Natalia: ‘Eén nacht vreemdgaan is minder erg dan maanden met een andere griet mailen’

In ‘James De Musical’ trakteert James Cooke u op een musicalspektakel over een bekende Vlaming waar eigenlijk niemand om gevraagd had. In de (herhaling van de) eerste aflevering krijgen we vanavond een muzikale inkijk in de jeugdtrauma’s en levensbepalende momenten van Natalia. Enkele jaren geleden sprak ze al eens met Humo over haar 7 Hoofdzonden: ‘Als ik buitenkom met mijn vriend, ben ik vaak de man, en als de man naast je daar geen vrede mee kan nemen, dan marcheert het niet.’

‘Zeg! Lawijtmakers!’ Even vrezen we dat we Natalia in bedwang zullen moeten houden wanneer het stelletje Spanjaarden aan het belendende tafeltje dreigt het té Iberisch bont te maken tijdens hun tapasmaaltijd. Maar nog voor flitsen van een handgemeen en rondvliegende schoteltjes koud vlees goed en wel ons geestesoog kunnen passeren, bedaart de furie weer.

Maar voor we onze Zoektocht naar Zonde inzetten, staan we stil bij ‘The Voice’, dat even wonderlijke als wekelijkse staaltje volksverheffing waarin Natalia, na de liveshow van deze week, nog één keer jeugddromen en ongebreidelde ambitie zal jureren.

HUMO Tevreden over deze jaargang?

NATALIA DRUYTS «Toch wel. Helemaal in het begin dacht ik even dat er niet zoveel opvallends tussen zat. Maar ondertussen weet ik wel beter: wanneer je langere tijd met de kandidaten doorbrengt, komen ze los en beginnen ze te groeien. En dan leer ik ook veel bij van hen: je gaat onvermijdelijk je eigen werk anders bekijken.»

HUMO Jij bent dertien jaar geleden als tweede uit ‘Idool’ gekomen. Vandaag ben je jurylid in ‘The Voice’, ook een talentenjacht. Ooit bij stilgestaan dat de cirkel rond is?

NATALIA «Nee.»

HUMO Je bent niet zo voor zelfreflectie?

NATALIA «Dat is geen zelfreflectie, vind ik. Dat is jezelf schouderklopjes geven. Ik geloof genoeg in mezelf, ik heb het niet nodig om achterom te kijken naar de weg die ik ondertussen heb afgelegd. Het is zo geëvolueerd, en ik ben tevreden. Mensen die langetermijnplannen maken, geloof ik niet. Als je honderd mensen vraagt of hun toekomstbeeld van tien jaar geleden is uitgekomen, zul je maar zelden ‘ja’ als antwoord krijgen.»

IJDELHEID

HUMO In jouw vak lijkt het me belangrijk om er goed uit te zien.

NATALIA «Ik zorg goed voor mijn lichaam, maar zelfs dan kan de boog niet altijd gespannen staan. Ik ga nog altijd vaker de deur uit zonder make-up dan met. En als mensen me er dan op wijzen dat ik geen schmink draag, zeg ik: ‘Ik ben toch ook zo geboren?’»

HUMO Dat stoort je niet?

NATALIA «Hoe meer make-up je draagt, hoe meer je iets te verbergen hebt. In die zin is het een vorm van veiligheid voor veel vrouwen, en dat snap ik wel. Maar ik vind het net de kunst om je zelfverzekerd te voelen zónder.»

HUMO Ga je zo op de foto als ze je dat vragen?

NATALIA «Natuurlijk. Nu, als ik er écht te moe uitzie, weiger ik weleens. De mensen moeten je ook nog herkennen op hun foto, hè (lacht).

»Waar ik dan weer niet tegenkan, is als mensen me niet met rust laten als ik uit eten ga of ga sporten. Ik wil kunnen fitnessen zonder lange gesprekken te moeten voeren. Ik heb al vaak overwogen om thuis een fitnesskamer te installeren, maar ik wil me ook niet afzonderen om toch maar een normaal leven te kunnen leiden.»

