Het tiende seizoen van ‘Curb Your Enthusiasm’ op Play steekt nóg een tandje bij

Los van het feit dat Larry David een van de grappigste wezens is op deze steeds warmere en drukkere aardkloot, en ‘Curb Your Enthusiasm’ een van de beste comedyreeksen van het lopende millennium, was er dit keer nóg een reden om naar het nieuwe seizoen van ‘Curb’ uit te kijken.

Sinds de laatste aflevering van de negende jaargang twee jaar geleden werd uitgezonden, is de wereld namelijk een heel klein beetje veranderd. De zaak Weinstein barstte eind 2017 los, en in het zog van die zeer onverkwikkelijke affaire spoelde door de hele samenleving een golf van politieke correctheid, nieuwe preutsheid en lichtelijk overspannen fatsoen, en stort een horde nieuwbakken moraalridders zich via sociale media als een bende nijdig zoemende horzels op alles wat ook maar enigszins dwars, tegendraads en gedurfd is, of de brutaliteit heeft de door hen eenzijdig bij decreet opgelegde en met denkbeeldig prikkeldraad afgespannen grenzen te overschrijden. Het was uitkijken of Larry David, toch de ongekroonde koning van de politiek incorrecte humor, zich door dat nieuwe klimaat zou laten beïnvloeden en bijvoorbeeld de heikele thema’s die hij graag voet vooruit en zonder remmingen mag aanpakken wat meer uit de weg zou gaan.

De opening van het nieuwe seizoen leek in dat opzicht haast een statement: in de eerste aflevering maakt Larry ruzie met een zwangere vrouw die zich in de fitness aan het uitsloven is (slecht voor de foetus!), merkt hij tegen een andere melkwitte dame op dat ze wel héél graag laat vallen dat haar man een Afro-Amerikaan is, grabbelt hij op een feestje per ongeluk de borst van een serveerster vast, breekt hij – lovely – in het voorbijwandelen iemands selfiestick op zijn knie in twee en belandt hij in bed met zijn ex Cheryl, die nog steeds een relatie heeft met Ted Danson (en die hij ook nog eens ontstoken mond bezorgt, omdat ze allergisch is voor het talkpoeder dat hij snel in zijn onderbroek had gedaan), én gebruikt hij een ‘Make America Great Again’-pet als een instrument om ongewenst gezelschap af te houden. Een grap waar – wat hadden we graag Davids gezicht gezien toen hij dat vernam – The Donald zelve ook nog eens met beide lompe voeten tegelijk in trapte. In de episodes die daarop volgden, beledigt David op een gespreksavond ook nog Laverne Cox, de transgender bekend van ‘Orange is the new black’, en het zeer feministische publiek op een gespreksavond én raakt hij op zowel een huwelijk als een begrafenis bij een handgemeen betrokken. Het lijkt er dus eerder op alsof Larry David met opzet en in de hoop de morele Twitter- en Facebookbrigade een viervoudige hartaderbreuk te bezorgen, nog een tandje heeft bijgestoken. We weten nu hoe waanzinnig hard je iemand een held kan vinden.

Voor de rest is het stramien van ‘Curb’ welbekend: Larry ergert zich aan wat iemand doet of zegt of aan een of andere ridicule sociale conventie of een modeverschijnsel, barst in een scheldtirade los, waarna de boel volledig escaleert, of zet met zijn onhandige of onbehouwen gedrag een heerlijk uit de hand lopende cascade van calamiteiten in gang. Niks nieuws onder de zon dus, en dat hoeft ook niet: Davids geraas is bijna twintig (!) jaar na de eerste aflevering nog altijd even onweerstaanbaar grappig, Leon (J.B. Smoove), die als een soort funky geweten van Larry fungeert, blijft een geweldige komische creatie en je ziet dat de acteurs – ook nààst de camera dikke buddies – zich na al die jaren nog altijd onwelvoeglijk goed staan te amuseren, vooral wanneer ze elkaar spugend de huid staan vol te schelden. Zéér hard moeten lachen ook – dit is een van die weinige reeksen waarbij je, tot je eigen verbazing, luidop zit te lachen – om Larry’s advocaat, een dichtgeknepen billen type met licht autistische trekjes. En puur comedygoud.

Ook al blijven de dialogen grotendeels geïmproviseerd, de scenario’s lijken (mogelijk de inbreng van ‘30 Rock’- en ‘Unbreakable Kimmy Schmidt’-oudgediende Jeff Schaffer) strakker en beter in elkaar te zitten dan die van het wat wisselvallige vorige seizoen en ook de gebruikelijke overkoepelende plotlijnen (#MeToo-toestanden en de opening van een ‘wraakzaak’ om zijn voormalige favoriete koffiebar te pesten) lijken dit keer een stuk veelbelovender.

Als we Larry David mogen geloven, zal dit ook de definitief laatste reeks zal zijn. Maar dat zei hij óók over de vorige. We weten het, we moeten deze – onverhoopte – tiende serie al als een geschenk beschouwen, en we gunnen David, iemand die het al lang niet meer voor de poen of de roem moet doen, ontelbare zonovergoten luiermiddagen op de mooiste stranden, aan de beste tafels in de beste restaurants van Los Angeles en omstreken, en nog méér mooie zomer- en lenteavonden op de fraaiste en duurste dakterrassen van de exclusiefste penthouses in Manhattan, met een perfect zacht briesje in de nek en in exquis gezelschap, maar we hopen tóch dat hij het ooit weer voelt kriebelen en ons met nog meer ‘Curb’ verblijdt. Al was het maar omdat we hem harder dan ooit nodig hebben.

Het tiende seizoen is te zien op Telenet Play