In de eerste aflevering van ‘The Masked Singer’ werd Angèle alweer drie keer genoemd

Bij ‘The Masked Singer’ gebeurt een beetje het omgekeerde van wat er bij RSC Anderlecht gaande is: er komen alsmaar mensen bij. Toen het programma in 2020 op televisie verscheen, traden er acht gemaskerde zangers en zangeressen aan, vorig jaar was dat aantal opgelopen tot twaalf en in het nieuwe derde seizoen zijn ze al met veertien. Van Soaperstar over Kolonel Mops tot Champignon, als verpersoonlijking van wat de bedenkers van de figuren en de pakken vast uitgebreid tot zich nemen vlak voor de eerste brainstorm.

Niet iedereen hoefde het veld in bij de start van de nieuwe reeks en gelukkig maar: de afgelopen jaren heb ik zowat elke aflevering van ‘The Masked Singer’ gezien - je moet toch iets op een vrijdagavond - en na afloop overviel me nooit het gevoel dat er meer acts hadden moeten zijn, dat het allemaal best wat langer had mogen duren. De veertien figuren die om de overwinning strijden zijn opgedeeld in twee groepen die in de eerste weken elk om beurt de arena betreden. Pas als er uit elk team drie mensen naar huis zijn, komt iedereen samen in wat omschreven wordt als de ‘big bang’ en gaat het spoorslags richting finale. Die verwijzing naar de oerknal houdt natuurlijk geen enkele steek, maar dat geldt voor wel meer dingen in ‘The Masked Singer’: het blijft een programma waarin de logica even hard op haar plaats is als Megan Desaever in een cursus fiscaliteit voor gevorderden.

Ook de presentator is nieuw, nu Niels Destadsbader naar de openbare omroep is verhuisd om er vergelijkbare dingen te gaan doen: net dit weekend duikt hij op in het programma waarmee de VRT-bazen maar al te graag willen bewijzen dat ze op vlak van hersenloos entertainment hun voet naast de commerciëlen kunnen zetten. Ex-speurder Jens Dendoncker nam zijn plaats in en hij trok tijdens de eerste aflevering zijn streng, zij het ook niet veel meer dan dat. Vooraf had ik gehoopt dat de komiek in ‘The Masked Singer’, waar mensen doen alsof het een staatszaak is wie er zich in een grote lamp schuilhoudt, af en toe een ballonnetje zou doorprikken en een relativerende noot zou laten weerklinken. Maar Jens hield het netjes, las ter introductie van de acts hetzelfde soort brave rijmpjes af als Niels vroeger en was ook in zijn interacties met de speurders niet scherp. Enkel in het begin kon je even gniffelen toen hij Andy Peelman introduceerde met ‘last en ook een heel klein beetje least’, maar laten we wel wezen: als Andy ergens weinig verkeerd kan doen, dan toch in het speurdersteam van ‘The Masked Singer’.

Eigenlijk voelde de start van het derde seizoen in zijn geheel wat amechtig aan. Ondanks de veranderingen is het verloop van ‘The Masked Singer’ ondertussen immers makkelijk te voorspellen. Een figuur wordt geïntroduceerd, er volgt een filmpje waarin tips zitten verborgen die geen normaal mens er ooit uithaalt en na het optreden mogen de speurders vrolijk namen in het rond spuien, zonder zelfs maar rekening te houden met het geslacht van de persoon die ze net hebben horen zingen. De mensen die worden vernoemd, zijn ondertussen ook vaak dezelfde: Angèle is al drie keer op rij in de eerste aflevering opgeworpen - als ze Beetlejuice was geweest, ze had nu meegedaan - en Clara Cleymans, Julie Vermeire of Viktor Verhulst doen het eveneens altijd goed. De enige momenten waarop het programma kan opveren, is tijdens de optredens zelf, zeker wanneer iemand opmerkelijk goed blijkt te zingen en de vraag wie er in het pak zit een stuk prangender wordt. Dat was deze keer het geval toen Raaf een versie van ‘Skyfall’ bracht die zo sterk was dat Andy Peelman zonder al te grote gevolgen mocht suggereren dat Adèle zelve richting Vlaanderen was gereisd om zich in een verenkostuum te hijsen.

De kans dat Raaf over drie maanden het derde seizoen van ‘The Masked Singer’ ook wint, is dus groot. Dat het tegen dan duidelijk is wat precies het idee is achter de wedstrijd, of het gaat over het zangtalent, de vermomming, of een combinatie van beide, daar durf ik onderhand niet meer op hopen.