‘Mensen die het niet hebben meegemaakt, beseffen niet hoe hard een miskraam kan aankomen’

Karen Damen speelt vanavond samen met Luk Alloo een rondje exxen-oprakelen. In ‘Alloo bij’ verrast ze Regi (ex 1) voor zijn verjaardag, waar ze vertelt over de reden dat ze hem verliet: ‘toen kwam Gert Verhulst (ex 2) in het spel’. Gelukkig is haar huidige man Antony Van der Wee (hopelijk nooit ex 3) geen jaloers type. ‘Ik heb moeten aanvaarden dat zij voor een stuk publiek bezit is.’

(Origineel verschenen in Humo op 18 november 2019)

Achter iedere mooie vrouw staat een sterke man. Of is het omgekeerd? In het geval van Karen Damen gaat het in beide richtingen op: sinds vorig jaar is ze getrouwd met Antony Van der Wee, drummer van de band Morse. Nu werken ze samen aan haar eerste soloplaat – hoe ze dat doen, is in het voorjaar op VIER te zien. Zonder kuren in de keet: ‘Mensen zíén dat Karen niet fake is: ze laat zich zonder gêne filmen als ze ’s morgens zonder schmink uit bed komt en ze toont dat ook zij vetrolletjes heeft.’

Karen Damen droomt al haar hele leven van een eigen plaat, ‘maar zonder Antony zou het niet lukken,’ heeft ze al toegegeven. ‘Zonder hem zou ik verloren zijn.’

HUMO Een mooi compliment, maar over jou weten we erg weinig.

ANTONY VAN DER WEE «Ik heb mij altijd bewust op de achtergrond gehouden. Ik sta niet zo graag in de belangstelling.»

HUMO Dan zal ik voorzichtig beginnen: hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

VAN DER WEE «Wij kennen elkaar al van toen we tieners waren. We gingen uit in dezelfde cafés in Mortsel en Lint. Maar omdat ik vijf jaar jonger ben dan Karen, op die leeftijd een groot verschil, hadden we weinig contact met elkaar.

»Tien jaar geleden zijn we elkaar opnieuw tegen het lijf gelopen in het uitgaansleven. Ik werkte in die periode als kapper en in het weekend kluste ik bij als garçon in de Nanno Sur l’O, een discotheek in een oud cruiseschip aan het MAS in Antwerpen. Daar ben ik met Karen aan de praat geraakt, en van het één is het ander gekomen.»

HUMO Was het liefde op het eerste gezicht?

VAN DER WEE «De vonk is meteen overgeslagen, ja. Maar we hebben ons niet halsoverkop in een relatie gestort. Vooral ik was voorzichtig: ik had geen zin om nog maar eens aan een vluchtig avontuurtje te beginnen. Toen ik Karen leerde kennen, was ik ongeveer een jaar single en ik had mijn portie onenightstands wel gehad. Het heeft zo’n twee maanden geduurd voor we er klaar voor waren. Maar ik wist al vanaf dag één: dit is de vrouw met wie ik de rest van mijn leven wil delen.»

HUMO Hoe wist je dat zo zeker?

VAN DER WEE «Er was natuurlijk de fysieke aantrekkingskracht, maar het klikte meteen op alle vlakken. Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt met een meisje. Als kapper en garçon kwam ik uiteraard met veel aantrekkelijke vrouwen in contact, en ik kwam over het algemeen goed overeen met hen. Maar als we iets gingen drinken of naar de film gingen, kwam ik altijd tot dezelfde conclusie: ‘Van de tien punten zijn er twee of drie die niet kloppen.’ Bij Karen heb ik dat gevoel nooit gehad. Ik wist meteen dat álles klopte.

»Vóór Karen heb ik een relatie van zes jaar gehad, maar toen ik daaraan begon, wist ik al dat het niet voor de rest van mijn leven zou zijn. Ik speelde in die periode ook al muziek, maar mijn toenmalige vriendin begreep dat niet. Ze zei vaak: ‘Daar ga je binnenkort toch eens mee moeten stoppen. In een bandje spelen is iets voor tieners.’ Maar ik droomde er op mijn 26ste nog altijd van om de wereld te veroveren. Karen begreep dat: zij vond het fantastisch dat ik zo gepassioneerd was door muziek.

