FILM★★★★☆
Love, Simon
Zo mooi als een regenboog.
Geef een fist bump aan Simon, een heel normale tiener die houdt van The Kinks en van Elliott Smith. Alleen weet niemand dat hij gay is. Hoe Simon omgaat met zijn groeipijnen, zit verpakt in een film die herinneringen oproept aan de tienerkomedies van John Hughes (‘The Breakfast Club’): de toon is speels, het script getuigt van een zeer juist inzicht in de door trillende hormonen beheerste leefwereld van tieners, en de personages mogen zelfs losbarsten in een dansnummer – in regenboogkleuren, uiteraard. Maar wat van ‘Love, Simon’ naar ons gevoel pas écht een frisse kijk op het gay-zijn maakt, zijn Simons beweegredenen om voorlopig niet uit de kast te komen. Niet omdat hij er zo vreselijk tegenop ziet om het nieuws aan zijn ouders en vrienden te vertellen, maar gewoon omdat hij nog even in zijn oude ik wil blijven hangen. Als een rups die gezellig in zijn pop wil blijven zitten vooraleer hij vlinder wordt. Prachtfilm.
