‘Even goeie vrienden’Jens Dendoncker & Julie Van den Steen
Jens Dendoncker: ‘Ik heb er op een gegeven moment echt niet meer in geloofd dat het nog goed kwam met mij’
Marcelleke om het lijf, vrouwonvriendelijk moppenarsenaal in de mond en moersleutel in de hand, want vanavond proberen Jens Dendoncker en Jeroen Verdick te ontsnappen uit de garage in ‘De code van Coppens’. Humo sprak Dendoncker samen met zijn ‘Even goeie vrienden’-copresentatrice Julie Van den Steen over de donkere periodes in hun hoofd.
(Origineel verschenen in november 2022 op Humo)
Op het eerste gezicht zijn Julie Van den Steen (30, een fata morgana, een lichtpunt, een oranjeroze ochtendzon na een donkere nacht) en Jens Dendoncker (32, een ronduit bebaarde komiek) geen match made in heaven. Maar laat dat nu net het concept zijn van ‘Even goeie vrienden’, de door het duo voorgezeten VTM-quiz waarin telkens twee danig van elkaar verschillende bekende koppen ‘Blind date’-gewijs tot elkaar worden veroordeeld. Goed voor een dubbelgesprek over vriendschap, opblaasbare bootjes en een schalkse pony, maar óók over de lichte nevel die soms over hun beider gedachten hangt.
De boekhouding: we spreken af het niet te hebben over Jens Dendonckers breuk met Lauren Versnick deze zomer. Ter wiedergutmachung komt u op de volgende pagina’s wel te weten wat hij onlangs op een scoutsfuif deed, waarom Julie Van den Steen de bijnaam Zatte Julie kreeg – spoiler: zoek het niet te ver – en hoe ‘mullepatee’ naast een adjectief ook een filosofie is. Waar te beginnen? Bij het begin, bijvoorbeeld.
JENS DENDONCKER «De duo’s die bij ons komen quizzen, zijn als bezoekers van een swingersclub: ze weten op voorhand niet met wie ze het zullen doen. Wij mikten op onverwachte paringen – het kandidatenbestand gaat van Celine Van Ouytsel over Koen Crucke en Gunter Lamoot tot Paul D’Hoore – en wisselwerkingen die onvermoed vuurwerk zouden opleveren.»
JULIE VAN DEN STEEN «Het moesten mensen zijn die nooit eerder met elkaar in contact waren gekomen en elkaar aan onze tafels dus voor het eerst van dichtbij zouden zien.»
DENDONCKER «Au fond is ‘Even goeie vrienden’, althans voor mijn weinig ontwikkelde oerbrein, een pittige kennisquiz. Dat hebben we vaak als feedback gekregen: ‘Makkelijk is het niet, hè?’»
HUMO Met welke BV zouden jullie een onverwacht maar zinnenprikkelend duo vormen?
DENDONCKER (kijkt dromerig in de verte) «Ik weet het wel, hoor.»
VAN DEN STEEN (rolt met de ogen) «Birgit Van Mol! Hij is verliefd op haar.»
DENDONCKER «Ik heb misschien wel zekere gevoelens, ja. Maar los daarvan vind ik haar een uitzonderlijk intelligente vrouw: als je met haar mag deelnemen aan een pittige kennisquiz, moet je zelf niet al te veel meer doen.
»Voor Julie weet ik meteen wie te kiezen: Andy Peelman.»
VAN DEN STEEN «Zodat ik met hem naar de studio kan rijden in één van zijn vier auto’s?»
DENDONCKER «Of met zijn jetski, want daarmee komt hij ook soms naar het werk.»
HUMO Voor ‘Even goeie vrienden’ steken jullie jezelf altijd in piekfijn op elkaar afgestemde pakjes. Wiens idee?
DENDONCKER «Het mijne! Het begon als een mopje, alleen ging iedereen er ontzettend snel in mee. Voor we het wisten, waren we vertrokken, en zie ons hier nu zitten.»
