Foute mannen, MDMA en erotiek: dit zijn de beste én slechtste ‘Originals’ uit tien jaar Netflix

Deze week is het tien jaar geleden dat Netflix - althans in de Verenigde Staten - voor het eerst een zogenaamde ‘Netflix Original’ uitbracht: de misdaadkomedie ‘Lilyhammer’, met Steven Van Zandt als een New Yorkse gangster die in Noorwegen een nieuw leven probeert op te bouwen. Sindsdien zijn er nog ontelbaar veel series gevolgd, dus is het tijd om de tien beste en - aangezien er in die categorie ook veel keuze is - de tien slechtste Netflix-series* op te lijsten.

(* Een Netflix Original is in deze lijst een fictiereeks die speciaal voor Netflix is gemaakt en ook wereldwijd enkel daar te zien is. Titels als ‘Better Call Saul’ of ‘Peaky Blinders’, die in het land van oorsprong op tv komen maar elders als ‘Netflix Original’ worden voorgesteld, vielen dus uit de boot.)

De tien beste Netflix Originals

1. ‘BoJack Horseman’ (2014-2020)

De eerste animatieserie waar Netflix zich aan waagde en meteen een van de allerbeste reeksen ooit - getekend of niet. Een comedy over een depressief paard dat lang geleden een ster was in Hollywood maar nu zijn dagen vult met drinken en kankeren op de mensen om hem heen. Bijtend grappig maar tegelijk even diepzinnig als vergelijkbare prestigereeksen over foute mannen als ‘The Sopranos’ of ‘Breaking Bad’.

2. ‘The Queen’s Gambit’ (2020)

De minireeks die twee jaar geleden de verkoop van schaakborden liet boomen. Zeker niet de meest grensverleggende brok televisie die op Netflix te vinden is, wel een perfect uitgevoerde en meeslepende ‘crowdpleaser’.

3. ‘Unorthodox’ (2020)

Een ook al ijzersterke minireeks over een jonge vrouw die uit haar ultra-orthodoxe joodse milieu in New York wegvlucht richting Berlijn. Voor de opnames had de Israëlische hoofdrolspeelster Shira Haas nog nooit een woord Jiddisch, de taal van de Chassidische joden waar Esty mee breekt, gesproken. Maar ze leerde de taal, liet ook haar hoofd kaalscheren en zette een van de meest ontroerende acteerprestaties van de afgelopen jaren neer.

4. ‘Orange is the New Black’ (2013-2019)

Komisch drama, gebaseerd op het gelijknamige, op waargebeurde feiten gebaseerde boek van Piper Kerman, rond een jongedame die naar de cel moet nadat ze gepakt is met een koffer vol drugsgeld. Samen met - het véél minder sterke - ‘House of Cards’ de serie die Netflix in de beginjaren op de kaart heeft gezet.

5. ‘When They See Us’ (2019)

De grootste stomp in de maag, de hardste klap in het gezicht op Netflix is deze vierdelige reeks rond de ‘Central Park Five’, vijf tieners - kinderen eigenlijk - die ten onrechte werden beschuldigd van verkrachting en jarenlang werden opgesloten. Met, als bonus, nog een extra bewijs waarom Donald Trump een van de grootste douchebags is die ooit in New York hebben rondgelopen.

6. ‘Mindhunter’ (2017-…)

David Fincher - ‘Se7en’, ‘Zodiac’, ‘The Social Network’... - heeft een obsessie met seriemoordenaars en andere psychopaten, en die liet hij de vrije loop in deze beklemmende misdaadserie over de FBI-agenten die in de jaren 70 als eersten aan ‘profiling’ begonnen te doen. Ondertussen lijkt ‘Mindhunter’ na twee seizoenen definitief afgevoerd, al is er nog een waterkansje dat we ooit de geplande jaargang rond de ‘BTK-killer’ zullen mogen aanschouwen.

7. ‘Maid’ (2021)

Op het moment dat ‘Squid Game’ met alle aandacht ging lopen, verscheen er in de herfst van 2021 op Netflix nog een andere, net iets minder bloederige serie waarin armoede mensen tot wanhoop drijft. Alex (een geweldige Margaret Qualley) vecht zich samen met haar dochtertje een weg naar een beter leven, langs onverschillige ambtenaren, gewetenloze werkgevers en een systeem dat enkel in haar nadeel werkt. Meeslepend, ontroerend en oprecht.

8 ‘Lupin’ (2021-...)

Niet de eerste Franse Netflix Original - zie verderop - maar wel zonder concurrentie de populairste: ‘Lupin’, een even lichtvoetige als intelligente update van de misdaadverhalen rond meesterdief Arsène Lupin, werd zelfs de eerste niet-Engelstalige serie die in de VS op één belandde.

9. ‘How to sell drugs online’ (2019-...)