»Toen we elkaar nog maar pas kenden, heb ik Karen meegenomen naar een repetitie van The Ditch, mijn vorige groep. Ik had tegen de andere jongens gezegd dat ik een nieuw lief had, maar ik had niet gezegd wie het was. Toen ze binnenkwam, schrok iedereen wel: ‘Ha, de rosse van K3!’ Maar het ijs was meteen gebroken, ook omdat Karen komkommersoep voor ons had gemaakt. Als er al vooroordelen waren geweest, waren die na die eerste kennismaking én de soep weg.»

HUMO Ik kan me voorstellen dat sommige van je vrienden toch even hun wenkbrauwen fronsten?

VAN DER WEE «Niemand reageerde verbaasd of afkeurend. Zij weten waar ik vandaan kom. Ik ben opgegroeid in een artiestenmilieu, dus was het niet gek dat ik ooit iets met een zangeres of een actrice zou beginnen. Mijn vader was manager van circusartiesten en organiseerde circusvoorstellingen, en als kind ging ik vaak mee. Daar heb ik mijn passie voor muziek ontdekt. Tijdens de voorstellingen werd er meestal muziek op tape afgespeeld, begeleid door een drummer op een klein podium naast het gordijn. Ik stond altijd bewonderend naar hem te kijken, en thuis maakte ik met lege waspoedertrommels mijn eigen drumstel. Toen ik 5 jaar was, kreeg ik van Sinterklaas een klein drumstel, maar tegen Kerstmis had ik dat helemaal kapotgemept. Een paar jaar later had ik een écht drumstel en in het eerste middelbaar ben ik samen met mijn beste vriend Jonas een groepje begonnen, Winter Freaky Johnson. Jonas woonde met zijn ouders in een grote boerderij, en wij hadden in een lege schuur een podium gebouwd waarop we op woensdagmiddag voor de hele school optraden, met eigen nummers. Vandaag is in die schuur Sonoro gevestigd, een professionele repetitieruimte voor muzikanten.»

HUMO Toch heb je ervoor gekozen om kapper te worden. Waarom?

VAN DER WEE «Het leek me een geweldig beroep. In mijn familie zitten trouwens een paar kappers, die hebben mij waarschijnlijk aangestoken. Na het middelbaar heb ik een opleiding tot kapper gevolgd, en daarna ben ik bij kappersketen De Cliént van Glenn Gemeiner aan de slag gegaan.

»Het hoofdfiliaal van De Cliént is nog steeds in Antwerpen gevestigd, maar ik werkte in de zaak in Ekeren – ik hing niet zo graag tussen al die BV’s rond. Na een tijdje kreeg ik van Glenn de leiding over het filiaal en mocht ik boven de kapperszaak wonen. Ideaal: zo kon ik mijn werk combineren met mijn muziek.

»Kort nadat ik Karen had leren kennen, kreeg ik het opeens heel druk met The Ditch. Onze eerste single ‘Far Away’ was een schot in de roos en ik moest bijna al mijn vakantiedagen opnemen om promotie te voeren en op te treden. Glenn heeft toen tegen mij gezegd: ‘Je moet ervoor gaan, deze kans krijg je maar één keer.’ Niet veel later kregen we van Sony een contract aangeboden en mochten we een plaat opnemen. Fantastisch, maar daardoor konden Karen en ik niet zo vaak bij elkaar zijn als we wilden.»

UNIEK IN EUROPA

HUMO Woonden jullie toen al samen?

VAN DER WEE «Ja, we hebben een tijdje in Ekeren boven De Cliént gewoond. Daar heb ik voor het eerst kennisgemaakt met de Vlaamse paparazzi. Ik wist natuurlijk al wat Karen met Gert Verhulst had meegemaakt in Dubai, toen een fotograaf van Privé hen stiekem aan het zwembad van hun hotel had gefotografeerd. Nu zag ik de ene na de andere fotograaf voor de zaak geparkeerd staan, half weggedoken met een telelens. Alle boekskes wilden opeens weten wie het nieuwe lief van Karen Damen was. Er kwamen zelfs journalisten naar het salon én naar de Nanno om incognito mijn collega’s uit te vragen. Ik voelde me langs alle kanten belaagd.