VAN DEN STEEN «Zeg jij het maar: who wore it better?»
HUMO Dan kijk ik toch naar Jens.
VAN DEN STEEN «Typisch.»
HUMO Jens, jij neemt komend seizoen de fakkel over van Niels Destadsbader als presentator van ‘The Masked Singer’.
DENDONCKER «Gelukkig is het programma een heuse machine, die ook mét mij wel overeind zal blijven. In het beste geval ben ik zelfs een leuke bonus.»
HUMO Het is al de tweede keer dat jij zijn vervanger bent, na ‘Belgium’s Got Talent’.
DENDONCKER (knikt) «Toen moest dat op twee dagen geregeld worden, omdat hij ereburger was geworden van zijn gemeente Deerlijk, en bij de festiviteiten een lelijke val had gemaakt.»
VAN DEN STEEN «In welke toestand?»
DENDONCKER «De geruchten zijn dat hij volkomen mullepatee was – West-Vlaams voor ‘iet of wat dronken’.»
HUMO Wilde je nog wel terugkeren als speurder? De opnames van het vorige seizoen vonden plaats in de periode nadat je was teruggekomen uit de psychiatrische afdeling, waar je werd behandeld voor je angststoornissen.
DENDONCKER «Ik was toen nog volop overeind aan het krabbelen, oogde vermoeid, miste scherpte – en omdat ik wíst dat ik scherpte miste, kreeg ik ook nog eens extra stress.
»Maar goed, dit jaar had ik even graag mijn oude rol weer opgenomen, hoor. Alleen vermoed ik dat ik de enige ben die daar zo over denkt: ik was namelijk een notoir slechte speurder. En dus kreeg ik opeens telefoon: ‘Jens, wil jij eens een testje doen om ‘The Masked Singer’ te presenteren?’ Ik dacht dat er nog tachtig anderen in de running waren. Maar nee, ze hadden wel een B-plan, maar verder keken ze in mijn richting.»
VAN DEN STEEN «Ik was het B-plan (lacht).»
HUMO Had jij het willen doen?
VAN DEN STEEN «In alle eerlijkheid: echt niet. Dan was de vergelijking met Niels Destadsbader feller geweest, vermoed ik – Jens is als comedian automatisch een ander beestje. Ik ben bovendien een vrouw. Ik wil niet meteen die kaart trekken – ‘wij worden altijd benadeeld!’ – maar toch vermoed ik dat het zo is. Ik zou meer kritiek hebben gekregen. En daar had ik niet mee kunnen omgaan.»
HUMO Wordt die voortdurende commentaar op wie je bent en hoe je eruitziet mettertijd dan niet lichter om te dragen?
VAN DEN STEEN «Op sommige dagen stapelt het op en op andere dagen laat ik het van mij afglijden: het is maar te zien hoe ik ben opgestaan. Ik ben een mens en geen robot. Het cliché dat je na zoveel jaar in de media een olifantenvel kweekt, klopt niet voor mij. Ik ben nog altijd even gevoelig.»
DREADS EN PIERCINGS
HUMO Zouden jullie, als jullie samen op de middelbare school hadden gezeten, met elkaar bevriend zijn geweest?
VAN DEN STEEN «Ik werd enorm hard gepest, dus ik weet het niet. (Tot Jens) Was jij een pester?»
DENDONCKER «Nee, en ook geen meeloper. Vanaf het derde middelbaar ben ik naar de kunsthumaniora gegaan, een klein schooltje in Brugge. Anders had ik nooit een diploma behaald: mijn brein sloeg tilt in het rigide systeem van de colleges waar ik daarvoor naar school ging. Ja, de kunstschool heeft mijn leven gered! En daar werd oprecht niemand gepest. Iedereen was sowieso volledig...»
VAN DEN STEEN «...van de wereld?»
DENDONCKER (lacht) «Ik wilde zeggen: apart of raar. Iedereen die daar aankwam, had al heel wat omzwervingen achter de rug. Toen ik in het derde middelbaar toekwam, was de helft van mijn klas al meerderjarig. Die gasten kwamen rustig met de auto naar school getuft.»
