Even soeverein als zwanger: Rihanna gunde niemand anders ook maar een beetje schijnwerper op de Super Bowl

De eerste beelden van de 57ste Super Bowl Halftime Show waren voer voor de popgeschiedenis. Een shot van Rihanna tot aan haar schouders, het hoofd schuin naar voren gekanteld en de blik op standje wereldverovering. De camera zoomt uit en laat meteen twee verrassingen zien: de zangeres zweefde vele meters hoog boven het stadion en had een zwanger buikje onder haar rode overall zitten.

Rihanna beviel nog maar in mei vorig jaar van een zoon, moet u weten. Je kan niet zeggen dat haar wederhelft A$AP Rocky zijn naam niet heeft waargemaakt.

Haar zwangerschap was meteen het grootste nieuws van de Rihanna Comeback Show. Wie hoopte op nieuwe muziek, kon meteen aan de kippenvleugels en guacamole beginnen: de show steunde op herkenbaarheid, zoals dat trouwens hoort op een Super Bowl. De hendel van de hitmachine overhalen en alle ballen goed: als u iemand kent die dat kunstje beter beheerst dan Rihanna, mag u het hier en nu komen zeggen. In de eerste drie minuten was het al drie keer prijs: ‘Bitch Better Have My Money’, ‘Where Have You Been?’ en ‘Only Girl In The World’, songs die meteen de gevoelens samenvatten van de fans toen Rihanna haar comeback aankondigde.

Wie zal ze meebrengen, was een gedachte die deze week al eens door m’n hoofd flitste. Bij Super Bowl-shows horen nu eenmaal gasten en Rihanna werkte de afgelopen zeventien jaar met veel goed volk samen. Het antwoord: niemand. Niet Drake, haar ex-lief met wie ze ‘Work’ maakte, en ook niet de gekanselde Kanye, al zong ze ‘All of The Lights’ wel met een flair alsof het háár nummer was. Achteraf lachte ik om mijn eigen stupiditeit: had ik nu echt verwacht dat Rihanna de schijnwerpers op haar terugkeershow zou gaan délen met iemand? Zij is soeverein, zij heeft lak aan verwachtingen, zij is Rihanna en heeft niet meer nodig dan dertig dansers met golvende wasbordjes.

Rihanna zong bij momenten goed, maar liet zich ook veel helpen - niets nieuws onder de Barbadiaanse zon en ze zal niet de laatste zijn die een bandje bij heeft op de Super Bowl. Had ze ook in haar handbagage gestoken: een doosje make-up van haar eigen merk Fenty om zich halverwege de show wat bij te poederen. Niets dat beter kon illustreren hoe ze de laatste jaren steeds minder muzikant en steeds meer zakenvrouw geworden was.

Afsluiters ‘Umbrella’ en ‘Diamonds’ waren groots, met Sinte-Rihanna die op haar zwevende raam weer ten hemel werd opgenomen. En toch dacht ik na een klein kwartier, ondankbare hond die ik ben: was het dit maar? Puur vakmanschap en aan de hits zal het niet gelegen hebben, maar van iemand als Rihanna hoop je toch iets méér te krijgen. Niet qua show, maar puur muzikaal. Een nummer uit haar laatste plaat ‘Anti-’ misschien, of een greep uit het wat stoutere deel van haar catalogus. En zo blijft een mens na zeven jaar en een Super Bowl met dezelfde vraag zitten waar hij ook voor de American football-finale mee zat: quo vadis, Rihanna?