HUMO En dan zou je al snel als diva geklasseerd worden.

NATALIA «Tja, dan denken ze dat maar. Ik ga heus niet inboeten aan levenskwaliteit om anderen tevreden te stellen. Ik weet uit ervaring dat er tóch verhalen over mij de ronde zullen doen die gewoon niet kloppen.»

HUMO Wat is het gekste verhaal dat je al over jezelf hebt moeten horen?

NATALIA «Veruit het grofste was toch die keer dat ik gechanteerd werd door een blad. Ik was in Antwerpen uitgegaan voor de verjaardag van een vriendin. Het was winter en ik zag er vrij bleek uit, terwijl mijn vriendin er net erg gebruind bij liep. Dat blad had een foto van ons tweeën die avond naar mijn management gestuurd met de boodschap: ‘We zullen maar niet zeggen dat Natalia aan de drugs zit, zeker?’ Mijn manager heeft toen geantwoord: ‘Kus mijn kloten.’»

HUMO Maakte je je toen niet even zorgen over wat er zou verschijnen?

NATALIA «Nee. En als ik in een potje had moeten plassen om dat te bewijzen, dan had ik dat gedaan. Het is gek hoe mensen een beeld van je kunnen hebben dat totaal niet met de werkelijkheid strookt. Daar heb ik normaal gezien geen probleem mee, tenzij diezelfde mensen je daarop gaan afrekenen. Dan komt zo iemand naar me toe en zegt die: ‘Zo bén jij toch niet, Natalia?’ Terwijl ik denk: ‘Hoe kun jij nu weten hoe ik ben?’»

HUMO Onlangs gelezen in een krant: Natalia die zegt dat ze geen wereldster meer wil worden. Wou je dat ooit wel?

NATALIA (zucht) «Ik ga na dit interview geen geschreven pers meer te woord staan, denk ik. Veel van wat ik zeg, wordt toch uit de context gehaald en verdraaid. Kijk, ik ken jou niet, maar ik ga ervan uit dat je als journalist toch niet létterlijk opschrijft wat ik zeg. Dat je toch op zijn minst de kunde hebt om te interpreteren wat ik bedoel. Maar dan zie ik zoiets verschijnen in de krant en besef ik dat dat meer niet gebeurt dan wel.»

HUMO Het was zelfs de titel van het artikel, geloof ik.

NATALIA «Terwijl ik nooit heb verkondigd dat ik wél een wereldster wilde worden. Dat hebben jullie er met z’n allen van gemaakt, en die uitspraak probeer ik al zes jaar te relativeren. Maar toch blijven journalisten me naar het buitenland duwen. En het gekke is: als ik daar dan ben, word ik geboycot. Ze lijken het je te gunnen, maar als je het waagt om té groot te worden, is het meteen van: ‘Doe maar normaal.’ De wereld is groter dan Vlaanderen, dat besef ik ondertussen wel. Maar het is net of ik niet verder mág kijken.»

HUMO Dus je hebt nooit op Amerika gemikt, zoals ik meermaals heb gelezen?

NATALIA «Het zou natuurlijk dwaas zijn om een mooi aanbod te weigeren, maar nee: ik mik niet bewust op het buitenland. Het is alsof mensen van me willen horen dat ik het daar wil maken, om achteraf te kunnen zeggen: ‘Ha, zie je wel! Het is haar niet gelukt!’»

HUMO Ook in de krant gelezen: Natalia die zegt dat haar biologische klok tikt.

NATALIA «Toen ik dat las, heb ik toch even getwijfeld of ik mijn advocaat niet zou inschakelen. Geloof me: ik heb de woorden ‘biologische klok’ nog nooit in de mond genomen. Ik heb voor vertaler-tolk gestudeerd en daar heb ik ook de beginselen van de journalistiek meegekregen. Ik begrijp dat het soms moeilijk is om de grens te trekken tussen wat je schrijft en wat niet. Maar daar ging het zelfs niet over uit de context gerukte uitspraken, maar over verzónnen uitspraken. Als je absoluut dingen wil verzinnen, moet je niet voor de krant schrijven.»

