Jelle De Beule: ‘Ergerlijk, zo'n programma als 'Personal Trainers', richt een camera op een troep halfzachte debielen, monteer het zaakje een beetje en hop: televisie’

Alle bezwaren van de wokegemeenschap, de diversiteitspolitie en de Bond Tegen Geestige Scenario’s (BTGS) ten spijt, was ‘Nonkels’ een doorslaand succes. Mochten wij bedenker en coscenarist Jelle ‘Nonkel Luc’ De Beule zijn, we zouden tevreden achteroverleunend van een espresso macchiato met een handvol luchtige kokoskoekjes genieten.

JELLE DE BEULE (tevreden achteroverleunend van een espresso macchiato met een handvol luchtige kokoskoekjes genietend) «Vanuit dramatisch oogpunt is het wellicht niet zo interessant, maar al bij al is dit het gelukkigste moment van mijn leven. Ik had al alles om gelukkig te zijn, en nu is daar het succes van ‘Nonkels’ nog bij gekomen.

»Met ‘Nonkels’ wilde ik eens iets voor een groot publiek maken, na jarenlang met veel plezier aan ‘De ideale wereld’ te hebben gewerkt. Zo heb ik het ook – heel cool – aan Woestijnvis verkocht: ‘Natúúrlijk kan ik dat, wat denken jullie wel?’ Bluf, want voor hetzelfde geld was het niet aangeslagen en had ik daar mooi gestaan. Maar de kijkcijfers overtroffen onze verwachtingen. En de reacties, zowel online als op straat, waren laaiend. Tenminste: bij de kijkers.»

HUMO Bij de recensenten minder, bedoel je?

DE BEULE «Bij sommige, ja. Ieder zijn mening natuurlijk, al had ik in enkele gevallen mijn bedenkingen bij de teneur. Om een voorbeeld te geven: als jij je overigens slecht geschreven betoog begint met ‘Drie witte mannen die een fictiereeks schrijven over…’, dan vraag ik me af met welke agenda je daar eigenlijk zit. Wel fijn dat er een paar feitelijke fouten in stonden: dan weet je dat je de journalistieke waarde van zo’n stukje niet al te hoog hoeft in te schatten.»

HUMO Nog meer ergernissen die de moeite van het uittikken waard zijn?

DE BEULE «Vast wel, want ik erger me veel en graag. Ik kan hier nu naar buiten wandelen, en binnen de vijf seconden vind ik wel iets dat me ergert. Dan volgt er doorgaans een korte rant, waarna de storm weer gaat liggen. ‘Jij gaat als een fusee omhoog,’ zei een lerares me ooit op mijn 14de, ‘maar je komt wel altijd weer zachtjes naar beneden.’ Dat is nooit veranderd. Ik kan echt stómen bij van alles en nog wat: dwaze uitspraken, onbegrijpelijke beslissingen, fluttige televisieprogramma’s. Neem nu ‘Personal Trainers’ (op Play4, red.): dat is toch echt te makkelijk. Richt een camera op een troep halfzachte debielen, monteer het zaakje een beetje en zet er een ironische voice-over onder: hop, je hebt weer een halfuur tv.»

HUMO Jij hebt toevallig zelf geen personal trainer?

DE BEULE «Toch wel (lacht). Maar die is anders. Ik was er toevallig gisteren nog met ’m over bezig, en hij zei: ‘Het is geen beschermd beroep. Als jij een koperen plaatje met ‘Personal Trainer’ aan je voordeur hangt, bén je een personal trainer’. Dat mag blijken: ik herinner me een scène uit dat programma waarin één zo’n verlicht type een vrouw liet hurken – ‘squatten’ – met een gewicht van twintig kilo in haar nek. Het lukte haar niet, waarop zij: ‘Dat komt omdat je ene been mannelijk is, en je andere been vrouwelijk. En in je persoonlijke leven is de mannelijke energie ondervertegenwoordigd.’ Serieus, je zou zo’n figuur toch iets willen aandoen?»

HUMO Wacht, vertel me eerst even wat je het liefst eet.

DE BEULE «O, er is zo veel. Ik hou van de Italiaanse keuken, de Mexicaanse keuken, de klassieke Franse keuken… En via mijn schoonbroer, die in Thailand woont, heb ik ook de Thaise keuken leren appreciëren. Yam woon sen talay, ooit van gehoord? Dat zijn glasnoedels met een zeevruchtensalade, limoengras en koriander. Zó verfijnd van smaak!

»’t Is gek: als kind lustte ik zo goed als niks. Kreeg ik kroketten voorgeschoteld, dan pulkte ik eerst die vieze korst eraf en at ik de puree op. En friet lustte ik zelfs al helemaal niet – vrij uitzonderlijk voor een Belgisch kind. Nu is het precies omgekeerd: er is niets dat ik níét lust. Daar kan ik me dus ook al aan ergeren: mensen die dingen niet lusten (lacht). Niet fair, ik weet het, maar ik vind het gewoon kinderachtig.»

HUMO Drink je graag?

DE BEULE «Ja, maar ik heb er altijd last van gehad, en met het ouder worden steeds meer. Mijn katers duren tegenwoordig twee dagen: één dag ben ik misselijk, één dag ben ik moe en nors en heb ik hoofdpijn. Dat is een avondje dronken zijn voor mij niet meer waard: ik probeer dus de discipline op te brengen om alvast in de week van de alcohol af te blijven.»

