Het heerlijk freewheelende ‘Licorice Pizza’ drijft op de onvoorspelbare vibes van een zwerftocht door de grootstad

De eerste topper van 2022 is gearriveerd!

Wie de heropende bioscopen binnenstapt en de magische pijlen volgt naar de zaal waar de nieuwe van Paul Thomas Anderson speelt, komt terecht in één van de allermooiste filmervaringen die in 2022 te beleven vallen. Nadat hij ons midscheeps had weten te raken met ‘Boogie Nights’ en ‘Magnolia’, verloren PTA en uw dienaar elkaar uit het oog: hoe volmaakt gefotografeerd en hoe meesterlijk vertolkt ‘The Master’, ‘Inherent Vice’ en ‘Phantom Thread’ ook waren, ze gleden van ons af als regendruppels van een treinraam. Met ‘Licorice Pizza’ vindt PTA eindelijk weer de brede boulevard naar ons hart, en die van u hopelijk ook.

Dit coming-of-agemeesterwerkje opent met de ontmoeting tussen Gary (excellent acteerdebuut van Cooper Hoffman, zoon van wijlen Philip Seymour) en Alana (de wonderbaarlijke Alana Haim), twee jongeren die in de seventies rondscharrelen in San Fernando Valley, waar Anderson himself is opgegroeid. In de schoolgebouwen waar ze hun eerste sprankelende gesprek voeren, openen zich voor de instant verliefde Gary twee mogelijke paden: ofwel zal hij het hart van de tien jaar oudere Alana veroveren, ofwel wordt hij alleen maar ‘een goede vriend’. En dát, zoals sommigen onder u vast weten, is één van de ergste dingen die een verliefde ziel kunnen overkomen: het is niet makkelijk om iemands maatje te zijn, terwijl je ware gevoelens onuitgesproken dienen te blijven. Zullen Gary en Alana elkaar op het einde kussen?

Als intrige oogt het nogal mager, zou men terecht kunnen opwerpen, maar Anderson lijkt zich niet eens zo erg te bekommeren om intrige, structuur of plot. In plaats van een netjes afgelijnd scenario te volgen, drijft het heerlijk freewheelende ‘Licorice Pizza’ op de onvoorspelbare vibes van een zwerftocht door de grootstad: op elke straathoek kan iets onverwachts gebeuren; elk gesprek op café houdt de belofte in van een levensveranderende ontmoeting; elk feestje waar je binnenstapt, kan openbloeien tot een magische levenservaring. Strikt genomen gebeurt er niets ophefmakends, we hangen wat rond met Gary en Alana, maar kijk hoe mooi PTA dat in beeld brengt! Nadat we president Nixon op tv hebben horen spreken over de oliecrisis, slenteren we met Gary langs een rij stilstaande auto’s terwijl David Bowies ‘Life on Mars’ de zomerlucht laat trillen: kippenvel! Overigens hoeft het niet zo’n groot probleem te zijn als je in San Fernando Valley zonder benzine valt, zoals blijkt uit een nachtscène die uitgroeit tot iets wat je kunt omschrijven als poëtische slapstick. En naast een resem schitterende gastrollen (de papa van Leonardo DiCaprio als waterbeddenverkoper!) bevat ‘Licorice Pizza’ één van de mooist belichte beelden die we ooit in een filmzaal hebben gezien: Tom Waits die zich in een verduisterde bar losmaakt van de sigarettenrookwolk die als een haast religieuze stralenkrans rond zijn hoofd hangt. Achteraf zwééfden we de zaal uit: altijd een goed teken.

Vanaf 5 januari in de bioscoop.