Marvel maakt doorstart met 'Spider-Man: Far From Home'

Op zomervakantie met de webslingeraar.

‘Bestaan de Avengers nog? Heeft iemand een plan?’ Gezien de dramatische gebeurtenissen in ‘Avengers: Endgame’, is het maar normaal dat iemand in ‘Spider-Man: Far From Home’ op een bepaald moment hardop die buitengewoon pertinente vraag stelt – en voor wie de voorbije maanden in één of andere uithoek van het heelal op een Asgardiaans ruimteschip heeft liggen maffen: stop nú met lezen, want hierna volgen spoilers!

Thanos mag dan verslagen zijn, het Avengers-team zal sinds het verscheiden van enkele kernleden nooit meer hetzelfde zijn. Maar wie had gedacht dat Marvel ons na al die afgeronde verhaallijnen en droeve adieus uit ‘Endgame’ een lange rustperiode zou gunnen, kwestie van alles eens te laten bekoelen, kent duidelijk het Marvel Cinematic Universe (MCU) nog niet: dat breidt zich namelijk onstopbaar verder uit. Op de frêle schouders van de jonge Peter Parker – wie anders? ‘With great powers comes great responsibility!’ – rust de loodzware verantwoordelijkheid om 1) op de één of andere manier uiting te geven aan die gevoelens van rouw en verlies waarmee de fans wereldwijd worstelen 2) om na al die epische gravitas van ‘Endgame’ voor een beetje verfrissende fun te zorgen en om 3) uw appetijt naar nóg meer superheldenfilms aan te scherpen. Driemaal bingo!

In het begin van de film zien we hoe de wereld treurt om Iron Man. Graffitiartiesten spuiten zijn beeltenis op de muren, de leerlingen van Midtown High steken als eerbetoon een (hilarisch!) filmpje ineen, en ook het eigenlijke verhaal – Peter gaat op Eurotrip – is doordrongen van zijn ijzeren aanwezigheid.

’t Is bijna alsof je zit te kijken naar ‘Iron Man 4’, maar dan zonder Iron Man. Een prima vondst is dat er in ‘Far From Home’ speels wordt stilgestaan bij de praktische gevolgen van de zogeheten Blip, toen de helft van de wereldbevolking op de vingerknip van Thanos in rondzwevende roetdeeltjes veranderde, om vijf jaar later dankzij de reddingsactie van de Avengers opnieuw tot vlees en bloed te materialiseren. Diegenen onder u die hun bekomst hebben van al dat superheldengedoe zal het wellicht allemaal worst wezen, maar voor wie worstelt met posttraumatische ‘Endgame’-melancholie is het gewoon fijn dat er in het kader van het verwerkingsproces nog eens wordt teruggekomen op al die levensveranderende drama’s uit de vorige episode.

Uiteraard kan er niet té lang worden getreurd: de wereld komt opnieuw in gevaar, nieuwe vijanden dienen te worden verdelgd, en voor je het weet krijgt Peter, die eigenlijk even genoeg heeft van de Avengers en van zijn vakantie liever gebruik zou maken om zijn droommeisje het hof te maken, het bezoek van Nick Fury. Er duikt ook een nagelnieuwe figuur op: Mysterio (Jake Gyllenhaal), een superheld met een outfit – die campy visbokaalhelm! – die lijkt te zijn ontworpen door Tim Burton (die van ‘Mars Attacks!’). Wat begint als een soort lang uitgesponnen namijmering bij ‘Avengers: Endgame’, verandert dankzij de enigmatische Mysterio langzaamaan in een verrassend energieke doorstart voor het MCU. En wát voor een doorstart: op de releaselijst die Disney onlangs heeft vrijgegeven, prijken alweer acht nieuwe Marvelfilms. Yep, iemand heeft een plan.