Jonas Geirnaert en Elodie Ouedraogo in ‘Over de oceaan’: ‘Er gebeurde in mijn ogen amper iets op die boot: zeker niet genoeg voor een tv-programma’

Ze hebben allebei niks met boten, laat staan met zeilen. Toch wagen Jonas Geirnaert en Elodie Ouedraogo zich in ‘Over de oceaan’ aan de oversteek van de Atlantische Oceaan. ‘De bikinifoto’s van Ella Leyers hebben me overtuigd om mee te gaan.’

‘Toen ik bij Woestijnvis voor het eerst over een programma hoorde waarbij zes BV’s op een boot worden gedropt dacht ik: wat voor realitygedrocht gaan we nu maken?’ Om maar te zeggen dat Jonas Geirnaert aanvankelijk niet meteen grote fan was van het format van ‘Over de oceaan’. En toch is maandag op Play4 te zien hoe hij met veel enthousiasme aan boord klautert van de Polygala, de boot die hij samen met Gert Verheyen, Annelien Coorevits, Ella Leyers, James Cooke en Elodie Ouedraogo over de Atlantische Oceaan moet zien te loodsen. ‘Bovendien ben ik van nature nogal een doemdenker. Ook als we met de auto op reis gaan maak ik in mijn hoofd een lijstje van wat er allemaal mis kan gaan. En wanneer je van die auto een zeilboot maakt worden de rampscenario’s alleen maar spectaculairder.’

En Geirnaert was niet het enige bemanningslid met enig voorbehoud, zo blijkt. Ook Ouedraogo, die naar Gent is afgezakt om in het oversized tuinhuis van Geirnaert aan de kachel herinneringen op te halen aan hun reis, had zo haar twijfels. ‘Toen de vraag kwam of ik misschien mee wou varen dacht ik meteen: no way. Ik heb graag naar het eerste seizoen gekeken, maar ik zat wel constant te denken aan wat er op zo’n boot vooral niet mag gebeuren.’ Uiteindelijk gingen zowel Geirnaert als Ouedraogo toch overstag. Zij het om heel uiteenlopende redenen.

Geirnaert: ‘Ik wist gewoon dat ik er spijt van zou krijgen, mocht ik dit niet doen. Zo’n reis is iets wat je nooit op eigen houtje zou ondernemen. Het was echt een unieke kans.’

Ouedraogo: ‘Bij mij hebben de bikinifoto’s van Ella (Leyers, red.) de doorslag gegeven. Zij had al toegezegd en wou mij er graag bij. Dus heeft ze me gebombardeerd met foto’s van meisjes die in bikini en met grote hoeden op het dek van zo’n zeilboot lagen te zonnen. Na verloop van tijd ga je dan toch denken: als het dat maar is, moet ik dat ook kunnen.’

- Wat baarde jullie – los van de rampscenario’s allerhande – het meeste zorgen?

Geirnaert: ‘Het sociale aspect. Je zit met veel mensen – in totaal waren we met 12 – op een beperkte oppervlakte. Je slaapt bovendien in shifts waardoor je op den duur een slaaptekort opbouwt. Ik had schrik dat die combinatie ervoor zou zorgen dat het vroeg of laat zou ontploffen. Maar in de praktijk bleek dat heel goed mee te vallen. Zo goed zelfs dat ik na een week aan de regisseur ben gaan vragen hoe hij in godsnaam dacht aan onze reis een programma over te houden. Er gebeurde in mijn ogen amper iets op die boot.’

Ouedraogo: ‘Ik vond het vooral moeilijk om mijn gezin achter te laten. Remus, onze zoon, begon op dat moment dat we vertrokken net aan het eerste leerjaar. Ik ben normaal degene die zich om het schoolwerk bekommert en vond het wel lastig om dat los te laten. Je wilt niet dat je kind na zijn eerste maand op de lagere school al een onoverbrugbare leerachterstand oploopt. Maar bij mijn terugkeer bleek dat de boîte ook zonder mij gewoon is blijven draaien. Dat was aan de ene kant confronterend – blijkbaar ben ik toch niet zo onmisbaar als ik dacht – maar het was tegelijk wel informatie waar ik iets mee kon. Het was blijkbaar hoog tijd om de taakverdeling binnen het gezin eens wat bij te stellen.’ (lacht)

- Hebben jullie ooit al iets gedaan dat qua avontuur in de buurt kwam van ‘Over de oceaan’?

Ouedraogo: ‘Neen, ik ben iemand die ook gewoon graag thuis is. Wat niet betekent dat ik niet kan genieten van wat avontuur. Alleen zal ik daar zelf niet snel het intitiatief voor nemen. Maar ze mogen me wel voor alles vragen. Alleen kookprogramma’s zijn een absolute no-go. Maar misschien heeft ‘Over de oceaan’ wel iets losgemaakt. We hebben onlangs een Netflix-reeks over de Mount Everest gezien en toen dacht ik meteen: zou dat niet leuk zijn? Jeroom is daarna een uur bezig geweest om met handen en voeten uit te leggen dat het te gevaarlijk is om op de Mount Everest een televisieprogramma te maken. Maar ik wil het idee voorlopig nog niet begraven. Misschien moet ik het gewoon bij de zender pitchen.”