GRAMSCHAP

HUMO Tijd voor gramschap, lijkt me.

NATALIA «Kijk, ik laat erg veel over me heen gaan. Maar als ik zulke artikels zie, dan twijfel ik toch even. Af en toe moet dat, zeggen: ‘Díé pak ik.’ Als ik bijvoorbeeld naar een evenement ga en mensen willen met mij op de foto, dan laat ik dat toe. Maar het moet ook ooit stoppen, en als dat moment voor mij is gekomen en het is niet naar de zin van sommige mensen, wordt er weleens iemand brutaal. Dat laat ik níét over me heen gaan: ‘Oké, die gaat eraan.’ En dan praat ik ’m onder tafel. Niet fijn, voor niemand. Maar soms moet je duidelijk maken dat je geen machine bent.

»Het is gek, mensen die je idoliseren. Maar ik heb ook veel dankbaarheid in me. Dankzij mijn ouders: toen het met mijn carrière begon te lopen, prentten zij me keer op keer in wat dat betekende.»

HUMO Wat kan jou nog kwaad maken?

NATALIA «Onbegrip. En vroeger ook oneerlijkheid, maar daardoor laat ik me niet meer raken.»

HUMO Hoezo?

NATALIA «Mensen liegen nu eenmaal. Ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid, maar ik kan niet verwachten dat anderen dat ook doen. Natuurlijk is het jammer als dat niet gebeurt, maar ik kan er niet langer verdrietig om worden. Vroeger ben ik als reactie daartegen soms extreem eerlijk geweest, maar dat is ook niet altijd goed, heb ik toen gemerkt. Je kunt ook té eerlijk zijn. En té is nooit goed.»

GULZIGHEID

NATALIA «Ik vind mezelf niet gulzig als het op geld of roem aankomt. Eerder het tegendeel: ik ben daar heel voorzichtig mee, bijna op het bange af. Af en toe krijg ik een aanbieding die zó goed is dat het té goed lijkt, en dan word ik achterdochtig.»

HUMO Rem je zo je eigen carrière niet af?

NATALIA «Zeker. Dan ga ik mezelf bijna tegenwerken vanuit het idee dat hoe gulziger ik ben, hoe harder iets in mijn gezicht kan terugketsen. Nu, die angst is wel aan het minderen. Maar van nature zal ik altijd op veilig spelen.»

HUMO Ben je dan zo voorzichtig opgevoed?

NATALIA «Ja. Mijn vader zei altijd: ‘Je hebt maar één leven. Wees voorzichtig. Plan. Spaar.’ Terwijl ik dacht: ‘Sparen? Ik ben nog jong, we zien wel.’

»Ken je dat verhaal van die vis? Het is een sprookje waarin gulzigheid bestraft wordt, en waar mijn vader me op tijd en stond aan herinnerde. Het gaat zo: Jantje gaat op een dag vissen en haalt een vis boven. Die belooft hem drie wensen in ruil voor de vrijheid. Jantje gaat naar huis en vertelt dat aan zijn vrouw, die zegt: ‘Zou je je niet een dikke auto wensen?’ Jantje gaat terug, roept de vis en wenst een auto. ‘Ga naar huis en hij zal voor je deur staan.’ Zo geschiedt, maar zijn vrouw is niet tevreden en spoort hem aan om een groot huis te wensen. Jantje keert terug naar de vis, en die verzekert hem dat hij zijn huis zal krijgen. Maar zijn vrouw is nog altijd niet voldaan. ‘Waarom vraag je niet of we God kunnen worden?’ zegt ze. ‘Dan kunnen we zelf onze wensen vervullen.’ Wanneer de vis die wens hoort, wordt hij razend en zegt hij Jantje dat alles wat hij gekregen heeft, weer afgenomen zal worden. Dat verhaal is mij als kind bijgebleven.»

