‘Jezelf zien kakken op tv is lichtjes confronterend’

Deze week bij Humo: een abonnement op één of meerdere streamingdiensten. Om er zeker van te zijn dat u alleen naar het beste van het beste kijkt, voeren we een update door van onze prestigieuze top 100. Nieuwkomers dit jaar zijn onder meer Amazon-topper ‘The Underground Railroad’, en ‘The White Lotus’, dat het meest memorabele personage van het jaar opleverde: Armond, de manager van het hotel in de titel.

Bij de start van ‘The White Lotus’ staat Armond zijn nieuwe gasten nog breed grijnzend op te wachten op het strand van Hawaï, waar hij hun meteen laat weten dat hij tijdens hun verblijf al hun wensen in vervulling wil laten gaan. Maar door het wereldvreemde en ergerlijke gedrag van zijn welgestelde klanten, en dan vooral van rijkeluiszoontje Shane, verliest de man gaandeweg de pedalen, tot hij uiteindelijk zijn frustraties op een even originele als walgelijke manier de vrije loop laat. Murray Bartlett, een Australische acteur die vóór deze reeks vooral in soapseries had meegespeeld, zet de ondergang van Armond op onvergetelijke wijze neer.

MURRAY BARTLETT «Zo’n personage dat evolueert van een man die alles probeert te doen om zijn gasten ter wille te zijn tot iemand bij wie de stoppen volledig doorslaan, dat is natuurlijk een droomrol voor elke acteur. Armond staat symbool voor hoe we allemáál weleens denken: waar ben ik in godsnaam mee bezig? Hij beseft wat voor nachtmerrie zijn leven is, en is het beu om de schone schijn op te houden.»

– Was jou in zijn positie hetzelfde overkomen?

BARTLETT «Nee, ik ben een pleaser: ik krop alles op, tot het me vanbinnen opvreet. Eigenlijk was hem vertolken dus therapeutisch. Maar ik denk dat ik het nooit zo lang had volgehouden als Armond. Ik had die job al jaren geleden opgegeven.»

– Heb je als acteur op zoek naar werk nooit zelf in de horeca moeten staan?

BARTLETT «O jawel, ik heb opgediend en achter de bar gestaan. De meeste klanten waren vriendelijk, maar je had er toch altijd een paar die van dat klein beetje macht gebruikmaakten om je als vuil te behandelen. Maar ik denk dat we allemaal die kleine kantjes hebben: hoe de hotelgasten zich gedragen, is ook hoe wij allemaal ons diep vanbinnen soms wíllen gedragen, alleen kunnen de meeste mensen dat beter onder controle houden.»

– ‘The White Lotus’ is opgenomen tijdens de eerste lockdown in het Four Seasons-hotel in Maui op Hawaï, dat voor de rest helemaal leeg was. Er zijn ergere jobs denkbaar.

BARTLETT «Het was surrealistisch. We zaten allemaal thuis in onze bubbel toen we een telefoontje kregen dat we bijna drie maanden naar een vijfsterrenhotel op Hawaï mochten. Toen ik aangenomen werd, durfde ik al nauwelijks tegen mijn collega-acteurs te zeggen dat ik de hoofdrol in een HBO-serie zou spelen. En een paar weken later moest ik ze dan vertellen dat ik vrolijk naar Hawaï zou vliegen (lacht). Nu, ongeveer halverwege de opnames werden de coronamaatregelen weer versoepeld en is het hotel deels opengegaan. Maar dat maakte het eigenlijk nog vreemder, omdat we dan plotseling overal mensen zagen die evengoed personages in de serie hadden kunnen zijn.»

– Hét moment in de reeks is natuurlijk – spoiler alert! – de scène tegen het einde waarin Armond de hotelkamer van Shane binnensluipt en zijn gevoeg doet in zijn bagage. Wat dacht je toen je dat las in het scenario?

BARTLETT «Eigenlijk stond ik er niet meteen bij stil. Wat ‘The White Lotus’ en de scenario’s van Mike (White, de bedenker van de reeks, red.) zo briljant maakt, is dat zoiets absurds toch logisch lijkt. De evolutie van het personage in die eerste vijf afleveringen zit zo goed in elkaar dat je denkt: ‘Ah ja, natúúrlijk kakt hij in een koffer.’ (lacht). Maar ik geef toe: toen ik een paar uur later besefte dat ik in een kamer met honderd crewleden boven een koffer zou moeten hurken, begon ik toch een beetje te zweten, hoor.»

– Hoe was het om die scène achteraf terug te zien?

BARTLETT «Hoe denk je? Jezelf zien kakken op televisie is lichtjes confronterend (lacht). Maar voor de duidelijkheid: ik was het niet echt, hè? Ik bedoel, ik ben wel diegene die je boven die koffer ziet hurken, maar al de rest is er tijdens de montage aan toegevoegd. Sorry als ik zo’n magisch tv-moment nu verpest heb (lacht).»

– We overleven het wel. Heb je gezien dat die scène ondertussen ook een meme is geworden?

BARTLETT «Met de koffer die symbool staat voor de plannen van mensen in 2021 en ik als covid-19? Erg grappig. Tijdens Halloween onlangs ben ik ook veel mensen tegengekomen die zich verkleed hadden als Armond, of als één van de andere personages. Eén kerel had zich zelfs uitgedost als ‘The Pineapple Suite’ (de mooiste kamer van het hotel en de bron van het conflict tussen Armond en Shane, red.): hij had een lampenkap in de vorm van een ananas op zijn hoofd, gordijnen met ananassen over zijn schouders en een koffertje rond zijn buik waarin een grote valse drol lag. Bijzonder creatief, moet ik toegeven.»