‘Filip komt elk jaar naar de klasreünie. Dan zie je geen koning, maar gewoon een vader’

Toen koning Filip 15 jaar en nog gewoon prins Filip was, werd hij naar een Nederlandstalige eliteschool in het West-Vlaamse Zevenkerken bij Loppem gestuurd. In een nieuwe, vierdelige documentaire over het leven van de zevende koning der Belgen getuigt ook zijn toenmalige lerares Nederlands en Engels. Ze leerde een timide jongen kennen, op zoek naar rust die hij thuis niet vond.

MICHELINE DECLOEDT «Hij was een jongen van 15 met dezelfde vragen als zijn leeftijdsgenoten. Ik had ook kinderen van ambassadeurs in de klas, zo erg viel hij dus niet uit de toon. Hij was ook niet uit op aandacht, integendeel: ik zag een grote voorzichtigheid. Hij wist heel goed dat hij moest uitkijken met vriendschappen, omdat niet iedereen goede bedoelingen heeft. Ook van de last op zijn schouders was hij zich zeer bewust. Dat hij in principe al op zijn 18de koning kon worden, net zoals zijn oom Boudewijn, was een grote bezorgdheid. 'Hoe dóé je dat?' Dat vroeg hij me ook gewoon.»

HUMO Klopt het beeld van de in zichzelf gekeerde jongen uit een verscheurd gezin?

DECLOEDT «Ik heb wel meer kinderen meegemaakt die sociaal gehandicapt waren. Alleen, in zijn geval kwam het ook in de openbaarheid. Toch zie je vandaag iemand die allesbehalve kil is met zijn gezin. Wellicht heeft dat altijd in hem gezeten, maar was het wachten op iemand die dat naar boven zou halen. Mathilde, zeker?»

HUMO Zit er nog iets van de jongen die u gekend hebt in de man die u nu ziet?

DECLOEDT «Hij heeft me eens gezegd: 'Ik ben een laatbloeier.' Achteraf blijkt er toch een potentieel in hem gezeten te hebben dat wij niet altijd gezien hebben. Waarschijnlijk omdat hij in een groep terechtkwam die al drie jaar samen op internaat zat en gevormd was, én door de taal. Hij is met weinig wapens bij ons aangekomen. Op een heel stille manier heeft hij een flegma ontwikkeld, dat hem later beschermd heeft tegen de uitdagingen op zijn pad.»

HUMO Heeft u hem nadien nog teruggezien?

DECLOEDT «Elk jaar is er een klasreünie, en daar komt hij altijd naartoe. Dan zie je geen koning, maar gewoon een vader die zoals andere vaders praat over zijn kinderen. Ik herinner me hoe we hem feliciteerden met de toespraak van prinses Elisabeth bij de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. 'Zo zie je maar hoe belangrijk een eerste indruk is,' was zijn reactie. Hij besefte dat zijn eerste indruk minder goed was geweest, en dat het hard werken is om die nadien weg te poetsen.

»Blijkbaar vertoeft hij in het weekend geregeld aan de kust met zijn gezin. Op een keer zou Mathilde hem gezegd hebben dat ze zijn oude school weleens wilde zien. Zo zijn ze hier op een gewone schooldag aangekomen. Toen ze hem kwamen vertellen dat het tijd was om te vertrekken, heeft hij drie woorden gezegd: 'Nog even genieten.' Met weinig woorden veel zeggen: dat typeert hem.»

‘Filip van België’, Canvas, maandag 21 september, 21.20