HUMO De wereld van de showbizz zit nochtans vol verleidingen. Ben je nog nooit verleid tot het consumeren van verboden genotsmiddelen?

NATALIA «Nog nooit. Ik heb ooit eens weed gesmoord, ja. Maar van pillen en poedertjes en zo blijf ik vér weg.»

HUMO Ben je het weleens tegengekomen?

NATALIA «Nee, en dat vind ik zelf straf, want ik hoor vaak dat de showbizz er vol van zit.»

HUMO Misschien ga je naar de verkeerde feestjes?

NATALIA «Of naar de juiste. Nu, ik heb het wel één keer gezien op een feestje, ik was 28, en ik was daar zo ondersteboven van dat ik meteen ben weggegaan. Ik kon niet geloven dat daar zo licht overheen werd gegaan: ‘Dat is hier allemaal normaal of wat?’ Een erg onprettig gevoel, herinner ik me. Dus nee, ik ben nooit benieuwd geweest naar zulke dingen. Als ik eerlijk ben: ik denk dat ik dood zou vallen, als ik het toch ooit zou proberen. Ik zit vanzelf al met te veel energie in mijn lijf.»

HUMO Geen uitspattingen in je studententijd?

NATALIA «Ik heb veel onnozel gedaan, dat wel: op tafel dansen en zo, maar ik heb het nooit echt te bont gemaakt. Lichte rebellie was het, omdat ik thuis zo kort werd gehouden, óók toen ik studeerde. Een studentenbeweging kon ik wel vergeten: ik moest in de eerste plaats presteren. En toen kwam ‘Idool’: Bob Savenberg beloofde me dat hij van mij een ster zou maken. Alleen: uitgaan zou er niet meer bij zijn. Meteen het einde van mijn korte uitgaansleven (lacht).»

HUMO Geen spijt van?

NATALIA «Nee. Alles heeft zijn tijd, hè.»

HEBZUCHT

HUMO Hoe belangrijk is geld voor jou?

NATALIA «Niet belangrijk genoeg. Ik ben te weinig bezig met mijn centen. De reden is simpel: omdat het mij geen kloten interesseert. Natuurlijk begrijp ik dat iedereen geld nodig heeft om goed te kunnen leven. Maar als ik dat kan, is het genoeg voor mij. Als het hier allemaal ontploft, heb je er niets aan, heb je alleen nog maar liefde en je eigen lijf.»

HUMO Je zei daarnet dat sparen vroeger niet aan jou was besteed. Heb je dat ondertussen geleerd?

NATALIA «Nee (lacht). Pensioensparen doe ik ook niet, al zou ik dat als zelfstandige naar verluidt beter wel doen.»

HUMO Ben je een goede onderhandelaar?

NATALIA «Ik denk graag van wel, maar ik ben allesbehalve de hardste als het op onderhandelen aankomt. Veel anderen zijn daar beter in dan ik, in het onderste uit de kan halen. Niet dat ik niet veeleisend kan zijn – dat kan ik namelijk wel in mijn job, en in sommige aspecten van mijn privéleven. Maar als ík het gevoel heb dat ik tevreden ben, dan is het goed voor mij.»

HUMO Je brengt je nieuwe plaat in eigen beheer uit. Waarom?

NATALIA «Kijk, veel mensen hebben een verkeerd idee van artiesten. In het ideale geval zou elke artiest een platenfirma moeten hebben, die dan in de plaat investeert en die uitbrengt. Alleen komt er in de praktijk vaak gezeik en gezever bij. En dat kan ik vermijden door zelf mijn plaat te lanceren.»

HUMO Is dat financieel geen grote gok?

