Gloria Monserez: ‘Tegenwoordig heb ik minder de neiging om iedereen onder de neus te wrijven wat ik van plan ben – ik dóé gewoon’

Zelfs een doofstomme blinde zonder tast- en reukzin voelt in de buurt van Ketnet-fee en ‘De slimste mens ter wereld’-alumnus Gloria Monserez (21) spontaan vrolijkheid en levenslust opwellen. Niet moeilijk dat de presentatrice werd bekroond met een Kastaar voor ‘Doorbraak van het jaar’. Bovendien is Monserez vanaf vandaag te zien in de online tienerreeks ‘Liefdestips aan mezelf’ op GoPlay. Hoor ons scanderen zoals Patti Smith: ‘G-L-O-R-I-A, Glóóória!’ Duikt u mee in de Turkse zee? De 7 Hoofdzonden van Gloria Monserez!

HUMO ‘Gloria in excelsis Deo’ betekent ‘eer aan God in den hoge’, maar heb jij iets met die gozer?

GLORIA MONSEREZ «Niet echt. Speciaal voor mijn oma ga ik elk jaar naar de mis, ter herdenking van mijn opa. En mijn vader (acteur Koen Monserez, red.) is vaak spreker op begrafenissen. Uit één van zijn speeches ben ik te weten gekomen dat acteurs vroeger bij de prostituees, de dieven en de rest van de zondaars werden begraven. Dat belooft (lacht).»

HUMO Heb jij voeling met spiritualiteit of ben je een kind van de nuchterheid?

MONSEREZ «Ik ben opgegroeid met gescheiden ouders, en vooral bij mijn moeder (actrice Machteld Timmermans, red.) ging het vaak over spirituele vraagstukken, zoals: wat geloof je dat er nog is?»

HUMO Zeg jij het maar.

MONSEREZ «Ik heb het gevoel dat ik daar op mijn 17de veel meer ideeën over had dan nu (lacht). Zo lang is dat nog niet geleden, maar toch: hoe ouder ik word, hoe minder ik geneigd ben de antwoorden te gaan zoeken bij Iets Groters. Ik zoek ze nu liever bij mezelf, in mijn eigen gevoel. Wat er ook toe leidt dat ik de laatste jaren op iets lossere schroeven sta: ik heb zekerheden losgelaten, ben minder hard geworden in mijn o-zo-juiste meningen.»

HOOGMOED

HUMO Je bent, met andere woorden, bescheidener geworden.

MONSEREZ (lacht) «Misschien wel. Ik ben op mijn 15de beginnen te werken voor Ketnet en op mijn 18de werd ik wrapper. Ik vond mezelf niet beter dan anderen, maar ik wíst het wel beter. Een onverbeterlijke betweter, dat was ik. Maar meer en meer begon ik te denken: als iemand tegen mij deed zoals ik zelf tegen mensen doe, zou ik dat helemaal niet fijn vinden. Ik heb mijn status als alwetend opperwezen dus maar laten varen.

»In ‘De slimste mens ter wereld’, vorig jaar, was ik voor het eerst rustig. De 18-jarige Gloria had daar nog vrolijk door de studio gestormd, met een attitude van: hey, fok jullie allemaal, ik ga dat hier winnen – én ik ben superwoke! (lacht)

»Weet je wat het is? Ik ben begaan met de maatschappij en met hoe mensen zich voelen, maar ik heb moeten leren lúísteren. Door aan programma’s zoals ‘Hotel Romantiek’ te werken, weet ik nu hoe belangrijk dat is.»

HUMO De ouderen in ‘Hotel Romantiek’ hebben vaak een klein, netjes afgelijnd leven geleid. Een gepensioneerde beenhouwer ziet zichzelf nog altijd als een beenhouwer: dat is het enige wat hij de afgelopen vijftig jaar is moeten zijn. Vandaag word je in duizend richtingen tegelijk getrokken.

MONSEREZ «Vroeger had je in het dorp een bakker, een pastoor en misschien een garagist. Maar voor onze generatie is er zoveel! Wie ben je, waarvoor sta je, wat zijn je ambities, waarvoor wil je vechten, waarmee struggel je? Ik ben gráág een kind van het internet, ik ben een trots lid van generatie Z. Maar het is ook overweldigend.