»Ik stoorde me vooral ook aan de listigheid waarmee sommige journalisten te werk gingen. Tijdens een persconferentie van K3 bij Studio 100 kwam een vrouw naar me toe en ze knoopte heel familiair een gesprek met me aan. Omdat ze zich zo spontaan gedroeg, dacht ik dat ze bij Studio 100 werkte. Maar een week later stond dat gesprek in Story! Ik had niets wereldschokkends gezegd, maar ik voelde me toch belazerd.»

HUMO Wat vonden Kristel en Kathleen van het nieuwe lief van Karen?

VAN DER WEE «Ze zagen dat wij het meenden, en ze waren heel blij voor haar.

»Als ik niet zelf moest spelen in het weekend, ging ik mee met Karen. Dat was heel vaak, want jammer genoeg traden wij niet zoveel op als K3 (lacht). Al tijdens de eerste show was ik onder de indruk van het professionalisme van de hele K3-ploeg. Aan elk detail werd veel aandacht besteed: de muziek, het geluid, de choreografie, het licht, de decors… Ze brachten 120 shows per seizoen, en elke keer voor volle zalen. Op den duur ga je het normaal vinden dat die shows uitverkocht zijn en dat er telkens vijfduizend man in de zaal zit, maar dat is uniek, niet alleen in België, maar in heel Europa.

»Ook de muziek is top. Ik daag iedere muzikant of componist uit om zelf een goed K3-liedje te maken. Zo simpel is het niet, die liedjes zitten verdomd goed in elkaar. Ik zag een tijdje geleden een documentaire over Foo Fighters op Netflix, en ik dacht: ‘Wat zij maken, zijn heel goede popnummers. Je zou er probleemloos K3-liedjes van kunnen maken, en omgekeerd.’ Als je bijvoorbeeld ‘10.000 luchtballonnen’ anders zou producen – met een Engelse tekst, een stevige streep gitaar, echte drums eronder en een ander arrangement – heb je meteen een goed rocknummer.»

HUMO Heb je een favoriet K3-nummer?

VAN DER WEE «Voor mij is vooral ‘Je mama ziet je graag’ een bijzonder nummer. Toen dat uitkwam, waren Karen en ik een dik jaar samen en was er in Sint-Niklaas een speciale show, omdat K3 tien jaar bestond. Karen heeft toen ‘Je mama ziet je graag’ gezongen, maar wat niemand wist, was dat ze enkele dagen eerder een miskraam had gehad. De dag vóór de show was ook haar grootmoeder gestorven – probeer dan maar eens vrolijk ‘Oma’s aan de top’ te zingen alsof er niets aan de hand is.

»Het strafste wat ik met de Vlaamse roddelpers heb meegemaakt, was trouwens in diezelfde periode, vlak vóór Karens miskraam. Ik kreeg telefoon van een nummer dat ik niet kende, en dus heb ik niet opgenomen – wij werden in die periode om de haverklap gebeld. Karen was toen nog geen drie maanden zwanger en ik wilde daar zeker tegenover de pers niets over zeggen. Toen ik achteraf mijn voicemail beluisterde, hoorde ik dat een zekere Thomas Siffer, hoofdredacteur van Story, een boodschap had ingesproken. Ik heb dat bericht jaren bijgehouden: ‘Goeiedag, met Thomas Siffer, hoofdredacteur van Story. Ik bel u aangaande de vermeende zwangerschap van Karen, en ik eis dat u mij onmiddellijk terugbelt, want wij willen onze lezers daar graag over berichten.’ Terwijl ik dat nu tegen jou vertel, komen de haren op mijn armen weer overeind. Ik hoor zelfs de intonatie van zijn stem nog. Ik was zíédend: ‘Wie denkt die kerel wel dat hij is om iets van mij te eisen, zeker als het over zoiets privé gaat als een prille zwangerschap?’ Ik heb onze manager toen naar meneer Siffer laten bellen, met de boodschap dat ik geen commentaar wenste te geven, en dat hij, als we elkaar ooit zouden tegenkomen, best in een grote boog om mij heen zou lopen.

