‘Ik moet rondkomen met 50 euro per week, maar mijn sigaretten geef ik niet op’

Tijs Vanneste hielp dit voorjaar negen kansarme jongvolwassenen een camping uit de grond te stampen in ‘De Kemping’ op Eén. Publiekslieveling was Jelle Lumen (32), met zijn vettige Kempense accent en onstuitbare enthousiasme de perfecte gastheer voor een avondje bingo. Een jaar na de opnames heeft de serie hem een job én een lief opgeleverd: ‘Sarah is mijn droomvrouw, kleir!’

LUMEN «Ik heb buitengewoon secundair onderwijs gevolgd, omdat ik door ADHD mijn draai niet vond op een gewone school. Ik ben veertien jaar geleden afgestudeerd, en toch schaam ik me daar nog altijd voor. Als ik solliciteerde, kreeg ik ook een stempel op mijn voorhoofd. Plots was ik een vreemd ventje. Er komen gelukkig meer en meer succesverhalen van buso-jongens in de media en werkgevers zijn positiever ingesteld dan vroeger, maar die stempel verdwijnt nooit helemaal. Wij willen ook graag werken, maar we hebben gewoon iets meer begeleiding nodig. Ik ben de laatste jaren streng geweest voor mezelf en heb mezelf arbeidsethos bijgebracht. Ik ben een werkpaard geworden en ik besef dat je moet zweten voor je pree. Ik ben niet de slimste van de hoop, maar ik doe altijd mijn best. Daarom zat ik op de Kemping nooit op mijn gat. Niet memmen, werken! Ik haalde daar energie uit. Als iemand te laat of ziek was, of er een dubbele shift gedraaid moest worden, was ik de man.»

HUMO Zit dat in jou?

LUMEN «Ik denk het wel. Ik heb al duizend-en-één jobs gedaan, en omdat ik zo leergierig ben, heb ik mezelf elke stiel aangeleerd. Ik kan dus wel één en ander. Toen de mannen een stelling aan het bouwen waren en Tijs en Lex (Feyen, werfleider, red.) niet in de buurt waren, heb ik me daar toch even mee gemoeid. Zo’n aluminium buis in je nek krijgen doet geen deugd. Op mijn eigen manier heb ik die situatie in goede banen geleid. Ik kreeg het zelfs beter verkocht dan ik had gedacht (lacht).»

HUMO Wat je hoopte, is ook gelukt: ‘De Kemping’ heeft je een job opgeleverd.

LUMEN «Kennissen van Tijs zochten iemand en nog tijdens de opnames ben ik bij hen gaan solliciteren. Het is een redelijk smerige job, maar ik maak mijn handen graag vuil. Met een speciaal zuur reinig ik citernes waarin beton, zand of kalk heeft gezeten. Routinewerk, maar ik mag ook veel andere klusjes doen. Ik werk er nu bijna een jaar en ik doe het echt heel graag. Elke werkdag ziet er anders uit en dat is goed voor mijn hoofd.»

HUMO Ervaar je ADHD als een beperking?

LUMEN «Ik vind het niet erg dat ik nen ellentrieken ben. Ik sta altijd onder hoogspanning en meestal is dat lachen. ADHD kan ook nuttig zijn. Als ik keimoe ben, vind ik altijd een tweede adem. Ik vergelijk mezelf met een karper. Je moet veel moeite doen om die aan de kant te krijgen. En nog vóór je hem boven kunt halen, krijgt hij een extra shot energie en gaat hij tekeer als een duivel in een wijwatervat.»

HUMO De deelnemers van ‘De Kemping’ werden begeleid door Tijs Vanneste. Jij kende hem al langer?

LUMEN «Tijs heeft nog lesgegeven op mijn middelbare school. Hij heeft mij al meermaals geholpen. Soms kwam ik hem tegen op een festival en zag hij dat ik verkeerd bezig was: te veel drank en drugs, de verkeerde mensen... Hij wilde me beschermen, dus heeft hij een paar keer aan mijn oren getrokken. Na een tijdje heb ik zijn raad ter harte genomen en mijn problemen aangepakt. Ik zal hem er altijd dankbaar voor zijn. Tijs is een unieke mens. Hij zit vol wijsheden en heeft mij altijd goed doorzien. Hij weet dat ik soms te snel de moed laat zakken.»

HUMO Je ziet er nu best wel gelukkig uit?