NATALIA «Uiteraard is dat een investering. Hoe groot die is, daar heb jij geen zaken mee. Maar maak je geen zorgen: ik doe geen domme dingen.»

HUMO Valt er tegenwoordig nog wel iets te verdienen met de platenverkoop?

NATALIA «Weinig. Je moet niet hopen dat je er nog van kunt leven. Zelfs op wereldniveau zie je dat: de oude garde heeft er zijn geld doorgejaagd, en gaat nu weer aan het touren omdat ze op hun oude dag niet meer op de platenverkoop kunnen rekenen. Dat is nog een voordeel aan platen uitbrengen in eigen beheer: er kan nergens iets tussen de plooien verdwijnen.»

HUMO Is dat ooit gebeurd?

NATALIA «Niet echt, nee. En mocht dat toch gebeurd zijn, dan zou ik het niet aan je neus hangen (lacht).»

HUMO Stel, ik ben concertpromotor en ik wil een uurtje Natalia boeken. Hoeveel betaal ik?

NATALIA «Dat weet ik niet.»

HUMO Kom nu.

NATALIA «Nee, echt: weet ik niet. Enfin, ik weet het ongevéér, maar dan schrijf jij dat op en krijg ik later de vraag van mensen of het wel klopt wat ze gelezen hebben. Maar het is geen geheim. En ik maak me geen zorgen: Bob Savenberg maakt nog altijd mijn facturen op en boekt mijn optredens. Ik weet dat hij alles strikt controleert. En voor mijn vader stierf, volgde hij mee de financiën op.»

HUMO Hoe werd er bij jou thuis met geld omgegaan?

NATALIA «We hadden het goed, maar mijn vader kon toch behoorlijk gierig zijn. Hij heeft me altijd de waarde van geld ingeprent. Kwam ik bijvoorbeeld geld vragen voor schoolboeken, dan moest ik dat eerst voorschieten. Niet leuk, hè: je geeft als jongere je centen wel liever aan andere dingen uit. Maar het was een goede les. Je kon in mijn vader de zelfstandige van de oude stempel herkennen: hij schreef letterlijk álle uitgaven op, al was het maar een euro.»

HUMO Waar kun jij veel geld aan uitgeven?

NATALIA «Ik ben geen big spender, maar ik geef wél graag geld uit op reis. Dan beknibbel ik niet – je bent er toch, en het levert inspiratie en avontuur op. Maar veel geld uitgeven aan materiële dingen doe ik niet. Ik heb thuis mooie dingen staan, maar als die op een dag gepikt zouden worden, dan zou ik daar niet wakker van liggen: spullen zijn niet onvervangbaar voor mij.»

HUMO Wat vind je weggegooid geld?

NATALIA (denkt na) «Ik kan niet zo meteen iets opnoemen, maar ik kan absoluut geen geld spenderen aan dingen die in mijn ogen hun prijs niet waard zijn. Mensen die duizenden euro’s betalen voor champagne, bijvoorbeeld. Ik probeer altijd alles naar waarde te schatten, en dan gaat het niet eens over dure dingen: als iets een paar tientallen euro’s kost, maar ik vind het toch te duur, dan doe ik het niet. Het gaat me niet om het bedrag, maar om het principe. Behalve in het buitenland: daar pingel ik af (lacht).»

TRAAGHEID

HUMO Kun je soms onbeschaamd lui zijn?

NATALIA «Luiheid is iets anders dan traagheid, hè? Ik vind mezelf niet lui, maar ik kan mezelf wel heel druk maken in mensen die lui zijn in hún job. Daar kan ik écht niet bij, want waarom zitten ze dan op die stoel?

»Traagheid vind ik dan weer iets waar ik misschien nog iets van kan leren. Het feit dat ik me druk maak in luie mensen, bewijst dat (lacht). Ik ga nog te vaak te snel door mijn leven, en dat probeer ik te veranderen. Bewuster zijn, méér voelen. Want hoe trager je bent, hoe meer je voelt.»

