Justin Theroux en Woody Harrelson vertellen het échte verhaal van Watergate: ‘Let op voor wie wil sterven voor zijn zaak’

Loodgieters in de politiek: bij ons had je Jean-Luc Dehaene en tot voor kort Dries Van Langenhove, in de Verenigde Staten waren dat E. Howard Hunt en G. Gordon Liddy, de twee mannen die aan de basis lagen van de zaak-Watergate. De nieuwe miniserie ‘White House Plumbers’, met Woody Harrelson en Justin Theroux in de hoofdrol, vertelt op smakelijke wijze hoe hun acties president Nixon ten val hebben gebracht. ‘Ze hebben vijf keer moeten proberen inbreken in Watergate. Ongelofelijk!’

Hunt en Liddy kregen hun bijnaam niet omdat ze handig waren met afvoerbuizen, maar omdat het kabinet van ­Richard ­Nixon de twee mannen, een CIA-agent en een FBI-rechercheur, begin de jaren 70 inhuurde om de lekken van geheime informatie te dichten. Hunt en Liddy namen hun taak om de president te beschermen echter zo serieus dat ze zelfs gevoelige info over zijn tegenstanders begonnen te verzamelen. In de zomer van 1972 probeerden ze daarom in te breken in een kantoorgebouw in Washington waar de Democratische Partij haar hoofdkwartier had, maar ze werden betrapt. Het schandaal dat volgde, kreeg de naam van dat gebouw, Watergate, en leidde twee jaar later tot het voortijdige einde van Nixons presidentschap.

HUMO Woody, jij was een jaar of 10 toen Watergate losbarstte. Heb je nog herinneringen aan die periode?

WOODY HARRELSON «Ik weet nog dat één van mijn leraars op school iedereen naar de hearings liet kijken: wekenlang werden getuigen ondervraagd in de Senaat (in 1973 en 1974, red.). Die verhoren kwamen live op de openbare omroep en wij moesten ze bekijken. Ik was toen 12 en dacht vooral: man, dit is saai. Pas bij het ontslag van Nixon had ik door dat er iets meer aan de hand was.»

HUMO Wie Watergate zegt, zegt Bob Woodward en Carl Bernstein, de twee journalisten van The Washington Post die alles hebben bovengespit. Maar ‘White House Plumbers’ vertelt een minder bekend verhaal.

JUSTIN THEROUX «Dat sprak mij net aan. Ik ben geboren begin de jaren 70, dus voor mij is Watergate iets waar ik vooral andere mensen over heb horen praten. En dan gaat het inderdaad meestal over Woodward en Bernstein, over ‘de triomf van de onderzoeksjournalistiek’ en de ondergang van Richard Nixon. Maar deze serie focust op de inbraak die alles in gang heeft gezet. Dit is, met enige zin voor overdrijving, het échte Watergate. Toen ik het scenario las, dacht ik: hoe waanzinnig is het dat niemand dat eerder heeft verteld?»

HUMO Het is ook een erg grappig verhaal. Ik heb tijdens de eerste afleveringen een paar keer hardop moeten lachen met hoe amateuristisch en klunzig Liddy, Hunt en hun handlangers waren.

HARRELSON «Ja, ze hebben bijvoorbeeld vijf keer moeten proberen in te breken voor het lukte: dat is toch ongelofelijk? En dat kwam niet eens doordat het gebouw goed beveiligd was, maar omdat ze de operatie zo slecht hadden voorbereid. Ik vond het verfrissend om dat hele schandaal te bekijken door de ogen van de inbrekers en te laten zien hoe het echt was, namelijk pretty funny.»

THEROUX «Dat was tegelijk een uitdaging, want hoe grappig alles ook was, je wilt er geen echte komedie van maken. Je moet de absurditeit voor zich laten spreken.»

HUMO Howard Hunt en ­Gordon Liddy zijn politiek gezien erg foute personages. Hadden jullie moeite om jullie in te leven?

THEROUX «Vooral Woody had het moeilijk (lacht).»

