In ‘Mare of Easttown’ op Play4 zuigt een fantastische Kate Winslet alle aandacht naar zich toe

‘Mare of Easttown’ gaat over een rechercheur die Mare Sheehan heet en in Easttown, een dorpje ten oosten van Philadelphia, woont. Als titel is dat dan toch niet erg geïnspireerd, alsof je in plaats van ‘Breaking Bad’ zou spreken over ‘Walter from Albuquerque’, of het tweede seizoen van ‘Beau Séjour’ ‘Maurice uit Zeebrugge’ had genoemd.

Dat de makers geen extra brainstorm hebben georganiseerd, zal wel komen door de actrice die in de huid van Mare is gekropen, tevens het belangrijkste verkoopargument van de serie: Kate Winslet. Tien jaar nadat zij als één van de eerste Hollywoodsterren de overstap naar het kleine scherm maakte voor het wondermooie en ook nog steeds via Streamz te bekijken ‘Mildred Pierce’, doet zij weer mee in een HBO-reeks. Al is meedoen een understatement: Winslet zuigt als de gekwelde Mare, die in het stadje waar iedereen haar kent enkele verdwijningen en een moord moet oplossen en tegelijk haar traumatische verleden onder ogen moet zien, alle aandacht naar zich toe en duikt in zowat negentig procent van de scènes op.

Dat is geen ramp want ‘Mare of Easttown’ komt ook het best uit de verf als een psychologisch drama over het hoofdpersonage, een moeder die in het reine probeert te komen met de zelfdoding van haar zoon die zich na een kort leven vol psychologische problemen en zware drugsverslavingen ophing op zolder. Na Kevins overlijden spatte het huwelijk van Mare uiteen en moest ze, omdat de moeder een junkie was, ook haar kleinzoon in huis nemen. Wanneer ze bij dat jongetje dezelfde gedragsproblemen begint op te merken als indertijd bij Kevin, vreest ze dat er ook in zijn toekomst een tragedie verscholen ligt. Zelfmoordneigingen als genetische last, de verwoestende impact van drugs en mensen die balanceren op de rand van armoede in een van de meest troosteloze streken van de Verenigde Staten: zelfs Ingmar Bergman had die mix misschien iets te donker gevonden, maar ‘Mare of Easttown’ slaagt erin om het behapbaar te houden. Bij momenten is de reeks zelfs grappig, dankzij de interacties tussen Mare en haar eigen inwonende moeder (Jean Smart, net als Winslet in topvorm), twee vrouwen die aan een half woord genoeg hebben om elkaar de kast op te jagen.

Daarom is het des te spijtiger dat het krimigedeelte van ‘Mare of Easttown’ niet helemaal kan overtuigen, of toch op zijn minst weinig meer te bieden heeft dan veel gelijkaardige series over een misdaad die een kleine gemeenschap op haar grondvesten laat daveren. Alles draait, zoals zo vaak, rond enkele gewelddaden op jonge meisjes en vrouwen, na een paar afleveringen lijkt iedereen in Easttown boter op het hoofd te hebben, sommige personages komen op zo’n verdachte manier in beeld dat je er meteen een ‘Philly cheesesteak’ op kunt verwedden dat ze niets met de zaak te maken zullen hebben en op het einde - en na enkele nogal bruuske plotwendingen - blijkt net degene die door niemand werd opgemerkt de schuldige te zijn. Het is netjes uitgevoerd en de ontknoping zal ook niemand onbevredigd achterlaten, maar het misdaadluik lijkt een beetje een aanhangsel van het verhaal rond Mare, wat nergens beter tot uiting komt dan in de prachtige slotscène waar de vrouw alsnog enige verlossing vindt.