VAN DEN STEEN «Ik ben in het derde middelbaar ook van school veranderd. Daar kon ik iets beter aarden, zij het zonder ooit echt mezelf te kunnen zijn: ik schikte me in de rol van meeloper. Ik wil hier nu niet over trauma’s beginnen, maar zwaar pesten draag je nog heel lang met je mee, hoor.
»Ik wilde trouwens ook naar de kunstschool. Maar ik mocht niet. Dreadlocks ook niet: ik ben dan maar gestopt met mijn haar te kammen, en begon op de muren van mijn slaapkamer te tekenen.»
HUMO Je hebt je haren wel eens rood geverfd.
VAN DEN STEEN (lacht) «Alles wat niet mocht, deed ik. Een neuspiercing was verboden? Dan nam ik de trein van Dendermonde naar Gent om er één te laten zetten.»
HUMO Weet jij hoe ze Julie noemden in haar studententijd?
DENDONCKER «Een gerichte gok: Julie ‘Wodkatampon’ Van den Steen?»
VAN DEN STEEN (lacht) «Zatte Julie!»
DENDONCKER «Allee jong, Julie Mullepatee.»
VAN DEN STEEN «Dat was niet omdat ik met een kratje Cara onder de arm naar de les ging, wel omdat ik er gewoon niet tegen kan. Na twee drankjes sta ik nog altijd op m’n kop.»
HUMO Jullie zijn allebei drukbezette mensen. Zijn jullie goed in vriendschappen koesteren en onderhouden?
DENDONCKER «Ik doe alleszins mijn best. Wat niet altijd evident is: wanneer de meeste mensen vrijaf hebben – in het weekend en ’s avonds – zijn wij veelal in de weer.»
VAN DEN STEEN «Ik denk ook dat het mij wel lukt om aan de juiste mensen duidelijk te maken hoeveel zij voor mij betekenen.»
HUMO Jij zei ooit: ‘Op sommige momenten voel ik de behoefte om mijn leven grondig te overdenken en kruip ik helemaal in een bolster. Dan praat ik zelfs niet met mijn beste vrienden.’
VAN DEN STEEN (verrast) «Dat doe ik nog altijd. Het is zelfs confronterend dat je mij dit nu vraagt, want ik zit midden in zo’n periode (lachje). Soms zonder ik me af. Dat is een rare reflex waarvan ik vind dat ik ’m moet afleren. Dan ben ik een echte kluizenaar, die dagenlang niets van zich laat horen.»
HUMO Welke interne schoonmaak moet er dan gebeuren?
VAN DEN STEEN «Het is altijd iets anders. Ik ben zoals een smartphone: af en toe is er een systeemupdate nodig en dan moet je mij gewoon even in mijn stopcontact laten zitten. Ik kan niet altijd, aan één stuk door, aan dezelfde verschroeiende rotvaart blijven voortdoen – ik wil wel, maar het lukt me niet. Ik ben heel snel overprikkeld. (Rolt met de ogen) Heb ik nu het woord ‘overprikkeld’ gebruikt?»
HUMO Deze tijd dendert met een helse rotvaart voort, en het nieuws waarmee je onderweg om de oren wordt geslagen, stemt ook niet vrolijker. Heeft niet iedereen wat meer nood aan rust?
VAN DEN STEEN «Ik merk wel dat ik een uitzondering ben in mijn omgeving – al de rest raast maar door, als formule 1-wagens die nooit een pitstop nodig hebben. Ik ben de enige die af en toe op de rem moet gaan staan.
»(Denkt na) Ik ben ook vaak te trots om toe te geven dat het niet goed gaat met mij. Dat het te veel is. Ik ben een meester in de kunst van het opkroppen. Niet énkel uit trots of schaamte, maar ook omdat de drempel zo hoog is, en omdat gedachten die wild in elkaar overvloeien niet altijd even makkelijk in woorden te vatten zijn. Dus overtuig ik mezelf dat ik overdrijf, of dat ik het zelf wel zal oplossen. Tot ik helemaal kromloop. Dan zak ik door de knieën. En dan komt alles er in één lelijke, snotterende gulp uit.»