»Enkele dagen later hebben we bij de gynaecoloog een echo laten nemen, en toen kregen we te horen dat het hartje van de foetus niet meer klopte. Dat was voor ons allebei een zware klap. Mensen die het niet hebben meegemaakt, beseffen niet hoe hard een miskraam kan aankomen.

»Twaalf dagen na de miskraam was Karen jarig en kreeg ze telefoon van Anke Buckinx, de sidekick van Wim Oosterlinck bij Q-music: of Wim haar live in de uitzending mocht feliciteren? Dat mocht, zolang hij niet over haar vermeende zwangerschap begon. Maar toen Wim Oosterlinck vijf minuten later aan de lijn kwam, was het eerste wat hij live in de uitzending zei: ‘Hé, Karen, gefeliciteerd met je verjaardag. En vertel eens: klopt het dat je zwanger bent?’ Ik stond naast haar en ik zag hoe de tranen in haar ogen schoten, maar ze hield zich sterk en antwoordde: ‘Nee, dat klopt niet.’ Ik was in alle staten. Achteraf heeft Gert Verhulst tegen Karen gezegd: ‘Eigenlijk had je moeten antwoorden: ‘Ik heb gisteren een miskraam gehad, Wim. Het zal voor de volgende keer zijn.’’ Dan had die met zijn mond vol tanden gestaan en zich vreselijk gegeneerd. Maar op zo’n moment ben je te verbouwereerd.»

OP TILT GESLAGEN

HUMO Een jaar later was Karen opnieuw zwanger. Deze keer ging alles gelukkig wel goed.

VAN DER WEE «Maar toen heeft Marcel Vanthilt zich niet van zijn beste kant laten zien. Hij is geen grote fan van K3, zoals iedereen weet. Hij presenteerde ‘Villa Vanthilt’, en K3 werd uitgenodigd om te komen praten over ‘K2 zoekt K3’, het VTM-programma waarin Karen en Kristel op zoek gingen naar een vervangster voor Kathleen. Karen had tegen de eindredacteur, met wie ze bevriend was, in vertrouwen gezegd dat ze opnieuw zwanger was, en ze stelde voor om dat nieuws in de uitzending te vertellen, ná de babbel over ‘K2 zoekt K3’ – dan waren we van het gespeculeer af. Maar enkele dagen vóór de uitzending zei Marcel Vanthilt dat hij geen zin had om reclame te maken voor K3 en een programma op VTM. Maar ondertussen wist hij wel van zijn eindredacteur dat Karen opnieuw zwanger was.

»Op de avond van de opnames van ‘Villa Vanthilt’, die plaatsvonden in Hasselt, had ik een paar kilometer verder een optreden met The Ditch. Toen we van het podium stapten, zag ik aan het gezicht van onze manager dat er iets aan de hand was. Marcel Vanthilt had op het einde van de uitzending aan Stany Crets, die bij hem te gast was, gevraagd: ‘En, zijn er nog nieuwtjes uit showbizzland, Stany?’ Waarop Stany had geantwoord: ‘Ja, Karen Damen is opnieuw zwanger.’ Iedereen dacht toen nog dat Stany de smeerlap was, maar het was een goed voorbereid toneelstukje van Vanthilt: hij had Stany gevraagd om dat te zeggen.