»Ik onderschat soms wat het met me doet, die voortdurende lawine aan keuzemogelijkheden en meningen. Tegenwoordig zoek ik liever rustig en teruggetrokken naar antwoorden in plaats van op sociale media, waarvan ik een zekere afstand heb genomen.»

HUMO Tijdens de coronacrisis postte je een foto waarop je huilde en waarop je acne te zien was – jouw manier om te tonen dat het met iedereen weleens slecht gaat. Je kreeg een massa reacties: heb je daardoor gas teruggenomen?

MONSEREZ «Twee maanden geleden heb ik de Instagram-app van mijn gsm gegooid. Vond ik dat nu echt zo belangrijk? Als ik een mooie foto wilde posten, bezorgde dat me op den duur meer stress – voor wie wil ik dit eigenlijk posten? – dan plezier.

»Met sociale thema’s was dat ook zo. Als het ging over #MeToo of Black Lives Matter, wilde ik aan de hele wereld laten zien: we zijn ermee bezig! Oplossing in de maak! Tegenwoordig heb ik minder de neiging om iedereen onder de neus te wrijven wat ik van plan ben – ik dóé gewoon. Als ik op de set iets zie dat niet door de beugel kan, kaart ik dat nu resoluut aan in plaats van een vlammende Instagram-post te schrijven.»

HUMO Wat heb je nog geleerd van de ‘Hotel Romantiek’-senioren?

MONSEREZ (denkt na) «Die mensen hebben een vol, bewogen bestaan doorgesparteld, met huwelijken die op de klippen zijn gelopen, geliefden die ze te vroeg hebben moeten afgeven, kleine en grote tegenvallers. En toch spatten de passie en de levenslust nog altijd van hen af. Ze kunnen tegelijk springerig plezier maken én hun zwaarte delen. Heel stom van me, maar ik wist niet dat dat kon. Ik heb nu een veel beter beeld van mijn grootouders: zij zijn hetzelfde als ik, alleen met wat meer kilometers op de teller.

»De raad die iedereen me gaf: investeer in je vriendschappen! Dat heb ik ter harte genomen. Ik heb mijn vrienden veel gezien de voorbije zomervakantie. En mijn grootouders. Daarvoor kwam het er niet van: ik leefde uit mijn auto, reed van hier naar daar, sliep nu eens bij mama, dan weer bij papa, en voor de rest werkte ik godganse dagen.

»Omdat ik werkte, voelde ik mezelf soms net een tikkeltje te goed voor mijn dorpse afkomst en mijn Chiro-verleden: ik was die kerktoren toch al lang ontstegen! Maar dat is onzin: ik héb daar zoveel aan. Telkens als ik terug bij die vertrouwde mensen in dat onooglijke Wijgmaal kom, is dat een bevrijding. Een verademing.»

HUMO Een streepje ijdelheid: slaag je er intussen al in om jezelf mooi te vinden?

MONSEREZ «Ja. Denk ik. (Twijfelt) Nog altijd te weinig. Ik zou graag willen zeggen dat ik er fucking goed uitzie, en ik ging het net ook bijna doen, maar... Ik moet ook niet doen alsof ik helemaal vrijgevochten ben van mijn complexen.

»Ik worstel nog altijd met schoonheidsidealen, en met gewicht. Vroeger lachte ik altijd: ‘Ikke? Geen last van!’ Terwijl ik er altijd mee bezig ben geweest. Ik ben zelfs ongezonder gaan leven om een ideaal na te streven. Waarom toch? Als ik eerlijk ben, doe ik dat nog altijd. Op bepaalde momenten stond ik zó stil bij elke calorie dat ik op den duur dacht: dan eet ik maar niks!

»Dieetcultuur vind ik echt één van de vuilste aspecten van onze internetmaatschappij. Moderne kwakzalvers die je willen inpeperen: ‘Eet ’s ochtends alleen een citroen en drink warm water, dan val je 45 kilo af in één uur.’ Ik ben jammer genoeg vatbaar voor die dingen. Het is wáár, denk ik dan: vanaf nu alleen nog citroenen voor mij. Voor veel mensen is eten zoals ademen, voor mij totaal niet.»

