Jeuk in de Lederhosen en eieren in de flamoes: vijf erotische cultclassics

In 1971 werd Vlaanderen eindelijk bevrijd van het juk der preutsheid: het doorweekte nachtkleedje van Willeke van Ammelrooy in de eerste vaderlandse (soft)erotische filmklassieker ‘Mira’ bracht destijds menig tienerhoofd op hol, en mag dat vanavond op VTM Gold overdoen met de nieuwe generatie. En als uw oortjes nadien nog niet rood genoeg zijn, haalt u vast inspiratie uit deze lijst. Nog controversiëler dan ‘F.C. De Kampioenen’: vijf erotische cultclassics.

‘Mira’ (Fons Rademakers, 1971)

Vandaag ogen de blootscènes erg braaf, maar in 1971 moet het nogal wat geweest zijn om het blote buikje van Mira (Willeke van Ammelrooy) in close-up te zien, of om Mira in wet look in de armen van Jan Decleir (toen een nog knappere hunk dan nu) uit het goudgeel fonkelende water van de Schelde te zien oprijzen. De sensatie! Men kon de bioscoopvloeren tot in Rome horen daveren van al die katholieke jukken die van de schouders van de mensen donderden; eenmaal terug thuis stookten nonkel Jos en tante Irma de Leuvense stoof heter op dan ooit, en ‘s avonds schoven ze hun ledikanten met een luide klap tegen elkaar. Mensen met geboortedatum 1972 moeten eens aan hun ouders vragen of die toevallig negen maanden eerder naar ‘Mira’ waren gaan kijken.

Lees hier het volledige oordeel van Onze Man.

‘Het Rijk Der Zinnen’ (Nagisa Ôshima, 1976)

In de meeste erotische cultclassics zijn het steevast de mannen die de brandijzers, de zwepen en de karwatsen bovenhalen, en zijn het de vrouwen die de zwijnerijen ondergaan. In ‘Het Rijk Der Zinnen’ daarentegen is het de vrouw die de messen en de wurgkoorden hanteert, en is het de man die zich met een verbazingwekkende gewilligheid overgeeft aan de steeds extremer wordende grillen van zijn minnares. In deze film is Clitoris koningin, en Snikkel slaaf. In één van de beroemdste scènes laat Sada een kakelvers ei in haar groeve verdwijnen, waarbij wij – weetgierig als wij zijn - ons steevast afvragen of het ding nu eigenlijk zacht- of hardgekookt is. Eén ding staat vast: sinds wij ‘Het Rijk Der Zinnen’ hebben gezien, beschouwen wij de eierdop bij het opeten van een ei als een volstrekt overbodig voorwerp.

Lees het volledige oordeel van Onze Man.

‘Turks Fruit’ (Paul Verhoeven, 1973)

‘Turks Fruit’, Paul Verhoevens immens succesvolle, in amper 16 dagen opgenomen en voor een habbenkrats gedraaide verfilming van de bestseller van Jan Wolkers gaat over een heftige amour fou: die tussen de jonge beeldhouwer Eric (Rutger Hauer) en Olga (Monique van de Ven), het meisje met de rooie haren. De twee leren elkaar kennen wanneer zij hem een lift geeft in de Rover van haar vader – en het is liefde op het eerste gezicht; passie nog voor de eerste aanraking; seks nog voor ze elkaars naam kennen. En de liefde die tussen hen oplaait is fel, wild en onbesuisd. Zoals onder meer mag blijken uit de scène der scènes, die een aanvang neemt in de 37ste minuut: Eric die een flinke kwak champagne in haar naveltje leeggiet en het putje vervolgens leegslurpt met de gretigheid van een verliefd man. Wie nog nooit allesverslindende passie heeft gekend, maar er toch eens van wil proeven, moet bijten in ‘Turks Fruit’.

Lees het volledige oordeel van Onze Man.

‘Beim Jodeln juckt die Lederhose’ (Alois Brummer, 1974)

Deze ‘Tiroler seksfilm’ - een fenomeen waarvoor Vlaanderen in de jaren ‘70 stormliep - brengt spectaculaire decolletés (‘Eine herrliche Aussicht!’), deernen die zonder aanwijsbare redenen poedelnaakt door hotelgangen huppelen; vrouwen die zich gretig in de tieten laten knijpen door de skileraar; schneidige Skilehrer, willige Skihäschen und viele lustige Witwen; en dit terwijl we aldoor – in een welhaast surrealistische touch - koebellen horen klingelen. Opvallend: de mannen, uiteraard allemaal in Lederhosen, zijn geen Adonissen met sixpacks, maar heel gewoon uitziende venten die recht uit café De Lustige Pekkers lijken te komen; en de grieten zijn geen Gisele Bündchens of Heidi Klums, maar gewone mooie vrouwen die op sommige plekken zó fel behaard zijn dat we zin kregen om naar een grasmaaier te grijpen.

Lees hier het volledige oordeel van Onze Man.

‘Et Dieu... créa la femme’ (Roger Vadim, 1956)

Eén van de oerklassiekers uit het erotische genre, één van de grootste schandaalfilms uit de jaren 50, en tevens de rolprent die van de toen 21-jarige Brigitte Bardot een superster, een sekssymbool én een mode-icoon maakte: Roger Vadims ‘Et Dieu... créa la femme’! Al in de tweede scène zien we hoe de 18-jarige nimf Juliette (Bardot) in een tuin met uitzicht op de baai van het slaperige vissersdorpje Saint-Tropez spiernaakt ligt te zonnen (noot: het was onder meer dankzij het immense succes van ‘Et Dieu... créa la femme’ dat Saint-Tropez in de daaropvolgende jaren uitgroeide tot de meest mondaine badplaats sinds Oostende). En het dient gezegd: één blik op de adembenemende welvingen van Bardots in CinemaScope-formaat uitgestrekte lijf en je bent verkocht.

Lees hier het volledige oordeel van Onze Man.