»Toen ik dat hoorde, ontplofte ik bijna. Ook onze band was razend – ze wisten hoe gevoelig de zwangerschap lag. Onze bassist, 2 meter groot en 115 kilo zwaar, zei: ‘Waar zitten die smeerlappen? We gaan er naartoe.’ Wij zijn met tien man in onze camionette gesprongen en naar Hasselt gereden, tot vlak voor de set van ‘Villa Vanthilt’. Toen we de regiewagen binnenstapten, zei de producer dat Stany Crets net vertrokken was – gelukkig voor hem, anders had hij een flink pak rammel gekregen. De enige die we nog aantroffen, was Marcel Vanthilt. Die is letterlijk op zijn knieën gevallen en jammerde: ‘Ik wist van niks, ik ben erin geluisd door Stany!’ Op dat moment geloofde ik hem, maar toen ik achteraf hoorde hoe de vork echt in de steel zat, dacht ik: ‘Wat voor een onwaarschijnlijke lafaard ben jij!’ De VRT heeft achteraf haar excuses aangeboden, maar van Vanthilt hebben we nooit meer iets gehoord.»

HUMO Al die ongezonde aandacht voor jullie privéleven is natuurlijk een gevolg van het feit dat Karen zo populair is.

Van der Wee «Voor Karen hoort die aandacht erbij. Als jong meisje droomde ze ervan om Madonna te zijn, met alles erop en eraan. Toen ze samen met Gert Verhulst in Dubai werd gefotografeerd, vond ze het wel griezelig dat een paparazzo hen was gevolgd, maar ook spannend: ‘Als iemand in een vliegtuig springt om vanuit de struiken foto’s van jou en je lief aan het zwembad te nemen, dan heb je het pas echt gemaakt.’

»Ik heb níét voor al die aandacht gekozen. Vandaag ben ik het gewend, maar in het begin vond ik het overweldigend. In Borgerhout, waar we later woonden, konden we niet op straat komen of er was wel iemand die Karen aanklampte voor een selfie. Ik heb moeten aanvaarden dat zij voor een stuk publiek bezit is. Ik heb er geen probleem mee als mensen haar op restaurant aanklampen voor een selfie of een handtekening, maar er zijn grenzen. Er zijn trouwens hoe langer hoe meer mensen die zonder iets te zeggen naast haar gaan staan en een foto nemen. Hoe onbeleefd of boers kun je zijn?

»Ik blijf die verafgoding van bekende mensen raar vinden. Ik heb het voor het eerst van dichtbij meegemaakt toen we samen op reis gingen naar Tenerife, nota bene om er even tussenuit te zijn. De reisorganisatie had er tegen een meerprijs voor gezorgd dat onze koffers als laatste in het vliegtuig zouden worden geladen – dan konden we ze in Tenerife als eerste van de bagageband nemen. Op het vliegtuig hadden al veel mensen aan Karen gevraagd of ze samen met haar op de foto mochten, en ze had gezegd: ‘Geen probleem, we zullen dat straks bij de bagageband doen.’ Ze ging er immers van uit dat wij als eersten onze koffers zouden hebben en dat dat fotomoment dus niet te lang zou duren. Maar door een foutje met de stickers kwam de koffer van Karen als eerste op de band, en mijn koffer als laatste. Daardoor is ze met bijna iedereen op de foto moeten gaan. En toen ze bijna klaar was, stroomde er weer een massa het luchthavengebouw binnen: passagiers van een vlucht uit Nederland. Toen die mensen Karen zagen, wilden die óók met haar op de foto (lacht).»

HUMO Heb je een verklaring voor haar grote populariteit?

VAN DER WEE «Ze is écht. Ik heb haar een paar keer tijdens de opnames van ‘Camping Karen & James’ aan het werk gezien, en wanneer de camera’s draaien, is ze dezelfde persoon als wanneer die niet draaien. Mensen zíén dat ze niet fake is, en daar houden ze van. Vooral vrouwen identificeren zich met haar, omdat ze zich zonder gêne laat filmen als ze ’s morgens zonder schmink uit bed komt en toont dat ook zij vetrolletjes heeft. Maar die medaille heeft een keerzijde: Karen is heel benaderbaar. Mensen denken soms dat ze alles tegen haar kunnen zeggen en zelfs de grootste leugens over haar mogen rondbazuinen.»

HUMO Je hebt het nu over jullie bouwperikelen van een paar jaar geleden?

VAN DER WEE «Inderdaad.»

