Het Oprah-interview van Meghan en Harry was terecht de natte droom van elke royaltywatchende roddelkont

Het zal niemand ontgaan zijn: prinses Meghan Markle liet zich afgelopen maand interviewen door de koningin van de dagtelevisie: Oprah Winfrey. Na alle steekjes onder water die we de afgelopen dagen hebben zien passeren (‘Meghan pestte haar personeel’ – Buckingham Palace), kregen we gisteravond (Amerikaanse tijd) eindelijk het resultaat te zien.

De entertainmentwaarde van het gesprek, en de ‘onthullingen’ stelden niet teleur. Sterker: Oprah en Meghan (en later ook nog Harry) gingen er vol voor. Van seksisme tot racisme, van verwrongen familiebanden tot speculeren over zelfmoord tijdens een zwangerschap: dit interview was de natte droom van elke royaltywatchende roddelkont.

Voor we aan de sappigste elementen toekomen: eerst wat algemene indrukken. Aan de positieve kant: wat zien Harry en Meghan er uitgerust en gelukkig uit in de Californische zon. De keuzes die ze gemaakt hebben, waren overduidelijk – op dit moment – de juiste. De Amerikaanse celebritycultuur, waarin je veel meer zelf kunt regisseren, past hen als een maatpak. En dan was er Oprah, in killer outfit met John Lennon-bril. Alleen zij kan iets dat van A tot Z uitgeschreven is zo virtuoos in goede banen leiden. Oprah geeft altijd precies de juiste reacties (haar ‘ohhhh’ na de heftigste uitspraak zal wel een meme worden), en weet op een slimme manier tot de kern door te vragen. Aan de negatieve kant: het neemt zijn tijd. Twee uur, dat is nogal uitgesmeerd en een gebalder gesprek van pakweg een uur had meer indruk gemaakt. Maar dat is misschien muggenziften.

Dan over naar waar iedereen voor keek: onthullingen! Op dat vlak stelde het interview niet teleur. Meghan en ook de later aangeschoven Harry wisten op overtuigende wijze te illustreren dat koningshuizen achterhaalde glazen kooien zijn. De regeltjesdruk, de bemoeienissen, het stijve protocol: een blik op dit blakende stel is genoeg om te snappen dat het voor hen altijd een gevangenis zal zijn. Serieuzer werd het toen Meghan met dé bom van de uitzending kwam: bepaalde ‘leden’ van de Koninklijke familie zouden nogal ingezeten hebben met de gemengde afkomst van Meghan. Meer bepaald: met de vraag of hun toen nog ongeboren zoontje Archie niet ‘te zwart’ van huidskleur zou worden. Meghan schetste een grimmig beeld, en op het meest effectieve moment, toen de tranen onherroepelijk van stal kwamen, deed ze uit de doeken dat ze ‘zelfmoordgedachten’ had gehad. Dat getuigde van een grote eenzaamheid. Aan de andere kant: als het Britse koningshuis zo vijandig was tegenover een vrouw van gemengde afkomst, waarom mocht ze dan in eerste instantie ‘gewoon’ trouwen met Harry? Heel logisch was het allemaal niet, per se. Maar goed, koningshuizen zijn zélf ook niet echt logisch, nietwaar?

Het werd niet erg concreet verder, behalve bij enkele sappige elementen. Schoonzus Kate werd voor de bus gegooid. Van de roddels dat Meghan ‘Kate aan het huilen had gebracht’ was niks waar, integendeel: Kate had Meghan laten wenen! Het was een bommetje zoals we die zien in de betere namiddagsoap. Harry deed zijn duit in het zakje door te vermelden dat zijn vader de telefoon niet meer opnam als zij probeerden te bellen. Wie er het beste uitkwam? Die goeie oude Elisabeth. ‘Mijn held’, noemde Harry haar, en ook Meghan bleek geen vilein woord te kunnen zeggen over het oude besje.

De indruk die dit gesprek heeft achtergelaten is dubbel. Als een jonge, zwarte vrouw zegt dat ze racistisch is bejegend en zelfmoord overwoog, dan is dat schokkend en moeten we dat serieus nemen. Tegelijk vertegenwoordigen Harry en Meghan een bepaalde celebritycultuur die ik niet anders dan leeg en hypocriet kan noemen. Het is een vlot koppel dat vooral het protocol van een het koningshuis leek te willen afschudden. Wat rest is dat de monarchieën met hun op eeuwenoude tradities gestoelde regels hun houdbaarheidsdatum hebben overschreden.

Tot besluit nog dit: een van de sympathiekste passages speelde zich af in een kippenren. Meghan en Harry houden kippen die ze ‘gered’ hebben van andere, dieronvriendelijke plekken. In die scène werd ook duidelijk waar het gesprek is opgenomen: in Montecito, een befaamde ‘gated community’, een schitterende plek vol villa’s waar geen gewone sterveling binnen mag van de privé-bewaking. In een documentaire over deze streek zag ik ooit hoe vlak buiten Montecito tentenkampen liggen met honderden migranten, daklozen en andere verworpenen der aarde. Hopelijk beseffen Harry en Meghan bij het zien van die mensen dat het begrip ‘problemen’ nog wel wat diepere dimensies bevat dan Gekonkel in de Gouden Kooi.