Voor wie Duitse televisie nog altijd gelijkstelt met ‘Derrick’ of ‘Tatort’ gaat op Netflix een heel nieuwe wereld open. Met onder meer de populaire horrorserie ‘Dark’ of met deze geweldige tienerkomedie over een jongeman die zich vanuit zijn slaapkamer ontpopt tot een van de grootste MDMA-producenten van het land.

10. ‘Stranger Things’ (2016-…)

De blockbuster der blockbusters, die nostalgie naar de jaren 80 vermengt met horror en een snuifje complottheorieën. Het verhaaltje, over een monster uit een parallel universum, is een liefdesbrief aan Stephen King, Steven Spielberg en John Carpenter, maar het zijn de onweerstaanbare kindacteurs die ervoor zorgen dat de formule al drie seizoenen lang - het vierde verschijnt later dit jaar - werkt.

De tien slechtste Netflix Originals

1. ‘Oscuro Deseo’ (2020-...)

Een erotische thrillerserie uit Mexico die noch sexy, noch spannend is, en vooral op de lachspieren werkt. Maar het publiek dat eerder van de Poolse softporno ‘365 days’ zo’n succes maakte, smult er wel van: ondertussen is het tweede seizoen verschenen.

2. ‘Insatiable’ (2018)

Een mollige scholier kan na een kaakoperatie drie maanden lang geen vast voedsel meer binnen krijgen, vermagert zienderogen en wordt zo bloedheet én belust op wraak. Alleen al de trailer van ‘Insatiable’ was genoeg om voor controverse te zorgen, maar de serie slaagde er zowaar in om nog slechter te zijn dan het uitgangspunt liet vrezen.

3. ‘Clickbait’ (2021)

Artikels met een ronkende titel die voor de rest niets voorstellen: het is een plaag op het internet en ‘Clickbait’ bracht het concept ook naar Netflix. Een ontvoerde man duikt op in een filmpje met een bord waarop staat dat hij vrouwen misbruikt én dat hij vermoord zal worden als de video genoeg clicks haalt, in een minireeks die na het intrigerende begin volledig in elkaar zakt.

4. ‘Fuller House’ (2016-2020)

De afgelopen jaren krijgt zowat elke bekende serie uit het verleden wel een reboot - ondertussen zijn er zelfs plannen om ‘Six Feet Under’ opnieuw tot leven te wekken. Wij geven de schuld daarvoor maar al te graag aan ‘Fuller House’, het pijnlijk ongrappige maar populaire vervolg op ‘Full House’.

5. ‘Marseille’ (2016-2018)

Als Gérard Depardieu effectief gemiddeld vijf flessen wijn per dag drinkt, vragen we ons af hoeveel hij naar binnen had gekapt op de dag dat hij zijn handtekening zette onder het contract voor ‘Marseille’. Het misdaaddrama dat zich afspeelt in de stad uit de titel was dan wel de eerste Franse Netflix Original, de reeks valt ook enkel te bekijken valt als je stomdronken bent.

6. ‘Into the night’ (2020-...)

Ook België heeft ondertussen een Netflix Original op de wereld mogen loslaten, maar het valt te vrezen dat ‘Into the night’ het imago van ons land er niet echt op zal verbeteren. Het verhaal - als de zon dodelijke straling begint uit te zenden probeert één vliegtuig aan het krieken van de dag te ontsnappen - klinkt veelbelovend, de uitwerking is bedroevend.

7. ‘¿Quién mató a Sara?’ (2021-...)

Nog een erg populaire reeks uit Zuid-Amerika, die draait rond wat je een Mexicaanse variant op de parachutemoord zou kunnen noemen. Een mix tussen thriller en telenovela, met zoveel excentrieke booswichten en bizarre plotwendingen dat je eerder naar een stripverhaal lijkt te kijken dan naar een tv-serie.

8. ‘Marco Polo’ (2014-2016)

Een van de duurste series die Netflix ooit heeft gemaakt - beide seizoenen zouden samen 200 miljoen dollar hebben gekocht - maar ook een van de saaiste. Het kostuumdrama had de ‘Game of Thrones’ van Netflix moeten worden, alleen spraken de avonturen van de beroemde ontdekkingsreiziger nauwelijks tot de verbeelding.

9. ‘Gypsy’ (2017)

Naomi Watts kreeg van Netflix in 2017 de hoofdrol in ‘Gypsy’, een belabberde psychologische thriller over een therapeute die iets te veel interesse in het privé-leven van haar patiënten toont. Het lijkt niet toevallig dat Netflix en Watts sindsdien nooit meer iets samen hebben gedaan.

10. ‘Emily in Paris’ (2020-...)

De Franse zijn boos vanwege alle clichés over hen in ‘Emily in Paris’, wij storen ons vooral aan de irritante personages, de flinterdunne verhaallijnen, de bijzonder flauwe pogingen tot humor en de manier waarop aflevering na aflevering wordt opgevuld met beelden van Parijs.