HUMO Niet dat het een steen verlegt, maar mag ik zeggen dat je er fucking goed uitziet?

MONSEREZ «Ik draag alleen nog schmink als ik moet werken. Ik moet ermee leren omgaan. Maar ik blijf het pokkemoeilijk vinden om ergens au naturel naartoe te gaan.

»In november vorig jaar ben ik gestopt met alcohol. Toen was ik enorm bang om niet meer ‘de toffe griet van de Chiro’ te zijn ‘die er wel eentje kan verzetten’. Ik vroeg me af: waarom drink ik? Omdat ik dat lekker vind? Nee, uit ijdelheid! Mijn ijdelheid zit ’m niet in mijn uiterlijk, maar wel in mijn imago, in hoe ik denk dat anderen naar mij kijken.»

HUMO Waar zit je op dat kruispunt tussen voldoen aan een imago en compromisloos jezelf zijn?

MONSEREZ «Ik wandel al richting de juiste straat, denk ik. Op de laatste plaat van Taylor Swift staat een nummer met Phoebe Bridgers, ‘Nothing New’, waarin zij zingt: ‘How can a person know everything at 18, but nothing at 22?’ Pfff, die zin voel ik tot in mijn tenen! (lacht) Ik ben wijzer geworden, maar ik weet niet wat ik met die wijsheid moet aanvangen. Die robuuste zekerheid van de tienerjaren is weg, maar ze heeft nog niet plaatsgemaakt voor iets anders.

»Ik vind dat ik mijn zaakjes al bij al goed voor elkaar heb, hoor. Ik moet gewoon liever voor mezelf leren te zijn. Minder streng. Ik hoop dat die mildheid komt met de jaren.»

TRAAGHEID

HUMO Ketnet-wrapper, presentatrice, zangeres, actrice, radio-dj en wellicht ook nog Nobelprijswinnares: ik heb niet het gevoel dat je veel op de bank ligt.

MONSEREZ «Als ik eventjes vol van mezelf mag zijn: ik ben volstrekt niet lui, en ben het ook op geen enkel punt in mijn leven geweest. Ik ben namelijk doodsbang om lui te zijn.»

HUMO Waarom? Met een parasolletje erbij is dat best aangenaam.

MONSEREZ «Het is een kunst om op de juiste momenten te kunnen ontspannen, maar ik heb die kunst nog niet onder de knie (lachje). Wat ik daar absoluut niet mee wil zeggen, is: (Poeslief) ‘Mijn slechte kant is dat ik te hard werk en te lief ben voor de mensheid.’ Nee! Maar laat me vijf minuten op de bank zitten en ik begin te drummen op mijn knieën, me afvragend of mijn kamer nog geschilderd moet worden. Ik heb altijd het gevoel gehad dat wat ik deed niet waardevol was – vandaar die behoefte om productief te zijn. Zo blijf je bezig.»

HUMO Je vertrekt morgen op vakantie: wat betekent dat dan voor jou?

MONSEREZ «Ik kan pas ontspannen als ik weg ben. Dan pas kan ik mijn knop omdraaien. Het is zoals met eten: dat kan ik ook pas écht op restaurant. En ter plekke moet ik dan mooie dingen gaan bekijken, veel lezen, en vooral: tekenen. Ik teken niet vaak genoeg meer, en dat háát ik.»

HUMO Op de Instagram-account met je tekeningen – Gloudvis_ – staat prachtig werk, maar de laatste update dateert alweer van anderhalf jaar geleden.

MONSEREZ «Ik weet ook niet hoe dat komt. Van het eerste leerjaar tot het zesde middelbaar heb ik elke dag getekend. Op den duur zit dat in je vingers, als een spier die je moet trainen. En ik begon meer en meer te voelen dat die spier niet meer zo sterk was. Ik werd bang dat ik het opeens niet meer zou kunnen, terwijl ik zoveel héb aan dat tekenen.

