In de tweede aflevering van ‘Blind gekocht’ kon je niet anders dan medelijden hebben met Jani

Waar waren we ook alweer? Juist, bij dat schandalige en wraakroepende geval van lintbebouwing, op een klein perceeltje in het centrum van Beringen, geprangd tussen de huizen van talloze nieuwsgierige buren.

Voor wie - het zou zomaar kunnen - de afgelopen week met belangrijker zaken bezig was, recapituleren we even. In de eerste aflevering van ‘Blind Gekocht’ mocht makelaar Béa in opdracht van Caroline en Filip op zoek naar een nieuwe woning dichter bij de binnenspeeltuin die het koppel uitbaat, kwestie van het woon-werkverkeer drastisch in te korten. Als budget kreeg ze een ronde miljoen euro mee, maar de lijst met verlangens was zo lang en gedetailleerd dat de desillusie aldoor om een niet geheel afgewerkte hoek loerde. Toen de twee voor het eerst rond mochten lopen in hun nieuwe villa in Beringen ging het dan ook in de eerste plaats over de zaken die niet aanwezig waren en zij toch graag hadden gezien, en nog meer over de dingen die er wel waren en zij liever niet hadden gehad. Buren, in het tweede geval.

In aflevering twee gingen Caroline en Filip ‘met een bang hartje’ verder op ontdekking, met speciale aandacht voor de verdieping onder het dak waarvan ze zich vorige week afvroegen of het er niet te benauwd was. Het begon onder een slecht gesternte, want toen ze boven aan de trap kwamen, bleek er geboend parket te liggen, wat om onduidelijke redenen ook een tegenvaller was. Er volgde een calvarietocht langs te kleine kinderkamers, een master bedroom ‘waar enkel ons bed kan staan’, een eenzame badkamer en een fitnessruimte waar ‘niemand zou willen wonen’. Terwijl Caroline steeds wanhopiger werd en zelfs niet meer blij te maken viel met een sauna, probeerde Filip er de moed in te houden door af en toe stilletjes te opperen dat er deuren waren die ze nog niet hadden geopend, alsof één daarvan ‘Narnia’-gewijs toegang zou verlenen tot een wereld vol badkamers en de zo vurig gewenste studio.

Je kon niet anders dan een beetje medelijden hebben met Jani Kazaltzis, na Dina Tersago en Kobe Ilsen al de derde presentator van ‘Blind Gekocht’. De man die wanneer het over dressings gaat toch vooral weet dat je er geen driekwartbroeken in mag hangen kreeg alle toorn en teleurstelling van het koppel over zich heen en moest hen bedremmeld proberen duidelijk te maken dat ze, in plaats van de villa meteen weer te koop te zetten, vertrouwen moesten hebben in de plannen van interieurarchitect Bart. Omdat het huis slechts 824.000 euro had gekost, had die nog een aardige som over voor de renovatie en dankzij gulle sponsors van onder meer keukens en badkamers kon hij dat budget ook flink oprekken. Op het einde van de werken hadden de kinderen een eigen tv-ruimte en Caroline een strijkkot, stond er een laadpaal voor twee wagens voor de deur en was er zelfs een inloopkoelkast. Toen Caroline en Filip stijf van de stress de afgewerkte woning betraden, was de eerste indruk alvast een stuk positiever, al wordt het nagelbijtend afwachten tot volgende week om te zien of het gevraagde quotum van badkamers en dressings effectief gehaald is.

Ondertussen is ook de zoektocht voor het tweede koppel uit ‘Blind Gekocht’ een flink eind gevorderd. Aisha en Robin wilden liefst een afgewerkte halfopen bebouwing met tuin op fietsafstand van Gent en konden daarvoor 350.000 euro op tafel leggen, een som die bij de experts net niet op hoongelach werd onthaald. Bijkomend probleem was dat Robin per se een garage wou om er zijn geliefde oldtimer in onder te brengen. Béa was ‘tegen beter weten in’ aan haar opdracht begonnen en belandde uiteindelijk in Oosterzele, een gemeente die vooral voor de geoefende wielertoerist op fietsafstand van Gent ligt. Daar bevond zich een woning waar nog veel werk aan was - er lag, om maar iets te zeggen, nog geen centrale verwarming - maar die tenminste een garage had waar Robins auto in paste. Zij het erg nipt: toen Béa en interieurarchitecte Kelly met een bevriende eigenaar van dezelfde oldtimer de garage gingen testen, riep dat toch warme herinneringen op aan het beroemde fragment in ‘Man bijt hond’ van Eugène en zijn Fiat Panda.

De vraagprijs voor het huis was 316.000 euro, waardoor er zelfs met medewerking van bevriende merken te weinig overbleef voor de renovatie. Maar plotseling kwam de woning op wonderbaarlijke wijze opnieuw op de markt voor 269.000 euro, het soort prijsdaling dat rond Gent ongeveer even vaak voorkomt als een gevoel van mededogen in het hart van Vladimir Poetin. Béa besloot meteen tot de aankoop over te gaan. Toen Jani Aisha en Robin had afgezet en hen - wellicht terugdenkend aan zijn ervaring in Beringen - met een welgemeend ‘Blijf positief hé!’ naar binnen stuurde, waren beide experts er dan ook redelijk gerust op dat de vondst aan al hun wensen zou voldoen. Dat viel tegen, want het duo zag meteen overal ‘rode vlaggen’ en was vooral erg bedroefd dat de leefruimte zo klein leek. Toen Robin doorhad dat dat kwam doordat er een garage naast lag, besloot hij op slag dat zijn oldtimer ‘maar een hobby’ was en hij een grotere living verkoos, tot ontzetting van Kelly en Béa, die keek alsof ze zich wou inschrijven voor ‘Blind Gesprongen’.

‘Principes zijn als winden’, zei oud-premier Gaston Eyskens ooit. ‘Je houdt ze vast zolang als mogelijk, maar als je niet meer kunt, laat je ze zachtjes los.’ Hetzelfde geldt blijkbaar voor garages.