Geirnaert: ‘Julie en ik zijn tien jaar geleden weleens een jaar op reis geweest. Dat was in een camper, dat was dus ook wel een beetje basic, maar totaal niet te vergelijken met wat we voor ‘Over de oceaan’ hebben gedaan.’

Oudedraogo: ‘Als je op comfort en luxe gesteld bent, moet je niet aan zo’n oversteek beginnen. Maar als je ooit bij de scouts gezeten hebt en daar je eigen wc hebt moeten sjorren, dan valt het op zo’n boot best mee.’

- Nochtans was er bij de bekende bemanning aanvankelijk wel wat teleurstelling te merken over het formaat van de Polygala.

Ouedraogo: ‘Dat was vooral omdat we onze zoektocht aan de verkeerde kant van de kade begonnen zijn. Eerst passeerden we enkel echt grote boten. Dan ga je denken: waar hebben die deelnemers van het eerste seizoen zich eigenlijk druk over gemaakt? Maar hoe verder je stapt hoe kleiner de boten worden. Tot we uiteindelijk bij ‘onze’ Polygala arriveerden. Een boot die je vooral als klein en gezellig kan omschrijven.’

- Is er contact geweest met jullie voorgangers uit seizoen 1?

Oudedraogo: ‘Neen, ik heb dat bewust vermeden. Ik wou die hele ervaring gewoon over me heen laten komen. De goede strategie, denk ik nog altijd. Want je kan zo’n reis op voorhand ook kapotdenken.”

Geirnaert: ‘Ik ben eens langsgegaan bij Dominique Persoone. Naast navigator was ik namelijk ook bakker van dienst en ik hoopte bij Dominique, die tijdens de eerste reeks kok van dienst was, een paar tips te krijgen. We hebben ook effectief over brood gepraat. Toch wel een vol kwartier, schat ik. Daarna heeft hij me vooral bang gemaakt met horrorverhalen over wat ons te wachten stond. Nog een geluk dat ik toen al wist dat het tweede seizoen volledig in de studio gedraaid zou worden. Of mocht ik dat niet verklappen?’

- Elodie, was jouw voorbereiding op de taak als medische hulp even verontrustend?

Ouedraogo: ‘Eigenlijk wel. Ik heb tijdens die opleiding geleerd dat er niet veel moet gebeuren om in de problemen te komen. Iets banaals als een ontstoken appendix wordt tijdens zo’n overtocht heel snel levensbedreigend. Het enige wat je in zo’n geval kan doen is de patiënt in kwestie vol medicijnen pompen en hopen dat het niet erger wordt. Daarom dat mensen die geregeld lang op zee zitten hun appendix preventief laten verwijderen. Ik heb dat maar niet aan mijn medebemanningsleden verteld. Kwestie van de sfeer niet op voorhand al te verpesten.’

- Is die opleiding uiteindelijk ook van pas gekomen?

Ouedraogo: ‘Het ernstigste incident was toen Ella zich had gesneden aan een blik. Omdat ze per se rijstpap wou eten.’

Geirnaert: (droog) ‘Een klassieke fout tijdens oceaanovertochten.’

Ouedraogo: ‘Ik heb die snee uiteindelijk dicht kunnen plakken, maar het was op het randje. Bijna moest er naald en draad aan te pas komen. Ik ben blij dat dat uiteindelijk niet nodig was. Een steek zetten in een pop is toch nog net iets anders dan hetzelfde doen in de bloedende duim van een levend persoon, op een boot die wild op en neer beweegt.’

- Wat is het zwaarste aspect aan zo’n overtocht?

Geirnaert: ‘De constante beweging op zo’n boot. Dat heb ik het meest onderschat. Alleen al je evenwicht bewaren vraagt veel energie. Ik verlangde om aan land te zijn om dit te kunnen doen (zet een glas op tafel) en te merken dat het gewoon blijft staan. Hoe leuk is dat?’

Ouedraogo: ‘Doordat zo’n boot constant op de golven rolt, moet je over alles nadenken. Zelfs al zet je maar vier stappen, toch moet je kijken waar je je onderweg aan vast zal kunnen grijpen. Ook douchen bijvoorbeeld was een hele onderneming. Maar dat ben ik – in tegenstelling tot Jonas – toch consequent blijven doen. Ook al duurde ze maar zeventien seconden, die douche was heilig.’