»Op een bepaald moment ben ik ook gestopt met opdrachten aan te nemen. Daarvoor tekende ik soms voor de Gezinsbond – een droomjob! – maar nee, ik durfde niet meer.

»Ik probeer mezelf nu aan te leren dat alles niet vanaf de eerste keer goed hoeft te zijn, en dat een tekening ook eens mag mislukken, zonder dat ik daarom zélf mislukt ben (lachje).»

HUMO Bij Humo werken we weleens met illustratoren...

MONSEREZ «Zwijg stil, ik zou er nu al het koud zweet van krijgen!

»Het is raar, maar met het ouder worden krijg ik meer zelfvertrouwen én word ik banger – ik weet niet hoe dat kan, je wordt toch ook niet tegelijk kleiner en groter? (lacht)

»Vroeger was ik complexlozer. Ik zeg niet dat ik een golden child was, maar ik kon wel zingen, muziek spelen, tekenen... Alleen wiskunde was rot.»

HUMO Excuseer, maar dan ben je wél een golden child.

Monserez (lacht) «Maar nu ben ik dus, hoe dankbaar ik ook ben voor alles wat ik mag doen, bang dat het máár bladgoud was. En dat dat goud al lang is afgeschaafd, terwijl eronder alleen ijzer zit.

»Ja, wat mijn zelfvertrouwen betreft, zit ik in een verwarrende overgangsfase.»

HUMO Je hebt veel aan je psycholoog.

MONSEREZ «Die heeft me doen inzien dat het voor mijn ouders en alle anderen om me heen ook maar de eerste keer is dat zij alles doen – niemand krijgt een trial run voor het leven. Die gewaarwording was me altijd stomweg ontglipt. Als ik in mijn werkomgeving met oudere mensen sprak, dacht ik soms: hoe kan jij dit nu niet weten, je bent 40! Maar nee, iedereen doet maar wat. We zijn met z’n allen een stelletje aanmodderaars.

»Ik voel graag. Ik vind het fantastisch dat wij zoveel kunnen voelen. Groot geluk én groot verdriet, zoals de mensen uit ‘Hotel Romantiek’. Keihard huilen bij een triest boek is toch het beste wat er is?»

HUMO De meeste Vlamingen lopen, als de gereserveerde mensen die ze zijn, liever in lichte draf weg van hun verdriet, denk ik.

MONSEREZ «Ik doorvoel mijn emoties graag. Ik kan oprecht evenveel genieten van groot verdriet als van grote liefde. De psycholoog helpt me om daarmee om te gaan – niemand heeft me dat ooit uitgelegd .»

HUMO Heb jij al vaak te maken gekregen met het grote verdriet?

MONSEREZ «Nee, dat is het net: de echte grote, allesverslindende rouw heb ik nog nooit meegemaakt. De dood van mijn hond Theo is het ergste dat me al is overkomen. Gehuild dat ik toen heb!

»Nu goed, ik huil sowieso superveel. Ik vind dat prima, want dan is het eruit.»

HUMO Als je emoties altijd tegen de oppervlakte zitten, geef je ze geen kans om trauma’s te worden. Maar dan leef je ook hyperintens.

MONSEREZ «Welja (lacht).»

WOEDE

MONSEREZ «Ik heb een zeker temperament. Ik kan roepen. Tieren ook. Maar ik loop wel veel minder boos rond dan een paar jaar geleden. Als ik toen iemand een racistische opmerking hoorde maken, vloog ik uit: ‘Fuck you, gast! Hoe dom ben jij?’ Ik was me minder bewust van de gevolgen van mijn daden, denk ik (lacht).

»Nu ben ik milder. Ik argumenteer beheerster, houd rekening met het verhaal van de persoon tegenover me.»

HUMO Bij je thuis werd volgens je pluspapa, acteur Danny Timmermans, weleens met borden gegooid.

MONSEREZ «Ik kom, om het zo te zeggen, uit een omgeving waarin iedereen heel duidelijk is over zijn emoties. Maar ik vind dat goed. Liever dat dan in koppige stilte aan tafel zitten – de horror!