HUMO Eén van de aannemers noemde jullie in de krant ‘wanbetalers’.

Van der Wee «En dat werd gretig overgenomen door een heleboel andere kranten. De titels logen er niet om: ‘Karen Damen bouwt al vier jaar aan droomvilla: wispelturigheid speelt aannemers parten’. Of: ‘Ze zouden beter hun facturen eens betalen’. Dat heeft ons diep geraakt, omdat er niets van waar was. Wij werden afgeschilderd als rijke, verwende, lastige snobs – terwijl het om problemen ging die veel bouwers meemaken.»

HUMO Jullie hebben daar nooit op gereageerd.

VAN DER WEE «Het kwaad was toch al geschied. Mensen geloven dat soort berichten graag, zeker als het over bekende figuren gaat. Als je daartegen in het verweer wil gaan, is het einde zoek. Wij hebben dus beslist om niet te reageren, maar ik ben er letterlijk grijs van geworden. Vier jaar later lopen er nog altijd rechtszaken en is ons huis nog niet volledig afgewerkt. Het heeft ons al vreselijk veel geld gekost aan advocaten, deurwaarders, experts en gerechtskosten. Onze villa zal twee keer duurder zijn dan gepland.

»Ik snap heel goed dat sommige mensen ziek worden van hun bouwproblemen. Gelukkig wisten Karen en ik heel goed wat we aan elkaar hebben. We proberen er nu nog zo weinig mogelijk aan te denken. Maar de tendentieuze berichten blijven ons achtervolgen, omdat ze nog altijd online staan. De ‘journalisten’ die dat soort artikels schrijven en andere mensen door het slijk halen, hebben vaak een grotere verantwoordelijkheid dan ze zelf vermoeden. Ik vergeet nooit hoe Yasmine, één week voor ze zelfmoord zou plegen, op de cover van een boekske stond. Ze hadden haar meer dood dan levend afgebeeld, ongetwijfeld met behulp van Photoshop. Ik ben ervan overtuigd dat die foto haar een laatste duw heeft gegeven. Dan denk ik: ‘Dat daar niemand voor in de bak vliegt.’»

KAREN IN DE KELDER

HUMO Hoe rijk is Karen door K3 geworden?

VAN DER WEE «Twintig jaar K3 heeft haar zeker geen windeieren gelegd. Maar daarvoor heeft ze twintig jaar lang keihard gewerkt, dag en nacht. Dan is het logisch dat je in een mooi huis kunt wonen, met een mooie auto kunt rondrijden en op reis kunt gaan wanneer je wilt. En ja, mijn financiële inbreng in ons verhaal is uiteraard veel kleiner. Ik ben heel trots op Karen, zij is het levende bewijs dat ook vrouwen een straffe carrière kunnen uitbouwen.»

HUMO Wat vond jij ervan toen Studio 100 twee jaar geleden besliste om Karen, Kristel en Josje te vervangen door drie nieuwe meisjes?

VAN DER WEE «Toen duidelijk werd dat één van de meisjes het niet meer zag zitten…»

HUMO Josje dus.

VAN DER WEE «…heeft Studio 100 naar een oplossing gezocht. Ze wilden K3 zeker niet opdoeken, want na twintig jaar was het succes nog altijd heel groot. Ze hebben toen besloten om niet één meisje te vervangen, maar de hele groep. Karen en Kristel waren op dat moment al ouder dan 40, dat heeft ook een rol gespeeld.

»Karen had gerust nog een paar jaar kunnen voortdoen, maar ze begreep de beslissing van Studio 100. En na K3 is ze niet in een zwart gat gevallen. Ze werkte al voor de televisie en ze is dat blijven doen, met ‘Perfect’, ‘Glammertime’, ‘Karen en De Coster’, ‘Nieuwe Buren’ en ‘Camping’.»

HUMO En nu werkt ze aan haar eerste soloplaat.

