‘Godverdoemme nè’: de scenaristen lijken de weg kwijt in het tweede seizoen van ‘Fair Trade’ op Streamz

De afgelopen maanden hebben bewezen dat je over de cocaïnehandel in en rond de haven van Antwerpen en de steeds verder ontsporende ‘War on drugs’ een gelaagde en genuanceerde dramaserie zou kunnen maken, waarin alle kanten worden uitgespit en alle partijen, van daders tot slachtoffers, aan bod komen. ‘Fair Trade’ is die reeks voor alle duidelijkheid zeker niet, maar ze heeft ook in het tweede seizoen niet de pretentie om dat te willen zijn.

Wat brengt de grootste hit van Streamz, de titel die sinds de herfst van 2020 op de streamingdienst veruit de meeste kijkers kon lokken, dan wel? Een met veel bloot, geweld, clichés en kleurrijke personages gelardeerde misdaadkomedie, waarin de gangsters eruit zien alsof ze net uit een jongensboek zijn weggelopen en de politieagenten even makkelijk aan de kant van de drugsdealers als aan die van de wet staan. Een reeks ook met één grote troef: Peter Van den Begin, die net zoals in ‘1985’ redelijk moeiteloos de meeste aandacht naar zich toe trekt. Op zondagavond doet hij dat als de onkreukbare Herman Vernaillen, eerste slachtoffer van de Bende van Nijvel, in ‘Fair Trade’ speelt hij met erg veel flair Patrick Paternoster, garagist, drugsdealer, politie-informant en trotse drager van een pornosnor waarmee je enkel in de foutste kringen wegkomt.

Natuurlijk is Paternoster weinig meer dan een niet eens zo ingrijpende update van Ray Van Mechelen, de pooier en mensensmokkelaar uit Marc Punts vorige hitserie ‘Matroesjka’s’. Hij is een tikje vrouwvriendelijker, al kan dat gewoon komen doordat Paternoster zich zoals de meeste van zijn collega’s heeft toegelegd op de iets eenvoudiger te bestieren drugshandel - de woorden ‘me too’ lijken voor hem alvast weinig meer dan een manier om uit te drukken dat hij ook een deel van de buit moet krijgen. Maar hoe hij achter de schermen aan alle touwtjes trekt, zijn gevoel voor sarcasme en zijn sappige Antwerpse accent katapulteren je bijna twintig jaar terug in de tijd. Punt herhaalt dus gewoon een trucje dat destijds erg goed werkte, maar tegelijk blijft het moeilijk om niet te gniffelen als Paternoster na een schietpartij vloekt dat zijn goeie broek verpest is door de bloedspetters, of wanneer de crimineel, louche tot op het bot, een tirade afsteekt over hoe de flikken altijd te laat komen en je beter ‘je geld kunt opstoken in plaats van daarvoor belasting te betalen’.

Tegelijk heeft Paternoster meer werk dan in het eerste seizoen om de rest recht te houden en de zwakke punten te verdoezelen - ook omdat die talrijker aanwezig zijn. De nieuwe reeks start met de begrafenis van Walter ‘Wally’ Wilson (Kevin Janssens), die in de finale van het vorige seizoen nog springlevend was maar in tussentijd voor de deur van zijn woning is vermoord door een sluipschutter in dienst van ‘de Russen’. Hoofdcommissaris Robin De Rover (Ella-June Henrard) valt zonder haar vroegere ‘partner in crime’, krijgt een overplaatsing richting de afdeling moordzaken en moet van daaruit proberen te achterhalen wie Wilson dood wou, en ondertussen vermijden dat alle onfrisse zaakjes waarin haar collega betrokken was alsnog naar boven komen. Dat lijkt een verhaallijn waar je een seizoen op kunt bouwen, maar in de drie afleveringen die nu op Streamz staan, komt het er alvast niet echt uit. Paternoster blijft geinig maar de andere personages zijn bleekjes, het vele naakt is heel gratuit en er worden in dat korte tijdsbestek zoveel mensen afgeknald of opgeblazen dat het schokeffect snel verdwijnt. Daarnaast zijn er ook veel scènes en dialogen die tegen het belachelijke aan schuren, met als dieptepunt het moment waarop een vermoorde containerplanner door ambulanciers weggedragen wordt uit een nachtclub en een politieagent buiten zonder enige zweem van ironie zegt dat ‘die niet veel containers meer gaat plannen’.

‘Iedereen is de weg kwijt’, zo luidde de ondertitel van het eerste seizoen van ‘Fair Trade’. Ditmaal lijkt die ook op de scenaristen van de serie van toepassing te zijn. Om het met de woorden van Patrick Paternoster te zeggen: godverdoeme nè.