»Eigenlijk ben ik niet snel écht kwaad. Maar als ik groot verdriet heb, uit zich dat vooral in kwaadheid. Dan komt mijn woede in hevige explosies, in één grote, boze gulp. Waarna ik snel sorry zeg (lacht).»

HUMO In je puberteit heb jij één keer met de deur geslagen: je excuseerde je meteen.

MONSEREZ «Wat een crazy puber was ik toch (lacht). Ik heb bij mijn papa hooguit twee keer mijn bord met avondeten mee naar mijn kamer genomen, omdat ‘niemand mij begreep’. Ik moest waarschijnlijk mijn kamer opruimen, of zo.

»Nee, ik denk dat ik een heftige puberteit altijd heb tegengehouden vanwege de scheiding van mijn ouders.»

HUMO Hoezo?

MONSEREZ «Omdat ik afwisselend bij mama en papa woonde, wilde ik geen van beiden het gevoel geven dat ik liever bij de ander was – ik wilde hen niet afvallig zijn, en dus hield ik me in. Ik vermoed ergens dat toen ook mijn doorgedreven pleaserschap is ontstaan. Mijn puberteit speelde zich vooral binnenin af, wat zich dan weer uitte door pakweg stevig te gaan feesten met vriendinnen zonder het thuis te laten weten.

»Weet je waar ik nog kwaad van word? Wanneer ik merk dat mensen me niet serieus nemen omdat ik een vrouw ben.»

HUMO Een naïeve vraag van een lompe man: kom je dat soort openlijke, ongebreidelde seksisme nog vaak tegen?

MONSEREZ «Maar ja! Een voorbeeldje: toen ik 18 was, ging ik een auto kopen. Ik wilde graag een trekhaak, omdat wij thuis een aanhangwagen hebben. Maar die garagist bulderde zijn mannenlach: ‘Jij hebt geen trekhaak nodig. We zullen wel zien dat er een spiegeltje geïnstalleerd is voor je make-up.’ Nu goed: natuurlijk is dat een heel handig spiegeltje. Maar ik rij wel nog altijd rond zonder trekhaak, hè. Shit!»

HEBZUCHT

MONSEREZ «Mijn tekenspullen zijn de enige spullen die me na aan het hart liggen. Ik ben ooit mijn rugzak vergeten in een Zweedse IKEA – letterlijk: een IKEA in Zweden. Dat mijn portefeuille er nog in zat, deerde niet, maar dat ik mijn tekenboekje kwijt was: een drama!

»Ik kan niet goed met geld overweg, ik vermoed omdat ik er zo weinig belang aan hecht. En ik vrees dat ik nogal een sucker ben voor die hele consumptiemaatschappij. Mijn innerlijke steinerstudent huivert ervan, maar het is niet anders. Als je begint te werken, kun je je plots dingen veroorloven. Dan koop je die dingen en denk je: jaja. Het vult niets, hè. Ik heb thuis een Nintendo Switch en een Apple Watch liggen, allebei onaangeroerd. En ik ben hooguit drie keer op het kot geweest dat ik huurde voor 500 euro per maand.»

HUMO Woon je nog thuis? Vroeger was je een soort zwerver: elke avond sliep je ergens anders, je toiletzak zat altijd in je handtas.

MONSEREZ «Zo is het nog altijd, maar ik ben nu wel op zoek naar een eigen stekje. Eerst wilde ik iets kopen, maar experts verzekeren me: ‘De huizenmarkt zal in de nabije toekomst nog te fel veranderen.’ Ik zal maar huren.»

HUMO Je bent opgegroeid in een nest van acteurs. Stroomde het geld altijd even gestaag binnen?

MONSEREZ «De vraag stellen is ze beantwoorden (lacht). Maar ik ben nooit ofte nimmer iets tekortgekomen.

»Tijdens corona voelde ik me raar: plots was ik de enige die een vast inkomen had.»

HUMO Je verdiende meer dan je ouders.

MONSEREZ (knikt) «Ik voelde me daar schuldig over, en ik durfde er niks over te zeggen. Als ik zie hoe moeilijk het gaat in de cultuursector, en dan lees over de gelekte toplonen bij de VRT... Dat gaat niet over mij persoonlijk, maar natuurlijk wel over het huis waar ik werk. De sector die me zo na aan het hart ligt, met z’n theaterzalen en papa’s cinema, ziet nog altijd zo af.