HUMO Met de nadruk op ‘probeer’?

DE BEULE «Ja (lacht). Gisteren kwam ik terug van een training, en met dat goeie weer dacht ik: ‘Laat ik mezelf eens op een kuip rosé trakteren.’ Het stomste wat je kunt doen, natuurlijk. Máár: het smaakte.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

DE BEULE «Het op poten zetten van een deugdelijk scenario, of het analyseren van het scenario van iemand anders. Dat zijn denkpuzzels die me altijd zeer veel voldoening geven. Ik meen ook te mogen zeggen dat ik dat inmiddels wel zo’n beetje beheers, met dank aan ‘De ideale wereld’: daar moest ik elke dag iets zien af te leveren, waardoor ik snel heb leren zien waar het schort. Het gebeurt weleens dat studenten aan de filmschool me een scenario opsturen, met de vraag of ik erin wil meespelen. Ik ga daar zelden of nooit op in, maar ik stuur wel consequent – ongevraagd – enkele commentaarpuntjes en suggesties terug. Doorgaans wordt dat wel geapprecieerd.

»En verder ben ik bezeten van de klassieke oudheid, met name van het Romeinse Rijk. Ik lees er alles over wat ik kan vinden. Vroeger op school zei me dat allemaal niet veel, de interesse is bij mij pas gekomen toen Canvas de HBO-serie ‘Rome’ uitzond, en ik gelijktijdig ‘Rubicon’ aan het lezen was, van Tom Holland – de auteur, niet Spider-Man. Zo’n fascinerende periode! Alleen al al die grote namen: Caesar, Pompeius, Cleopatra, Marcus Antonius. Het leuke is ook dat er vrij veel bewaard is gebleven: je kunt nergens komen in Zuid-Europa of er staat nog een Romeinse zuil recht. En dan moet en zal ik die gezien hebben, hè. Eén keer, en nooit meer, heb ik me in mijn enthousiasme laten overhalen om me in toga op een aanligbed neer te vlijen, en daar Romeins te eten. Die foto belandde op Facebook, waarna ik er – uiteraard – mee werd uitgelachen in een show van Xander De Rycke. Volkomen terecht, daar niet van.»

HUMO Hoe ziet jouw hoogstpersoonlijke hel op aarde eruit?

DE BEULE «Als het omgekeerde van mijn huidige leven. Er zijn mensen die in een neerwaartse spiraal belanden – armoede, ziekte – waar ze niet meer uit raken: dan moet je dus niet alleen vechten om te overleven, maar wordt er ook nog eens op je neergekeken, want het is zogezegd jouw schuld. Voor mij is dat een doembeeld, vooral ook omdat ik geen idee heb of ik weerbaar zou zijn in zo’n situatie. Ik heb nooit echt voor iets moeten knokken in het leven, nooit moeten wringen om rond te komen. Hoe noemen ze dat ook weer bij de CD&V, ‘rustige vastheid’? Ik had er copyright op moeten nemen: dat is altijd míjn motto geweest.»

HUMO Wat beschouw je als het hoogste lichamelijke genot?

DE BEULE «Laat ik niet hypocriet doen, en daar carrément seks op zeggen. ’t Is toch dom om dat te ontkennen? Goed, in ‘Expeditie Robinson’ zag je wel dat seks de eerste behoefte is die wegvalt: wie honger en dorst heeft, zal zich eerder op een kokosnoot dan op een vrouw storten. Maar in normale omstandigheden is het een uiterst belangrijk facet van het leven. Dat wisten de Romeinen ook al: die deden er niet zo flauw over als wij.»

HUMO Goed dan: welke Cleopatra mag ik noteren als zijnde jouw ultieme bedgenoot-voor-één-nacht?

DE BEULE «Omdat ik wist dat die vraag ging komen, heb ik afgelopen week een lijstje opgesteld. In samenspraak met mijn vrouw is daar deze niet met de jury te bediscussiëren naam uit naar voren gekomen: Goedele Wachters. Toen wij haar in ‘De ideale wereld’ hadden zitten (in 2015, red.), straalden nieuwslezers nog een zeker sérieux uit – inmiddels is dat al wat minder het geval met dat late journaal. Het was dus verfrissend om eens een nieuwsanker te gast te hebben dat volop tegengas gaf, om niet te zeggen dat ze een grote muil had. Serieus, ik denk dat iedereen van het team een instant crush voelde – ze zag en ziet er dan ook nog eens goed uit. Mijn vrouw is er trouwens wel over te spreken dat ik voor Goedele Wachters heb gekozen, omdat ze een jaar ouder is dan zijzelf. Ze zei: ‘Het stelt me wel gerust dat je niet voor een meisje van 25 gaat.’»

HUMO Sympathiek ook dat je voor iemand van hier kiest.

DE BEULE «Oei, ik dacht dat dat verplicht was? Wel een beetje gênant als ik haar nog eens tegenkom, natuurlijk. Al is zo’n gênante scène ook wel weer boeiend.»

HUMO Ideetje voor je volgende serie?

DE BEULE «Nu je het zegt!»