‘Godzilla vs. Kong’ stemt ons droevig: wat hadden we deze film graag in de cinema gezien!

King Kong die het in het begin van ‘Godzilla vs. Kong’ op een oorverdovend luid brullen zet! Godzilla die zijn vinnen uit de oceaan laat oprijzen en met zijn geschubde lijf inbeukt tegen de romp van een slagschip! Kong en Godzilla die op het dek van een vliegdekschip recht tegenover elkaar gaan staan – als betrof het de vloer van een boksring – en stoten beginnen uit te delen waar zelfs Muhammad Ali voor zou terugdeinzen! We beseffen dat we hier nu even klinken als een oude zeur die zich als een drenkeling blijft vastklampen aan de magie van de ouderwetse cinemazaal, maar is het toch niet dood- en doodjammer dat we al dit fraais niet in de bioscoop kunnen beleven? Want geef toe: als er nu eens twee filmlegendes zijn die eerder thuishoren in de cinema dan op de streamingdiensten, net zoals ook leeuwen of neushoorns niet thuishoren in de dierentuin maar in hun eigen biotoop, dan toch Kong en Godzilla?

Voor ons is het simpel: wij hadden dat duel op dat vliegdekschip verdorie willen beleven in de thundering sounds en in de kristalheldere laserprojectie van een IMAX-zaal, en niet op dat ridicule, tussen twee trieste sierplanten hangende schermpje in onze moeilijk te verduisteren living waar het momenteel meer ruikt naar een verbrand spiegelei dan naar popcorn!

Maar het is nu eenmaal niet anders: hoewel ‘Godzilla vs. Kong’ de voorbije maanden in de Verenigde Staten uitgroeide tot één van de succesvolste bioscoopreleases tijdens de pandemie, komt de film bij ons alleen online uit, met als droevig gevolg dat het vervolg op ‘Godzilla: King of Monsters’ uit 2019 flink aan spektakelwaarde inboet. ‘Kong buigt voor niemand!’ horen we een personage declameren, maar in dit geval dienen hij en Godzilla deemoedig te buigen voor de releasestrategie van de studio’s.

Het verhaal: om de dreiging van de ontwaakte Godzilla af te wenden, reizen enkele wetenschappers af naar Hollow Earth, een ecosysteem dat zich recht onder onze voeten nabij het middelpunt van de aarde bevindt. Te betreden op eigen risico: op weg naar Hollow Earth riskeert u namelijk een gravitatie-inversie, waarbij de zwaartekracht van de planeet zich omkeert en u in een oogwenk zal worden verpletterd. De Heer zij dank hebben die wetenschappers een toestel ontwikkeld dat de gravitatie-inversie kan weerstaan: de Hollow Earth Aerial Vehicle oftewel de HEAV. Waarbij wij ons onmiddellijk afvroegen of de filmmakers voor dat ding nu werkelijk geen coolere naam hadden kunnen verzinnen, zoals de Terranef of de Stalen Mol.

In één van de beste scènes uit de hele film zien we hoe die wetenschappers in de HEAV in vrije val en met een kotszakje in de hand naar het middelpunt van de aarde zoeven: ‘Het voelt als bungeejumpen met je darmen vastgeknoopt aan een touw!’ In Hollow Earth vonden wij het ook fun om Kong de kop van een voorhistorisch monster te zien afbijten en die kop vervolgens als een oester met smaak te zien leegslurpen – het water liep ons uit de mond – maar na een tijdje begon onze aandacht onherroepelijk te verslappen en begonnen wij last te krijgen van hetzelfde oude euvel dat we in dit soort films wel vaker zien opduiken, namelijk: hoe kun je je nu emotioneel verbonden voelen met twee monsters die brullend op elkaar staan in te hakken? Ja, we weten het: daarbuiten lopen heel veel zielen rond die onvoorwaardelijk fan zijn van de indertijd in Japan ontstane Titan-monstermythologie waar Kong, Godzilla, Mechagodzilla, Ghidora en al die andere creaturen deel van uitmaken. En wij respecteren die liefde, net zoals wij eindeloos veel respect voelen voor diegenen onder ons die zich nu en dan uitdossen als Harry Potter of als Stormtrooper. Maar wij kunnen het niet helpen: zelf zien wij alleen maar een groot uitgevallen aap en een hagedis die om onduidelijke redenen op elkaar staan te kloppen.

Als wij wild zijn van de cultclassic ‘King Kong vs. Godzilla’ uit 1963, dan is dat níet omdat wij aanhangers zijn van de Titan-mythologie, maar eerder omdat wij altijd weer over de vloer rollen van het lachen bij het zien van die kung fu-achtige bewegingen die de acteur in het Godzilla-kostuum op een bepaald moment maakt. Als wij in 2017 vielen voor ‘Kong: Skull Island’, dan kwam dat omdat wij het héérlijk vonden om Tom Hiddleston (Loki!) met behulp van een Japans zwaard gevleugelde monsters uit de lucht te zien hakken. En als wij een boontje hebben voor ‘Godzilla’ uit 2014, dan kwam dat onder meer door dat cinematografisch magnifieke tableau van die parachutisten die op de onheilspellende muziek van György Ligeti door een apocalyptische mist naar beneden klieven. Dergelijke fun ontbreekt in ‘Godzilla vs. Kong’, maar goed, tijdens het ultieme nachtelijke gevecht in het centrum van Hongkong, waar de twee titanen tegenover elkaar staan in een schitterende arena van oplichtende wolkenkrabbers, dachten wij toch weer: ‘Wow! Hadden wij dit maar in de bioscoop kunnen zien!’ Of hoe Kong en Godzilla onbedoeld uitgroeien tot dé pleitbezorgers van de cinema-ervaring.

Nu beschikbaar via iTunes, Apple TV, Google Play, YouTube, Microsoft Xbox en Rakuten TV en vanaf 18/8 ook via Telenet en Proximus.