Na acht afleveringen vol actie mocht ‘Sky rojo’ wel een andere weg inslaan, maar we krijgen meer van hetzelfde

Op het vijfde en laatste seizoen van ‘La casa de papel’ is het nog wachten tot begin september, maar van ‘Sky rojo’, die ándere reeks van Alex Pina, is net een nieuwe lading afleveringen verschenen. We hopen dat de inspiratie die hier ontbreekt er wél nog was toen de man zijn grootste successerie moest afronden.

Het eerste deel van ‘Sky rojo’, een met veel adrenaline, geweld en bloot opgepompte pulpreeks over drie sekswerkers die proberen te ontsnappen aan de mannen die hen in de prostitutie hebben gedwongen, eindigde op een dubbele cliffhanger. Terwijl Wendy en Gina Moisés in de val lokten en levend in zijn auto probeerden te begraven, was Coral – de officieuze leidster van het trio – in een gevecht verwikkeld met opperpooier Romeo: die kreeg eerst een hartaanval, werd door de vrouw opnieuw tot leven gewekt en probeerde haar dan te wurgen – dankbaarheid is in de seksindustrie duidelijk geen eigenschap waarmee je aan de top raakt. Dit nieuwe deel pikt netjes de draad op, handelt in het eerste kwartier de belangrijkste problemen af en vertrekt daarna weer voor een ruim drie uur durend kat-en-muisspelletje waarin prooi en roofdier af en toe van plaats wisselen.

‘Sky rojo’ was geen meesterwerk maar de personages zaten goed in elkaar, en het verschroeiende tempo, de swingende soundtrack en de vele kleurrijke decors maakten er een meeslepend kijkstuk van. Dat maakte ook dat je de soms nogal foute kijk op vrouwenhandel en prostitutie door de vingers kon zien. Maar na acht afleveringen vol achtervolgingen en actie mocht de reeks samen met Wendy, Gina en Coral wel een andere weg inslaan, en net dat laten deze nieuwe afleveringen na. Het verhaal verloopt op zo goed als dezelfde manier: de drie vrouwen proberen met wisselend succes uit de klauwen van de belagers te blijven terwijl ze zich een weg naar de vrijheid banen. Ongeveer halverwege, na een clash tussen beide kampen, lijkt ‘Sky rojo’ even van toon te veranderen, maar dat moment verdwijnt even snel als het gekomen is. Daarna stoomt de reeks verder naar een finale die de mannen en vrouwen op ongeveer dezelfde plek neerzet waar ze zich na de eerste aflevering al bevonden.

Nieuwe invalshoeken mogen dan ontbreken, seks en geweld zijn er in overvloed, zo mogelijk zelfs nog meer dan in het eerste deel. De makers lijken de volumeknop tot elf open te draaien, met – de opsomming is zeker niet volledig – twee verkrachtingen, een gedwongen borstvergroting, een bijzonder onsmakelijke scène met een haak en een oog in de hoofdrol en een langgerekt, met prostituees en drugs overladen afscheidsfeest voor twee personages die dan uiteindelijk géén afscheid blijken te nemen. Het voegt allemaal weinig toe aan het verhaal en lijkt op den duur vooral een manier om het gebrek aan inspiratie te verbergen. Of er nog een tweede seizoen van ‘Sky rojo’ komt, is lang niet zeker, want de serie is nooit in de buurt van het succes van ‘La casa de papel’ geraakt. Maar na deze acht afleveringen zouden wij er niet echt rouwig om zijn mocht het doek vallen.

‘Sky Rojo’ op Netflix is beter dan ‘La casa de papel’ (maar wel minder spannend): Lees de recensie van het eerste seizoen van ‘Sky Rojo’ hier.