van een gameontwikkelaar. Grappig, scherp en ontroerend: de perfecte reeks om mee te beginnen als u niet nog eens ‘The Office’ wilt herbekijken.

Never have I ever (Netflix)

Een beetje onder de radar gebleven maar zeer de moeite: ‘Never have I ever’, een comedyreeks van Mindy Kaling (bij ons vooral bekend van de Amerikaanse versie van ‘The Office’) over een Amerikaans tienermeisje met Indiase roots. Nadat haar vader aan een hartaanval stierf, verloor Devi alle gevoel in haar benen en moest ze maandenlang in een rolstoel zitten, wat haar sowieso al geringe populariteit nog verder liet afkalven. Door aan te pappen met de knapste jongen op school hoopt ze haar status van ‘Unfuckable Nerd’ kwijt te raken, maar dat heeft natuurlijk onvoorziene gevolgen. Noem het gerust ‘Sex Education’ met een Indiase insteek, maar ‘Never have I ever’ is wel bijzonder charmante televisie, met als fijne bonus een grappige John McEnroe - ja, de tennislegende - als commentaarstem.

Only Murders in the Building (Disney+)

Wanneer er in hun chique appartementsgebouw een man zelfmoord pleegt, trekken zelfverklaarde true crime-liefhebbers Charles-Haden, Oliver en Mabel - Steve Martin, Martin Short en Selena Gomez - op onderzoek uit. Er komt zelfs een podcast van, die vooral dient om de ouder wordende Charles-Haden en Oliver weer een doel in hun leven te geven. Intelligente misdaadreeks die tegelijk spannend en grappig is en op een heerlijke manier de zo populaire true crime-podcasts in hun hemd zet.

Parks and Recreation (Amazon Prime Video)

‘Saturday Night Live’-oudgediende Amy Poehler is Leslie Knope, de terminaal optimistische bediende bij het departement voor Parken en Recreatie van het fictieve stadje Pawnee, in deze comedy uit de kokers van Greg Daniels (‘The Office US’) en Michael Schur (‘The Good Place’). Een spervuur van alleen maar rake grappen en een van de beste ensemblecasts die ooit in een sitcom te zien waren.

Post Mortem: No One Dies in Skarnes (Netflix)

Een Scandinavische reeks die opent met de dood van een tienermeisje in een klein dorp: been there, seen that. Maar dan ontwaakt de tienermeid op de autopsietafel. ‘Te onzer verdediging: je zag er echt héél dood uit,’ verontschuldigt de politieagente zich. De jongedame is na haar verrijzenis echter niet meer de oude: ze kan de slaap niet vatten, heeft verkleurde pupillen en raakt niet van haar dorst naar mensenbloed af. Dat laatste komt haar broer goed uit, want die kan wel wat klanten gebruiken voor zijn zieltogende begrafenisonderneming. ‘Post Mortem’ is een donkerkomische vampierreeks en is van de hand van Harald Zwart, de Nederlands-Noorse regisseur achter crowdpleasers ‘Agent Cody Banks’ en de ‘Karate Kid’-remake uit 2010.

Red Oaks (Amazon Prime Video)

In deze mooie, mild-satirische hommage aan eightiesklassiekers als ‘Fast Times at Ridgemont High’ en ‘Dirty Dancing’ volgen we een jobstudent die in de zomer van ’85 aan de slag gaat in een tennisclub in New Jersey. Verwacht gevaarlijk korte herenshorts, aerobicdames, poedelkapsels en leuke gastrollen.

Rick & Morty (Netflix)

Ooit begonnen als ‘Back to the Future’-parodie, ondertussen uitgegroeid tot de meest psychedelische, intelligentste en onnavolgbaar onnozelste animatiereeks van de afgelopen jaren. Superieure scifi-kolder over een genie die zijn kleinzoon meeneemt op interdimensionale avonturen en – van pratende augurken tot een pretpark in de organen van een dakloze – een uitstekende proeve van de grenzeloze verbeelding van verwekkers Dan Harmon en Justin Roiland. Met gemiddeld 26,1 (doorgaans gruwelijke) sterfgevallen per aflevering tevens de dodelijkste serie van het moment.