HARRELSON «Sommigen zouden zeggen dat ik er nooit helemaal in ben geslaagd (lacht). Maar nee, Hunt is een compleet verwerpelijke man, maar dat heeft me eerder in mijn carrière nooit tegengehouden om iemand te spelen. Het enige waarmee ik echt heb geworsteld, is zijn stem. Als je hem hoort spreken, klinkt hij als een typische CIA-agent: heel monotoon, beheerst en onopvallend. Toen ik stond te oefenen voor de spiegel, voelde ik mezelf in slaap vallen van verveling (lacht). De avond voor de opnames heb ik mijn dialogen daarom eens opgezegd in de stijl van generaal ­Patton (die in de Tweede Wereldoorlog de Slag om de Ardennen leidde, red.): heel luidruchtig en zwaar. Dat voelde een stuk beter, dus ben ik het zo blijven doen.»

THEROUX «Ik moest me ­vooral inhouden om Liddy niet te groot te spelen. Misschien denk je dat mijn personage in de serie al larger than life overkomt, maar in het echt lijkt de man helemaal een tekenfilmfiguur. Gaandeweg ben ik hem wel beginnen te appreciëren. Hij heeft veel foute dingen gedaan, maar ik hield van zijn doorzettingsvermogen en zijn eeuwige optimisme. Hij liet zich nooit kisten, ook niet toen hij uiteindelijk in de gevangenis is beland.»

HUMO Woody, jij hebt al vaak gezegd dat je qua politieke overtuigingen aanleunt bij het anarchisme. Kun je iemand als Hunt, die zijn hele leven heeft gewijd aan de staat, snappen?

HARRELSON «Ik weet niet of ik een echte anarchist ben, noem me misschien beter een lightversie. Ik zie vaak niet in op welke manier de regering de gewone mens helpt: het grootste deel van het geld belandt uiteindelijk bij de grote bedrijven. Maar om op je vraag te antwoorden: ja, ik snap Hunt, want ik ben zelf ooit zo geweest. Op mijn 18de was ik een overtuigde Republikein en had ik alles gedaan om mijn land te dienen. Maar ik ben daaruit gegroeid (lacht).»

THEROUX «Als kijkers een boodschap uit deze serie willen halen, dan toch dat mensen met al te sterke overtuigingen gevaarlijk zijn. Let op voor wie echt gelooft dat hij de waarheid in pacht heeft en wil sterven voor zijn zaak.»

HUMO Een deel van de charme van ‘White House Plumbers’ zit ook in de niet voor de hand liggende combinatie van de nogal droge Hunt en de flamboyante Liddy, een man die zonder te knipperen zijn hand boven een flakkerende vlam houdt.

THEROUX «Het is een love ­story (lacht). Ik zeg dat als grap, maar ook weer niet. We ­zagen het zelf als een ­serie over een ontluikende bromance, een beetje zoals in ­politiefilms vaak twee totaal ­verschillende agenten – de ene onorthodox, de andere plichtsgetrouw – eerst niet willen samenwerken, maar gaandeweg naar ­elkaar toe groeien. Eerst is er wantrouwen tussen Liddy en Hunt, dan krijgen ze respect voor ­elkaar en raken ze bevriend, en uiteindelijk is er de pijnlijke breuk, wanneer ze in de gevangenis belanden.»

HUMO Was er op de set eenzelfde bromance tussen jullie?

THEROUX «Absoluut, het klikte meteen, ook al was het de eerste keer in onze carrière dat we samen op de set stonden. Iemand had me alleen moeten waarschuwen dat Woody nogal van practical jokes houdt. Ik herinner me een scène in de gevangenis…»

HARRELSON (begint te lachen)

THEROUX «Howard valt neer op de grond, Gordon moet hem optillen. Dus Woody gaat liggen en ik buk me, neem hem vast en begin te heffen, maar ik krijg hem met moeite van de grond. Ik span al mijn spieren op tot ik letterlijk de tranen in mijn ogen voel springen, tot Woody en alle crewleden hard beginnen te lachen. Bleek dat hij zeker 30 kilogram aan gewichten onder zijn kleren had verborgen. Ik had er bijna een hernia aan overgehouden. We hebben ons dus geamuseerd, ja. Misschien zelfs te veel om er ook nog voor betaald te worden (lacht).»

HUMO We sturen ons rekeningnummer door!

‘White House Plumbers’, Vanaf 2 mei op Streamz