EL CAPITAN
HUMO Jij bent niet onbekend met donkere periodes in je hoofd, Jens. Signaleer jij snel genoeg dat het even niet meer gaat?
DENDONCKER «Ik denk het wel. Ik denk zelfs actief na over wie ik nu weer eens kan lastigvallen met mijn gezaag. Wie durf ik nu te bellen? Mijn zus? Die heb ik drie dagen geleden nog een rant gegeven, misschien moet ik haar nu even sparen (lacht).
»De grote indicatie dat ik diep begin te glijden, dat er méér aan de hand is dan zomaar wat kopzorgen, is wanneer woorden tekortschieten, wanneer ik zelfs geen poging meer kan doen om te omschrijven hoe ik me voel. Dan wordt het verlammend, legt het alles plat.»
HUMO Julie, jij zegt in zo goed als elk interview dat je ‘een moeilijke’ bent.
VAN DEN STEEN «Maar ik bén ook een moeilijke! Kijk Jens daar knikken. Pfoehhh, begin er niet aan (lacht).»
DENDONCKER «Ik denk dat het bij Julie langer duurt dan bij de meeste mensen voor je een beetje snapt op welke manier je op welk moment met haar moet omgaan (Julie lacht). Het is zoals een stuk azuurblauwe oceaan met zandbanken: wonderbaarlijk, maar het is even zoeken hoe je moet navigeren.»
VAN DEN STEEN «Ik ben ook heel wantrouwig, en ik denk dat daarom mensen snel denken dat ik arrogant ben.»
DENDONCKER «Soms val jij helemaal stil. En dan worden mensen die je niet goed kennen een beetje nerveus. ‘Is ze nu boos? Is ze ontgoocheld? Heeft iemand iets verkeerds gezegd?’»
VAN DEN STEEN «Dan ben ik gewoon zélf aan het worstelen. Maar ik spreek dat niet uit, omdat ik er een heilige schrik voor heb om iemand tot last te zijn. En dan krijg je misverstanden zoals: ‘Julie Van den Steen is een bitch.’ (lacht)»
DENDONCKER «Ik heb óók een handleiding, hoor. Zo heb ik de haast pathologische neiging om van alles een lolleke te maken. Om alles kapot te relativeren en in het belachelijke te trekken. Het enige wat ik over jou kan zeggen, Julie, is dat het niet supermakkelijk is om jou te leren kennen.»
VAN DEN STEEN «Ik heb een grote muur rond mij opgetrokken, dat is waar. Maar ik ben me er bewust van, dat is al iets – een groot verschil met pakweg twee jaar geleden. Toen merkte ik in mijn toenmalige relatie dat we telkens op hetzelfde botsten: die muur, besef ik nu (lachje).»
HUMO Is Jens al over die muur heen?
VAN DEN STEEN «Hij zit halverwege, denk ik, wat al een prestatie is voor een wand ter grootte van El Capitan.»
HUMO Jens, jij zei onlangs: ‘Vrienden zijn mensen die brutaal eerlijk durven zijn, maar die ook zachtmoedig en zachtaardig zijn.’ Mensen, met andere woorden, die je met liefde op het matje durven te roepen.
DENDONCKER «Zeker! Professioneel vind ik dat ook belangrijk: het heeft geen enkele zin om je te omringen met jaknikkers die je verzekeren dat iedere scheet die je laat naar madeliefjes geurt.»
HUMO Hoe reageren je vrienden uit de comedy op je werk voor VTM?