LUMEN «Vroeger had ik meer slechte dan goede dagen. Dan zat ik met mezelf in de knoop en kon ik het tempo van de maatschappij niet volgen. Ik vind nog altijd dat het enorm hard gaat, maar de goede en slechte dagen zijn in evenwicht. Dat is al heel veel. Ik hoop dat ik nu gelanceerd ben. En als het toch even niet gaat, steek ik mijn middelvinger op en foeter ik eens goed: ‘Hier sè, jong!’ Echt, dat lucht op (lacht).

»Ik zie nog altijd zwarte sneeuw en dat gevoel van onmacht nekt me soms. Maar ik moet gewoon hard blijven werken. Het is de enige oplossing. Dan ben ik over drie jaar uit het systeem van budgetbeheer en kan ik mijn eigen ding doen. Nu moet ik zien rond te komen met 50 euro per week. Dat is krabben, maar mijn sigaretten wil ik niet opgeven. Ik paf zo graag.»

HUMO Tijdens de opnames heb je je ouders verteld dat je vroeger harddrugs gebruikte.

LUMEN «Ze schrokken nogal! Mijn moeder vroeg voorzichtig: ‘Was dat dan met snuiven en zo?’ Ik heb het met een lach en een zwans proberen te vergoelijken, maar ik heb echt wel als een rock-’n-roller geleefd. Nu ben ik gekalmeerd en probeer ik mijn pleziertjes uit eenvoudige dingen te halen. Het doet me echt deugd om te gaan wandelen met de hond of een tripje naar de Ardennen te plannen. En mijn ouders begrijpen me nu misschien een beetje beter.»

HUMO Door ‘De Kemping’ heb je ook een fijne vriendin gescoord. Hoe heb je haar leren kennen?

LUMEN «We hebben elkaar via digitale weg gevonden, meer wil ik er niet over kwijt (lacht). We zijn bijna negen maanden samen en de relatie verloopt met ups en downs, zoals het moet zijn. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Ik heb eens een lief gehad dat zich schaamde voor mij en nergens met mij gezien wilde worden. Ik ben daar echt kapot van geweest.

»Toen Sarah van de trein stapte, wist ik direct: dit is ze. Ze is heel energiek en vrolijk. En ze steunt mij enorm. We werken allebei nog aan onszelf, maar we zijn er ook voor elkaar. Als er een akkefietje is, praten we dat diezelfde dag nog uit. Sarah is gewoon mijn droomvrouw, joeng. We willen niets overhaasten – we wonen bijvoorbeeld nog niet samen – maar we doen gewoon ons best voor elkaar. Ik zie een mooie toekomst voor ons.»

HUMO ‘De Kemping’ is je zo goed bevallen dat je ook overweegt om een eigen camping uit de grond te stampen.

LUMEN «Het is absoluut niet mijn bedoeling om Tijs zijn idee te pikken, maar hoe fantastisch zou dat zijn? Het zou een camping zijn voor mensen die het niet zo breed hebben, zoals ikzelf. Ik ben al acht jaar niet meer op vakantie kunnen gaan en ik verlang er echt naar om eens twee weken in de zon te zitten. Toen ik op de Kemping werkte, voelde ik voor het eerst in jaren weer dat vakantiegevoel. Rondsjezen op een gator of de toiletten poetsen: het maakte me allemaal gelukkig. Het deed me denken aan de vakanties met mijn ouders op een camping in Zuid-Frankrijk. Ik ga niet zeggen waar, want ik wil er ooit zelf nog eens in alle rust naartoe (lacht). Je hebt er ongerepte natuur en een grandioos uitzicht. Het is al tien jaar geleden dat ik er nog ben geweest, maar het zou zalig zijn om zoiets na te bootsen in eigen land.

»Eerst moet ik nog meer tot rust komen. Ik heb veel te veel ideeën in mijn hoofd. Die zoeven als een sneltrein rond en ik moet af en toe op de rem gaan staan, want het vraagt tijd om de goede ideeën te laten rijpen.»

HUMO Word je nog vaak herkend op straat?

LUMEN «Ja! Ik vind dat wel plezant. Het is nu wat minder, maar ik zie nog geregeld mensen elkaar aanstoten en mijn naam fezelen. Ze zeggen altijd positieve dingen: ‘Je hebt dat goed gedaan, je was de tofste van de bende!’ Ik reageer heel bescheiden, want ik heb geen dikke nek. En die andere gasten van ‘De Kemping’ hebben even hard hun best gedaan.

»Mijn vriendin vindt het nog altijd vreemd als onbekende mensen naar mij komen, maar gelukkig zijn de meesten erg lief. Er zitten weleens boeren tussen, ook op sociale media, maar die blokkeer ik. Net als de berichtjes van geïnteresseerde vrouwen (lacht).»