Run (Streamz)

Romantische komedie annex donkere thriller over twee ex-geliefden die op een dag hun burgerlijke leventje achter zich laten en samen met de trein door Amerika reizen, in de hoop dat ze de vonken van vroeger weer kunnen opwekken. ‘Run’ is een combinatie van ‘When Harry met Sally’ met een film van de Coen-broers, en ook al werkt de vreemde mix niet helemaal, er valt genoeg plezier te beleven aan de dialogen en de vertolkingen van Merritt Wever (‘Unbelievable’) en Domhnall Gleeson om de rit uit te zitten.

Scrubs (Disney+)

Sitcom die de draak steekt met ziekenhuisreeksen als ‘E.R.’ of ‘Grey’s Anatomy’, over drie dokters in opleiding die hun weg zoeken door een vers geboende wereld van rivaliserende dokters, verpleegsters-moederkloeken, chirurgen met veel te veel testosteron, zeldzame ziektebeelden, intriges en overspel. Geen enkel cliché wordt uit de weg gegaan, maar dan alleen om het bij de lurven te stekken en zonder verdoving binnenstebuiten te keren. Met vaak onweerstaanbaar komisch resultaat.

Seinfeld (Amazon Prime Video)

Een sitcom over enkele vrienden die in krappe appartementen in New York wonen en sukkelen met jobs en hun liefdesleven: het leest als de omschrijving van ‘Friends’, maar ‘Seinfeld’ kwam vijf jaar eerder en veranderde voorgoed wat een sitcom precies kon zijn. Dertig jaar na de allereerste uitzending de beste, geestigste en misschien zelfs invloedrijkste comedy aller tijden.

Sex and the City (Streamz)

‘Welcome to the age of un-innocence. No one has breakfast at Tiffany’s and no one has affairs to remember,’ zo schrijft Carrie Bradshaw (Sarah Jessica Parker) in haar wekelijkse column getiteld ‘Sex and the City’. De vreselijke bioscoopfilms zouden je bijna doen vergeten hoe slim, grappig en verfrissend rechtuit deze beroemde serie rond de eeuwwissel was. Baanbrekend ook, met vier onafhankelijke vrouwen in de hoofdrol. ‘SatC’ zette HBO bovendien op de kaart: Carrie en haar drie vrijgezelle vriendinnen zochten uit wat het betekende om in deze veranderde tijden een vrouw te zijn terwijl ‘The Wire’ en ‘The Sopranos’ nog niet verschenen waren. Wordt ‘SatC’ onderschat? Abso-fucking-lutely.

Sex Education (Netflix)

Een comedy uit het land van de brexit met een Amerikaanse uitstraling en – fieuw! – Britse humor. Otis is de onervaren tienerzoon van twee sekstherapeuten en begint, samen met zijn ervaren klasgenote Maeve, een handel in relatie- en seksadvies op de Moordale Secondary School. Geile praat verkoopt – vraag maar aan Dennis Black Magic – maar ‘Sex Education’ is om de juiste reden een kijkcijferkanon geworden. De dramedy van bedenkster Laurie Nunn maakt op sublieme, intelligente en hilarische wijze komaf met een taboe dat de Vlaamse huiskamers en ver daarbuiten behekst.

Silicon Valley (Streamz)

De populairsten zijn natuurlijk met grote voorsprong Sheldon Cooper en co., maar onze favoriete tv-geeks zijn toch wel die uit ‘Silicon Valley’, een comedy over het leven in de befaamde big tech-enclave in San Francisco, een biotoop waar computergenieën, digitale denkers, aalgladde durfkapitalisten, zelfverklaarde visionairen en nietsontziende tech-haaien elkaar vinden. Onder alle onelinersalvo’s, snedige dialogen en onvermijdelijke computergeekjargon zit ook een vlijmscherpe en volgens insiders vaak pijnlijk accurate satire op de geplogenheden, de opgeblazen dromen en vaak absurde excessen van de techindustrie ter hoogte van San Francisco. Voor medebedenker Mike Judge, de man die ons eerder ‘Beavis and Butt-Head’ en ‘King of the Hill’ schonk, de zoveelste voltreffer.