DENDONCKER «Goed, ik heb nog nooit iemand gehoord die erop neerkeek. Comedy is een kleine wereld, die naar mijn gevoel héél nauw samenhangt. Iedereen verwacht om de één of andere reden altijd dat wij comedians elkaar naar het leven staan, maar nee: van in het prille begin ben ik opgepikt door de groten in het vak, van Wouter Deprez over Alex Agnew tot Philippe Geubels. Wij gaan naar elkaars shows kijken, werken samen... Ik zie het als één grote vriendenclub.»
HUMO Ervaar jij de showbizz ook zo, Julie?
VAN DEN STEEN «Nee, maar dat betekent niet het tegenovergestelde. Ik krijg niet de indruk dat mensen mij iets misgunnen, maar het grote samenzijn, dat ken ik evenmin. Eerlijk waar: BV-vrienden, ik heb ze niet. Wellicht omdat ik simpelweg nooit buitenkom (lacht).»
DENDONCKER (grijnst) «Ikke wel.»
VAN DEN STEEN «Oeioei, dat weet ik wel.
»Maar Zatte Julie heeft alles gegeven in haar jeugd, en nu is het gedaan. Ik wil gewoon slapen (lacht).»
HUMO Sinds het ochtendblok op MNM is slaap je belangrijkste goed geworden, hè?
VAN DEN STEEN «Vanmorgen moest ik om onaanwijsbare redenen om zes uur opstaan, en toen bedacht ik: hoe heb ik het in vredesnaam vijf jaar volgehouden om om drie uur ’s nachts op te staan? Is dat omdat ik intussen 30 ben? Ik. Snap. Het. Niet. Mijn tijd bij de radio, dat is een ander leven.»
DENDONCKER «Wat ik wel straf vind: na een lange draaidag heb jij geen enkele decompressie nodig. Jij kunt tien minuten later doodgemoedereerd in je auto stappen en chillax naar huis bollen. Ik niet. Ik moet nog een paar pintjes drinken en een danske placeren. Zoals onlangs!»
VAN DEN STEEN «Ga je dat verhaal echt vertellen? (lacht)»
DENDONCKER «Een paar weken geleden was het ’t etentje voor de schermgezichten van VTM – Julie kon niet. Met de diehards zijn we nog een pintje gaan drinken in De Pallieter (Antwerps café op het Mechelseplein, red.) en nadat ze daar de deuren hadden gesloten en ik alweer in de straat van mijn appartementje was, tussen drie en vier uur, spraken een aantal dronken sjarels mij aan: ‘Zijde gij niet Jens Dendoncker?’ Ik zei: ‘Da’s zeker, jongens. Wordt er hier nog ergens gedanst?’ Ik heb toen nog tot zeven uur staan shaken, shaken, shaken in de Red & Blue (discotheek die nu gekend is als Cargo Club, red.).
»Ik had die mannen mijn gsm-nummer gegeven, want zo dom ben ik natuurlijk wel. Waarna ik werd overladen door sms’en van Schalkse Pony.»
HUMO Schalkse Pony?
DENDONCKER «Ik kende alleen hun scoutsnamen. Schalkse Pony, dat zegt genoeg, hè? Afijn, ze wilden mij absoluut bij één van hun scoutsfeestjes hebben.»
HUMO Een onmogelijk af te slaan voorstel.
DENDONCKER «Ik ben geplooid, ja, wat kon ik doen? Stond ik daar op een wulpse zaterdagavond in een brak kot dat stonk naar puberzweet en schimmel tussen de 17- tot – ik schat het nu zeer royaal in – 27-jarigen. (Toont filmpje waarin een meisje op een opblaasboot over het publiek wordt gedragen) Op deze beelden was ik drie minuten binnen. Ik heb ook nog in dat bootje gezeten: als je ’t doet, moet je all the way gaan.
»Jammer dat jij niet gekomen bent, Julie. Ik had het nochtans beloofd.»
VAN DEN STEEN «Dat doet hij dan echt, hè: ‘Julie Van den Steen komt ook nog!’»
HUMO Dat zal Schalkse Pony wel een plezierig vooruitzicht hebben gevonden.
