‘I Got a Story to Tell’ op Netflix is een geromantiseerd portret van Biggie Smalls

Toen Humo eind 2019 aan onze vaderlandse hiphoppers vroeg wie de beste rapper aller tijden was, kwam The Notorious B.I.G. als overduidelijke winnaar naar voren. In de nieuwe Netflix-documentaire ‘I Got a Story to Tell’ brengen jeugdvrienden en familieleden hommage aan Biggie Smalls, die in september precies een kwarteeuw dood zal zijn.

In tegenstelling tot die andere Netflix-docu ‘Unsolved: Biggie & Tupac’ laat ‘I Got a Story to Tell’ de onopgeloste moord op Biggie Smalls in 1996 grotendeels onbesproken. In de plaats daarvan focust de film op de transformatie van Christopher Wallace, opgegroeid als enig kind in Brooklyn, tot The Notorious B.I.G.. Zijn vader liet hem in de steek toen hij twee was, zijn moeder Voletta Wallace probeerde hem in zijn jeugd vooral van de straat te houden. Elke zomer bezocht hij Jamaica, zo vertelt zijn 96-jarige grootmoeder, waar hij muziek maakte met zijn oom. Via zijn buurman Donald Harrison, een saxofonist die nog met Miles Davis en Art Blakey op een podium stond, leerde hij dan weer de jazzgrootheden kennen. Voor Biggie en zijn jeugdvrienden was de wereld niet groter dan enkele woonblokken. Buurtjongen Chic toonde hoe eenvoudig het was om geld te verdienen als crackdealer, Christopher deed zijn deel en werkte ondertussen aan zijn skills als rapper. ‘Ik had nooit verwacht dat ik het met muziek zou kunnen maken,’ zegt hij in een oud, openhartig interview. ‘Het was alleen maar een droom.’ Het zijn dezelfde woorden waarmee B.I.G. zijn iconische wereldhit ‘Juicy’ opent: ‘It was all a dream.’

‘I Got a Story to Tell’ is een geromantiseerd portret. Zijn moeilijke huwelijk met Faith Evans blijft onbesproken, zijn kinderen worden handig vergeten en Lil’ Kim, die in 2017 sprak over Biggie’s gewelddadige gedrag, valt nergens te bespeuren. In plaats daarvan moeten we het stellen met labelbaas Puff Daddy – of was het P. Diddy?Sean Combs? Puffy? Diddy? – die geen kans onbenut laat om zijn voornaamste product de hemel in te prijzen. Wat we wel krijgen, is ongezien en intiem beeldmateriaal. Beste vriend Damion ‘D-Roc’ Butler levert homevideo’s waarin Wallace dolt met z’n makkers terwijl hij zichzelf scheert – ja, zelfs dát doet hij met swag. Een andere kameraad verklapt dat Big Poppa, de Koning van de Hiphop, zonder een streepje country de slaap niet kon vatten. Omstreeks de 22ste minuut wordt Biggie’s allereerste studio-opname onthuld: een 14-jarige Christopher, toen nog opererend onder de naam MC Cwest, rapt er boven de instrumental van Toto’s ‘Africa’ – een gouden vondst.

‘Kan een mens boos zijn op een dode?’ vraagt Voletta Wallace, veruit de interessantste interviewee in de film, zich af. Biggie’s moeder worstelt met de erfenis van haar zoon: ze is trots op het succes, woedend vanwege de vele drugs - een portie bedorven aardappelpuree die ze ooit in de vuilnisbak kieperde, bleek later dat crack te zijn. De zeldzame keer dat Voletta naar de muziek van haar zoon heeft geluisterd, was ze geschokt door de vele scheldwoorden. Toen zij haar zoon daarmee confronteerde, zei hij: ‘Maar moeder, waarom luister jij naar mijn muziek? Niemand boven de 35 hoort dat te doen.’ Veel van zijn fans zijn inmiddels een stuk ouder dan dat, maar luisteren doen we nog steeds.