Goed dat het nieuwe satirische programma ‘Plakshot’ in een uitlegvideo de debiliteit van uitlegvideo’s eens helder uitlegt

Twee keer per week ‘De ideale wereld’, een keer per week ‘Anouk Matton Privé’. Daarmee is het huidige aanbod van satirische programma’s op de Vlaamse televisie wel een beetje opgesomd. Wie meer wil, doet er goed aan eens door te zappen naar de kanalen van de Nederlandse publieke omroep.

Daar kon u de afgelopen jaren namelijk al kijken naar de sterke muzikale parodieën uit ‘Even tot hier’ (volgende week een nieuw seizoen), het hilarische en bijzonder ongrijpbare ‘Promenade’ en het zeer populaire ‘Zondag met Lubach’. Arjen Lubach komt volgend jaar met een nieuw dagelijks programma, maar zijn opvolger bij de VPRO op zondagavond heet Roel Maalderink, die sinds drie weken het programma ‘Plakshot’ presenteert.

‘Plakshot’ doet soms wat denken aan zijn voorganger, door het amalgaam van serieuze (media)kritiek en grappen over actualiteit, maar verschilt ook behoorlijk. Maalderink presenteert het programma vanuit zijn eigen huis, waarbij ook zijn broer Jos regelmatig, ietwat mokkend, door het beeld loopt, en het zwaartepunt ligt veel meer, a la ‘De ideale wereld’, op de grappige filmpjes tussendoor. Tussen die filmpjes zitten veel ironische straatinterviews, waarmee Maalderink eerder online al furore maakte, maar ook montages, parodieën en fictieve trailers.

In het halfuur dat een uitzending duurt, komen heel veel items voorbij en regelmatig zijn ze raak. Op de tonen van ‘België’ van Het Goede Doel wordt een ode aan LinkedIn gebracht ‘omdat iedereen daar lacht’. Er is een uitlegvideo waarin de debiliteit van uitlegvideo’s bijzonder helder wordt uitgelegd (het werd tijd!). Ook bijzonder grappig: een zoektocht naar mensen die nog gesprekken voeren zónder dat ze een podcast opnemen. Of Maalderink die als Duitse verslaggever, inclusief microfoon waar groot ‘DDR’ opstaat, mensen op straat interviewt over het waanzinnig succesvolle Nederlandse coronabeleid. Helaas kabbelen er net zo goed regelmatig filmpjes te lang te voorspelbaar voort, is de humor te expliciet of, nog erger, blijkt er achter een ongrappige vlakke grap ook geen enkele originele boodschap te zitten. En te makkelijke humor kan al snel pijnlijk worden, zo illustreerde ‘Iedereen beroemd’ deze week al uitstekend.

Op zijn best is ‘Plakshot’ niet in de filmpjes, maar in de monologen van Maalderink waarbij hij met veel kwinkslagen specifieke onderwerpen uitdiept. Gisteren was er zo een onverwacht, maar interessant stuk over het gevaar van botsend ruimteafval. Nog boeiender was het stuk over de onhebbelijke drang van media om bij elk item over het klimaat een blik klimaatkinderen open te trekken die allemaal worden neergezet als ‘de Nederlandse Greta Thunberg’. Er zit een zekere onvoorspelbaarheid in die monologen van Maalderink, waarbij je van tevoren niet goed kunt inschatten wat het punt zal zijn dat hij en de redactie zullen maken. Zo was er in de tweede aflevering ook een item waarin het erop leek dat ongevaccineerde Christenen op de Nederlandse ‘Biblebelt’ de grond ingeboord gingen worden, maar werd uiteindelijk juist de media bekritiseerd om hun overmatige aandacht voor die relatief kleine groep. Dit soort onvoorspelbaarheid mag gerust nog wat verder worden doorgetrokken in het hele programma. ‘Zondag met Lubach’ was in zijn laatste seizoenen ijzersterk, maar ‘Plakshot’ heeft alle potentie om ook zo goed te worden.