Solar opposites (Disney+)

Vier aliens moeten na de vernietiging van hun planeet verkassen naar een banale woonwijk in Amerika en zich daar proberen te integreren, in deze nieuwe, grappige en absurde animatiesitcom van ‘Rick and Morty’-bedenker Justin Roiland. Natuurlijk, ‘Solar Opposites’ heeft veel weg van zijn voorganger maar het vaccin van Moderna lijkt ook goed op dat van Pfizer: zou u het daarom afslaan?

South Park (Amazon Prime Video en Netflix)

Samen met ‘The Simpsons’ de langst lopende en meest invloedrijke animatieserie van de afgelopen decennia, een feest van vulgariteiten, extreem geweld en heilige huisjes die op de meest inventieve manieren worden opgeblazen. Ondertussen al 24 seizoenen ver, maar wie daar geen beginnen aan ziet, vindt hier een lijst van tien essentiële South Park-afleveringen.

Superstore (Amazon Prime Video)

Een komische serie over een groepje werknemers van een grote supermarkt, het lijkt even leuk als een tripje naar Ikea op een zaterdagnamiddag. Maar na een minder eerste seizoen - u kunt het gerust skippen en enkel de finale meepikken - groeit ‘Superstore’ uit tot een comedy van het niveau ‘Parks and Recreation’, met heerlijke personages, perfect op elkaar ingespeelde acteurs en uitstekende grappen. Vijf seizoenen lang, als je het eerste dus niet meetelt.

Ted Lasso (Apple TV+)

Voetbal en humor, het is – zoals ‘FC De Kampioenen’ 21 seizoenen lang bewees – geen evidente combinatie, maar ‘Ted Lasso’ slaagt er al twee seizoenen in om beide met elkaar te verzoenen. De reeks waarin een trainer uit het American football ondanks zijn gebrek aan voetbalkennis een club uit de Premier League mag gaan coachen, werd in het eerste seizoen zelfs één van de meest bejubelde series van 2020 en een zeldzame hit voor Apple TV+. De pandemie zat daar wellicht voor iets tussen, want tijdens die donkere periode bracht ‘Ted Lasso’ een welgekomen dosis warmte en positiviteit, met een hoofdpersonage (een geweldige Jason Sudeikis) dat nooit de moed verloor en iedereen – ook de kijker – aanstak met zijn optimisme. Maar de angst dat de magie uitgewerkt zou raken, wordt van tafel geveegd in het tweede seizoen, dat nog beter en grappiger is en tegelijk de personages diepgang en een tragisch kantje meegeeft.

Teenage Bounty Hunters (Netflix)

Tweelingzusjes Sterling en Blair zitten bij de start van de komische actiereeks ‘Teenage Bounty Hunters’, elk in de auto met hun vriendje, geparkeerd op enkele meters van elkaar. Eerst overhaalt Sterling haar ultragelovige geliefde, met een citaat uit de Bijbel, om voor de eerste keer van bil te gaan, daarna is te zien hoe Blair haar partner manueel tot een climax brengt. Als ze vervolgens naar huis rijden, botsen ze tegen een auto aan die over een kruispunt racet, met achter het stuur een misdadiger die op de vlucht is voor een premiejager. De crimineel denkt verkeerdelijk dat de twee blonde, onschuldige meisjes hem hebben geramd zodat ze hem konden inrekenen, en ook Bowser, de échte premiejager die komt aangereden, gaat ervan uit dat het duo als een tienerversie van Thelma en Louise de kaas van tussen zijn brood wil stelen.

