Het scenario van ‘Coming 2 America’ lijkt door een ethisch comité door de filters van de huidige tijdsgeest gehaald

‘The royal penis is clean, your highness!’ De strapatsen van Akeem, de troonopvolger van Zamunda die op aanraden van King Joffer in New York zijn wilde haren ging verliezen, werden in 1988 door de filmcritici verguisd, maar dat hield ‘Coming To America’ niet tegen om uit te groeien tot instantclassic.

En ook wij liggen altijd weer in een deuk, zelfs al hebben we al duizend keer gezien hoe die koninklijke baadster na de reiniging van Akeems edele delen uit het water van de jaccuzzi oprijst met een sponsje in de ene hand en een endje zeep in de andere. Die jaccuzziscène is trouwens één van de redenen waarom ‘Coming To America’ enkele jaren geleden ineens (‘Nobody expects the woke-inquisition!’) in het vizier kwam van een nieuwe generatie wakkere critici.

Blind voor de slimme satire die John Landis en Eddie Murphy heel bewust in hun film hadden gelegd, wijzen de kritikasters op de ranzige mannelijke dominantie die uit het verhaal opwalmt, en op de beledigende, witgewassen, en historisch onjuiste uitbeelding van de Afrikaanse cultuur in het fictieve koninkrijk Zamunda, waar volgens die kritikasters nét iets te veel afgeborstelde antilopen in de té pittoreske decors rondlopen.

Welaan: is de sequel, waarin Akeem terugkeert naar NY om zijn bastaardzoon te zoeken, even geinig als het origineel? En hebben de makers rekening gehouden met het veranderde normbesef? Nee, en ja. Waren de grappen in ‘Coming To America’ meestal zó flauw dat ze op één of andere merkwaardige manier toch weer hilarisch werden (Queen Aoleon: ‘De eerste keer dat ik je vader zag, werd ik misselijk. Nu hou ik veel van hem.’ King Joffer: ‘Zie je, mijn zoon, er loopt een fijne lijn tussen verliefdheid en misselijkheid.’), dan is de humor deze keer alleen maar slap en vervelend.

Verder lijkt het erop dat één of ander ethisch comité het scenario door de filters van de huidige tijdsgeest heeft gehaald. De bastaardzoon klaagt het subtiele racisme tijdens sollicitatiegesprekken aan, iemand maakt een obligaat grapje over de strijd tegen seksisme (‘Je kunt tegenwoordig geen tiet meer aanraken of ze sturen je de laan uit!’), en de dochters van Akeem zijn zó empowered dat ze tijdens het kendo-gevecht elke man op de knieën krijgen. En stonden de koninklijke baadsters in ‘Coming To America’ voor de lens te pronken met hun boezem, dan blijft de kont van de mannelijke bader in de sequel netjes buiten beeld: geen blote billen en borsten meer in Zamunda!

Geen enkele bevolkingsgroep hoeft zich nog gekwetst te voelen, tenzij misschien die leeuw die dient op te draven in één van de meest geesteloze gags aller tijden. Het valt toe te juichen dat de makers zijn meegegaan met hun tijd, maar het gevolg is dat deze melige sequel, bij gebrek aan écht moedige satire, een uitgezeefde indruk maakt. Beide films kunnen dan ook worden beschouwd als kinderen van hun tijd: was de eerste in al zijn incorrectheid zóóóó 1988, dan is de tweede in al zijn correctheid zóóóó 2021. The royal penis is very, very clean, your highness.

Nu op Amazon.