VAN DEN STEEN «Ik was vroeger Moedige Mus. Waarom, Jens, héb je mij eigenlijk uitgenodigd?»
HUMO Wat was ook weer de uitdrukking?
DENDONCKER (salueert zoals in het leger) «Mullepatee, meneer. Mullepatee.»
OOGBOLLENGRUNNIK
HUMO Julie, jij hebt onlangs je exclusiviteitscontract met VTM hernieuwd. Je bent hier gelukkig?
VAN DEN STEEN (lacht) «Ik zit hier goed, zeker wel. Ik ben nog aan het uitzoeken wat ik wil, wat ik kan en waar ik me goed bij voel. Dat is een zoektocht. Ik ben bewuster in mijn keuzes, zeg niet ja op alles wat me voorgeschoteld wordt, kijk uit naar de mooie projecten. En in de tussentijd ben ik gewoon content.»
HUMO Jens, toen jij als jonge tiener ‘Het lijden van de jonge Werther’ van Goethe en daarna ‘De wereld als wil en voorstelling’ van Schopenhauer las, werd je door die somberte tegen de vlakte gemept. Straalt de vrolijke kleurigheid van VTM nu op dezelfde manier op je af?
DENDONCKER (lacht) «Laat ik het zo zeggen: ik ben altijd heel melancholisch geweest, er suddert een enorme somberte in mij. Maar op mijn beste momenten kan ik mij verzoenen met de absolute absurditeit van alles. En dát zijn de momenten waarop ik graag meega in de kleurrijke zottigheid van een show als ‘The Masked Singer’.»
HUMO Helpt therapie om het allemaal wat lichter te maken?
DENDONCKER «O, ja! Er is geen enkel aspect van mijn leven dat níét geholpen wordt door in therapie te zijn.»
VAN DEN STEEN «Ik ga al sinds mijn 12de, misschien zelfs vroeger. Mijn ouders stuurden me naar de therapeut omdat ik heel donkere dingen uitkraamde die eigenlijk niemand luidop zou mogen zeggen – zéker een kind niet. Sindsdien ga ik om de twee weken, tegenwoordig zelfs wekelijks. Ik zou het iedereen aanraden, zelfs mensen die zich prima voelen: het is mentale fitness. Het maakt alles, welja, lichter. Zonder therapie had dat gewicht waardoor ik soms krom ga lopen me al lang verpletterd.»
HUMO Je bent deze zomer 30 geworden. Het startschot voor paniekreacties, of een geruststelling dat je leven op koers ligt?
VAN DEN STEEN «Ik vind het oprecht enorm fijn om ouder te worden. Ik ken mezelf beter – het begin van alles – en ik slaag er veel beter in om rust te vinden.»
DENDONCKER «Ik voel geen enkele druk door mijn leeftijd. Iedereen is het er roerend over eens: ik ben nog altijd een klein kind. Ik ben amper in staat om voor mezelf te zorgen. Je lacht, maar ik heb écht begeleiding nodig in het leven.»
VAN DEN STEEN «Je overdrijft.»
DENDONCKER «Nee, met praktische bekommernissen of financiële beslommeringen hoef je bij mij gewoon niet aan te kloppen. Zo’n maniakale controlefreak die ik ben in de paar dingen die ik goed kan, zo’n grote nul ben ik in al de rest.»
HUMO Hoe gaat het met je epilepsie, Jens? Je was aanwezig op de met stroboscopische lichteffecten opgeleukte ‘Zillion’-première en je banjert in je vrije tijd graag rond op scoutsfuiven. Oprechte vraag: gaat dat wel?
DENDONCKER «Ja, hoor. Een tijdlang heb ik een speciale zonnebril gehad, waarbij ik maar door één dun streepje licht kon zien. Ik zag geen knijt, maar het hielp wel om op plekken te komen waar ik anders te veel risico had gelopen. Sinds kort draag ik dure lenzen die hetzelfde effect hebben. Wel onhandig: ik krijg ze zelf met geen stokken of wielen ingebracht. Iedere keer moet er dus eerst iemand een halfuur aan mijn oogbollen frunniken.
