‘Marble Mania’ heeft alle spanning van een familiefeest waar 6-jarigen zich aan het sjoelbakken wagen

Drugsoorlogen, Gerard Joling, pinda­saus... Alle drek rolt naar beneden en deze week komt er weer iets nieuws van bij onze noorderburen in onze kraag gesijpeld: ‘Marble Mania’, een VTM-­programma waarin enkele BV’s wars van enige ironie tegen elkaar aan het knikkeren gaan. Eén uur en dertien minuten lang, knikker na knikker, hersencel na weggeketste hersencel.

Het opzet laat zich met enige tegenzin in woorden vatten, maar vooruit. Drie kandidaten van wie stellig wordt volgehouden dat het BV’s zijn, ook al heten ze Sieg De Doncker of ­Femke Verschueren, strijden tegen elkaar op verschillende knikkerbanen. Het gaat om een afwisseling van Behendigheidsbanen (‘Hierbij draait het om behendig­heid,’ weet de in zijn vakgebied onovertroffen voice-over) en Geluksbanen, waarbij knikkers tot drie keer toe door hetzelfde hindernissen­parcours vliegen. Wie ooit al eens op zijn doucheraam naar neerwaarts rollende ­waterdruppels heeft gekeken, weet perfect wat er te verwachten valt.

In ‘BV Darts’, dat hiermee ­vergeleken een meesterwerk van spanning en emotie is, wordt nog enige kunde vereist, maar hier volstaat de min of meer functionele motoriek van minstens één arm – wat bij nader inzien ook weer niet zó’n groot verschil is. In de eerste aflevering streden de drie leden van K3 tegen elkaar en mocht ­Hanne met de overwinning naar huis omdat haar knikkers toevallig net iets beter naar beneden waren gerold dan die van Marthe en de nieuwbakken Julia. Terwijl zij hun steentjes opblonken, voorzag Kamal ­Kharmach het gebeuren van commentaar (‘Nu gaat het om de knikkers!’) en sprak hij ondertussen tegen presentator Kürt ­Rogiers alsof die net een lobotomie achter de rug had, wat zijn functioneren in de context van dit format overigens geenszins zou verhinderen.

Nee jongens, hoe oorverdovend saai was dit? In de tijd die de knikkers nodig hadden om de Carwash, de Jungle en het Lunapark te bedwingen had ik een cursus fiscaal recht & fiscale praktijk kunnen volgen, Japans kunnen leren en tien keer een tong kunnen draaien met ­Fabrizio van ‘De bachelor’, activiteiten die mij stuk voor stuk méér plezier hadden bezorgd, en in één geval misschien zelfs een knappe Griekse minnaar van wie ik vast geloof dat hij zijn wilde haren kwijt is – echt waar, hij is veranderd. ‘Marble Mania’ heeft alle spanning van een familiefeest waar 6-jarigen zich aan het sjoelbakken wagen.

Omdat we knikkeren kennen van de speelplaats, leek ‘Marble Mania’ zich automatisch op die leeftijdscategorie te richten. Tussenvragen bleken doordenkers als ‘Hoe denk jij over gezelschapsspellen?’ en ‘Amai, tof, hè?’ Het studio­publiek leek te bestaan uit mensen van wie men vergeten was dat ze zondagavond nog altijd in de studio van ‘De ­zevende dag’ zaten. Elke knikker die op de vloer van de kale sporthal viel, kreeg een clownesk ‘Bwoink!’-geluidseffectje aangemeten dat ik niet meer gehoord had sinds ‘Videodinges’. Kürt en Kamal grapten het volgende: ‘Sta jij soms op de latten, Kamal?’ – ‘De enige latten waar je mij mee ziet, Kürt, is een latten macchi­ato!’ De lobotomienaald nadert.

Waar ben je, Fabrizio? Red me!