Aangezien ze geld nodig hebben om de schade aan de auto – eigendom van hun vader – te herstellen, gaan Sterling en Blair mee in het misverstand en zo begint hun carrière als ‘bounty hunters’, waarbij ze als een soort premiejagers-in-opleiding op pad gaan met Bowser. Wat volgt, is enerzijds een tienerdrama over hoe de meisjes hun ontluikende liefdes- en seksleven proberen te rijmen met de verwachtingen van hun ouders en de erg conservatieve en religieuze praatgroep op school waar ze deel van uitmaken, en anderzijds een komische thriller waarin de twee samen met Bowser jacht maken op een hele stoet criminelen, de één nog kleurrijker dan de ander. Dat lijkt een combinatie die even goed bij elkaar past als Marc Van Ranst bij de voorzitster van de vereniging voor antivaxxers , maar bizar genoeg komt het heerlijke ‘Teenage Bounty Hunters’ er zo goed als altijd mee weg.

The Afterparty (Apple)

Klasreünies zijn zelden leuk, maar ze lopen gelukkig nooit af zoals die van de scholieren van Hillmount High in de nieuwe Apple-reeks ‘The Afterparty’, waarin één van de aanwezigen op het einde van de avond dood wordt teruggevonden. Al snel blijkt dat Xavier, popster, acteur en schatrijk, vermoord is én dat zowat iedereen op het feestje bij hem thuis een reden had om de man te haten. Acht verdachten krijgen telkens één aflevering de tijd om hun versie te geven van wat zich heeft afgespeeld, en de speurders en de kijkers moeten nagaan wie er liegt. Het resultaat moet een misdaadreeks met een hoek af worden, want in de hoofdrollen vinden we komieken als Tiffany Haddish, Ben Schwartz en Zoë Chao terug en ‘The Afterparty’ is gemaakt door Phil Lord en Chris Miller, het duo achter geschifte animatiefilms als ‘The Lego Movie’ en ‘The Mitchells vs the Machines’.

The Big Bang Theory (Amazon Prime Video en Netflix)

Ruim tien lang was het één van de populairste tv-series van de planeet, maar de enige essays die over ‘The Big Bang Theory’ werden geschreven, waren die waarin de auteur zich afvroeg waarom er niet méér essays over de reeks werden geschreven. Ondanks het succes heeft de sitcom over enkele nerds en hun strubbelingen met ‘de vrouwtjes’ immers nooit echt een culturele impact gehad. Daarvoor was het te veel ‘comfort food’: degelijk, vaak grappig maar zelden opvallend, het soort serie dat je opzet tijdens het strijken.

The Bold Type (Amazon Prime Video en Netflix)

Oftewel ‘Het leven zoals het is: vrouwenblad’. ‘The Bold Type’ speelt zich af op de redactie van het fictieve magazine Scarlet - zowat een kopie van Cosmopolitan - waar enkele jongedames uit verschillende departementen de carrièreladder proberen te beklimmen. Wie door de occasionele ongeloofwaardige of voorspelbare plotwending heen kijkt, vindt een lichtvoetig maar allesbehalve inhoudsloos komisch drama, dat ook moeiteloos ‘woke’ is.

The Chair (Netflix)

De eerste serie van ‘Game of Thrones’-producers David Benioff en D.B. Weiss voor Netflix is geen spectaculaire fantasyreeks maar een bescheiden, bijzonder aangenaam komisch drama dat zich afspeelt op het departement Engels aan een fictieve Amerikaanse universiteit, waar met Ji-Yoon (een sterke Sandra Oh) voor het eerst een vrouw de scepter zwaait. Van de druk op literatuurstudies om mee te gaan met de tijd over seksisme aan de top van de universiteit tot de invloed van ‘woke studenten, ‘The Chair’ fileert even scherp als grappig het academische leven in de VS.

The Comeback (Streamz)

Sinds het einde van ‘Friends’ hebben de hoofdrolspelers van weleer nog maar weinig indrukwekkends gedaan - tenzij u natuurlijk de prestatie van Matthew Perry om er ondanks een jaarlijks inkomen van vele miljoenen dollars toch altijd als een dakloze uit te zien imposant vindt. Eén uitzondering: Lisa ‘Phoebe Buffay’ Kudrow, die in 2005 voor HBO ‘The Comeback’ maakte, een scherpe pseudorealityreeks over een ooit gevierde sitcomactrice die haar weg terug naar de top zoekt. Zelden is Hollywood zo in zijn hemd gezet als in de twee seizoenen van deze serie.