»Vroeger was mijn epilepsie een reële, bijna fysieke angst die ik overal met me meedroeg. Vandaag zit het minder in de voorhoede van mijn gedachten, net omdat ik mijn hele leven erop heb afgestemd. Het zit ’m in kleine dingen. In de cinema zal ik nooit in het midden van de rij gaan zitten, wel zo dicht mogelijk bij de deur. Ik zal nooit de lift nemen, en op de trap kleef ik tegen de muur. Te allen tijde ben ik bezig met een rekensom: als ik nu val, hoe zal ik me dan pijn doen? Dat vreet energie. Ook professioneel gezien komt er meer bij kijken dan je zou denken. Tijdens mijn eerste zaalshows stond er net achter de coulissen een veldbedje klaar. En voor een grote productie als ‘Even goeie vrienden’ of ‘The Masked Singer’ ben ik apart verzekerd.»
VAN DEN STEEN «Eén keer heb je een aanval gehad tijdens de opnames, hè? Ik vroeg toen wat ik moest doen, maar je zei: ‘Niets, gewoon laten gebeuren.’»
DENDONCKER «Als omstander kun je niet veel doen. Als ik op mijn rug lig en je hoort dat ik moeite heb met ademen, dan is dat waarschijnlijk omdat mijn tong is dubbelgeplooid: dan kun je me beter op mijn zij leggen.»
SCHILD VAN SARCASME
HUMO Is je periode in de psychiatrie helemaal verteerd?
DENDONCKER (twijfelt) «Er zijn altijd dingen die blijven spoken. Ik ben nu twee keer opgenomen in de psychiatrische afdeling, en ik maak me geen illusies: de kans dat de donkerte ooit terug in mijn leven sluipt, is groot. Ik hoop alleen dat ik de signalen vroeger zal herkennen, en dat ik nooit meer zó diep zal hoeven te gaan – dat ik altijd het vertrouwen zal behouden dat het wel weer goed komt, want daar heb ik op een gegeven moment echt niet meer in geloofd.»
HUMO Je bereidt, naast een autobiografisch boek, een nieuwe zaalshow voor die in januari 2024 in première moet gaan. Krijg je nog stress als je op de planken staat?
DENDONCKER «Nee, het podium is mijn biotoop. Ik hou van de ongeschreven regels die heersen in zo’n context. Een studio, een podium, een interview: dat zijn de settings waarin ik het best gedij, wanneer ik een structuur krijg aangeboden. Een ‘normale’ één-op-ééninteractie waarbij de rollen minder afgelijnd zijn, vind ik moeilijker: ik kan héél awkward zijn (lachje).»
VAN DEN STEEN «Ik ook. De sarcastische opmerking is mijn schild (lacht).»
DENDONCKER «Ik moet altijd een plan hebben. Ik ben doodgraag bij vrienden, maar dan weet ik graag: is het spelletjesavond of gaan we dansen? Gewoon de avond laten gebeuren – ‘Goh, we zien wel’ – daar word ik knijtenerveus van.»
VAN DEN STEEN «Dus als een vreemde in het midden van de nacht vraagt of je meegaat naar de Red & Blue: dát zou niet kunnen?»
DENDONCKER «Dat hangt van de mentale toestand af.»
HUMO Wat was ook weer de uitdrukking?
DENDONCKER «Mullepatee, meneer. Mullepatee, hoezee!»
Even goeie vrienden
VTM, maandag tot donderdag, 21.50
Ook op Humo:
Tinne Van der Straeten, minister onder vuur: ‘Ondanks haar ongefundeerde aanvallen werken Zuhal Demir en ik soms goed samen’
Tahmina Akefi, de geheime liefde van Peter R. de Vries: ‘Toen hij in coma lag, liet ik hem ons liedje horen. Er rolden twee tranen uit zijn ooghoek’
