Met ‘The French Dispatch’ bereikt Timothée Chalamet-gekte nieuw hoogtepunt

Het bonte universum van Wes Anderson heeft er een kleurrijke figuur bij: Timothée Chalamet (25). Weinig verwonderlijk, want wie wil deze hippe superster tegenwoordig niet in zijn film?

Bill Murray, Owen Wilson, Tilda Swinton, Adrien Brody... Allemaal zijn ze deel van de grote, glamoureuze filmfamilie die topregisseur Wes Anderson in de loop der jaren om zich heen heeft verzameld, en die hij keer op keer herenigt op het grote scherm. Om de drie segmenten van zijn nieuwste omnibusfilm ‘The French Dispatch’ te bevolken, deed Anderson aan serieuze gezinsuitbreiding – in Cannes werd de cast niet per limousine, maar met een enorme reisbus aan de rode loper afgezet. De opmerkelijkste nieuwe passagier van Reizen Anderson: Timothée Chalamet, de jonge god van Generatie Z, passend gehuld in een oogverblindend gouden pak.

Enkele uren daarvoor vertelt Chalamet – dan nog sober in het zwart – ons aan de rand van een rooftop pool over zijn rol als de ongekamde mei ’68-studentenleider Zeffirelli, en zijn adoratie voor Wes Anderson. ‘Ik zag ‘Rushmore’ (Andersons tweede langspeelfilm, uit 1998, red.) toen ik een jaar of twaalf was, en dat heeft me diep geïnspireerd. Ralph Fiennes’ vertolking in ‘The Grand Budapest Hotel’ vond ik dan weer één van de beste die ik ooit zag. Dus ik was door het dolle heen toen Wes me plots opbelde. Ik had echt eender welk klein rolletje willen spelen voor hem. Toen hij me de rol van Zeffirelli aanbood, die best groot en vooral heel origineel was, was ik ongelooflijk dankbaar.’

Anderson is één van de uniekste filmauteurs ter wereld, vindt Chalamet: ‘Weinig regisseurs weten zo precies wat ze doen als hij. In New York werd er ooit een hele winkel aan hem gewijd – je kon er allerlei spullen kopen die geïnspireerd waren door zijn werk. Het is een droom om als acteur zelf een textuur te worden in die wondere wereld.’

IJzeren discipline

Bij Andersons gedecideerde visie komt wel een ijzeren discipline kijken, ontdekte Chalamet al snel: ‘Anderhalve maand voor de opnames kreeg ik een e-mail van Wes. Hij schreef: ‘Het is weleens gebeurd dat nieuwe acteurs op mijn sets nogal losjes omsprongen met hun dialogen. Dus alsjeblieft, zorg dat je je tekst kent.’ Ik ben harder beginnen te blokken dan ooit.’ (lacht)

Niet alleen de woorden moesten precies juist zijn, ook Chalamets bewegingen werden met de meetlat geregisseerd. ‘In een bepaalde scène staan mijn tegenspeelster Lyna Khoudri en ik recht tegenover mekaar, en plakken we elk een foto aan de muur. Die scène hebben we wel 40 of 50 keer opnieuw gedraaid,’ vertelt Chalamet grinnikend. ‘Niet omdat we ze niet goed speelden, maar letterlijk omdat we onze foto’s niet precíés in het midden van het beeld hadden geplakt – we moesten de hele tijd naar mekaar blijven kijken terwijl we het deden, dus bij iedere take dacht ik bij mezelf: ‘Oh God, ik hoop echt dat ze deze keer juist hangt...’ (lacht) Zo meticuleus is het dus!’

Chalamet is dezer dagen niet van het grote scherm weg te slaan: ‘The French Dispatch’ komt er nauwelijks enkele weken na de release van ‘Dune’, waarin hij zijn eerste echte blockbusterhoofdrol speelde. In de VS kwamen beide titels zelfs tegelijkertijd in de zalen. Dat was oorspronkelijk niet de bedoeling: ‘The French Dispatch’ had al in mei 2020 zijn wereldpremière moeten krijgen op het filmfestival van Cannes, ‘Dune’ stond gepland voor december 2020. Maar toen kwam corona. ‘Dat was erg frustrerend,’ geeft Chalamet toe. ‘Ik had me nog nooit zo gevoeld. Almaar wachten en wachten, terwijl je weet dat er een paar geweldige films klaar staan om aan de wereld te worden voorgesteld...’

Rattenvanger van Hamelen

De lange pandemiepauze heeft Chalamets enorme populariteit alleszins niet aangetast. De zogenaamde chalamania, de Beatles-achtige hysterie rond de jonge Amerikaan met Franse roots, die ontstond na het onverwachte succes van ‘Call Me By Your Name’, is levendiger dan ooit. Getuige zijn aankomst op het MET-gala vorige maand. Wat begon als een kunstperformance in samenwerking met de Franse artiest JR, eindigde in een rattenvanger-van-Hamelen-achtig tafereel in de drukbevolkte straten van New York: wie meekeek op Chalamets Instagram-pagina (waar hij 14,5 miljoen volgers heeft), kon live volgen hoe de jonge acteur tijdens een wandelingetje van nog geen kilometer een zwerm hyperventilerende selfiejagers rond zich verzamelde.

Chalamet is een magneet, voor fans, filmmakers én modeontwerpers. Stella McCartney, Haider Ackermann, Alexander McQueen, Louis Vuitton en andere concurrenten buitelen over elkaar heen om hem te mogen kleden – wetende dat zijn verschijning op de rode loper steevast alle sociale media tilt doet slaan. Chalamet heeft een unieke uitstraling: een mengeling van kinderlijke onschuld en wijsheid, die hem de uitgelezen kandidaat maakt voor rollen als jongetjes die plots een enorme verantwoordelijkheid op hun schouders gelegd krijgen.

Niet toevallig speelde Chalamet de laatste jaren de piepjonge koning Henry V (‘The King’), een charismatische revolutionair (‘The French Dispatch’) en een intergalactische troonopvolger met Messias-kwaliteiten (‘Dune’). Of in de woorden van ‘Dune’-regisseur Denis Villeneuve, op het filmfestival van Shanghai: ‘Timothée ziet er veel jonger uit dan hij is. Soms kijk ik door de lens van de camera, en zie ik een 15-jarige staan. Maar tegelijk heeft hij het waanzinnige charisma van een oldskool Hollywood-ster. Zet hem voor je camera, en je krijgt gewoon een explosie.’

‘The French Dispatch’ speelt vanaf 27/10 in de bioscoop.