The Fresh Prince of Bel Air (Amazon Prime Video)

Dankzij de streamingdiensten aan een opmerkelijke comeback bezig, in die mate zelfs dat jongeren die nog niet eens een zaadcel in hun vaders balzak waren toen ‘The Fresh Prince of Bel Air’ voor het eerst op tv kwam nu de beroemde begintune vlekkeloos mee kunnen rappen. De doorbraakreeks van Will Smith heeft, als we de spuuglelijke garderobes even door de vingers zien, de tand des tijds ook opmerkelijk goed doorstaan. Vaak oprecht grappig, soms ontroerend en in die ene ijzersterke aflevering waar Will en Carlton een aanvaring hebben met een racistische politieagent nog altijd brandend actueel.

The Good Place (Netflix)

De zoektocht naar een antwoord op de vraag hoe het leven na de dood eruitziet, heeft natuurlijk al één en ander opgeleverd – een handvol wereldreligies en een bibliotheek vol filosofische werken bijvoorbeeld – maar grappig wordt het daarbij zelden. Dat is anders in ‘The Good Place’. Volgens de Amerikaanse reeks verzamel je als mens tijdens je leven punten met goed gedrag, en als je op het moment van je dood hoog genoeg scoort, mag je van de goddelijke jury naar de hemel – ‘the good place’. Eleanor is bij de start van de serie één van die gelukkigen, alleen heeft zij allesbehalve een stichtend leven geleid en moet er ergens een fout zijn gebeurd. Samen met haar soulmate en filosofieprofessor Chidi probeert ze te achterhalen wat er verkeerd is gelopen en hoe ze alsnog haar plek kan verdienen. Er worden grappen gemaakt over John Locke of het trolleyprobleem – een bekend ethisch dilemma – maar evengoed over een visrestaurant dat Eating Nemo heet, en tussen alle flauwiteiten door gaat het ook over alle moeilijke keuzes die je moet maken om je goed te gedragen. Het is bovendien een erg verrassende serie: de twist op het einde van het eerste seizoen zie je helemaal niet aankomen, en ook daarna word je nog meermaals op het verkeerde been gezet.

The Kominsky Method (Netflix)

Oude mannen die een eind weg kankeren over alles maar dan - in tegenstelling tot pakweg de opiniestukken van Jean-Marie Dedecker - wel onderhoudend en grappig: dat is ‘The Kominsky Method, een sitcom van Chuck Lorre (‘Two and a Half Men’, ‘The Big Bang Theory’) over een ooit succesvolle acteur die zich heeft omgeschoold tot acteercoach. Met Michael Douglas, als Sandy Kominsky, en Alan Alda, als diens agent, in bloedvorm.

The Office (US) (Amazon Prime Video en Streamz)

Waarom zou je, als Amerikaanse tv-maker, überhaupt probéren om ‘The Office’ – het meesterwerk van Ricky Gervais dat helaas voorlopig nergens te streamen is – over te doen? Maar: tot ieders verbazing zette ‘The Office US’ een variant neer die zowaar naast het origineel kan staan. Steve Carell (in de huid van Michael Scott) en Rainn Wilson (de knettergekke Dwight Kurt Schrute) vormen een koningskoppel waarmee het héérlijk schuddebuiken is. Er zijn negen seizoenen en in totaal 152 afleveringen die u, na de hele rit te hebben uitgezeten, opnieuw en opnieuw wil zien. Superfan Billie Eilish zorgde er eigenhandig voor dat ‘The Office US’ op dit moment een tweede leven leidt in Amerika. Dan mogen wij niet achterblijven.

