Funny Valentine'First Dates'
Ilse en Rudy: ‘Géén kale kop, geen buikje en geen baard, had ik gezegd: Rudy had het allemaal’
De ‘First Dates’-passage van Ilse en Rudy, de Wase dossierbeheerder en de Kempische kok, verliep zo voorspoedig dat ze amper drie maanden na de opname gingen samenwonen. ‘We stonden nog maar net buiten of hij pakte me al vast en kuste me.’ Kom, laten we ons in deze barre en boze tijden aan een hartroerend liefdesverhaal warmen!
Het is lastig daten in deze besmettelijke tijden: de makers van ‘First Dates’ mogen de ontsmette handjes dus wel kussen dat seizoen twee tijdens de wat lossere zomermaanden werd opgenomen, toen we – waar is de tijd? – nog gewoon op restaurant konden gaan. Wie daar optimaal van geprofiteerd hebben, zijn Ilse en Rudy.
ILSE (62) «In maart zat ik alleen thuis met een covidbesmetting: ik kon weinig anders doen dan naar tv kijken, óók naar programma’s waar ik normaal gezien niet naar kijk. Aan het einde van een aflevering van ‘First Dates’ zag ik dat ze nieuwe kandidaten zochten: meer uit verveling dan iets anders heb ik mijn telefoon gepakt en me ingeschreven.»
RUDY (55) «Ook ik zat thuis met wat vermoedelijk een coronabesmetting was. ’t Was mijn tienerdochter, Gudrun, die me op een gegeven moment zei: ‘Papa, ik ga je inschrijven voor ‘First Dates’.’ Een paar dagen later al rinkelde de telefoon: Warner Brothers aan de lijn, met de mededeling dat ik geselecteerd was. Ik antwoordde: ‘Bon, ça va.’ Maar op de dag van de opnames zag ik het niet meer zitten: ‘Moet dat nu echt?’ Mijn dochter hield voet bij stuk: ‘Ja, papa, dat moet.’ Ik ben dan toch maar schoorvoetend gegaan, en het viel mee. Bedankt, dochter. En bedankt, corona. Want je moet het zeggen zoals het is: zonder corona zaten wij hier niet.»
ILSE «Zonder corona had ik me nooit ingeschreven, om te beginnen al omdat ik dat programma niet volgde.»
RUDY «Ik ook niet: ik ben chef-kok, dus ik werkte altijd tot tien of elf uur ’s avonds.»
HUMO Ilse, wat ging er door je heen toen je Rudy zijn entree zag maken in het ‘First Dates’-restaurant?
ILSE «Er zaten twee meisjes naast me aan de bar, figuranten tegen wie ik vertelde dat ik op zoek was naar een man die het midden hield tussen Peter Pan en Clint Eastwood: een eeuwig kind, maar tegelijk ook een echte vent. ‘Hij is er! Hij is er!’ fluisterden ze plots, waarop ik uit mijn ooghoek Rudy’s nogal zotte sokken zag. Joepie! dacht ik. Peter Pan! De rest had ik toen nog niet gezien – ik dacht: ik wacht wel tot hij naast me staat.»
HUMO En?
ILSE «’t Was toch even schrikken. ‘Geen kale kop, geen buikje en geen baard,’ had ik uitdrukkelijk tegen Warner Brothers gezegd, maar Rudy bleek alle drie te hebben (lacht). O nee, dacht ik, dit kan niet waar zijn!»
HUMO Op Clint Eastwood lijkt hij ook niet meteen.
ILSE «Een kale Clint Eastwood, misschien? Hij is net zo lang en mager. Al moet ik toegeven dat hij toch vooral op Charles Michel lijkt.»
HUMO Rudy, weet jij nog wat je eerste gedachte was toen je Ilse zag?
RUDY «Ik had niet veel gedachten: ik had het veel te druk met babbelen om mijn zenuwen onder controle te krijgen. Gelukkig werd ik wat rustiger toen we aan tafel gingen. We hadden daar een tof gesprek, maar ’t was geen liefde op het eerste gezicht.»
HUMO Hinderden die camera’s je niet?
RUDY «Nee. Je merkt ze niet op omdat er geen cameraman aan vastplakt.»
ILSE «De vooropnames, waarvoor ze je apart nemen, dat was andere koek. Die duurden eindeloos, en uiteindelijk kwam er maar één procent van op tv.»
RUDY «Nog minder zelfs.»
ILSE «Ook van wat er gefilmd is in het restaurant, hebben ze uiteindelijk maar een klein deeltje gebruikt. Achteraf was ik wel bang voor de montage: je flapt er van alles uit, dus ze kunnen van je maken wie ze willen. Maar het viel heel goed mee.»
RUDY «Toen we na afloop naast elkaar zaten om te vertellen of we al dan niet een tweede date wilden, zei Ilse me: ‘Hé, janet, trek je buik eens in!’ Die ‘Hé, janet’ hebben ze er achteraf uit geknipt: sympathiek.»
