Het verfrissende ‘Ms. Marvel’ op Disney+ mag absoluut in de Galerij van de Beste Marvelseries

Toen Marvel Studios in 2018 onthulde dat er werd gewerkt aan een televisieserie over de 16-jarige islamitische superheldin Kamala Khan, en toen daarenboven in 2019 bekend werd gemaakt dat de scenario's van die serie werden neergepend door de Brits-Pakistaanse comédienne Bisha K. Ali, ontplóften sommige online netwerken van de vernietigende commentaren à la 'Wég met de woke Marvel!' en 'Cancellen die moslimhandel!' En nadat de eerste aflevering van 'Ms. Marvel' enkele weken geleden op Disney + verscheen, werd die arme Kamala massaal bestookt met commentaren waar de haat, het racisme en ander onwelriekend gif onverbloemd vanaf dropen.

Een serie over een moslimmeisje dat ook superheldin is? Als je sommige mensen mag geloven, is het alsof de barbaren door de poorten zijn gebroken, de hel op aarde is neergedaald en de apocalyps zich aan het voltrekken is. Persoonlijk hebben we geen last van zulke dwanggedachten: wij zijn van mening dat onze westerse cultuur en ons goede humeur meer wordt bedreigd door ridicule groene mormels (hallo, Baby Yoda!) dan door moslima's met superkrachten.

Soit: wie afstand kon nemen van de haat en de onverdraagzaamheid, zag een verfrissende en entertainende serie die, in tegenstelling tot vele andere reeksen op Disney+ (hallo, Obi-Wan!), na twee afleveringen eens níet ineenzakte maar integendeel steeds beter, spannender, epischer, leuker (de achtervolging per riksja in de bruisende straten van Karachi!) en bovenal emotioneler werd. En vanaf nu volgen er vette spoilers! Wij, notoire couch potatoes die onze fauteuil normaal gezien alleen maar verlaten om in de bioscoop te gaan zitten, vonden het fantástisch om (meerbepaald in de vierde aflevering) door Marvel te worden ondergedompeld in de kleurrijke drukte van de bazaars van de Pakistaanse metropool Karachi. Het moet toch niet altijd Wakanda, Asgard of Vormir zijn? Oké, de Pakistaanse scènes van 'Ms. Marvel' werden eigenlijk opgenomen in Thailand, maar desalniettemin steeg de geur van versgebakken Pakistaans platbrood ofte paratha héél overtuigend op uit de luidsprekers van onze flatscreen!

Bijzonder knap ook hoe de serie opbouwde naar een meer dan bevredigende emotionele climax. In de vierde aflevering, op gang getrapt door het prachtige nummer 'Summer Nights' van Raaginder (featuring Wisechild), vertelde de grootmoeder van Kamala hoe ze op een hete zomeravond in 1947 in het overvolle treinstation van Karachi haar ouders kwijtraakte, tot er ineens een magisch sterrenspoor verscheen dat haar opnieuw veilig in de armen van haar papa leidde. En toen Kamala op het eind van die aflevering naar 1947 werd gekatapulteerd - wat een cliffhanger! - konden we natuurlijk beginnen met speculeren: zou het op één of andere manier Kamala zijn die met haar magische armband dat sterrenspoor legt? Wat een máchtig moment was het dan ook toen in de vijfde aflevering - een aflevering die niet alleen overliep van ontroering maar ook van fonkelende, welhaast Harry Potter-achtige magie - onze hoop en onze verwachtingen uitkwamen: jawel, het was Kamala die het sterrenspoor op het treinperron tevoorschijn toverde en aldus haar eigen grootmoeder redde! Kippenvel! Rillingen!

Krop in de keel! 't Is natuurlijk niet de eerste keer dat een personage naar het verleden reist en ingrijpt in het verloop van de tijdslijn (zie ook: 'The Terminator' en 'Interstellar'), maar toch: op het moment dat het sterrenspoor verscheen, was de emotionele ontlading enórm. En ook op puur filmisch vlak haalde 'Ms. Marvel' af en toe een hoog niveau: zag u op het eind van de vierde aflevering dat indrukwekkende kraanshot over de stoompluimen in het treinstation? Dat er in het Marvel Cinematic Universe vanaf nu een Marvelserie bestaat over een islamitische superheldin is natuurlijk grensverleggend, maar er is nog iets anders wat 'Ms. Marvel’ onzes inziens uniek maakt, en dat is de manier waarop één van de verschrikkelijkste hoofdstukken uit de wereldgeschiedenis in het verhaal werd verwerkt.

Ja, 'Ms. Marvel' vertelde de wordingsgeschiedenis van een 16-jarige superheldin (wat een sprankelende vertolking trouwens van Iman Vellani!), maar op een dieper niveau vertelde de serie evengoed het verhaal van de Opdeling van Brits-Indië; een droef verhaal van brandende treinen, walmende toortsen, bloederige afrekeningen, gigantisch zielenleed, rabiaat racisme, en brutale koloniale onderdrukking. Het originele hoofdpersonage, de geinige humor (Brown Jovi!), de leuke dialogen, de goed gefilmde actie, de manier waarop 'Ms. Marvel' laat zien hoe de Pakistaanse immigranten uit de scherven van hun bloedige geschiedenis een eigen identiteit proberen samen te puzzelen: alles samen genomen was het iets om te verwelkomen, te omhelzen en te koesteren. Aan Adil en Bilall, die de eerste en de laatste aflevering regisseerden en de serie superviseerden: goed gedaan, jongens. Alleen de zich onaantastbaar wanende Loki ziet het allemaal met lede ogen aan: in de Galerij van de Beste Marvelseries krijgt 'Loki' immers het gezelschap van 'Ms. Marvel'.