The Righteous Gemstones (Streamz)

Komedie uit de koker van Danny McBride, over een familie typisch Amerikaanse televangelists: dominees die niet in de kerk, maar op tv zieltjes proberen te sprokkelen en intussen hun eigen rekening aandikken. McBride wist een cast te verzamelen om jezusmina tegen te zeggen: John Goodman staat de pannen van het dak te acteren als de rouwende pater familias, terwijl Adam DeVine en McBride voor de komische noot zorgen. Tegen het einde bent u zelfs geneigd om die pompeuze Gemstones in uw hart te sluiten: een mirakel!

The Sex Lives of College Girls (Streamz)

Met het heerlijke ‘Never Have I Ever’ op Netflix heeft actrice en scenariste Mindy Kaling al eerder bewezen dat ze een ogenschijnlijk voorspelbaar verhaal vol clichés en vertrouwde personages toch kan omsmeden tot een uitstekende tv-serie, en in het nieuwe ‘The Sex Lives of College Girls’ lijkt ze haar tovertruc nog eens te herhalen. De reeks, deze keer voor HBO Max gemaakt,’ richt zich wel op een ouder publiek dan tienerserie ‘Never Have I Ever’ en de hoofdpersonages zijn iets verder gevorderd in het leven dan Devi Vishwakumar. ‘The Sex Lives of College Girls’ volgt vier 18-jarige meisjes die beginnen aan hun eerste jaar in het hoger onderwijs, aan het prestigieuze Essex College in Vermont, en het leven daar in al zijn aspecten, en zeker op vlak van seks, ontdekken. Het lijkt een beetje ‘Sex & the City’ met studenten en het klinkt niet bijster origineel, maar Kaling heeft slechts drie kwart van een aflevering nodig om je te overtuigen.

The Simpsons (Disney+)

Toen ‘The Simpsons’ voor het eerst op tv kwam, bestond de Sovjet-Unie nog, was Donald Trump gewoon een kerel uit New York met enkele hotels en had niemand internet in huis. Ruim dertig jaar en bijna zevenhonderd afleveringen verder zijn Homer en co. er nog altijd en is de invloed van de animatiereeks niet meer te overschatten: op televisie – zonder ‘The Simpsons’ geen ‘Family Guy’, ‘Big Mouth’ of ‘BoJack Horseman’ –, op het internet – geen enkele reeks heeft zoveel memes opgeleverd –, of op de Engelse taal, waar ‘d’oh’ ook officieel een plek heeft gekregen. Van de meer dan 600 afleveringen die op Disney+ te vinden zijn – seizoenen 1 tot en met 30 – zijn er ook zeker 200 absolute klassiekers. Ga echter niet op zoek naar ‘Stark Raving Dad’, de episode waarin Michael Jackson ooit een personage insprak: die zit er niet tussen.

The White Lotus (Streamz)

Mike White is de bedenker en schrijver van ‘Enlightened’, een klein meesterwerk van HBO met Laura Dern in de hoofdrol en een van de meest crimineel ondergewaardeerde series van de afgelopen jaren. Hopelijk is zijn nieuwste reeks ‘The White Lotus’ een beter lot beschoren. De titel verwijst naar een luxehotel op Hawaï waar enkele rijke Amerikaanse toeristen komen verpozen en elkaar en het personeel op de zenuwen werken. Voor de sympathieke personages hoef je niet te kijken, wel voor de scherpe satire op de wereldvreemdheid van de elite en de ongelijkheid in de samenleving.

The Woman in the House Across the Street From the Girl in the Window (Netflix)

We zijn nog geen maand ver, maar de prijs voor de moeilijkst te onthouden titel van het jaar mag al uitgereikt worden. ‘The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window’ is een miniserie over een ongelukkige jongedame die haar leven slijt in de zetel voor het raam met een glas wijn in de hand, maar op een dag getuige is van een moord in het huis aan de overkant. Of is de fantasie van Anna (Kristen Bell, bekend van ‘The Good Place’) door de verveling en de alcohol op hol geslagen en beeldt ze het zich allemaal maar in? Voor zover het nog niet duidelijk was na de korte inhoud en de titel: dit is geen bloedernstige misdaadreeks, maar eerder een satire op ‘The Girl in the Train’, ‘The Woman in the Window’ en andere films of series waarin een vaak benevelde vrouw op eigen houtje een moord probeert te onderzoeken.