»Het is hallucinant, soms, hoe oneerlijk alles verdeeld is. Maar wat kan ik er zelf aan doen? Ik mag al van geluk spreken dat ik het gevoel heb dat mijn werk ertoe doet, dat ik op een wezenlijke manier een verschil maak, hoe klein ook.»

JALOEZIE

HUMO We hebben afgesproken dat we het niet over je burgerlijke staat zullen hebben, maar ben jij over het algemeen een jaloers lief?

MONSEREZ «Soms, twee minuten, als ik me vanuit een buikreactie even bedreigd voel. Waarna ik pijlsnel relativeer en er een mop over maak (lacht). Maar weet je, zoals ik hou van verdriet, zo vind ik een zekere jaloersheid ook mooi. Een klein jaloezietje, hè. Niet die lelijke, overrompelende drang om de ander te bezitten.

»In mijn carrière ligt dat anders: daar vind ik jaloezie pure lelijkheid. Ik weiger eraan toe te geven. Zodra dat gevoel opkomt, snij ik mezelf meteen de pas af. Zeker als het gaat om andere vrouwen. Wij moeten elkaar net allemaal knuffelen, de armen in elkaar haken! Niet elkaar de loef afsteken.

»Ik ben er overigens van overtuigd dat competitie tussen vrouwen wordt aangewakkerd door de ongelijkheid tussen de genders: er zijn minder plekjes voor vrouwen, en dus moet er harder om worden gevochten. Nee, dat zal ik altijd weigeren.

»Mag ik nog eens vol van mezelf zijn? Ik gun andere mensen echt álles. Ten tijde van Black Lives Matter vroegen mensen me weleens: ‘Zou jij je plekje dan afgeven aan iemand van kleur?’ Welnu: ja, dat zou ik doen. Mijn job bepaalt tenslotte niet mijn hele leven. Ik zou wel iets anders vinden.»

GULZIGHEID

HUMO Veel voelen, veel doen, veel leven: ik vermoed dat we zijn aangekomen bij dé hoofdzonde van Gloria Monserez.

Monserez (grijnst) «Prachtig woord, hè, gulzigheid?

»Als ik me volledig mocht wentelen in gulzigheid, zou ik mijn familie en vrienden op een terras in Italië verzamelen om hen te vergasten op zoveel mogelijk barbecuevlees, zoveel mogelijk patatten en zoveel mogelijk wijn – plus eventuele non-alcoholische dan wel vegetarische alternatieven (lacht). Het geluid van klinkend bestek en lachende mensen heb ik altijd mooier gevonden dan de beste muziek.»

HUMO Je bent gestopt met alcohol, maar ooit zei je: ‘Ik heb eerst drie keer moeten overgeven voor ik wist dat ik niet zoveel mocht drinken.’

MONSEREZ «Nu ik gestopt ben, denkt iedereen dat ik een probleem had: niet dus (lacht). Ik wilde gewoon op geen enkele manier van drank afhankelijk zijn. Ook niet: tien pinten moeten drinken om me op een feest te kunnen amuseren.

»Nee, ik vind het beter zo. Hoe puurder en nuchterder ik alles ervaar, hoe meer ik van het leven kan opslurpen.»

HUMO Heb je ook weleens iets willen opsnuiven?

MONSEREZ (lacht) «Ik vind drugs een fascinerend concept, maar ik ben er – softdrugs niet te na gesproken – altijd van weggebleven. Ik voel aan alles dat ik verslavingsgevoelig ben, en je moet de kat niet bij de melk zetten. Als ik toch iets zou nemen, dan zou het sowieso iets oppeppends moeten zijn, want van wiet word ik alleen maar depressief.»

ONKUISHEID

HUMO In de eerste aflevering van ‘Hotel Romantiek’ was meteen duidelijk dat het de vrijgezellen vooral niet om louter platonische liefde te doen is. Schrok jij van zoveel openlijke hitsigheid?

