Gert Verhulst reageert voor het eerst op Plopsa-rel na ‘kijkersvraag’ en zegt... helemaal niets

‘Het zou Gert Verhulst sieren mocht hij de problemen in Plopsaland even bespreken.’ Er was zelfs een ‘kijkersvraag’ nodig van ene Johnny Priem, even levensecht als Bumba, om Gert Verhulst aan zíjn ‘Tafel van Vier' te laten reageren op het uitgelekte grensoverschrijdende gedrag in zijn pretparken. Dat deed hij door werkelijk niets te zeggen. Op de repetitie zag het er ongetwijfeld beter uit.

De uiterst getelefoneerde kijkersvraag – Gert keek nog even alsof hij het antwoord tien minuten geleden níét voor de spiegel had ingeoefend – was nog het minst ongemakkelijke moment van de onvermijdelijke reactie. De vier gasten die hem al lachend aanporden om te reageren op de miserie van zoveel werknemers, als middelbareschoolkinderen die hun vriendje doen opbiechten wie de likstok heeft ontvreemd in de snoepwinkel, deden er nog een grote schep bovenop. Waarna Verhulst, de handen stevig op tafel gedrukt want zo straal je zekerheid uit (bedrijfskunde 101), zijn parler aan Cath Luyten richtte, alsof zij het was die de afgelopen zomer in een Samson-kostuum onophoudelijk werd vernederd tot er geen onderscheid meer was tussen tranen en zweet.

‘We moeten eerst weten wat er exact aan de hand is,’ aldus Verhulst. ‘Slim!’ vond Luyten dat. Toby Alderweireld staarde wezenloos voor zich uit, terugdenkend aan zijn eerste studentenjob. Waarna Verhulst algauw afsloot met: ‘Ge zult er nog van horen, maar ge moet een beetje geduld hebben,’ als was het een rel over koekjes in iets te suggestieve vormen. Opgelost en over naar de orde van de dag, of tenminste de orde die hem niet schaadt.

De cel crisiscommunicatie van Studio 100 draait ondertussen overuren, maar voorlopig zonder veel succes. Het interview met Plopsa-CEO Steve Van den Kerkhof in HLN was niet zo geruststellend als hijzelf had gehoopt (‘Als er ‘manager’ of ‘directeur’ op je naamkaartje staat, moet je tegen een ministootje kunnen’). En de open brief die als steunbetuiging voor de baas in verschillende kranten verscheen, getekend én betaald door 156 werknemers, zou volgens VTM 56.000 euro hebben gekost: dat is grofweg 360 euro per ondertekenaar. Na een rondgang met collectebus op de redactie voor een cadeautje voor onze hoofdredacteur bleef ik achter met 5,60 euro schuld: loyaal personeel is moeilijk te vinden, ze zitten blijkbaar allemaal bij Plopsa.

Het Nieuwsblad stelde de voor de hand liggende vraag of het toch niet Studio 100 was dat de som had opgehoest, en ook het grote spandoek aan de ingang van Plopsa (‘Wij staan 500% achter Steve’) hing er wel héél snel na het artikel in De Tijd. Hoeveel spandoekmakers kent u die met spoed werken op een zaterdag? Het klopje op Steves schouder lijkt toch eerder van hemzelf te komen, terwijl een fotogenieke traan over zijn wang rolt.

Als zelfs Anderlecht sterker reageert op vermeende misstanden in de bedrijfscultuur, weet je dat je het niet fantastisch aanpakt. Nu we het daar toch over hebben: heeft iemand Marc Coucke ooit al gevraagd een talkshow te presenteren?