The Wonder Years (Disney+)

Eind jaren tachtig legde de Amerikaanse reeks ‘The Wonder Years’ een warm dekentje over miljoenen tv-toestellen. De serie rond tiener Kevin, zijn leven in een typische Amerikaanse buitenwijk eind jaren zestig en zijn liefde voor buurmeisje Winnie was een hit bij kijkers en critici - na nauwelijks zes afleveringen kreeg ze al een Emmy - en staat nu nog te boek als een van de eerste reeksen die succesvol een brug sloegen tussen komedie en drama. Een remake stond in de sterren geschreven en enkele maanden geleden ging op ABC de nieuwe versie effectief van start. Belangrijkste verschil: ‘The Wonder Years’ gaat ditmaal over een zwart jongetje, Dean Williams, dat opgroeit in Montgomery, Alabama. In het origineel speelde de actualiteit in de jaren zestig een belangrijke rol - al in de eerste aflevering krijgt Winnie te horen dat haar broer gesneuveld is in Vietnam - maar de burgerrechtenbeweging kwam in de leefwereld van Arnold nauwelijks voor. Ditmaal laat ‘The Wonder Years’ - met Don Cheadle als de stem van de volwassen Dean - dus zien hoe het leven was voor een zwarte jongen toen, en dan nog in een van de meest conservatieve staten van de Verenigde Staten.

Terriers (Disney+)

Eén seizoen: meer had de donkere, komische crimireeks ‘Terriers’ niet nodig om cultstatus te bereiken. De voormalige politieagent slash alcoholist Hank Dolworth runt er samen met delinquent Britt Pollack een detectivekantoor. Het zijn echter niet de misdaadzaken die centraal staan in ‘Terriers’, wél de antihelden en hun cynische blik op de wereld. Shawn Ryan, bedenker van ‘The Shield’, en Ted Griffin, schrijver van ‘Ocean’s Eleven’ en ‘The Shield’ leverden met ‘Terriers’ in 2010 een voorloper op ‘True Detective’ en ‘Fargo’ af.

Transparent (Amazon Prime Video)

Dramedy over een Joodse professor die zich als transgender out, en de impact die dat heeft op zijn/haar disfunctionele familie. Bij de start van 2014 het paradepaardje van Amazon en één van de weinige reeksen die zich konden meten met het beste van HBO; niet geheel toevallig, aangezien scenariste Jill Soloway het vak leerde bij het onvolprezen ‘Six Feet Under’. Toen hoofdrolspeler Jeffrey Tambor onder vuur kwam te liggen vanwege zijn gedrag op de set (niet alleen van ‘Transparent’ maar ook van komediereeks ‘Arrested Development’) had dat ook zijn weerslag op de hele serie.

Unbreakable Kimmy Schmidt (Netflix)

Kimmy Schmidt komt in New York terecht, nadat ze vijftien jaar lang door een doemsekte werd vastgehouden in een bunker in het hol van Pluto. Ze probeert in de Big Apple een nieuw leven op te bouwen, en dat verloopt niet zonder slag of stoot – met de nadruk op dat laatste. ‘Unbreakable Kimmy Schmidt’ is een weirde, sombere en grappige sitcom die maatschappijkritische thema’s durft aan te boren zonder tot een weinig inspirerende comedy te vervellen. Na vier seizoenen klungelen is Kimmy Schmidt nog steeds onze favoriete klungel van het decennium. Om het met haar eigen woorden te zeggen: ‘It’s a miracle!’