VAN DER WEE «Daar kruipt veel tijd in. We hebben net de eerste single afgewerkt, met als werktitel ‘Klok’, en er volgen nog negen nummers. Nederlandstalige liedjes, maar misschien nemen we ook één Engelstalig nummer op. Het liefst een duet met iemand naar wie Karen opkijkt, zoals Suzanne Vega. Karen kent al haar songs van voren naar achteren.

»We maken de plaat bij ons thuis, in mijn studio in de kelder. De teksten zijn van Karen en Iris Van Straten, en Raymond Geerts van Hooverphonic heeft de muziek gecomponeerd. Samen met Raymond en Victor Hidalgo zal ik de komende maanden de plaat producen, en dat wordt gefilmd door een tv-ploeg van productiehuis De Mensen voor de serie ‘Karen maakt een plaat’. Op 16 maart wordt ze voorgesteld in de Lotto Arena, en het concert is een paar dagen later te zien in de laatste aflevering.»

HUMO Hoe gaat het met je eigen band, Morse? Jullie hebben vorig jaar een plaat uitgebracht, maar die heeft geen potten gebroken.

VAN DER WEE «We zijn niet opgepikt door de radiozenders, en ook niet door de pers. Waarom weet ik niet, want het was geen slechte plaat. Maar we zaten bij een klein label dat te weinig slagkracht had om grote deals te sluiten, al hebben die mensen keihard hun best gedaan. Toch geven we niet op: we hebben al een heleboel ideeën voor nieuwe nummers, en er komt zeker een tweede plaat.»

HUMO Valt het mee om met je vrouw samen te werken?

VAN DER WEE «Absoluut. Wij vullen elkaar heel goed aan. Maar dat is niet nieuw: ik zit al een paar jaar in het management van Karen, naast Roland Keyaert en Dirk De Jonge. Ik doe alles waar Karen niet goed in is of zich niet mee wil bezighouden: boekhouding, contracten, verzekeringen, meetings organiseren…Ik doe dat wél graag.»

HUMO Wie van jullie bestiert het huishouden?

VAN DER WEE «Dat doen we samen. Wij hebben niet echt een taakverdeling, maar sommige dingen kan ik beter, en omgekeerd. Ik heb gisteren bijvoorbeeld het gras afgereden, en zij heeft de dag ervoor de badkamer gepoetst. Gelukkig krijgen we veel hulp van mijn moeder, die een paar straten verder woont. Sinds mijn vader drie jaar geleden gestorven is, komt zij elke dag langs om ons wat te helpen of op Sky te passen. Hij is haar enige kleinkind.

»Karen is een sloddervos, maar op sommige vlakken is ze onvoorstelbaar ordelijk. Toen wij elkaar pas kenden, lagen de kleren in haar kast gerangschikt volgens de kleuren van de regenboog. En in de ijskast stonden de blikjes alfabetisch geordend. Sinds Sky er is, is het veel moeilijker om dat soort orde in huis te blijven handhaven, maar toch… In onze bestekschuif liggen alle lepels en vorken altijd perfect tegen elkaar, nooit gewoon door elkaar, en Karen verwacht dat ik dat respecteer. Ik doe dat, maar soms heb ik echt zin om al het bestek door de woonkamer te gooien (lacht).»

HUMO Waar erger je je nog zoal aan?

VAN DER WEE «Karen ruimt de tafel niet af als ze alleen heeft gegeten. Wat is dat: luiheid, gemakzucht? Ze vindt het blijkbaar normaal dat iemand anders alles opruimt. Op zich vind ik dat niet zo erg, maar als ik alles in de vaatwasser heb gestopt, haalt zij het er weer uit en ordent ze het zoals ze vindt dat het zou moeten. ‘Waarom doe je het dan niet meteen zelf?’ vraag ik telkens.»

HUMO Karen komt overal en altijd te laat. Is dat geen bron van ergernis?

VAN DER WEE «Na elf jaar ben ik dat wel gewend. Maar als we samen ergens naartoe moeten, komt ze nooit te laat, daar zorg ik wel voor. Daarom brengen we Sky ’s morgens samen naar school (lacht).