HUMO Is dat het beruchte ‘in het moment leven’?

NATALIA «Heel breed gesteld, ja. Het probleem is dat mensen tegenwoordig niet meer wíllen voelen. Alles moet snel gaan, en dus wordt alles oppervlakkig. Op dezelfde manier zie je dat mensen niet meer in connectie willen gaan met anderen, want dat kun je nu eenmaal niet snel doen. En dan moeten ze ook omgaan met zichzelf – en dat betekent net zo goed: de eigen gebreken onder ogen zien. Maar dat doen ze niet, het is belangrijker om jezelf perfect voor te doen. En dat vind ik erg, want niemand is perfect.»

HUMO Je nieuwste plaat is nu uit, na wat vertraging. Een letterlijk geval van traagheid.

NATALIA «Op een bepaald moment had ik erg veel tegelijk af te handelen. Ik heb een tijd zonder manager gezeten, ik ben van platenfirma veranderd, er waren agendaproblemen met de producer, en daartussenin nam ik twee seizoenen van ‘The Voice’ op. En ‘The Voice‘ kon ik niet uitstellen, maar mijn plaat wel. Dus heb ik daarvoor gekozen. Liever dat dan half werk afleveren terwijl ze aan alle kanten aan je mouw trekken. Ik ben iemand die een deadline nodig heeft, maar op het eind van de dag blijft een mens maar een mens. Ik wil mijn grenzen niet meer overschrijden.»

JALOEZIE

HUMO Geef je jezelf weleens over aan jaloezie?

NATALIA «Die probeer ik zoveel mogelijk uit te roeien. Echte jaloezie heeft volgens mij niet zozeer te maken met die andere persoon, maar vooral met jezelf. Ik zie het als een teken van onzekerheid.»

HUMO Heb je soms te maken met jaloezie die tegen jou gericht is?

NATALIA «Heel vaak, helaas. Maar ik heb dat zelden door – iemand anders moet me er al op wijzen voor ik het zie. Last heb ik daar dus niet van. Maar ook daar denk ik dat die jaloezie vaak ontstaat uit onzekerheid. En dat is jammer, maar daar kan ik niets aan doen.»

HUMO Is het moeilijk om een relatie te hebben met iemand als jij, die toch ergens publiek bezit is?

NATALIA (fel) «Maar ik bén geen publiek bezit. Daar moest ik gisteren nog iemand aan herinneren: tijdens een fotoshoot legde een al wat oudere man slinks zijn hand op mijn poep. Ik heb ’m meteen vastgepakt. ‘Respect’, zei ik, ‘ik ben geen publiek bezit.’ Daar draai ik mijn hand niet voor om, of het nu kinderen of oude venten zijn. Dat doe je niet. Ik vind het ontstellend om te zien hoe weinig respect er in deze wereld is. Alweer: omdat het allemaal zo snel moet gaan, en dan is respect het eerste dat achterwege wordt gelaten.

»Maar het is inderdaad niet makkelijk voor mijn partner. En een man kan dan wel zeggen dat hij dat aankan, maar ze weten zelden waar ze aan beginnen. Mijn vriend moet ook begrijpen dat mijn job bij wijze van spreken al begint zodra ik buitenstap, ook als ik naar de winkel ga, want de mensen herkennen me. Dat is moeilijk om mee om te gaan, los van het feit dat het voor een man sowieso al moeilijk is om niet diegene te zijn die in de picture staat.»

HUMO Is dat zo?

NATALIA «Wees maar zeker. Voor een stel is het makkelijker als de man alle aandacht krijgt in plaats van de vrouw. Maar als ik buitenkom met mijn vriend, ben ik op dat vlak vaak de man, en als de man naast je daar geen vrede mee kan nemen, dan marcheert het niet.»

HUMO Ben je ook de man binnen de relatie? Hoe dominant ben je in de liefde?

