Exit Emanuelle: ‘Het was heel confronterend om mezelf bezig te zien: wát een geklungel’

In de voorlaatste aflevering werden we weerom overvallen door angstvisioenen van een zoveelste medisch ingegeven afscheid: de liters ongefilterde geitenmelk die Yens verzette, er zijn al magen leeggepompt voor heel wat minder. Maar Yens’ ingewanden hielden noest stand en net voor affluiten kregen we dan toch de normale eliminatie waar we op zaten te wachten: Manu grijpt op het nippertje langs de finale, maar zelfs dat kan haar immer opperbeste humeur niet drukken.

EMANUELLE «Ik heb gegokt en verloren. Super jammer, maar ik had er wel vrede mee. Om eerlijk te zijn had ik nooit verwacht zo ver te geraken. Ik ben gewoon aan dit avontuur begonnen om mijn angsten te overwinnen en uit mijn comfort zone te stappen, en dat is honderd procent gelukt.»

HUMO Het was een verrassing je te zien vertrekken, in Vlaanderen was je lange tijd hoogst verdacht.

EMANUELLE «Klopt, ik zag zelfs een theorie voorbijkomen dat je mijn naam kon vormen met de namen van alle ex-mollen. Ik bedoel: waar haal je het zelfs?

»Ook mijn familie en vrienden verdachten me, of ja, ze zagen het vooral groots: ofwel was ik de mol, ofwel de winnaar (lacht). Helaas!»

HUMO Samen met hen kon je jezelf de afgelopen maanden bewonderen op nationale televisie, een aanrader?

EMANUELLE (Lacht) «Het was vooral heel confronterend om mezelf bezig te zien: wát een geklungel, Jezus man! Die koker openen in Aqualand bijvoorbeeld, ik had daar oprecht niet bij stilgestaan. Of dat beest boven de grot, natuurlijk weet ik wel wat ‘Léon’ betekent, maar ik dacht dat dat te voor de hand liggend was.

»Ik heb vaak naar de televisie geroepen: ‘maar allez Manu, meen je dit nu?!’»

HUMO Na Philippes exit kreeg je een tweede kans om de mol te worden, was je teleurgesteld toen je ernaast greep?

EMANUELLE «Toch wel, ik was heel graag de mol geweest! In de eerste helft van het seizoen liet mijn mensenkennis me in de steek: ik verdacht Philippe níet. Dus de mol worden leek me op dat moment de veiligste keuze voor mij om het einde te halen, maar dat is natuurlijk niet het beste argument om Gilles en de crew te overtuigen (lacht).

»Ik zag dan weer wel een potentiële mol in mezelf omdat ik van nature uit al eens durf blunderen, dat had iedereen ook al gezien toen ik nog kandidaat was. Als ik dat als mol zou doen, zouden ze me veel minder verdacht vinden: ‘ach ja, dat is gewoon Manu’.

»Ik heb vooral genoten van de korte periode tussen mol één en twee. Heel even was er geen verrader onder ons, heel even konden we gewoon eerlijk zijn met elkaar. Maar daarna was de switch weer snel gemaakt: een nieuwe kans om de mol te zoeken.»

HUMO Had je daar een speciale tactiek voor?

EMANUELLE «Zeker, ik wou niet te veel op mijn gevoel afgaan en gewoon logisch redeneren. Elke opdracht grondig analyseren en objectief een mol aanduiden. Grandioos mislukt dus (lacht).»

HUMO Wat zal je het meest bijblijven van je mol-avontuur?

EMANUELLE «Hoe je op zo een korte periode zo een hechte relatie kan ontwikkelen met een groep onbekenden. Ik ben van hen allemaal onder de indruk: Nele haar doorzettingsvermogen om het spel te willen voortzetten met een gescheurde spier! Bert zijn levenservaring. Uma haar ongeremde avontuurlijke geest. Sven zijn rust. Zo kan ik nog wel even doorgaan (lacht).

»Ik heb absoluut vrienden voor het leven gemaakt.»

HUMO De positiviteit spat van je af, was er ook iets wat je overschat had voor je vertrek?

EMANUELLE «Mezelf! Ik dacht dat ik mijn angsten volledig zou kunnen loslaten tijdens het spel, maar dat was niet het geval. Toen ik bovenaan die klif stond bijvoorbeeld, ik wou súper graag springen, maar kon het gewoon niet. De angst om mezelf pijn te doen was te groot. Maar ik ben toch tevreden hoor, niet alles in het leven‘moet’.

»Ik wou het mafste avontuur van mijn leven beleven en wat kreeg ik? Het mafste, once in a lifetime, out of this world avontuur, máal tienduizend!»

HUMO Goedgemutst als altijd, bedankt Manu!