»Het probleem is dat Karen te veel in te weinig tijd wil doen. En ze heeft ondervonden dat als ze ergens wel op tijd is, ze meestal toch nog moet wachten. En daar kan ze niet tegen, daarvoor is ze te ongeduldig. Ze wil niet ergens tien minuten met haar duimen zitten te draaien.»

HUMO Jij bent vijf jaar jonger. Waaraan merk je dat?

VAN DER WEE «Karen is 42, maar ze is heel jong van geest. Ze is altijd van alles op de hoogte – nieuwe muziek, nieuwe gadgets, de actualiteit, nieuwe trends – meestal vóór mij. Ik merk nooit dat er een leeftijdsverschil is tussen ons.»

HUMO Hoe houden jullie na elf jaar de spanning in jullie relatie?

VAN DER WEE «Wij proberen aantrekkelijk voor elkaar te blijven door ons te verzorgen en aandacht voor elkaar te hebben. Maar meer ook niet. Als je aan je relatie moet werken, vrees ik dat er iets niet goed zit en dat de liefde niet groot genoeg is. Ik snap koppels niet die zeggen: ‘De passie is weg, wij leven nu als broer en zus.’ Maar misschien ben ik te streng: misschien heb ik wel veel geluk gehad dat ik de juiste vrouw heb gevonden.»

HUMO Jullie zijn vorig jaar in Ibiza getrouwd. Hoe belangrijk was dat huwelijk voor jou?

VAN DER WEE «We waren al tien jaar verloofd, want toen ik Karen nog maar enkele maanden kende, heb ik haar gevraagd of ze met mij wou trouwen. Ik was er zeker van dat zij de vrouw van mijn leven was, en zij had omgekeerd hetzelfde gevoel. Maar daarna hebben we er nooit echt werk van gemaakt. Tot ik vorig jaar voor mijn verjaardag een T-shirt van haar kreeg met het opschrift ‘Best Husband Ever’. Ze zei: ‘Dat kun je natuurlijk pas aantrekken als je écht mijn man bent.’ Toen hebben we een trouwdatum vastgelegd.

»Ik ben heel blij dat we het gedaan hebben, want ik vind het veel fijner om getrouwd te zijn. Het geeft me rust en extra vertrouwen.»

HUMO Jullie hebben samen één zoon. Hoe vind je Karen als moeder?

VAN DER WEE «Ze ziet Sky ongelofelijk graag en ze is een fantastische moeder, maar omdat ze vaak niet thuis is, denkt ze dat ze iets goed te maken heeft, en dus geeft ze Sky vaak zijn zin. Hij mag langer opblijven dan goed voor hem is, hij krijgt soms te veel snoep, hij speelt wat te lang met de iPad en met zijn PlayStation… Dan voel ik me verplicht om wat strenger op te treden. Ook klassiek, zeker?

»Ik vind het wel grappig om te zien dat Karen en Sky hetzelfde temperament hebben. Ze kunnen tijdens een discussie soms heftig tegen elkaar tekeergaan, dat heeft hij echt van zijn moeder.»

HUMO In welke zin heeft het ouderschap jou veranderd?

VAN DER WEE «Ik ben veel bezorgder geworden. Ik heb vroeger altijd heel goed geslapen, vaak twaalf uur aan een stuk, maar sinds Sky geboren is, heb ik geen enkele nacht meer doorgeslapen. Er is iets in mijn lijf geslopen dat mij alert houdt voor mogelijk gevaar.»

HUMO Als het aan Karen ligt, komt er waarschijnlijk geen tweede kind. Wat vind jij?

VAN DER WEE «Ik denk ook niet dat er nog een tweede kind komt. We zijn geen 30 meer, hè. We hebben nu die vermoeiende peuter- en kleuterperiode achter de rug: Sky is zelfstandig, hij kan zich in zijn eentje bezighouden, hij kan zonder problemen met ons mee op restaurant... Ik heb geen zin om nog eens met Pampers en een maxicosi in de weer te zijn. Ik wil binnenkort graag naar New York met mijn zoon, en liever niet met een baby in een draagzak op mijn buik.»

‘Alloo Bij’
Om 21.55 uur op VTM