NATALIA «Mijn schoonzus zei me onlangs nog: ‘Jij bent niet dominant, je bent gewoon aanwezig.’ Ik denk dus: niet zo. Ik laat mijn partner net erg vrij. Ik zal hem nooit commanderen. Wat voor veel mannen nog moeilijker is om mee om te gaan (lacht).»

ONKUISHEID

HUMO Heb je uit hoofde van je beroep al veel oneerbare voorstellen moeten slikken?

NATALIA «Dat gebeurt. Niet vaak, maar toch. Maar als ik een seksistische opmerking krijg, zet ik zulke mannen op hun plaats – om me achteraf telkens weer af te vragen waar die mannen de ballen vandaan halen om zoiets te durven. Het ergste vind ik niet wát ze me zeggen, maar de manier waarop ze me benaderen. Nog eens: artiesten en zangeressen zijn geen publiek bezit. Ze doen je lachen en ze doen je goed voelen, maar ze zijn er niet om met jou in bed te kruipen. Alweer: een gebrek aan respect.»

HUMO Wat vind jij niet kunnen op seksueel vlak?

NATALIA «Dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Persoonlijk vind ik het jammer dat er zo licht wordt omgesprongen met seksualiteit. Het beeld dat de jeugd vandaag van seks heeft, is zó fout. En dan heb ik het ook over twintigers: ik ben amper 35, maar ik merk al het verschil tussen mij en hen. Nog niet zo lang geleden las ik een artikel van Goedele Liekens over een jong koppeltje dat het altijd deed zoals in pornofilms. Die wisten dus totaal niet hoe ze de liefde moesten bedrijven. Ik stond versteld toen ik dat las. Ongelofelijk wat de maatschappij jongeren op dat vlak inprent, en hoe weinig begeleiding er is om dat scheve beeld weer recht te trekken. Waar zijn je waarden en normen dan?»

HUMO Hoe komt dat, denk je?

NATALIA «Het grootste probleem is het gebrek aan communicatie. Alles verloopt bij die jongeren via gsm, en alle conclusies worden getrokken via sms – zonder dat je de persoon aan de andere kant zelfs maar in de ogen kijkt.

»Toen ik pas in de showbizz zat, was het net uit met mijn lief. Een rare periode, want ik merkte toen dat ik mijn eigen grenzen aanpaste aan die van dat wereldje. Op den duur dacht ik: ‘Als ik nu een lief zou hebben en hij rijdt eens een scheve schaats, dan is dat maar zo.’ En dan vond ik dat ik daar maar mee om moest kunnen. Tot ik besefte: ‘Wacht eens, zo bén ik niet. Ik wil helemaal geen man die af en toe eens vreemdgaat, want ik ben wel trouw. En als ik dat kan, moet hij dat ook maar kunnen.’ Blij dat ik dat heb kunnen keren, want op dat moment was ik mijn eigen waarden aan het aanpassen aan dat wereldje, en aan hoe fucked up het er soms toegaat. Dat botste met wie ik was.»

HUMO Werd je zelf ooit bedrogen?

NATALIA «Niet fysiek, nee.»

HUMO Dus voor jou bestaat er ook zoiets als emotioneel bedrog?

NATALIA «Alles hangt van de omstandigheden af. Voor een koppel dat al tien jaar samen is, is bedrog iets anders dan wanneer je amper een paar maanden samen bent. Ik zou het in elk geval minder erg vinden als mijn vriend één nacht een scheve schaats zou rijden dan wanneer hij maandenlang achter mijn rug met een andere griet zou mailen. Dan ben je héél die periode voor de zot gehouden, terwijl je die ene misstap nog als een zwakheid zou kunnen zien. Want de man blijft het zwakke geslacht, hoe je het ook draait of keert. En dat zeg ik niet eens om een feministisch standpunt in te nemen, het ís gewoon zo. Wie de kinderen baart, is het sterke geslacht.»

(Verschenen in Humo op 23 mei 2016)