Geirnaert: ‘Ik heb de buitendouche inderdaad misschien iets te laat ontdekt. Het voordeel is wel dat je op zee blijkbaar minder goed ruikt. Wat meteen ook verklaart hoe onze groenten- en fruitvoorraad kon liggen rotten zonder dat iemand dat in de gaten had. Pas toen we weer aan land waren, viel op hoe hard het in die boot naar vieze mensen stonk.’

- En waarom moet je desondanks toch op zo’n boot stappen wanneer je er de kans toe krijgt?

Geirnaert: ‘Ik heb vooral genoten van het in the middle of nowhere zijn en van de dingen die je daar te zien krijgt. Walvissen, dolfijnen, een perfecte sterrenhemel. Dat zijn dingen die je alleen maar op zo’n boot kan meemaken. Heel bijzonder.’

Ouedraogo: ‘We hebben aan boord ook veel gelachen. De Miss en Mister Polygala-verkiezing die James organiseerde bijvoorbeeld, was hilarisch. Vooral omdat iedereen dat plots veel serieuzer opnam dan de bedoeling was. Je leert elkaar ook op een andere manier kennen. In normale omstandigheden kom je op de vraag: ‘hoe is’t?’ meestal niet verder dan ‘druk, druk, druk’ als antwoord. Op zo’n boot gaan de gesprekken toch een stuk dieper.’

- De oversteek die jullie hebben gemaakt moest uiteindelijk ook een televisieprogramma opleveren. Hoe ingrijpend is de constante aanwezigheid van de camera?

Geirnaert: ‘Dat valt best mee. Ook omdat je weet dat het programma het vooral van het alledaagse leven aan boord moet hebben. Je moet niet constant fantastische quotes leveren. Het zijn uiteindelijk vooral de onbewaakte momenten die het scherm halen.’

Ouedraogo: ‘Dat is het mooie aan dat format. In ‘Over de oceaa’n krijg je iedereen te zien hoe ze echt zijn. Bij een panelshow of zo is dat helemaal anders. Daar moet je twee uur lang zo veel mogelijk lawaai maken. Want hoe meer je opvalt hoe meer je uiteindelijk op tv komt. Dat was nu helemaal niet het geval. Ik had nooit het gevoel dat ik op tafel moest springen om in beeld te komen.’

- Het cliché wil dat je tijdens zo’n avontuur niet alleen je medereizigers maar ook – en vooral – jezelf beter leert kennen. Klopt dat?

Geirnaert: ‘Ik ben niet aan boord gestapt met de verwachting dat die reis levensveranderend zou zijn. Dat heeft ook te maken met onze wereldreis van tien jaar geleden. Toen ben ik effectief teruggekeerd met de intentie om voortaan minder met mijn werk bezig te zijn en meer van het leven te genieten. Om dan twee maanden later te merken dat je leven er precies hetzelfde uitziet als voor je reis. Ik maakte me geen illusies dat het dit keer anders zou zijn.’

Ouedraogo: ‘Mij heeft het wel geholpen om even back to basics te gaan. Het klinkt heel wollig maar die drie weken hebben me op één of andere manier toch dichter bij mezelf gebracht. Ik heb geleerd dat goed soms goed genoeg is en dat ik het niet altijd zo moeilijk moet maken voor mezelf. Ik ben graag bezig, liefst met zo veel mogelijk dingen. Maar door steeds vooruit te kijken vergeet ik soms te genieten van wat er op dat moment is. Dat heb ik bijvoorbeeld tijdens mijn sportcarrière veel te weinig gedaan.”

- Tom Waes liet in een interview weten dat een oversteek zoals die van jullie ‘drie weken met de wind in de rug’ niks is in vergelijking met een ‘echte’ wereldreis. Heeft hij een punt?

Geirnaert: ‘Tom bewijst met die uitspraak vooral dat hij iemand is die niet zo goed weet wat echt avontuur is. (lacht) Natuurlijk zijn er gevaarlijker en uitdagender dingen om met een zeilboot te doen. Wanneer kapitein Piet vertelt over zijn tochten over de Zuidelijke IJszee waarbij het hele dek bevriest, dan weet je dat het nog veel erger kan dan wat wij hebben meegemaakt. Maar dat betekent niet dat het voor ons een plezierreisje was.’

Ouedraogo: ‘Het was echt wel hard werken. Elke dag opnieuw.’

- Ze moeten jullie dus niet bellen voor een remake?

Ouedraogo: ‘Ik ga direct weer mee. Alleen deze keer misschien met een net iets grotere boot zodat we elk ons eigen bed hebben. En dat zeilen hoeft eigenlijk ook niet. Doe mij maar een motorboot.’

Geirnaert: ‘Ik ben ook kandidaat. Ik heb als man natuurlijk geen idee waar ik het over heb, maar ik vergelijk zo’n overtocht met een bevalling. Na een tijdje ben je alle horror vergeten en blijven alleen de fijne herinneringen over.’

‘Over de oceaan’, elke maandag op Play4.

(DM)