Johnny Depp bewijst in ‘Jeanne du Barry’ dat er een flinterdunne lijn ligt tussen een uitstekende en een lamlendige vertolking

Van Maïwenn, met Johnny Depp, Maïwenn, Pierre Richard en Melvil Poupaud

Here’s Johnny!

DRAMA Wie we hier hebben! Johnny Depp, mét bijpassende poederpruik, als Louis XV in een Franse productie die zich grotendeels afspeelt in de luisterrijke spiegelzalen en de weelderige privévertrekken van het kasteel van Versailles! Terugdenkend aan de vele ranzige beschuldigingen die vorig jaar tijdens u-weet-wel-welk smaadproces in de rechtszaal heen en weer vlogen, hoopten wij stiekem op een scène waarin Louis XV breed grijnzend het hondje van Amber Heard uit het open raam van zijn praalkoets laat bungelen. Maar genoeg gegrinnikt: ofschoon Johnny’s comeback nergens het prestigieuze niveau haalt van ‘Barry Lyndon’, mag u zich opmaken voor een vermakelijke kostuumfilm die geen minuut verveelt.

Maak een sierlijke buiging voor Jeanne du Barry (Maïwenn), een dame van eenvoudige komaf die dankzij haar betoverende schoonheid, haar meesterlijke beheersing van de etiquette en haar naar verluidt indrukwekkende seksuele vaardigheden wist op te klimmen tot de Parijse high society. In Versailles schopte ze het – weliswaar pas nadat een gynaecologisch onderzoek had uitgewezen dat ze de koninklijke sponde waardig was – zelfs tot de officiële minnares van Louis XV, die zelf onder vuur kwam te liggen omdat hij in het openbaar durfde te verschijnen met een vrouw die volgens zijn tegenstanders niets meer was dan een courtisane. In de geschiedenisboeken lopen de meningen over Jeanne uiteen. Sommige geschiedkundigen brandmerken haar als een manipulatieve en intens door het volk gehate intrigante die bijdroeg aan de neergang van de monarchie, anderen omschrijven haar als een pientere en kunstminnende vrouw die Louis XV aanporde tot politieke hervormingen.

Maïwenn, tevens regisseuse, kiest voor de romantische insteek: zij ziet Louis en Jeanne als twee geliefden die elkaar oprecht beminden in een onbarmhartige wereld vol gekonkel en gekuip. De film is op z’n best wanneer ons een lekkere voyeuristische inkijk wordt gegund in de gekke tradities en rituelen waarvan het Franse hof in de 18de eeuw was doordrongen. De koninklijke lijfarts die elke ochtend zijn wijsvinger in de bedpan van Louis dipt en vervolgens als een ware sommelier plechtig de koninklijke urine proeft: het is maar één van de vele hilarische maar historisch correcte details die van ‘Jeanne du Barry’ een amusant én leerrijk spektakel maken.

En of Johnny het er goed af brengt in ’t Frans? Wel, het moet zijn dat de crew de omstreden acteur niet ál te veel wilde vermoeien, want veel lappen tekst hoefde hij niet uit het hoofd te leren. In een rol die zichtbaar niet het uiterste van hem vergt, waagt Johnny zich maar héél af en toe aan een zinsnede die meer dan zes lettergrepen bevat (‘Quelque chose vous amuse, madame?’). Het zou ons overigens niet verbazen als er op de set een souffleur aan te pas is gekomen die hem via een oortje de juiste accenten influisterde.

Laten we het zo zeggen: als Depp in ‘Jeanne du Barry’ íéts met bepoederde verve bewijst, dan wel dat er soms een flinterdunne grens ligt tussen een uitstekende en een lamlendige vertolking. Vive le roi!

Vanaf 17 mei in de bioscoop.