MONSEREZ «Sven had me gewaarschuwd: ‘Je zult wat zien!’ Seks bestaat nog op die leeftijd, en gelukkig maar. Eén van de vrouwen zei: (In vlekkeloos Oost-Vlaams) ‘Ik weet niet of het allemaal nog zal werken, hoor, als ge ’n kijkske neemt daarbeneden.’ Zo had ik mijn grootouders nog nooit horen praten (lacht). Hun vuur was in Turkije onmiddellijk opnieuw aangewakkerd. Het waren net pubers die het opeens overal voelden kriebelen.»

HUMO Jouw generatie, daarentegen, is tegelijkertijd open-minded over alle vormen van seksualiteit én wordt getroffen door een hernieuwde preutsheid. Ik vind dat een ongemakkelijke spagaat.

MONSEREZ «Vind je? Hm, misschien wel. Ik had daar zo nog niet over nagedacht.»

HUMO Vind je jezelf preuts?

MONSEREZ «Ja (lachje). Maar ik vind dat ook niet erg. Ik heb niet de behoefte om ‘erover’ te praten.»

HUMO Was je er vroeg bij?

MONSEREZ «Vanaf mijn 11de keuvelde ik over jongens met mijn beste vriendin. Maar mijn meest onkuise periode beleefde ik als kind, toen ik opeens doorhad dat mannen een penis hebben en vrouwen een vagina en borsten. Een tijdlang was ik daardoor geobsedeerd. Dan marcheerde ik wijzend door de winkel: ‘Die meneer heeft een piemel! Die meneer heeft een piemel!’ Op café vroeg een mevrouw of ik zussen had. ‘Eentje,’ antwoordde ik. ‘En jij?’ ‘Nee, geen zussen,’ zei ze. Waarop ik weer: ‘Maar wel twee dikke borsten, hè!’ Heel dat café gierde van het lachen – en mijn ouders zonken door de grond (lacht).

»Uit die anekdote zou je ’t niet meteen opmaken, maar ik ben een door en door romantische ziel. Ik vind het fijn dat wat zich afspeelt tussen twee mensen ook alleen voor hén is. Dat maakt het kostbaar. Ik geloof ook in de ware liefde, en in liefde op het eerste gezicht.»

HUMO Je ouders zijn wel gescheiden.

MONSEREZ «Maar ik heb altijd veel liefde gezien! Tussen mijn ouders, die elkaar altijd met het grootste respect hebben behandeld, én bij mijn stiefouders. Het leven is het leven, je weet nooit hoe het precies zal lopen. Maar de specifieke ervaringen van mijn ouders zullen mijn geloof in de eeuwige liefde niet remmen.»

HUMO Hoe belangrijk is seks in jouw leven?

MONSEREZ (twijfelt) «Dichter kun je niet komen bij de persoon die je graag ziet, hè. Seks is voor mij: dat immense, allesoverstijgende gevoel bij elkaar te zijn. Dus ja, binnen de context van een relatie ben ik graag onkuis. Ik juich mensen toe die zich vinden in pakweg polyamorie, maar ik ben zo monogaam als een macaronipinguïn. En ik vind dat leuk! Misschien dat ik dát daarstraks bedoelde met ‘de schoonheid van jaloezie’: het is zalig om alleen van en voor elkaar te zijn.

»(Twijfelt opnieuw) Eigenlijk had ik me voorgenomen om in geen enkel interview te zeggen of ik een relatie heb. Maar kom, het doet me te veel deugd om dit nu toch te kunnen zeggen, om het te vieren en van de daken te schreeuwen: ik heb de liefde van mijn leven ontmoet (glimlacht breed). Ik hoor mensen al afkomen: ‘De liefde van je leven? Jij bent 21, hoe kun je dat nu zeggen?’ Maar dat maakt me niet uit. Nu, op dit moment, in mijn buik en in mijn hele lijf, voelt dat voor mij alleen maar zó aan. Als ik de rest van mijn leven kan doorbrengen met dit lief, met deze geweldige persoon, zal het voor mij perfect zijn.»

HUMO Geniet van je vakantie, Gloria.

MONSEREZ (zingend af)

‘Hotel Romantiek’, om 20.00 uur op Eén