ILSE «We zijn tijdens de opnames ook de hele tijd over het eten bezig geweest, maar daar is op tv geen woord van overgebleven.»
HUMO Hoe was het eten?
RUDY «Eerlijk? Niet zo heel erg lekker (lacht). En de porties waren minuscuul. Ze hadden ook een gerecht waar volgens de menukaart ‘oude tomaten’ in zaten. Ik riep er één van de twee diensters bij: ‘Zeg, die oude tomaten zijn toch niet verrimpeld?’ – ‘Neenee, dat zijn verse tomaten!’ Enfin, ik begrijp het nog altijd niet helemaal.»
4 KILO DIKKER
HUMO Wat hebben jullie met-een na de opname gedaan?
ILSE «We waren de laatste kandidaten voor die opnamedag en het was al halftwaalf toen we eindelijk buiten stonden. Rudy heeft me tot aan mijn auto gebracht, en gelukkig was hij alert genoeg om mijn telefoonnummer te vragen, want daar had ik niet aan gedacht. De volgende ochtend kreeg ik mijn eerste van vele whatsappjes van hem: een week lang heeft hij me van ’s ochtends tot ’s avonds bestookt met berichtjes – foto’s van dessertjes die hij voor me zou klaarmaken en zo.
»En ja, toen hebben we afgesproken in de Kloosterstraat in Antwerpen, waar je al die brocante- en vintagewinkeltjes hebt. In het eerste winkeltje waar we naar binnen gingen, waren we precies al een loft aan het inrichten: ‘Zou dit tafeltje niks voor in de salon zijn?’ En we stonden nog maar net weer buiten of hij pakte me al vast en kuste me.»
RUDY «Ik ben nogal ondernemend.»
ILSE «Hij bleek góéd te kunnen kussen, dat was ik niet gewend.»
HUMO Nog eens drie maanden later kwam hij samen met zijn dochter bij je inwonen, onder het motto ‘Waarom uitstellen wat ook nu kan?’
ILSE «Welja, we zijn geen van beiden 20 meer, dus waarom nog langer wachten? Als het goed voelt, voelt het goed. En als we niet samenwoonden, dan waren we nu geen bubbel. Wanneer zouden we mekaar dan kunnen zien? Op restaurant of op café gaan mag niet. En wandelen wordt na een tijdje ook saai, hè?»
RUDY «Een boswandelrelatie? Nee, dat zou niet goed gekomen zijn.»
ILSE «We hebben wel het geluk gehad dat we in oktober een week naar Italië konden gaan, naar Tropea, in Calabrië. Dat is zo goed meegevallen dat we zo snel mogelijk terug willen. Als het enigszins mogelijk is, willen we ons er zelfs settelen na mijn pensioen. We hebben er veel mensen leren kennen, en Rudy heeft er al werkaanbiedingen gekregen.»
RUDY «Als ik wil, kan ik er als hotelmanager beginnen. Enfin, we zullen wel zien.»
HUMO Hebben jullie de commentaren op de Facebookpagina van HLN gelezen na het nieuws dat jullie gingen samenwonen?
ILSE «‘Na drie maanden samen, en binnen drie maanden weer uit elkaar’: van die flauwekul zag je daar weleens voorbijkomen.»
RUDY «Maar de meeste reacties waren positief.»
HUMO Ik vond één wervelend stukje proza dat ik oneer zou aandoen als ik het niet in z’n geheel zou voorlezen.
ILSE «Ik ben benieuwd.»
HUMO ‘Zijt voorzichtig met zo stapelverliefd te zijn. Marie-Thérèse heeft mij zo ook liggen gehad in ’75. We hadden twee keer gevost in het tuinhuis van hare pa en ineen wou ze al een eigen huis om dat daar te doen. Viriel als ik was, stemde ik ermee in, en voor ik het wist, had ik een huis en was ik getrouwd. Wist ik toen ni hoe wispelturig da mens was, ieder jaar moest ik een ander behang ophangen in de gang. Ik heb er Marie-Thérèse vaak achter willen plakken, maar daar was ze te rond voor.’
ILSE & RUDY (hilariteit)
HUMO Hij besluit: ‘Voor de goede vrede veertig jaar getrouwd gebleven, maar dat heeft mij een huis aan behangpapier en al mijn haar gekost.’
RUDY «Dat haar ben ik al kwijt, dus daar zal ik geen probleem meer mee hebben.»
ILSE «Hij heeft het toch maar veertig jaar volgehouden met die Marie-Thérèse, dat is knap. Rudy en ik zijn gaan samenwonen met het idee van: laten we zien hoe het gaat. Als het lukt, des te beter. Als het niet lukt, dan hebben we intussen een fijne tijd gehad, én lekker gegeten.»
RUDY «De bistro waar ik kook, is dicht: nu zijn Ilse en mijn dochter Gudrun de enigen die ik blij kan maken met mijn kookkunsten.»
ILSE «Ik ben al vier kilo verdikt sinds hij bij me woont. Nog een paar maanden en ik ben als Margriet Hermans (lacht).»
