‘Liefde voor muziek’: ‘Die fameuze clash der genres, die dit programma zo interessant kan maken, bleef uit’

‘Liefde Voor muziek’ moet doen voor schlagerzangers en vergeten artiesten van het Vlaamse populaire lied wat regisseur Quentin Tarantino deed met vergeten of in Hollywoodfranchises vastgereden acteurs: ze vanonder het stof halen én (weer) credibel en/of succesvol maken. Sof voor de lichting artiesten in het nieuwe seizoen van het programma - waarbij als has-been van dienst Peter Van Laet van het ninetiesgroepje Mama’s Jasje werd gecast - is dat liveconcerten en bijbehorende inkomsten er voor niemand nog in zitten de komende tijd. Ook het vermeende fenomeen André Hazes jr., de Nederlander én commerciële klepper van dienst in deze nieuwe reeks, zal het moeten stellen zonder uitverkochte Heineken Music Halls en de afzondering in luxehotels alsook de huwelijksperikelen die daar volgens de scenaristen van zijn docusoap nu eenmaal bij horen. Iémand is zich op dit moment stierlijk aan het vervelen thuis.

Niet het nageslacht van het zingende drankorgel uit de Amsterdamse volkswijk De Pijp, alswel Karen Damen was echter de spilfguur van deze eerste aflevering. Oya lélé nog aan toe, zeggen dat Damen voor eeuwig die rosse van K3 is, is gelogen. Maar beweren dat Damen zichzelf sinds de ontbinding van de originele K-drievuldigheid heeft heruitgevonden tot de zangeres-voor-volwassenen die ze zo graag wilde worden volgens het tv-programma ‘Karen maakt een plaat’, is evenééns de waarheid geweld aandoen. Karen Damen heeft zichzelf succesvol heruitgevonden als telegeniek frank bakkes, en die hoedanigheid blijft moeiteloos overeind in ‘Liefde voor muziek’. Met name wanneer Damen wakker wordt met een puist en die de hele verdere aflevering lang blijft aanspreken met ‘den Benny’.

Dat het uitgezonden huiskamerconcert zo’n gedwongen comeback zou maken, hadden de makers van ‘Liefde voor muziek’ natuurlijk nooit kunnen voorzien. Opgenomen vóór social distancing-tijden, in een villa in Spanje nota bene en met iedereen gesjellig naast elkaar op de bank, speelden Regi, Gene Thomas, Sean Dhondt et alii liedjes van ofwel K3 ofwel Damens geflopte soloplaat. Die laatste songs kunnen natuurlijk niet rekenen op herkenning bij de kijker en dus ook niet voor het verrassingseffect zorgen dat een avontuurlijke behandeling beoogt. Bovendien leken die behandelingen ook erg op elkaar, qua geluid. Twee uitzonderingen: niemand zingt Amsterdams uit De Pijp zoals André Hazes, behalve zijn vader zaliger dan. En twee: de vertederende samenzang en het bitterzoete countrypopgeluid dat het koppel Tom Dice en Kato te berde bracht. Lag Byron Bay in Het Meetjesland, dan had het duo Tom Dice en Kato misschien al op Werchter gestaan als Angus & Julia Stone.

Maar wat uitbleef en ook zal uitblijven, is die fameuze clash der genres die dit programma net zo interessant kan maken. Alle deelnemers zijn uiteindelijk peddelaars in hetzelfde bravige muzikale vaarwater. Vorig seizoen zetten de elkaar aanrakende extremen Stef Kamil Carlens en Bart Kaëll nu eenmaal een standaard, most of all door Stef Kamil’s etherisch mooie cover van ‘La Mamadora’. Hoe memorabel dat was, zo middle of the road dreigt het deze keer te worden. Of: iets zegt me dat dit seizoen van ‘Liefde voor muziek’ ook zonder coronacrisis en de bijbehorende malaise die de muzieksector nog een hele tijd zal achtervolgen, niet de grote comeback van de zanger van Mama’s Jasje had betekend.