Mission: Impossible – Fallout (★★★★☆)

De blockbuster van de zomer is geland!

Wie is de beste actieheld van het moment? Jason Bourne? John Wick? James Bond? Pfoeh! Ze zijn allemaal watjes vergeleken met Ethan Hunt, ofte Tom Cruise in de ‘Mission: Impossible’-films. Van die immer excellente spionnenfranchise – in de loop der jaren stonden Brian De Palma, John Woo, J.J. Abrams én Brad Bird achter de camera – komt volgende week de zesde aflevering uit. We zeggen het nu al: die mag u niet missen!

‘Mission: Impossible – Fallout’ heeft álles wat een goeie blockbuster nodig heeft. Een immer in de schaduwen toevende slechterik (Sean Harris)! Een keet schoppende love interest (Rebecca Ferguson)! Oneliners die recht uit een jaren 90-actiefilm komen (‘Trek op tijd je parachute open of het laatste dat door je hoofd gaat, zijn je knieschijven’)! En natuurlijk de halsbrekende, overdonderende, ridicule, maar vooral écht uitgevoerde stuntscènes die deze franchise kenmerken. Zeker op dat laatste vlak hebben de makers, met regisseur Christopher McQuarrie op kop, zichzelf overtroffen. Noteer: ‘Fallout’ is de knapste, meest onstopbare actiefilm – eigenlijk één lange achtervolging – sinds ‘Mad Max: Fury Road’.

Toegegeven, als u zo iemand bent die bij elke val uitroept: ‘Maar hoe kan het nu dat die nog leeft?!’ dan loopt u hier beter met een wijde boog omheen. Het uithoudings- en incasseringsvermogen van Tom Cruise (56!) is nog groter dan dat van Captain America. So be it. Veel belangrijker: elke stunt – van de luchtsprong in het onweer tot het hondsbrutale toiletgevecht – is opgenomen zoals actie opgenomen hoort te worden: overzichtelijk, met knappe composities en een mooie jaren 70-korrel op de lens. En je moet respect hebben voor Cruise. Als hij moederziel alleen aan een helikopter bengelt – hij doet dat écht – dan zíé je hoe zijn grimas vertrekt, vóél je hoe zijn spieren zich opspannen en hóóp je dat hij niet als een overmoedige Icarus zijn dood tegemoet zal storten. En dat is niet ondenkbeeldig als hij dit nog lang blijft doen: Cruise is gekker dan de gekste stuntman.

En er valt nog meer pret te rapen. Voor het eerst sinds De Palma in 1996 de franchise lanceerde, hangt er nog eens een sfeertje in de lucht van wat ze in het Engels zo mooi foreboding noemen. In zijn zoektocht naar drie nucleaire bommen wordt Cruise niet alleen belaagd door terroristen en de felbesnorde CIA-agent Henry Cavill (‘Jij gebruikt een scalpel, ik een hamer’), maar ook door zijn eigen verleden, door paranoia, wantrouwen en een onbestemd gevoel van onheil.

Het verhaal is niks. Iedereen speelt dubbel spel en de listen volgen elkaar zo snel op dat het haast onmogelijk is om de ingewikkelde plot te volgen. Maar dat is deel van de fun. Wij moesten zelfs denken aan ‘The Big Sleep’, de legendarisch nonsensicale film noir uit 1946 met Humphrey Bogart. Toen niemand op de set kon uitvogelen wie de moordenaar was, belde men scenarist Raymond Chandler op, waarop hij: ‘Ik weet het ook niet, jongens!’ Regisseur Howard Hawks blikte jaren later terug op de prent, inmiddels een klassieker: ‘Ik kon nooit volgen, maar de scènes waren schitterend en het was goed entertainment.’

Zeg dat Howard Hawks het gezegd heeft: ‘Mission: Impossible – Fallout’ is de zomerblockbuster van het jaar!