Veep (Streamz)

Nadat ‘The West Wing’ (helaas nog nergens te streamen) zeven seizoenen lang het leven in het Witte Huis had getoond zoals de meeste mensen hopen dat het is, liet HBO-comedy ‘Veep’ zien hoe het er wellicht écht aan toe gaat. Hier geen plichtsbewuste, goed geïnformeerde competente politici en ambtenaren die beslissingen nemen met het oog op het algemeen belang, maar machtshongerige, razend ambitieuze nitwits die liegen en bedriegen om hogerop te geraken en hun moeder zouden verkopen in ruil voor wat stemmen. Selena Meyer (Julia Louis Dreyfuss in de rol van haar leven) is aan het begin nog de vicepresident die wanhopig de aandacht van haar baas probeert te krijgen, maar samen met haar entourage klauwt, roddelt, vleit en konkelfoest ze zich een weg naar het hoogste ambt. De personages zijn vuilgebekter dan Al Swaerengen uit ‘Deadwood’ en de beledigingen vliegen tegen een rotsnelheid in het rond, maar onder alle gitzwarte humor zit een reeks die vaak zinnige dingen zegt over de politiek, de media en zelfs de samenleving. Voor al wie daar niet in geïnteresseerd is, is er deze mooie levenswijsheid van Selina: ‘You like to have sex and you like to travel? Then you can fuck off.’

Vice Principals (Streamz)

Twee gesjeesde, onuitstaanbare adjunct-directeurs van een middelbare school zien met lede ogen aan hoe de directeur zijn job aan een buitenstaander geeft en beginnen daarna plannen te bedenken om zélf de troon te bemachtigen. Het resultaat: een hilarische comedy met twee heerlijke personages you love to hate, gespeeld door Danny McBride en Walton Goggins, die na ‘The Shield’ en ‘Justified’ hier bewijst dat hij ook heel veel komisch talent heeft.

What we do in the shadows - seizoen 1-3 (Disney+) *

De grappigste reeks van het moment heeft onlangs, heel toepasselijk een beetje als een dief in de nacht, zijn opwachting gemaakt op Disney+: ‘What we do in the shadows’, een voortzetting van de gelijknamige, ook al ongehoord geestige film uit 2014 van Jemaine Clement en Taika Waititi, het Nieuw-Zeelandse duo dat eerder furore maakte met de HBO-reeks ‘Flight of the Conchords’. In de reeks volgt een tv-ploeg, volgens de beproefde mockumentary formule van illustere voorgangers als ‘The Office’ en ‘Parks and Recreation’, de belevenissen van vier vampiers die samen een gezellig creepy gotisch herenhuis in Staten Island betrekken. De eeuwenoude ondoden beschikken over bovennatuurlijke krachten en bijten, om hun bloeddorst te lessen, af en toe weleens een onschuldige sterveling de nek af, maar het zijn toch vooral onbeholpen en zelfs lichtjes zielige klunzen die op spectaculaire wijze door de tijd zijn ingehaald en een beetje verloren lopen in een voor hen veel te snel geëvolueerde wereld.

Weeds (Netflix)

Van 2005 tot 2012 was Nancy Botwin (neergezet door Mary-Louise Parker) het tv-personage met wie we de meeste buitenechtelijke escapades hebben beleefd. Na het overlijden van haar man begint de alleenstaande moeder van twee wiet te dealen om rond te komen. Ze laat er geen gras over groeien: in ijltempo raakt Botwin verstrikt in een web van criminaliteit, en dat leidt tot spanning én jolijt. ‘Weeds’ is een verrukkelijke pretsigaret die is samengesteld uit drama, zwarte humor, joligheid en satire. Zelfs nu er een wildgroei aan (drama)series aan de gang is, blijft De Reeks Met De Onweerstaanbare Openingsdeun (‘Little Boxes’ van Malvina Reynolds) een persoonlijke favoriet.

Workin’ Moms (Netflix)

Canadese comedy over enkele moeders die worstelen met de combinatie werk/kinderen/huwelijk en elke week samenkomen in een praatgroep om hun hart te luchten. Heel herkenbaar voor ouders van jonge kinderen of voor – een nogal bizarre verhaallijn uit het tweede seizoen – vrouwen die door hun ex-man gehypnotiseerd worden zodat ze nooit nog een orgasme kunnen krijgen.