★★★☆☆
‘Love is Blind: After the Altar’ op Netflix: onze (on)trouwe verlichting in donkere tijden
De wereld heeft momenteel ongeveer evenveel nood aan nieuwe datingprogramma’s als de bevolking van Pepinster aan verse stortvlagen. Maar extra afleveringen van ‘Love Is Blind’ zijn voor ons toch wat rode wijn is voor de hond van deelneemster Jessica: erg moeilijk te weerstaan.
Bijna anderhalf jaar geleden werd ‘Love Is Blind’ één van de eerste grote realityhits van Netflix, dankzij een format dat tegelijk vergezocht en op dat moment, in februari 2020, licht visionair was. In een grote villa moesten mannelijke en vrouwelijke singles kennismaken zonder dat ze de ander konden zien, tijdens dates in afgesloten kamertjes waar ze door een groot scherm van elkaar werden gescheiden. Wie een klik voelde met een onbekende man of vrouw aan de andere kant, kon een aanzoek doen, en pas daarna mochten de koppels elkaar in levenden lijve ontmoeten. Na een trip naar Mexico en korte periode waarin de nieuwbakken geliefden gingen samenwonen, verscheen iedereen voor het altaar en moesten ze beslissen om al dan niet verder te gaan als man en vrouw.
Ondanks het bizarre concept en de aalgladde Amerikaanse aanpak was het lastig wegkijken van ‘Love Is Blind’, dat de oprechte emoties van de duo’s afwisselde met trashy maar verslavende dramatische wendingen. Omdat het tweede seizoen door de pandemie vertraging heeft opgelopen, komt Netflix nu eerst met ‘After the Altar’, een driedelige special die deels opgenomen is op een feest waar de kandidaten twee jaar na de huwelijksceremonies samenkomen om herinneringen op te halen, en deels bij enkele van de deelnemers thuis. En net zoals de originele serie stelt ‘After the Altar’ zeker op het vlak van drama niet teleur – wie verrast wil worden door wat er allemaal is gebeurd, stopt nu beter met lezen.
Eerst het goede nieuws, voor degenen die sceptisch stonden tegenover de aanpak van ‘Love Is Blind’: de twee koppels die op het einde van de rit effectief in het huwelijk traden, zijn vandaag nog steeds samen en afgaand op de beelden ook gelukkig. Bij het raciaal gemengde koppel Lauren en Cameron – ‘de blauwdruk voor Amerika’, aldus één van de vaders – lijkt de kans ook groot dat er dra kinderen komen: het enige wat nog een obstakel vormt, is de angst van Lauren voor de impact van een zwangerschap op haar lichaam. Nu, als ze werkelijk gelooft dat de ingrijpendste verandering die een kind met zich meebrengt ‘saggy boobs’ zijn, wensen we haar en Cameron toch veel goede moed en sterke koffie toe.
Ook het minst voor de hand liggende duo, Amber en Barnett, is nog getrouwd, wat laat vermoeden dat Barnett ofwel de meest verliefde, ofwel de meest geduldige man op aarde is. Tijdens de verloving liet Amber vallen dat ze een hoop studieschulden had, en nu bleek dat Barnett zijn huis heeft verkocht om die af te betalen en dat ze beiden in een klein appartement wonen, samen met een room mate. De kerel staat ook alleen in voor de financiën, iets wat Amber én zijn religieuze moeder perfect normaal lijken te vinden. Op het feest speelde Barnett een filmpje af met beelden van tientallen ochtenden waarop hij zijn slapende vrouw een kus gaf voor hij naar het werk vertrok: ongetwijfeld een romantische geste, al kan een meer vileine ziel er ook een aanklacht in zien tegen het feit dat hij voor dag en dauw moet gaan travakken, terwijl Amber een gat in de dag slaapt.
Maar goed, het echte drama dus. Dat kwam in de eerste plaats van Jessica, de vrouw die in de reeks samen was met Mark maar eigenlijk gevoelens had voor Barnett, en ook niet bang was om daarvoor uit te komen. Eén en ander had Jessica bij Barnett en Amber de bijnaam ‘Voldemort’ opgeleverd, wat toch een beetje onfair is tegenover de slechterik uit de Harry Potter-boeken. Toen Jessica op de reünie een cadeau aan Barnett wilde geven – champagneglazen, al dan niet in goudkleur – kon die zich niet snel genoeg uit de voeten maken, voor Amber iets in de gaten kreeg. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat Jessica een verzachtende omstandigheid had voor haar gedrag twee jaar geleden, want Mark, ook de enige kandidaat die zijn hoofd niet liet zien op het feest, had haar al tijdens de opnames bedrogen, zo vertelde ze.
Het meeste drama kwam echter, uiteraard, van Giannina en Damian, die zich twee jaar geleden al gedroegen alsof ze meededen in een telenovelle. Vandaag zijn zij nog altijd al dan niet samen – niemand kon of wilde uitsluitsel geven – en hun relatie lijkt nog steeds even ontvlambaar als een bos in Californië na een lange droge zomer. Dat ligt wel vooral aan Damian, het beste bewijs dat een beetje beroemdheid iedereen kan veranderen in een complete klaphark: hij is namelijk innig bevriend geraakt met Francesca, een deelneemster uit die andere Netflix-hit ‘Too Hot to handle’, en hij had er ook niet beter op gevonden dan haar mee te vragen naar de reünie. De ontmoeting tussen beide vrouwen was voorspelbaar pijnlijk – even vreesden we zelfs dat Giannina haar rivale Tanja Dexters-gewijs tegen de grond zou werken – maar uiteindelijk droop Francesca stilletjes af. Damian, die bij zijn geboorte duidelijk niet in het vat vol zelfkennis is gevallen, probeert ondertussen nog steeds ‘te begrijpen waarom onze relatie zo onstabiel is’.
Ondanks alle sappige ontwikkelingen hadden de makers wel moeite om de drie afleveringen van ‘After the Altar’ goed gevuld te krijgen: geen beter bewijs daarvoor dan de onbegrijpelijk grote rol die in de special weggelegd was voor Diamond, wier relatie met Carlton indertijd al na een etmaal stukviel op de bodem van een Mexicaans zwembad. Maar ondanks de dode momenten in zeker de eerste aflevering en het gevoel dat sommige scènes weinig spontaan leken, was ‘Love Is Blind’ ook hier de betere trash-televisie, inhoudsloos vertier dat verlichting brengt in donkere tijden. Moge het tweede seizoen niet al te lang meer op zich laten wachten.
