FILM★★☆☆☆
Hotel Mumbai
Rol die trolley maar naar ons!
Tien dagen na het bloedbad in Sri Lanka bereikt ons de verfilming van de terroristische aanslagen op onder meer een treinstation en twee luxehotels in Mumbai anno 2008. Veel critici struikelden over het gratuite geweld in ‘Hotel Mumbai’, maar wij hadden meer moeite met de opgeklopte sentimentele insteek. Geen idee of de makers het zo hebben bedoeld, maar ‘Hotel Mumbai’ volgt in wezen de structuur van ‘The Poseidon Adventure’, de seventiesklassieker over die schuit die omgekeerd in het water komt te liggen. Zoals die rampenfilm afwisselend inzoomde op de heldhaftigheid van Gene Hackman, het geklaag van Ernest Borgnine en het gepuf van Shelley Winters, zo volgen we hier de lotgevallen van de gasten die zich in de lounge ophouden, van een Amerikaan die zich nog nét achter een met heerlijke spijzen gevulde roomservicetrolley kan verstoppen en van een kindermeisje dat zich met de baby in een wandkast verschanst. Maar waar was Shelley Winters?
