In ‘B&B zoekt lief’ lijkt An Lemmens tijdens de werkuren al aan te sturen op een vakantiesfeertje

Het zal altijd wel een kwestie van tijd geweest zijn, maar met ‘B&B zoekt lief’ wordt mijns inziens een wel erg specifieke deelverzameling van mensen uit de brand geholpen: zij die zich bevinden in het grensgebied tussen lieden die op dagelijkse basis een bed & breakfast uit te baten hebben, en zij die er geen graten in zien om door een televisieprogramma aan een levensgezel geholpen te worden. Zulke mensen situeren zich bijgevolg in een dwarsdoorsnede tussen ‘Met vier in bed’ en ‘Boer zkt vrouw’, wat in één moeite ook opgaat voor ‘B&B zoekt een lief’. De luim die An Lemmens ook hier hoog hield, en waarmee ze tijdens de werkuren al lijkt aan te sturen op een vakantiesfeertje, deed me ook al aan ‘Boer zkt vrouw’ denken. Thans is haar carrière de zomerprogrammatie ingegleden, maar aan haar zul je niets merken.

Lemmens liep in Frankrijk aan bij Isabel, die al meteen het concept van dit programma op de helling zette, want gerante zijn van een kasteeldomein met dertig gastenverblijven is volgens mij niet helemaal hetzelfde als een B&B bestieren. Dat zeg ik zonder geringschatten, want afgaand op het tempo waarmee Isabel door haar kasteel hoste, ging het allerminst over een louter recreatieve bezigheid. Nadat Lemmens haar eindelijk aan een tafeltje gekregen had, gaf Isabel te kennen dat ze als alleenstaande vrouw niet zat te wachten op een onderbroekenmodel. Dat vertaalde zich in de komst van Maurice, een afgemeten baarddrager die vastberaden leek om de grenzen van de jovialiteit af te tasten. ‘Straks denken de mensen: die is al klaargekomen!’, gierde hij toen hij een vlek op z’n broek bemerkte. ‘Oppassen voor die Maurice, Isabel’, mompelde ik. Het scheen me toe dat Maurice, nog voor het spel gespeeld was, zich al verheugde op een toekomst als kasteelheer. ‘Maurice le chevalier’, droomde hij hardop. ‘Le baron!’ Maar wel eerst de kleur van de gordijnen veranderen, liet de jonker zich ontvallen tijdens dat toekomstperspectief. Bijna had ik weer iets gemompeld als ‘Pas òp voor die Maurice, Isabel’, maar er zijn al genoeg herhalingen in de zomer.

Ook al tijdens de werkuren maakte ik kennis met Kaylee, die met haar 25 jaar allesbehalve een verloren zaak leek op amoureus vlak, hoezeer deelname aan een programma als ‘B&B zoekt lief’ daar ook op mag alluderen, maar wier bewegingsvrijheid op dat vlak allicht ingeperkt werd door de B&B die ze met haar vader uitbaatte. Kaylee kreeg Sander op ‘r dak, een jongen die zich had ingeschreven omdat hij humor had opgemerkt in Kaylees contactadvertentie. ‘Ik denk wel dat ik een gevoel voor humor heb’, vermoedde Sander ook van zichzelf, waarop hij ons prompt meedeelde: ‘Ik moet eigenlijk dringend plassen’. Ìk lag alleszins in een deuk, dus Sander kan op beide oren slapen.

Bij aankomst werd Sander niet alleen opgewacht door Kaylee, maar ook door haar vader. Ook dat wordt ongetwijfeld nog lachen, want toen in de lijn van het format de eerste date in de praktijk gebracht werd, een troosteloze spelletjesnamiddag onder flets kunstlicht, was ook daar pa opgedaagd. Tegen ons sprak die man, die er verder het zwijgen toe deed, het voornemen uit om de partnerkeuze van zijn dochter te respecteren, maar als hij haar kon behoeden van een nakende vergissing zou hij het ook niet laten. Je dochter zachtjes een deelname aan ‘B&B zoekt lief’ uit het hoofd proberen praten, lijkt me wat dat betreft een goed begin. ‘Moet ìk eens niet dringend aan zelfbescherming beginnen doen?’, schoot me plots te binnen. In elk voornemen schuilt de belofte van een begin.